Hai allemaal, Ik heb een lieve dochter Julia van 3,5 maand oud. Na een turbulente start (hihi, hoezo de 3 r's ) gaat het de laatste maand een stuk beter; ze slaapt de nachten door van 23.00 tot 07.00 en overdag doet ze ook twee goede slaapjes. Als mijn man en ik alleen met haar thuis zijn huilt ze eigenlijk erg weinig (hihi, dit in tegenstelling tot het begin ). So far so good dus... maar (hihi, een moeder moet toch iets te klagen hebben ) nu dus het volgende...: Ik heb zelf een beetje het idee dat ze nu wat eenkennig aan het worden is. Zoals gisteravond.. kwamen twee nichtjes, een tante en mijn stiefmoeder op bezoek. Voor hun binnenkomst was ze goed gemutst en liep ik met haar rond in de baby bjorn wat huishouden te doen (dikke pret, want ze grijpt alles vast), komt het bezoek dus binnen en die lopen natuurlijk gelijk naar haar toe.. begint ze direct te huilen. Liep ik even met haar weg van het bezoek, was ze gelijk weer rustig. Later op de avond zat de rustig bij mij op schoot, flesje gegegen en toen wilde ik haar dus bij mijn stiefmoeder op schoot zetten (ze heeft al een keer op Julia gepast) direct brullen en ze werd niet meer rustig. Toen het bezoek de deur uit was werd ze direct weer vrolijk en rustig en in bad was het weer dikke pret. Ik vraag me dus eigenlijk een beetje af of een kindje van deze jonge leeftijd al eenkennig kan zijn en of jullie hiermee ervaring hebben. Ik wil dit natuurlijk niet hebben omdat papa en mama dan niet meer weg zouden kunnen. En hoe ga je hier dan mee om, is het een fase? Of is het misschien toch meer prikkelgevoeligheid dan eenkennigheid? Ik merk namelijk in drukte dat ze snel begint te huile, ook al zit ze bij papa of mama. En wat doe je hier dan mee, drukte en prikkels vermijden of juist toch er maar aan wennen? Julia gaat vanaf januari voor 1,5 dag naar de kinderopvang en daar zijn beide dingen aanwezig, veel drukte en prikkels en allemaal vreemde mensen. En na mijn ervaringen met Julia van de afgelopen dagen ben ik hier toch wel tegen gaan opzien om haar weg te brengen. Tot nu toe past mijn moeder (dus niet stiefmoeder) 1,5 dag per week op Julia en deze week was het dus ook voor het eerst brullen bij deze oma... Nou ja, zoals jullie lezen, zit ik even te zoeken wat dit kan zijn en hoe we hiermee om kunnen gaan. Alvast heel erg bedankt voor het lezen en hopelijk wat tips en ervaringen!
Eenkennig op deze leeftijd is volgens mij te vroeg. Prikkelgevoelig zou kunnen, maar jij zegt dat eigenlijk pas sinds kort is? Misschien gewoon een fase en gaat het vanzelf wel over. Ik heb er geen ervaring mee dus kan je niet echt goed helpen. Succes!
Ik herken wel een beetje wat je schrijft: Ise moet sinds een paar weken soms opeens onbedaarlijk huilen als er vreemden te dicht bij haar komen. Vooral mannen (opa's helaas ook...) vindt ze 'eng', maar ook bij vrouwen gaat ze soms huilen. Ik zie het dan al aankomen, omdat haar onderlipje gaat trillen en als ik er dan op tijd bij ben is het goed, maar het staat zo raar om je kind dat nog niet huilt uit iemands handen te trekken. Als het echt tot huilen komt, is het meestal meteen over als mijn vriend of ik haar weer overnemen en ze ons gezicht ziet. Soms gaat ze ook huilen als ze bij ons op schoot is, maar iemand te dicht bij haar komt en erg druk doet ofzo. Ik heb zelf het gevoel dat het ongeveer begonnen is toen ze onderscheid begon te maken tussen mensen. Ze ging mij echt herkennen als mama, terwijl ze daarvoor iedereen die haar lief vasthield wel oké vond. Ik durf het ook nog geen eenkennigheid te noemen, want volgens mij is het daar te vroeg voor, maar opvallend is het wel. Hier werkt het goed als we haar bij ons op schoot houden en drukke of 'enge' mensen (die er heel anders uit zien dan papa of ik) een beetje op afstand houden. Van de week hebben we zo een paar uur op een drukke verjaardag doorgebracht en vanuit die veilige schoot van ons heeft ze heerlijk genoten van alles en iedereen. Maar haar dus heel bewust niet uit handen gegeven. Over het kdv maak ik me iets minder zorgen, omdat daar altijd vrouwelijke leidsters zijn die rustig met de kindjes omgaan. Volgens mij voelt Ise wel aan dat ze bij hen in goede handen is. Ze doen in ieder geval niet heel wild of onhandig met haar of dat ze te dicht bij komen en dan allemaal drukke geluiden maken. Soms denk ik dat babys de 'energie' van mensen kunnen voelen: als iemand zich niet op z'n gemak voelt met haar op schoot of zelf niet lekker in z'n vel zit dan reageert Ise daar lijkt het wel op. Of als iemand denkt dat ie haar heel erg moet vermaken met heftige input (veel gekke geluiden, gekke bekken, druk bewegen, etc) terwijl gewoon rustig naar haar kijken, af en toe een contact maken maar verder ook gewoon je eigen ding doen (kletsen met mij ) volgens mij het beste werkt. En als ze zich veilig voelt en meer contact wil, laat ze dat wel merken door oogcontact te maken, te lachen en geluidjes te maken. Dan is het vroeg genoeg om meer met haar te kletsen of te zingen of te hupsen. Maar ja, leg dat maar eens uit aan je bezoek...
Dank jullie wel voor de reacties! Idd is het voor eenkennigheid een beetje te vroeg maar wat jij schrijft Chantico ... zo gaat het bij ons dus idem dito. Alleen ben ik dus niet assertief genoeg om Julia vroegtijdig uit de handen van de ander te halen waardoor het wel tot een huilen komt en soms... heel hard gillen! Soms denk ik wel eens dat ik haar te weinig uit handen heb gegeven de eerste fase, ik deed dat ook bewust omdat ik merkte dat ze er niet blij van werd als ze van hand tot hand ging, alleen vraag ik me dus nu af of ik dat niet een beetje te veel heb overdreven Ik vind het wel heel fijn wat je schrijft over KDV, ik ga dat ook maar in mijn achterhoofd houden, das wel een geruststellende gedachte! Op drukke verjaardagen etc houd ik haar ook veel op mijn eigen schoot, maar evengoed gaat ze vaak huilen als mensen te dich bij haar komen en of te druk doen. Niet iedereen heeft even goed in de gaten dat een baby daarvan schrikken kan Het vervelende hiervan is wel dat ik nu een erg gespannen relatie met mijn schoonmoeder heb; ze heeft aangegeven via via en zeer indirect dat ze zich gepasseerd voelt in het vasthouden van Julia Tja, wat moet je daar dan mee als moeder? Ik vind het belangrijker dat Julia zich lekker voelt dan dat mijn schoonmoeder haar voldoende vast heeft gehouden ofzo. Raar eigenlijk dat dit soort dingen dan tot een onuitgesproken conflict kunnen gaan leiden... helaas geeft dit nu ook spanningen tussen mij en mijn man, dus het is eigenlijk best een beetje complicated allemaal! Nou goed, dank voor jullie reacties meiden!
Dat had mijn dochtertje ook hoor, met 3 maanden. Vooral als mensen gelijk al hun handen uitstaken of aan haar zaten, terwijl ik net met haar in de maxicosi binnenkwam. Ik heb haar juist wat extra rust gegeven, niet meer zoveel prikkels, want ze was anders 's avonds helemaal van slag als mensen zo druk tegen haar deden. Geen 2 bezoekjes combineren op een dag, ook al woont de familie aan de andere kant van het land bij elkaar etc. Het was een fase hoor, ging vanzelf weer over. Rond 6 a 7 maanden werd ze wel echt eenkennig, maar dat was ook alleen maar een paar weken, daarna was het weer over.
Vlindertje, als het tot een gillen komt, is het in ieder geval meteen duidelijk waarom je haar weer terug pakt! Ik denk niet dat je het verkeerd hebt gedaan in de eerste fase: je merkte dat ze iets vervelend vond en daar reageerde je juist heel goed op! Volgens mij hebben kindjes het nodig dat ze leren vertrouwen op dat jij ze komt helpen als ze je nodig hebben. En dat heb je je dochtertje toch juist laten voelen zo! En nu leert ze dat je haar ook komt helpen als zij aangeeft dat ze het niet fijn vindt bij iemand. Precies goed, lijkt me dus! Goed kijken naar wat ze wel en niet fijn vindt en desnoods mensen instrueren om vervelende dingen (dichtbij komen, druk doen, etc) te laten. Als ze gaat huilen, merken ze het vanzelf, maar als het mensen zijn die ze vaker zal zien, kan het nuttig zijn om die mensen uit te leggen waar ze van gaat huilen. Ik vind dat ook heel moeilijk, vooral bij de opas en omas die het zo goed bedoelen met haar maar het soms toch fout doen. Ik wil heel graag dat ze precies doen wat ze leuk vindt en echt kunnen genieten van haar omdat ze zich veilig bij hen voelt en dus ook gaat spelen en lachen naar ze. Maar het is zo eng om je (schoon)ouders op de vingers te tikken en te zeggen dat ze iets fout doen Ik probeer het soms tussen neus en lippen door of met een omweg ( Ise moest gisteren heel erg huilen toen iemand te druk met haar deed ), maar ze pikken de boodschap nog niet helemaal op. Moet denk ik toch de stoute schoenen maar eens aantrekken en het expliciet zeggen, want dat is even moeilijk maar kan daarna misschien veel lol voor alle partijen opleveren. Moeilijk hoor! En heel vervelend dat het tot onuitgesproken conflicten leidt, en al helemaal als het tussen jou en je man in komt te staan. Goed uitleggen aan je man dat je voor zijn dochter opkomt, niet dat je zijn moeder wil pesten ofzo. Vraag hem eens of hij ook ziet dat Julia op sommige mensen anders reageert dan op andere mensen en hoe hij denkt dat het komt. Misschien weet hij eigenlijk best wat er aan de hand is, maar vindt hij het moeilijk om toe te geven.
Op die leeftijd wilde mijn dochter ook niks van een ander hebben. Zelfs papa was niet in beeld. Ik heb haar gewoon niet uit handen gegeven toen en ineens was het ook weer over.
hmm hebben wij hier ook gehad aan het einde van de periode dat ze continu huilde wilde ze eigenlijk niemand kennenb ehalve ons dan de oplossing bleek te zijn om haar gewoon HEEL rustig te benaderen. dus als we op bezoek gingen bij mensen gewoon zeggen dat we niet wilden dat ze meteen op de maxicosi doken als we binnen kwamen dat ze niet bij andere mensen op schoot mocht (wat we dan wel deden.. maar gewoon kort en pas als we al een tijd binnen waren) als mensen bij ons op bezoek waren zat ze altijd bij ons op schoot.. ipv meteen bij opa en oma op schoot enzo dat soort dingen maakten hier echt een groot verschil. niet leuk voor je bezoek.. en ook niet voor jezelf uiteindelijk maar het werkte wel erg vervelend ook omdat je omgeving het liefst dr heelmaal omver knuffelt maar het ging gewoon echt niet... tja
Dank je wel voor je antwoord! Soms vraag ik me toch ook weleens af wat zich allemaal in die kleine koppies afspeelt?