nouja.... waarschijnlijk komt mijn instelling, omdat ik anders gezien heb..... Ik moest tijdens mn misselijke periode altijd denken aan mijn vorige partner: die tijdens zn chemokuren.... kokhalzend zn eten naar binnen werkte en zei: veel dingen zit tussen de oren..... moet trouwens zeggen dat ik veelal stiekem van binnen moet lachen om "de overdreven zwangeren"..... zoals in het geval van mn zwangere collega die elke 5 minuten moest zeggen dat ze zoooo misselijk was.... hahahahaha was iedereen ff verbaasd toen ik melde dat ik zwanger was met bijna 14 weken.... hadden ze niets van gemerkt..... heb ook binnenpret gehad die tijd ook zeg....
Idd, sommige mensen zijn idd heel overdreven zwanger.. Al moet ik ook wel zeggen dat ik ook wel vroeg waggelde. Maar had ook best wel last van mijn bekken en onderrug (ook al voor de zwangerschap).
Dan vind ik ook wel dat wat je bedenkt je ook spontaan krijgt. Dus zeuren en beklagen zorgt spontaan voor alle soorten (zwangerschaps) pijntjes. Moet wel zeggen dat een rookruimte voor mij ook afdoet. (al is het maar alleen omdat je weet dat het schadelijk kan zijn voor de groeiontwikkeling van de kleine; feitenkwestie) Inmiddels 6 maanden zwanger van de tweede en net mama van de eerste
Tsja Seth dat zijn weer hele andere verhalen, mijn opa wordt over een week open gemaakt vanwege prostaat kanker, de kans dat het mis gaat is veel te groot en zijn pijn al jaren veel te groot. Maar hij zegt mijn pijn maakt jouw pijn niet minder belangrijk, en dan schuift die op en liggen we samen op zijn ziekebed (die ouderwetse verschrikkelijk slecht zittende houten stoelen van oma ook he ) Hij vraagt iedere keer hoe het met mij en de baby gaat, en als je dan vraagt hoe is die met jou dan is het ja ja zijn gangetje. Ik heb zo'n stoere opa.
Met sommige dingen ben ik het met je eens, en sommige niet, ik bedoel de ene zwangerschap is het andere niet. En ik zelf was bijvoorbeeld ook al heel vroeg in de ziektewet omdat ik niks meer kon, en ik had ook al vroeg zo nu en dan een slaapje nodig omdat ik extreem moe was ook vanwege wat er met me rug en bekken aan de hand was, dus ja je hebt het niet voor het zeggen met bepaalde dingen. Ik had bij mijn 1e zwangerschap van mijn dochtertje nergens geen last van, maar dan ook nergens. En nu een totaal ander zwangerschap Je kan de een niet met een ander vergelijken
haha ik ben het wel met je eens hoor, al ben ik wel een stuk nuchterder in deze 2e zwangerschap. Bij mijn 1e was ik ook veel meer zwanger. Ik schrik nog regelmatig van mijn buik "huh zo groot al". Okee ik slaap dan wel tussen de middag, maar waarom zou ik het niet doen? Ik loop er iig niet mee te koop
Hoe erg de klachten zijn, daar gaat het nog eens niet om. Het gaat erom hoe je ermee om gaat. Bij sommige verhalen denk ik inderdaad wel eens: je moet nog zo lang en het wordt steeds 'erger'. Hoe erg moet het dan wel niet zijn over een aantal weken. Nee, ik zou zeggen: probeer alles te relativeren en ervan te genieten. Van piekeren wordt niemand beter.
Nou, ik ben het helemaal met je eens, al dat gezeur en geklaag in de zwangerschap. Iedereen heeft zo zijn eigen kwaaltjes en pijntjes, maar om daar zo mee te koop te lopen vind ik ook niet nodig. Irritant gewoon!!
Mja... ik heb het een beetje omgekeerd en soms kan ik mezelf ook wel voor m'n kop slaan omdat ik nog steeds doe alsof er niks aan de hand is. Ik klaag niet, bijt door, ook al als het even echt niet goed met me gaat (ben momenteel ook gewoon zo ziek als een hond, wat ook gewoon lastig is, ook al ben je niet zwanger.) maar daardoor denken mensen soms te snel dat ik zomaar ff àlles wel alleen kan. En ik moet (héél erg tegen m'n zin) wel toegeven dat ik het eigenlijk wat rustiger aan zou doen. Want ik baal ook echt van mezelf als ik weer totaal overdreven zitten klussen heb in ons toekomstig huis en 's avonds voel dat het weer teveel was. Misschien is het gewoon een middenweg vinden tussen doen alsof alles in orde is en het andere extreme, voor elk pufje zuchten en klagen. Wat ik zélf aan m'n lichaam voel maar niet aan de buitenwereld vertel; - Ik ben veel sneller moe - Heb hartkloppingen als ik te druk doe - Voel me soms echt duizelig en warm in m'n hoofd - Heb buik-bandenpijn als ik te zware dingen til - 7 uur slaap is echt niet genoeg, mijn lichaam smeekt om een middagdut maar ik doe het niet - Ik huil stiekem bij emo-programma's... gelukkig heeft nog niemand dit gezien!! Nouja... ik wil maar zeggen dat het ook niet goed is om de dingen die je wél echt voelt te negeren, want heb vandaag beslist om gewoon eerlijk te zijn met mezelf, en als iets gewoon niet goed meer gaat dan moet het maar wachten of vraag ik hulp. Wil mezef niet uitputten voordat die kleine er is, zal dan pas beginnen!
Heel wijs theLady... Ik hoop dat het je lukt hieraan te houden! (Ik heb zelf altijd wat moeite met hulp vragen aan anderen. Maar soms heb je geen keus.) En wat betreft het 'ermee te koop lopen' dat je bijvoorbeeld meer slaap nodig hebt: ik heb een periode van iets meer dan een maand gehad dat ik om klokslag 4 uur naar huis vertrok (ipv tussen 5 en half 6, wat bij mij gebruikelijk is.) Tja... dan vertel ik wel aan collega's waarom ik eerder weg ben. Zou toch raar zijn om er "stiekem" tussenuit knijpt. Ik zou ook niet weten waarom iemand dat niet zou mogen zeggen.
@tupp... idd, vind ik ook heel vervelend. Op die momenten vind ik het dan wel fijn als manlief gewoon uit zichzelf ff helpt ofzo. Want erom vragen vind ik ook echt lastig!
Ach ja, iedereen is anders. Waar ik me nou echt druk om kan maken is mensen die meer op anderen letten dan op zichzelf. Ik vermeed ook zoveel mogelijk ruimtes waar veel gerookt werd, dan overdreef ik niet maar wilde ik het beste voor mijn kindje. Ik heb zo'n leuke schoonzus die ook zo op dat soort dingen kan letten, had ik bijvoorbeeld naar haar zin iets te lang mijn hand op mijn buik dan kreeg ik al snel een opmerking. Ik voelde me 8 maanden lang super, en dat mocht iedereen weten hoor (kunnen ze je trouwens ook scheef aankijken). Helaas kreeg ik de laatste weken zwangerschaps isias in mijn bil, dus ik waggelde echt als een eend. Ik zei er 1 keer wat van en ik kreeg gelijk te horen dat ik me niet moest aanstellen. Het is nooit goed.
op mijn werk wisten ze niet dat ik zwanger was van de week verteld en ze hadden het niet verwacht want deed gewoon alles nog en dat kan ik ook dan maar ik heb een vriendin die zwanger is van de eerste en wat een drammert ze zegt dat ze last heeft van bi heeft ze zelf bedacht heeft elk kwaaltje die je kunt vinden en stel je voor je hebt eens een keer ergens last van heeft zij het 10x erger en ze werkt ook nog in een ziekenhuis ze zou volgens mij beter moeten weten
Ik vind dit een tenenkrullende topic. Het komt op mij over dat je dus maar beter nix kan zeggen als je zwanger bent en last van dingen hebt.. omdat je anders overdreven zwanger bent. Dus nu ik in mijn 4de zwangerschap zit, al vanaf begin vrijwel niet goed meer kan lopen door de gevolgen van mijn vorige zwangerschap, extreem veel last heb van overgeven en vermoeidheid ( ja, vermoeidheid is er al vanaf week 5 en nog niet weg), bij mijn vorige zwangerschap al erg vroeg voorweeen gehad vanaf week 30 die ik weg moest puffen etc.. ja, ik ben een echt overdreven zwangere, want ik meld het als iemand het me vraagt Ik waggel al weken nu, kan nauwelijks de trap op en ik klaag erover! ben ik nu overdreven zwanger dan? ik zie als een blok tegen de zomer op, kan normaal al niet tegen warmte en nu ik die oversized mega belly met me meesleep al helemaal niet! poepoeh,.. ik vind dit soort topics getuigen van weinig respect voor zwangeren.. want jij kan nooit in iemands hoofd kijken hoe die zich daadwerkelijk voelt. En dat er zo lacherig over word gedaan vind ik helemaal jammer.
Vind humor altijd wel een leuke manier om dingen te relativeren.... over mn bi zeg ik bijvoorbeeld dat het straks makkelijk bevallen wordt.... kwestie van bekken die op de grond vallen en het kindje er tussen uit vissen..... Ben begin september uitgerekend.... en ja de zomer zal misschien wel niet meevallen.... maar als iemand me dat vraagt... zeg ik dat ik gewoon als een gestrande walvis bij mn kindjes in het badje ga liggen..... Als je erg tegen dingen op gaat zien, weet je al zeker dat het rot gaat.... Door elke keer tegen jezelf te zeggen.. dat je het warm hebt, krijg je het alleen maar warmer..... Door elke keer te zeggen dat je misselijk bent, wordt je echt niet minder misselijk... eerder meer... (zo hebben ze ooit bij mn vader op mn werk iemand letterlijk ziek gepraat, doordat ze hadden afgesproken dat ze zouden zeggen dat hij er wit, en bleek uitzag.... en constant vragen of hij zich wel goed voelde... deze Vent is dus op het einde van de dag ziek naar huis gegaan....) Erg vervelend dat je je zo voelt.... en zeker dat je nu weer een kwaal bij hebt... want krullende tenen lijkt me ook niet zo prettig... ennuhh kop op.... probeer voor jezelf meer de mooie kanten van zwanger zijn te benadrukken... Neem aan dat je ook weet dat je dit buikje ... straks gaat missen.... Weet niet hoeveel kinderen je wil, maar dit is iig mijn laatste zwangerschap... en alle klachten.... ik ga het missen... weer een levensfase voorbij voor mij....
net zoals bosi kunnen de zwangerschappen mijzelf gestolen worden.. gelukkig is met 4 kids mijn gezin compleet.. of er moet een uitvinding komen waarin wij een ei eruit persen en manlief gaat er op zitten om te broeden
Ik denk dat bijna niet meer kunnen lopen door BI niet met humor weg te relativeren valt. Begrijp me niet verkeerd: ik ben ook heel erg van het glas is half vol en we maken er het beste van. Maar soms is #$%^ gewoon #$%^. Dat hoef je niet 100x per dag te zeggen, maar je hoeft er ook zeker niet over te zwijgen!
nou ikzelf zou die verantwoording niet bij mannen (in het algemeen) neer durven leggen.... misschien is dat wel het "probleem"..... tussen aanhalingstekens..... ondanks alle ongemakken.... vind ik het prachtig... ik haal mn steun uit de bewegingen die ik voel.... mn buik die groeit.. (ook al zit die soms in de weg...)... de (pret) echo's die ik laat maken.... en de gedachte dat al mn moeite en harde werk beloond wordt, met een nieuw mensje in mn armen...... vandaar ook dat ik eerder schreef..... IKZELF zal mn een worst wezen... als mn kleintje maar gezond groeit!!!