Eindelijk kan ik mijn sterretje een plek gaan geven. En dit bericht is voor mij een hele stap. In mei '12 heb ik een MA gehad, bij 9 weken zwangerschap kregen wij het nare nieuws dat de zwangerschap niet goed was: een lege vruchtzak. Na 1 week heb ik een curretage gehad. Na 1 week verdriet vond ik dat het klaar moest zijn. Hup schouders eronder en doorgaan met je leven. Zo had ik dat altijd geleerd van huis uit. Na voor mij 5 hele lange maanden werd ik opnieuw zwanger. Ik voelde het al voordat ik ging testen: ik voelde weer geluk en blijdschap in mijn lijf. Bij 7 weken had ik bruinige afscheiding en schrok me rot! Zo begon het de vorige keer ook bij mijn miskraam. Ik was zo onrustig dat ik de spoedlijn vd vk-praktijk heb gebeld. Toevallig was de dienstdoende vk op de praktijk en we mochten meteen langskomen. Ik kreeg een echo, eerst uitwendig en dan waar niets te zien. Alle beelden kwamen terug van de vorige keer. 'Het zal toch niet weer mis zijn?' Daarna inwendig een echo, ik kon niet op het scherm kijken zo bang was ik. De vk zei dat ze een hartje zag kloppen, maar nog zwak en minder ver, op 6+3 gemeten, de hartactie paste wel bij de termijn maar aangezien ik getempt had, was dit wel naar om te horen. En ik had bloedverlies, rozige/bruinige afscheiding en dat in combinatie met teruggezet worden op de echo was erg onzeker. De vk zei dat het een spannende week ging worden. Een week later had ik opnieuw een echo. Wat een verschrikkelijke week was dat zeg! M'n man en ik hebben dagelijks een kaarsje gebrand en de echo-foto stond voor een Boeddha-beeld. Ik ben hier normaal gesproken helemaal niet van, maar je probeerde toch iets te doen om hoop te houden en positief te denken. Na een week dus weer een echo. Ik vroeg of de vk meteen inwendig wilde kijken, ik wilde meteen weten of het oké was of foute boel. Wederom durfde ik niet te kijken op het scherm. Maar zag aan het gezicht vd vk dat het goed was! Oh, wat waren we opgelucht. Tranen van geluk en opluchting bij m'n man. Ik ook helemaal happy! Verder was het een goede zwangerschap. Wel was ik elke keer onzeker of dit kindje, ons kindje wel mocht blijven.... Op 6 juli 2013 ben ik bevallen van een prachtige dochter! Maar helaas ging/gaat het helemaal mis met mij. Ik heb sindskort de diagnose PND gekregen en krijg goede hulp nu. Ik heb vannacht voor het eerst in 6 weken weer een beetje 'normaal' geslapen. Maar kwam vanochtend vroeg tot de ontdekking dat ik mijn miskraam nooit een plek heb gegeven. Dus dat wil ik hier graag doen en een start maken. Ik ben heel langzaam in de acceptatie vd PND aan het komen. Het is een eenzame en zeer pijnlijke 'strijd'. Iets wat ik alleen moet oplossen met professionele hulp. Het onderstaande gedicht is voor ons sterretje kan ik nu zeggen na ruim 15 maanden. Op 18 mei 2012 hoorden we dat je niet bij ons mocht blijven. Op 25 mei ben je bij mij weggehaald. Ik denk nog vaak aan en je zal altijd een plek houden in mijn hart❤ Je had nog geen naam maar beheerste negen weken ons leven Je was zo welkom Ik besef dat ik afscheid van je moet nemen en je een plaatsje geven Je woonde eerst in mijn buik en toen ik van je bestaan wist, meteen in mijn hart In mijn buik is het nu leeg en levenloos, maar in mijn hart zal je altijd bestaan Ik noem je Sterretje Dag Sterretje, schitter aan de hemel
oh meis, ik heb dan wel geen pnd maar herken het verder allemaal. en wat een mooi gedichtje! probeer het verdriet toe te laten en er met anderen over te praten. en idd onthoud je de dag dat je kindje wordt weggehaald, 14 mei was voor mij die dag en elk jaar denk ik er nog even aan, ook wij hoorden bij 9 weken dat het niet goed zat, terwijl de echo daarvoor nog hartactiviteit liet zien. al je dromen vallen in duigen en je bent leeg... ook wat je zegt de vrees bij de volgende zwangerschap, zit het wel goed, gaat het niet alsnog fout etc.. dikke knuffel voor jou. kun je niet misschien als het voor jou fijn is, een boompje planten in de tuin of een plant ergens zetten wat je herinnert aan je uk? zit hier te denken om straks een tatoeage te laten zetten van de voorletters van mn kinderen met een sterretje erbij.
Oh lieve Grumpy, een hele dikke vette knuffel voor jou. Voor mij is het verhaal van de miskraam ook herkenbaar helaas. Tranen met tuiten bij het lezen van je verhaal. Je hebt weer een belangrijke stap gezet! En wat een mooi gedichtje... Veel sterkte en liefs!
Tjee lieve Grumpy..... Wat ontzettend knap, sterk, dapper en mooi hoe je het hier verwoord. Je bent een super sterke vrouw, dat is wel al gebleken. Jij komt hier vast uit, samen met je lieve man en prachtige meisje!!! Dikke knuffel voor jou. XXX
Heel triest Ik hoop dat je gauw op knapt van de pnd en dat je je miskraam een plek kan geven. Heel veel sterkte.
Bedankt voor jullie lieve reacties! Ben blij dat ik steun kan krijgen, want ik kan het niet meer alleen... En ik ga samen uitvogelen met de psy wat voor mij de manier kan zijn om m'n miskraam een plek te geven.
Lieve Grumpy, Wat fijn dat je Sterretje* een plekje aan het geven bent, ik vertrouw erop dat hij of zij hoog aan de hemel neerkijkt en waakt over jou, je man en kleine zus. Het is een moeilijke tijd voor je op dit moment, maar stapje voor stapje ga jij er weer bovenop komen. Op 18 mei, 25 mei en 18 december zal ik extra aan jullie denken. Heel veel knuffels, sterkte met het plekje geven van Sterretje* en alle andere dingen waar aan gewerkt wordt. Ik ben trots op Mama-Grumpy!! Dikke knuffel en zoen, Alice
Tranen met het gedichtje...precies t zelfde gevoel...9 weken blijdschap en dan in 1x...bam...weg roze wolk Heel veel sterkte en geniet van je mooie dochter!
Heel veel sterkte met je pnd en het verwerken van je miskraam. Goed dat je dit zo neergezet hebt, dat is al een eerste stap. Liefs.
Sterkte, ik vind het al een hele stap dat je dit op het forum hebt gezet en dan ook nog zo mooi gedichtje geschreven. Hopelijk kan je alles snel een plekje geven.
He meis! Ik was wat aan het surfen over ZP en kom opeens deze post van je tegen en moest je even een hele dikke knuffel komen geven! Super goed dat je dit hier hebt neer gezet. Niet iedereen zou dit durven! Daarnaast nog een super mooi gedicht erbij voor jullie Sterretje*, krijg er kippenvel van meid! Nog een keer een super dikke knuffel!!!
Jeetje wat een verhaal meid. Wat ontzettend knap dat je deze stap hebt gezet. Ik hoop dat je het nu snel een plekje kan geven. Er zal altijd een mooi sterretje aan de hemel schitteren! Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt.
Bedankt voor jullie lieve reacties! Uiteindelijk ging het nog slechter met me (dacht dat het niet erger mee kon...) en ben ik de dag na mijn post in behandeling gekomen bij de crisisdienst vh Altrecht. Sindsdien heb eindelijk medicijnen waardoor ik goed slaap. (Reageerde nergens op) Uiteindelijk heb ik nog geen diagnose, de PND is niet zeker. Ik heb nu eindelijk de goede begeleiding. Ik voelde zelf al in kraamweek 2, dat het niet goed ging met mij. Dus heel erg 'blij' en opgelucht dat ik nu bij de juiste professionals in behandeling ben. En het serieus genomen word.
Ah meid toch. Wat sneu dat je de roze wolk niet hebt mogen beklimmen nog Ik kan me heel goed voorstellen dat je wat hulp nodig hebt bij de verwerking. Wat dapper dat je hulp hebt gezocht en er over durft en k Heel erg veel sterkte!
Mooi geschreven en heel herkenbaar. Ik heb op 18 mei 2010 een miskraam gehad en na de geboorte van mijn jongste een PND gekregen...