Als ik mn dochtertje in bed leg om te slapen en ze valt bijna in slaap (echt op het randje) dan slaat ze zichzelf weer wakker met dr handjes. Ze maakt dan met beide handjes een schrik beweging en zwaait alle kanten op. Dr handjes vast "binden" onder de dekens of in een doek heeft geen zin want ze wil de hele tijd dr handjes bij dr gezicht houden, al vanaf haar geboorte doet ze dat. Ook troost ze zichzelf door op dr knuisjes te zuigen soms dus dat wil ik dr niet afhouden. Als ik het toch probeer om dr handjes onder de dekens te leggen dan zet ze het op een krijssen en is ze ontroostbaar... Zelfs mn pink wil ze dan niet meer. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet en het is heel slopend elke nacht een gevecht met haar om in slaap te komen. Zit soms wel 2 uur lang naast haar om dr in slaap te krijgen. Dan slaapt ze eindelijk en heb ik geen tijd meer om te slapen want dan is het alweer etenstijd voor dr... Iemand met hetzelfde probleem?
noemen ze "fladderen" heeft te maken met dat ze de geborgenheid van de baarmoeder mist. INbakeren helpt vaak wel, maar als je dat niet wilt doen, sja dan kun je verder niets doen
Het gaat echt over maar ja daar heb je nu weinig aan, dominique deed het ook heel erg, wij bakerden haar wel in al vondt ik het zielig, dan lag ze er als zo'n coconnetje bij, maar het hielp wel ze viel dan snel in slaap. ook hield ik haar armpjes wel vast in de hoop dat ze dan insliep, maar dan duurde het veel langer! Henriette
Wij hadden dit met onze jongen ook en hebben al snel (hij was 2 weken oud) een bakerzak gekocht. Inbakeren is 'heel strak', een bakerzak is een soort slaapzak maar dan zijn de armgaten dicht en zitten de armpjes dus ook in de bakerzak. http://www.bakerzak.nl/ Edit: zie nu dat het geen bakerzak meer heet, maar puckababy.
Yinthe heeft het af en toe ook, Jarissa had het ook. Als ze weer zo'n 'bui' heeft, wikkel ik een doek om haar heen met haar armpjes erbij in. Soort van inbakeren dus. Ziet er erg zielig uit, ik hou er niet van. Maar beide dames slapen/sliepen dan wel heel veel langer/dieper. En goed slapen is heel belangrijk. Dus ik doe het wel als het nodig is.
Ons zoontje had ook precies hetzelfde en wij hebben toen de Puckababy aangeschaft. Dus ook het inbakeren. En dit hielp erg goed. En hij kreeg het evengoed voor elkaar om op zijn vuistjes te sabbelen hoor, gewoon met doek en al in z'n mondje stoppen
Wij gebruikten hiervoor de swaddle-me.. Esee hield zich op deze manier ook wakker en het gevolg was een overprikkeld kind wat niet meer kon slapen. Ik heb het gebruikt tot een maand of 4 en toen ging het prima zonder.
Hadden we ook. Inbakeren deed wonderen, hij sliep super. Toen hij 2,5 maand was zijn we er resoluut mee gestopt en het was ook tijd want die ongecontroleerde bewegingen hebben ze dan al niet meer. Maar als je dat niet wilt dan kun je er niets aan doen dan wachten totdat je baby een paar maanden is.
hier ook inbakeren was de goede oplossing. Ik gebruikte de swaddle-me tot 4 maanden, daarna slaapt mijn zoon zonder en ging prima.
Maar als jullie je kind inbakeren, gaat het dan niet veel harder tekeer dan daarvoor? Als ik haar inbaker, wat ik dus soms ook probeer, dan krijst ze echt de hele boel bij elkaar. en das echt geen huilen, nee krijssen. En dan is ze ontroostbaar. Mijn pink wil ze niet, speentje wilde ze zowiezo al niet het enige dat dan helpt is toch weer dr handjes losmaken en die stopt ze dan weer in dr mond en dan is het over... Moet ik haar dan gewoon even laten huilen? Want met zulk gekrijs lijkt 1 minuut al een half uur te duren...
De puckababy werkte hier ook goed. Ze kon zich nog wel een beetje bewegen, maar niet meer wakker slaan. Nu slaapt ze alweer een tijdje 'los'. Ze wappert nu niet meer met haar armen (duwt wel haar handjes helemaal in haar mond waar ze dan weer van gaat huilen, maar dat is een ander probleem).
Heb dr net trouwens toch maar ingebakerd, na een half uur vechten is ze eindelijk in slaap gevallen... kijken of ze nu beter slaapt... Misschien toch maar kijken voor zo'n puckbaby. Misschien dat ze dat beter accepteerd.
pff... dan wordt het wel lastig... Misschien dat ze snel toch ergens anders op wil sabbelen? Mijn dochter wil altijd mijn pink... Ook sabbelde ze soms door de puckababy heen. Daarin kon ze precies wel met haar handjes bij haar mondje liggen, wat ze het fijnst vond. Soms wurmde ze zelfs haar vingertjes ertussenuit. Ze gaat vanzelf wel gemakkelijker inslapen en minder bewegen, maar dat duurt wel nog even. Hier is dat pas een paar weken zo. Sterkte ermee! Dat slaaptekort is voor jezelf erg slopend... maar het wordt beter hoor!
pfff.... en na 5 min was ze weer wakker en heeft ze zich losgefrunnikt... ze is nu nog wakkerder dan voor ik dr inbakerde... Dit heeft echt geen zin. Ze wil inderdaad wel mn pink, daarmee krijg ik haar ook vaak in slaap. en als ze dan net ingedommelt is en mn pink loslaat dan slaat ze zichzelf weer wakker...
Dat hebben we hier ook héél lang gehad (nu trouwens ook weer even). Konden wel uren naast haar blijven zitten. Klinkt heel herkenbaar allemaal! Frustrerend... Edit: Wij hebben haar gewoon vanaf het begin 's nachts tussen ons ingelegd in bed. Dan liet ik haar gewoon op mijn vinger sabbelen totdat ze echt sliep en dan viel ik zelf ook vanzelf in slaap (ze vroeg ook nog een stuk of 10 voedingen per 24 uur). Na twee maanden ontdekten we de puckababy en die combinatie werkte goed. Overdag rommelden we in die lastige periode gewoon een beetje aan. Als het echt niet lukte, dan maar niet. Of ik ging er dan ook gewoon maar naast liggen tot ze vast in slaap was. Ik heb haar zojuist in bed gelegd en ze sliep zonder dat ik iets hoefde te doen! Dat is ook nu nog een uitzondering hoor... maar meestal is het nu wel met hooguit 5 minuten 'pinken' klaar. Toen ze een paar weken was, duurde het soms wel een uur. En dan was het inderdaad al bijna weer tijd voor eten. Regelmatig gebeurde het dat ze dan zonder geslapen te hebben weer aan de borst hing. Het is heel geleidelijk aan vanzelf beter geworden... Maar ik weet nog wel wat ik destijds echt met mijn handen in mijn haar zat en me afvroeg of het ooit wat zou worden.
En geen oplossing op gevonden? Gewoon blijven accepteren tot het ophoudt? Ik doe het in mn eentje, dit trek ik nooit 4 maanden lang!
Ja... hier ging het dus zo (ik had mijn oplossing onder mijn vorige reactie ge-edit, omdat ik er niet te veel nieuwe berichten onder wilde plakken... ). Samen slapen werkte hier om het een beetje vol te houden. Nu nog. Ik heb haar bedje aan mijn bed vast gemaakt als co-sleeper, zodat ze wel op een eigen plekje ligt, maar ik erbij kan om haar in slaap te knuffelen. Inmiddels heb ik verschillende 'grepen' om haar in bedwang te houden/te knuffelen en tegelijkertijd op mijn pink te laten sabbelen. Soms willen kinderen later trouwens wel ineens een speentje. Ik zou het blijven proberen als ik jou was. A Pff... in je eentje is het echt heel zwaar. Ik zou dat denk ik ook niet getrokken hebben. Mijn man werkt in het onderwijs en onze dochter is vlak voor de zomervakantie geboren. In de moeilijkste periode waren we dus samen en dat heb ik echt nodig gehad. Zijn er geen mensen die je af en toe een dagje kunnen helpen, je ouders of een vriendin ofzo? Het is echt heel fijn als iemand anders het heel eventjes over kan nemen als je er echt doorheen zit. Je wordt op een gegeven moment boos op je kindje en dat is niet leuk. Of misschien moet je haar toch een keer gewoon in slaap laten huilen... Ik kon dat zelf niet. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je er onderdoor gaat. Ik las hier op het forum iemand die haar kindje op bed legde en dan lang ging douchen, zodat ze het gehuil niet kon horen... Daarna sliep dat kindje dan. Maar ja, dat geldt niet voor alle kindjes helaas. Ik geloof zelf niet zo in het in slaap laten huilen. Mijn dochter mepte zichzelf echt steeds wakker en raakte dan alleen maar meer overstuur. Ze zeggen dat de eerste drie maanden altijd het zwaarst zijn en dat het dan vanzelf wat beter wordt. Hier duurde dat iets langer, maar het is wel echt zo. Hoewel het ook nu nog af en toe frustrerend is. Vannacht was het ook vanaf 3.30 weer als vanouds, maar dat is altijd maar even.