Ik vind je nogal streng voor je kindje. Mijn dochter is ouder dan jouw kindje en ik moet er nog steeds bijna elke nacht uit voor haar. Omdat ze mij nodig heeft. En ja dat is zwaar, absoluut, maar hoe moet je kindje anders aangeven dat hij iets nodig heeft? Al is het alleen maar jouw aandacht? Mijn dochter heeft rond die leeftijd ook veel last gehad van verlatingsangst, hartstikke zielig om haar dan in haar eentje te laten huilen! Sommige kindjes slapen vanaf een paar maanden perfect en anderen gewoon een stuk minder perfect. Ik denk dat het een stukje accepteren van de situatie is, dan kun je er ook makkelijker mee om gaan.
Dit dus, mijn zoontje wordt ook nog heel veel wakker snachts. Even wat drinken. Dochter werd altijd maar 1x per nacht wakker en sliep 'al' met 7 maanden door, zoon 4 of 5 keer en het eind is geloof ik nog niet in zicht.
Is het geen optie om in de kamer te blijven, hand op hoofdje/buikje maar wel liggend in eigen bedje. Zodat ze wel nabijheid voelen maar je ze niet uit bed haalt? Ik laat mijn dochter ook niet huilen en bij ons in bed slapen als ze dan wel slaapt, ik ben nogal gehecht aan m'n slaap en ben daarin misschien lui/makkelijk maar ik kan het echt niet om haar te laten huilen. Maar dat is voor iedereen anders Maar wie weet werkt bovenstaande wel voor jullie? Zo wel overdag als s'avonds dan denk ik.
Mijn hart krimpt ineen.....moet er niet aan denken om mijn zoontje 45 minuten te laten huilen. Ik snap heus wel dat je radeloos kunt zijn af en toe en dat het geweldig zou zijn als je kindje heerlijk zou gaan slapen. Mij lijkt het voor het kindje veel fijner om geborgenheid te voelen, juist nu hij dat lijkt aan te geven. Ik zou inderdaad beginnen met jouw aanwezigheid in de kamer. Even een boekje lezen, een liedje zingen. Klein lampje aan. In de hoop dat hij wat minder verdrietig is. Hij heeft je nodig...... Ik wens je veel sterkte, kijk naar je kindje, cijfer jezelf weg. Heel moeilijk, maar deze periode gaat over.
Ik zou niet kiezen voor laten huilen maar hem lekker bij je nemen. Tuurlijk is het zwaar Ik moet er ook nog regelmatig in de nacht uit
Zo deed ik het ook altijd. Ik haalde ze er niet uit, maar bleef er wel bij. Hier werkte dat goed! Laten huilen, nee, dat niet.
Mijn middelste is 2,5 jaar en we slapen door hem al 2,5 nooit meer door. De jongste is 5 maanden en die slaapt al door vanaf 5 weken. Middelste roept om speen, wordt huilend wakker (even optillen en knuffelen en terug leggen) of ik weer eens verkouden waardoor hij halve nachten wakker is. LAten huilen nooit gedaan. Middelste heeft tot zijn tweede naast ons bed gestaan. Heeft nachten lang mijn hand vast gehouden en zo geslapen. Of tussenin. Als hij nu snachts verdrietig is of ziek, komt hij voor 5 min tussen in liggen en wil dan terug naar zn eigen bed. Wat ik zeggen wil is, dat wij nooit hebben en nooit laten huilen, geen van drieen. Ja mopperen is wat anders dan intens verdrietig huilen. Kind heeft je nodig dus neem ik bij me. En dan slapen we allemaal tenminste. Net wat je zegt, anders ben je overdag aardig sjago. Wat ik voorkomen wil. Dat eigen bedje slapen komt echt wel goed hoor.
Hij gaat lachen en dat is voor jullie een druppel? Sorry hoor maar verdiep je aub in de fases van een baby. Verlatingsangst? Mamahonger? Slapeloze nachten zijn enorm zwaar, zo ook voor jullie kindje! Hier met die fases: - Naar haar toe gaan, aai over der bol, en weggaan. Dit bleef ik herhalen. - Als ze echt niet stopte met huilen ging ik naast haar bedje zitten, liet ik haar merken dat ik er was, maar ging niet tegen der praten ofzo, want het was slaap tijd.. meestal viel ze dan al snel in slaap zonder overstuur te zijn.
We zijn ontaarde moeders ts haha Kzal je ff pb sturen Want ik blijf erbij dat er kids zijn die t wel nodig hebben En natuurlijk ook kids die t niet nodig hebben en inderdaad veel beter bij papa en mama slapen Oudste viel altijd met 10 min huilen in slaap sliep met 12 weken van 20-8 en als ze dan op welke leeftijd dan ook na die 12 weken huilend wakker werd troosten ik haar in bed of met fles op haar kamer Geen kind in ons bed daar moeten kindjes gemaakt worden haha Oh en ken in mijn omgeving maar heel weinig moeders die het anders doen als mij maar die moeders zitten blijkbaar niet op zp
Ik ben inderdaad een slechte moeder heb ik het idee. Ik vroeg om ervaring met (gecontroleerd) laten huilen, maar krijg heel wat anders terug. En ik vond het al zo moeilijk!! Ik respecteer altijd iedereen zijn mening, maar sta echt versteld van al die reacties. Vannacht is het trouwens heel goed gegaan, maar een paar keer gezeurd. En het naast hem zitten maakt hem nog meer overstuur. Hij wordt echt niet rustig van naast hem zitten en mijn hand op zijn buikje. Hebben we ook al geprobeerd. En dan zou ik hem alsnog laten huilen, alleen zit ik er dan naast. We hebben van alles geprobeerd: In slaap wiegen. Met hem gaan zitten. Lampje aan op de kamer. Klok in de kamer die tikt. Klok uit de kamer. Warmer in de kamer. Kouder in de kamer. In de kamer blijven zitten. Met dekentje. Zonder dekentje. Bedje bij ons op de kamer. Tussen ons in laten slapen. Beetje water geven. Enz enz. En verdiepen in de fases doe ik. Het oei ik groei boek ligt naast me. En de app staat op mijn telefoon. Misschien was/is het inderdaad een fase, maar we zijn er nu wel achter dan we niet gelijk naar hem toe moeten in de nacht. Hij moet denk ik af en toe een beetje zeuren. En misschien ook wat huilen. Gelukkig is iedereen anders en zijn alle kindje ook weer anders. We krijgen helaas geen gebruiksaanwijzing erbij als ze geboren worden. Het is vooral dingen uitproberen en ervaring erin krijgen. Dat ben ik nu dus ook aan het doen/proberen, of iedereen er mee eens is is een tweede. Als dit het niet de manier is, is het het ook niet. Dan gaan we weer over op troosten en wiegen. Maar als je niks probeert weet je ook niet of het zal helpen...
Gelukkig is elk kindje anders inderdaad.. En zijn alle ouders gelukkig anders, echter heb ik nog nooit gehoord van een baby die voor zijn lol huilt.. Om zijn ouders te irriteren.. Ja dat geloof maar
Ik geef jullie ook geen ongelijk hoor, vind het huilen ook echt niks. Maar ik wil het toch proberen. Hij heeft tot nu toe niet langer dan 45 min gehuild, 1x. En dat is dan voor nu toe ook het langste wat hij ooit gedaan heeft. En hopelijk ook blijft.
Goed. Even een antwoord op je vraag. Ik heb hier de regel dat ze s nachts moet slapen. Overdag niet. Dan haalde ik haar na een tijdje er uit en probeerde het een uur later nog een keer. Rond 9 maanden hadden wij ook een moeilijke periode met slapen. Hier was het enige wat hielp ook laten huilen. Wel laten weten dat we er zijn, maar troosten of bij ons nemen maakten het alleen maar erger. Je kent zelf je kind het best.
+1 Dat een kindje huilt heeft een rede ook al is het aandacht. Gelukkig is niemand hetzelfde en als jij hem wilt laten huilen ga je gang. Maar om nou te zeggen dat hij expres uitdagend gaat lachen omdat hij zijn zin heeft is natuurlijk belachelijk. Je kindje snapt dat niet en hij lacht omdat hij zijn mama ziet en voelt (verlatingsangst)