Soo ik zou ook woest zijn hoor! Als ze dat soort dingen niet zou overleggen zou het gauw klaar zijn met oppassen, hoe blij ik ook ben dat ze dat voor ons doet. Maar dit soort beslissingen wil ik zelf nemen als moeder! (en de papa heeft er uiteraard ook wat over te zeggen )
Mijn moeder had het overigens niet gezegd.... Ze zat al wel een tijdje te zeuren dat dochters lok zo lang was en dat we die moesten laten knippen. Toen zat ik op een gegeven moment naar mijn dochter kijken en ik kon er de vinger maar niet op leggen waarom ze er anders uitzag... Opeens viel het kwartje! Dus ik mijn moeder bellen om te vragen of ze het geknipt had. Ja dus. Na het badderen tijdens het oppassen had ze er een heeeel klein beetje afgeknipt, maar toen droogde het op en was het toch wat korter dan ze had gedacht. Ik kon er wel om lachen. We hebben wel afgesproken dat ze het voortaan even vraagt en dat doet ze nu keurig
Je overdrijft niet, vind ik. Ik zou ook boos zijn. Dit soort dingen is aan de ouders, of anders in overleg met de ouders.
Ik zou ook ontzettend pissig zijn! Ik vond het al niet leuk dat de papa van mijn zoontje (we zijn niet meer samen..) mij niet had verteld dat hij met hem naar de kapper ging... laat staan dat zijn moeder dat zelf zou doen
De haren van ons zoontje zijn ons heilig. We hebben de eerste knipbeurt ook heel lang uitgesteld. Sinds de geboorte had hij 1 klein stukje wat langer was als de rest en die bleef je lang zien en was ons heilig haha Toen hij meer haren begon te krijgen viel dat jammer genoeg niet meer op maar we wilden zijn haren laten groeien dus mocht er geen schaar in. Toen hij 14 maanden was kon het niet meer, het leek wel bijna een tokkie dus toen in overleg met mijn vriend samen met mijn moeder naar de kapper gegaan. Die kapster is een goede vriendin van mijn moeder dus heb het hele toekomstkapsel uitgelegd Nu mag mijn moeder soms met ons zoontje naar de kapper gaan, ze babysitten vaak op hem en mijn ouders wonen 30/40min van ons af dus dat is gemakkelijker maar mijn ouders en de kapper weten perfect wat we willen, hij is nu in totaal 2 keer gegaan. Eerste keer ging ik mee, 2e keer niet maar toen had ze ook niet veel geknipt Mijn moeder vind de haren ook de beslissing van ons dus ze zou nooit iets anders doen dan wij willen
Ik zou ook pissed zijn maar wel proberen de neiging te onderdrukken om meteen te bellen/ er over aan te spreken tot ik zelf ook weer wat rustiger zou zijn en het zou kunnen relativeren (groeit wel weer aan). En dan ook nog zelf geknipt, zie meteen een te korte pony voor me die loopt van oor tot oor.
Nou, het valt uiteindelijk wel mee gelukkig. Zijn pony zat eerst ongeveer op zijn wenkbrauwen (veegde het vaak een beetje naar een kant, met beetje gel) en nu een paar centimeter er boven, zie foto.
Toevallig is zo'n doet situatie ooit bij een collega van mij voorgekomen. Ik heb mijn smoeder al vrij snel deze situatie verteld en ook maar gezegd dat dat bij ons nooit gaat gebeuren gelukkig snapte ze het wel.
Ben met veel dingen niet zo moeilijk. Als oma oppast beslist oma binnen de kaders die wij opzetten. Maar haar knippen en model is echt onze keuze. Daar heeft zij niets over te zeggen. Ze zou dat overigens ook nooit doen. Wel honderdduizend keer zeggen dat t hard nodig is haha
Ik zou woedend zijn! Hoe goed bedoeld ook, zulke dingen zijn de beslissing van de ouders en niet van oma.
Dat dus. Stel dat je een dochter had gehad en ze had bij je dochter stiekem zonder overleg oorbelletjes geschoten. Komt op hetzelfde neer toch? Dit zij beslissingen die je als ouders neemt en niet als grootouders. Hoe goedbedoeld ook.
Wel grappig, want ik moest ook aan de vergelijking denken van gaatjes laten schieten. Maar juist om aan te tonen dat ik een keertje haren knippen echt niet het eind vd wereld vind. Tuurlijk, het is zeker niet netjes en het was niet niet aan hun om dit te bepalen, maar emoties als 'woest' en 'pislink' wekt het niet bij mij op. Haren groeien weer aan. Gaatjes schieten is onomkeerbaar (ok, je kunt ze dicht laten groeien). Daarbij vind ik dat de keuze van mijn kind zelf, als ze groter is. Maar dat is een andere discussie
Yup ik zou ook wederom niet blij zijn en woedend zijn!! ook al zal het lief bedoelt zijn uiteindelijk is het jou kind en jij beslist wat er met je kind gebeurt!!!
Nou, ik was ook verschrikkelijk uit de bocht gevlogen en ik had eruit blijven vliegen élke keer als het onderwerp ter sprake kwam. Ik hecht ontzettend veel waarde aan 'alles blijft hoe het is'. Ik ben niet autistisch ofzo, maar mijn kind is perfect zoals hij is, met alles erop en er aan. Het liefst zou ik zijn haar nooit knippen, omdat het zo lief, leuk en schattig staat. Het geeft hem de aaahhwww-look waarbij mijn baarmoeder driedubbel flikflakt elke keer als ik hem zie/voel/ruik. Helaas moest hij afgelopen zaterdag naar de kapper. Ik heb zelf de afspraak gemaakt bij de kapper, ik heb hem zelf op schoot gehouden, ik ben zelf elke stap bij hem gebleven en heb de eerste haarlokken bewaard, maar ik ben er niet blij mee. Ik vind het verschrikkelijk en een aanslag op zijn 'natuur'. Máár.. En nou komtie Hij had er last van. Hij. Niet zijn opa (die al wat mompelde over de kapper), niet de buurvrouw, niet de supermarktmevrouw die vertelde dat ik een mooie dochter had, maar hijzelf. Hij had last van de haren voor zijn ogen, de plukjes bij zijn oren die kriebelden en door het warme weer zweette hij zich rot met plukken nat haar in zijn nek en dergelijke. Dus voor zijn bestwil heb ik mij over mijn aversie heen gezet en ben ik met hem naar de kapper gegaan. Had iemand anders dat gedaan, hadden we oorlog gehad Mijn kleine schattige baby is nu een grote stoere kerel geworden met gel in zijn haar. Ik vind het verschrikkelijk - vooral zonder gel, want dan lijkt hij op Paul McCartney; maar ja, het groeit wel weer aan.
Gelukkig waren mijn kinderen tot een jaar of anderhalf zo goed als kaal en begon het daarna pas te groeien, dus waren ze een heel stuk ouder toen ze voor het eerst naar de kapper moesten .