N.a.v het topic over het kinderlokker experiment vroeg ik me af hoe vaak andere ouders hun kroost wel eens in het openbaar alleen laten? Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit geregeld doe. Vanmiddag bijvoorbeeld was ik even aan het lunchen en mn baby lag in de wagen te slapen. Omdat de wagen niet in de wc past, vroeg ik mn oudste om even op de wagen te letten toen ik even moest plassen. Daarnaast vroeg ik een serveerster om even op beiden te letten, maar die serveerster kende ik uiteraard nauwelijks. Het was wel een in lunchcafe, waar we geregeld komen, maar toch... Toen ik het filmpje bij het bovengenoemde topic zag moest ik toch wel even slikken. Hoe makkelijk is het eigenlijk voor een vreemde om mijn kinderen mee te nemen? Tegelijkertijd is het in mijn ogen vrijwel onmogelijk om je kinderen altijd in de smiezen te hebben in het openbaar, zeker als je er meer dan een hebt. Hoe doen jullie dit? Ps ik zet dit met opzet in de lounge, omdat het voor kinderen van alle leeftijden relevant is (hoewel misschien iets minder voor baby/dreumes... ).
Nee niet herkenbaar hier maar gezien de leeftijd van mijn zoon ook logisch. Soms wel lastig want als ik met hem bij de huisarts of fysio zit moet hij ook gewoon mee als ik moet plassen.
nee dat doe ik nooit. Ik ben helemaal geen overbezorgde moeder, maar dit is een puntje waar ik dus bang voor ben. Kinderen zijn gewoon zonder een kreet of schreeuw binnen een minuut verdwenen. En ja ik snap dat het in een drukke lunchroom wel mee zal vallen, maar ook al moest ik heeeel nodig dan was ik thuis gegaan.
Nee. Ze weet dat ze bij mij (of papa, oma, tante) moet blijven. Als ik moet plassen, dan neem ik haar mee. Nu is dat met een kind makkelijker als met twee.
Ja want ze spelen buiten. Ze voetballen hier op een veld aan het einde van de straat ( 20 meter ) en dan heb ik geen zicht op ze. In principe kan er zo een idioot langs rijden en mijn kinderen in een busje gooien. Maar ik acht die kans zo klein, en ik weiger in angst te leven en ze in een bubbel op te sluiten.
Nu heb ik er wel maar 1, maar hij gaat dus altijd met mij mee ook als ik ergens moet plassen. Ik laat hem nooit alleen en zou hem alleen bij iemand laten die ik heel goed ken en die hij andersom ook goed kent. Want bij een vreemde zou hij zelf ook niet willen blijven, veel te verlegen voor.
Ja en nee. Oudste ja. Die gaat zelfstandig door de stad. Jongste nee. Zo als jou verhaal deed kinderwagen toch richting wc dan maar met de deur deels open. Dan schaam ik mij niet zo. Of trok mijn kleuter de wc mee in. Dus nee.
Heel soms mn oudste zoon en dochter even op een speelplek voor de trekpleister. Die winkel is zo krap, geen zin om met 4 kinderen in te moeten om even neusspray ofzo te halen. Meestal plan ik dat als ze op school zijn, maar soms loopt het anders.
Ik parkeer de wagen ook wel eens buiten de wc of vraag een serveerster er even op te letten, ik moet toch echt plassen af en toe. Heb laatst ook de wagen voor een pashokje gezet terwijl ik even 2 tellen een shirtje aan paste. (Ik kon wel onder het hokje door kijken of de wagen bleef staan en m'n dochters lagen beiden te kletsen, dus kon ze horen)
Nee. Maar die van mij is dan ook nog geen 2 jaar oud. Maar ik zie het wel heel vaak hoor. Bij de albert heijn bij ons heb je zo'n kinderspeelhoekje waar ouders hun kinderen droppen. Heel vaak op zaterdag als we boodschappen doen wordt er omgeroepen dat er een verloren kind bij de infobalie staat te wachten op zijn ouders.
Tot nu toe nog niet gedaan...Oudste dochter gaat dan gewoon mee de wc in. Maar als ik met beide kindjes de stad in ben en ik moet heel nodig, geen idee wat ik dan zou doen. Vind een rustige lunchroom ook weer wat anders dan bijv. een drukke v&d toilet.
Oh en in de supermarkt kijken ze tv als ze mee zijn en ik boodschappen moet doen. Nu doe ik dat bijna altijd onder schooltijd. Maar er heerst hier ook wel een andere mentaliteit dan in de grote stad. Iedereen die hier in de super werkt ken ik. Zo ook bij de restaurants en snackbars.
Ik zou zeggen "nee" in gevallen van wc etc. Maar in de winkel spelen ze hier wel met dat spelletjes ding vlakbij de kassa als ik de gangpaden daar in de buurt doorga. Maar de buurt super voelt dan vertrouwder als een terrasje oid. Dan zou ik ze meenemen of niet gaan plassen.
Nu nog niet in ieder geval, maarja ooit zal dat natuurlijk wel gaan gebeuren als hij buiten gaat spelen met vriendjes.
Ja hoor. Als ik even boodschappen doe mag ze van mij bijv bij de dierenwinkel iets kopen voor het konijn(leerzaam ook nog!). Is een paar winkels verderop het plein dus geen schokkende afstand natuurlijk. Ze word over 3 maanden 7 jaar. Ook als ik bijvoorbeeld ga lunchen mag ze van mij zelf in het speelhoekje of buiten spelen op het plein. Maar dit is uiteraard allemaal bekend terrein voor haar en mij. In onbekende situaties doe ik dit uiteraard niet. Ook schrijf ik dan altijd mijn 06nr op haar hand zodat ze mij, mocht ze mij toch kwijtraken, altijd bellen. Ik heb mijn dochter geleerd overigens MIJ in de gaten te houden ipv ik haar.
Nope. Niet een baby, niet een dreumes, niet een kind en een tiener ook niet - maar die gaat waarschijnlijk vanzelf. Je blijft op die plek waar ik jou kan zien; en als ik weg moet, let er iemand op die die verantwoording kan dragen. En is die persoon er niet; dan ga je maar gewoon lekker mee naar de wc. Ik heb teveel dingen gezien/gehoord en meegemaakt om mijn kind niet alleen te laten waar anderen bij kunnen. Eigenlijk zou ik meer 'relaxed' moeten doen, maar ik kan dat niet zo goed. En om eerlijk te zijn wil ik dat ook niet zo goed kunnen ook. Hij zit niet in een 'bubbel', hij zit in de tuin of er zitten veilige vertrouwde mensen bij. Dat lijkt me nou niet echt onmenselijk/onredelijk ofzo. Er lopen meer gekken rond dan dat er opgesloten zitten. En nou wil dat niet zeggen dat je ze allemaal tegelijkertijd tegen komt, maar net 'die ene' kan al genoeg aanrichten.
Wat ik trouwens een goede oplossing vond; dat heb ik een aantal jaar geleden gezien bij iemand - is dat ze zooo nodig moest plassen, dat ze bij een kennis heeft aangebeld; iemand die ze 'wel eens kende' van een ouderavond of van school in het algemeen, en dat ze daar gevraagd heeft of ze even mocht plassen. In het geval van ik-wil-niet-in-het-winkelcentrum. Dan sta je als nog bij een vage bekende binnen, maar oké, if you gotta go, you gotta go. Daar is nog een leuke vriendschap van gekomen
Mijn kinderen van 9 en 11 jaar gaan ondertussen hun eigen weg. Gaan zelf naar school,zelf naar de sport en spelen buiten en ik heb vaak geen flauw benul waar ze uithangen. De jongste van 2,5 jaar blijft wel in mijn zicht en als ik weleens ergens naar het toilet moet en één van mijn oudste kinderen is erbij dan kunnen die mooi even op haar letten. Ik ben daar allemaal niet zo huiverig voor moet ik zeggen.