Ons zoontje is vanaf het begin af aan een kindje geweest wat veel huilde. Na een paar weken is hij ook opgenomen met KMA en reflux. Later ook nog geopereerd aan een liesbreuk... Maar sinds een paar weken gaat het veel beter, kwam er meer ritme thuis en sinds een paar dagen slaapt hij eindelijk van 23-6.30u Nu denk ik dat hij een sprongetje heeft....hij is niet te genieten en huilt weer ongeveer de hele dag. Vooral als hij moet gaan slapen, begint hij te huilen. Dit huilen wordt steeds harder, hij begint dan echt bijna te krijsen. Nu is het zo dat als mijn man of ik naar boven gaan, hij stopt met huilen en ons heel ondeugend aankijkt en meteen begint te lachen. Dus er is niet echt iets aan de hand. Gaan we dan weer weg, begint het gewoon weer overnieuw. We hebben al van alles geprobeerd, 5 min regel, 20 min regel, uit bed halen en later nog eens proberen, maar hij blijft gewoon keihard huilen. Omdat hij dus direct stopt als wij komen en gaat lachen weten we dat er niets aan de hand is, hij lijkt ons dus te testen. Vandaag begon hij weer te huilen toen hij 's avonds naar bed moest en strekte hij zijn armpjes wijd uit naar mijn man en huilde heel zielig. Zelfs mijn man vond het nu moeilijk om weg te gaan. Wat is nou verantwoord?? Het is een temperamentvol manneke, we hebben al van alles geprobeerd, gisteren hebben we hem laten huilen tot hij in slaap viel, het moeilijkste wat we ooit hebben moeten doen, maar hij heeft echt 1,5 uur gehuild. Ik voelde me een zeer slechte moeder. Overigens sliep hij toen wel gewoon tot 23 u, kreeg de fles en sliep weer verder... Is het gevaarlijk om hem zo lang te laten huilen? Of onverantwoord? Wij weten het hier ook niet meer, maar houden dit zo geen weken vol... alvast bedankt voor jullie tips!
Hallo, Zoals ik het kan beoordelen is dit echt een fase waar jullie met z'n allen doorheen moeten. Laten huilen kan i.p geen kwaad, let welop dat hij zichzelf niet zodanig overstuur huilt dat hij ervan zou kunnen gaan spugen. (sommige kinderen doen dat) Het zou goed zijn om juist nu consequent te zijn en te blijven hoe moeilijk dat ook is. Over het algemeen zie je de kinderen dan weer sneller in een ritme komen en weten ze waar ze aan toe zijn. Misschien kan je afspreken met je partner om het om de beurd te doen. Ilja
bedankt voor je reactie! Het begint meestal met brabbelen en kirren (hij is echt zo zijn stem aan het ontdekken!!), maar na een tijdje begint hij te huilen. Hij ligt ook heel druk in zijn oogjes te wrijven en aan zijn oren te friemelen, is dus echt zichtbaar moe. Meestal wachten we het even af en als hij echt heel hard gaat huilen gaan we er wel heen. Allleen hebben we het idee dat dit niet echt helpt, ja voor het moment dan is hij even rustig en stil, maar als we dan weer gaan, gaat het gewoon weer van voor af aan... Kan dit al soort van verlatingsangst zijn of is dat nog te vroeg?? Hij is nu trouwens ook 's ochtends ineens anderhalf uur wakker dus hij is duidelijk uit zijn ritme en niet in zn hum....
Voor verlatingsangst is het denk iknog wat te vroeg,meestal zijn de kindjes dan wat ouder. Hoe zijn de afgelopen dagen verlopen en wat hebben jullie verder gedaan? Ilja