Ik herken het een beetje, maar ik zou adviseren om er wat relaxed tegenaan te gaan kijken.. Hier is het met name mijn moeder die roept; daar is mijn mannetje weer! En ja daar gaan ook mijn haren van overeind staan soms, want het is MIJN mannetje! En ja ook hier wordt hij tot het bot verwent met zaken die ik niet altijd even nodig vind. Ook zegt mijn ma dat het krijgen van een kleinkind zo bijzonder is, ze voelt zich super oma. Alleen doen ze hier gelukkig geen uitspraken zoals jou sm dat een kleinkind mooier is als een eigen kind. Nee mij moeder vind een wonder dat haar kind zelf zo'n wonder op de wereld heeft gezet. Maar goed ook al hoor ik weleens iets dat ik niet kan begrijpen, of doen ze lichtelijk overdreven mijn kind is nergens beter af als daar.. Hij lacht altijd als ik hem ophaal na mijn werk, huilt nooit als ik weg ga en regeert in een volle huiskamer direct op zijn opa en oma. En dat is me alles waard. Ik gun hem een goede band met zijn grootouders, en ach als hij straks 4 is en de boel begaaid maken ze ook de andere kant weer mee haha..
Ik vind dat je overdrijft, wees blij dat ze zo lief en betrokken zijn. En die mening over t oppassen vind ik eerlijk gezegd niet kunnen. Je wil je dochter wel gratis en voor niks bij hen laten en niet bij n 'engerd' maar zelf initiatief nemen of dingen bedenken mogen ze niet? Breng dr dan naar de opvang denk ik dan, vind t best ondankbaar...
Ik snap je irritaties. Denk dat je haar ook echt niet daarheen moet brengen als je je nu al irriteerd. Persoonlijk maakt mijn hart een sprongetje als ik zie hoe mijn ouders en (ja ik heb ze nog) opa en oma opspringen als ik binnen kom met onze dochter. En ze mogen haar best ook hun meisje noemen, ze is van mij, maar ook een stukje van hun. Ze bedoelen dat niet verkeerd hoor. Hmm ze noemen haar overigens nooit hun meisje .
Teneerste lijkt het me heerlijk als je zo'n enthousiaste opa en oma hebt.Ik kan me je irritaties ook wel weer voorstellen.Ik zou er ook niet tegen kunnen als ze mij gaan smsén ed met de vraag of we wel naar buiten gaan ed.Nu doen ze dat sowieso niet want hier zijn ze nooit zo geinteresserd in de kinderen. Mijn schoonouders zeggen ook weleens dat ze het heerlijk vinden als de kleinkinderen er zijn maar dat ze ook blij zijn wanneer ze weer naar huis toe gaan.Zij de lusten en wij de lasten!!. Ik zou wel goed nadenken over het oppassen.Je hebt nu al wrijving over bepaalde zaken maar je brengt straks wel je dochter 3 hele dagen naar je schoonouders.Ik vind het best veel en dan ga je op zeker tegen irritaties oplopen in de vorm van verwennen,snoepen ed.1 dag per week is geen probleem maar als dat 3 hele dagen per week zijn dan zou ik daar heel veel moeite mee kunnen hebben. Een kindje heeft het ook goed op een kdv.Natuurlijk hoor je vreemde verhalen maar die blijf je altijd houden en het is maar een heel klein percentage waarbij dit soort extreme dingen gebeuren.Je moet niet te wantrouwend worden in de mensen want er zijn gelukkig ook nog heel veel lieve en zorgzame mensen. Geniet nog even van je laatste dagen verlof. Ik laat sowieso met opzet geen opa/oma ed oppassen omdat je teveel afhankelijk wordt en je ze toch te vriend moet houden en veel moet slikken. Gr Ingrid.
ik begrijp je wel!! Ik had in het begin ook veel van dezelfde gevoelens. nu denk ik ach ene oor in, andere oor uit Tis jou dochter, jij bepaalt wat er wel of niet gebeurt met logeerpartijen, dagjes uit ectect. Wat oppassen betreft, tsja je zult onder ogen moeten zien dat, hoe dan ook, je schoonouders toch altijd dingen anders zullen doen als jij. Mijn kinderen gaan elke donderdag naar mn schoonouders, zeker in het begon ben ik over veel dingen gestruikeld en nu denk ach....de kids hebben het er erg naar hun zin. Die ene dag.....ze worden in ieder geval vol liefde verzorgd! Geef jezelf wat tijd om aan je schoonouders hier in te wennen!!
ik ken het ook! Heel irritant! Zelfs bij m'n vijfde kindje proberen ze me nog de les te leren! En ook van dat ''Zo ging dat vroeger niet hoor...'' Ik word er meestal heel erg chagrijnig van, maar de laatste tijd laat ik het maar gebeuren en probeer het te negeren! Want JIJ weet zelf wel wat goed voor jou kindje is!
zou er maar wat luchtiger over doen hoor fijn toch dat zo'n kleintje veel liefde krijgt en tja welke woorden ze daarvoor gebruiken.....boeiend ben blij dat mijn moeder en smoeder zoveel van mijn kleine meid houden én dat ze oppassen dan hebben ze ook hun mening en zeggen ze wel eens wat als ik me om al die dingen druk moet maken...beetje zonde van mijn tijd! ze gaat toch wel elke dag in bad? 'jahoor!' (helemaal niet haha) ze gaat zo eerst wel ff slapen he? 'komt goed' (lekker wakker gehouden hihi) etc ja maar als t vriest kan je nie fietsen hoor! 'nee tuurlijk niet' (skipak aan en hup) wij lachen er thuis gewoon hard om en scheelt heeeeeel veel energir
Ik denk ook dat je het wat te heftig oppakt. Probeer het te zien als uitspraken van hysterisch gelukkige mensen die zo ontzettend dankbaar zijn dat ze een kleinkind hebben Ik had hetzelfde met mijn schoonmoeder hoor, de eerste tijd. Groen en geel ergerde ik me aan haar, en nog wel eens. Maar zoonlief vindt haar fantastisch en geniet met volle teugen van de liefde en aandacht. En het mooie is, als hij haar zat is omdat ze te gek doet, dan negeert hij haar doodleuk. Daarin kon ik best nog wat van hem leren, ook ik negeer haar nu als ze weer eens raar doet of iets stoms zegt, ik rol eens met mijn ogen en laat het los. Schoonmoeder roept ook altijd dat oma worden de beloning is die je krijgt voor al die jaren moeder te zijn geweest. Zal ze ongetwijfeld gelijk in hebben, ik heb geen idee. Waarschijnlijk roep ik dat ook tegen mijn (schoon)dochter als ik ooit oma mag worden, haha. Mijn tip; Laat het losssss. Ze bedoelt het goed, wees blij dat er zoveel liefde voor je kindje is. Bewaak je grenzen en doe er verder niet te moeilijk over. Ik heb zo maar het vermoeden dat jij namelijk zelf meer last hebt van die ergernissen dan zij.
Je overdrijft en zit nog midden in je zwangerschapshormonen en dus allemaal heel herkenbaar! Echt waar.. dit is niet raar maar JIJ moet er wel wat aan doen. Je schoonouders bedoelen het vast allemaal niet verkeerd en jij moet leren om duidelijk maar beleefd aan te geven hoe jullie het willen. En 'mijn' meisje e.d.? Deal with it... het is ook hun kleindochter en dat maakt haar niet minder van jou / jullie. Voor oppassen moet naast wederzijds vertrouwen ook wederzijds respect zijn. Dit betekent dat jij respecteert dat zij de grootouders zijn maar jullie bepalen hoe er gezorgd wordt (opvoeden is nog niet echt aan de orde hè?). Niet laten huilen is dus niet laten huilen. Klaar. Daar moeten ze dan maar mee akkoord gaan en dat geldt ook voor uitjes e.d. maar leef je wel een beetje in hen in. En dat het bij opa en oma een beetje anders gaat dan thuis? Dat is alleen maar goed, daar leert je kindje wat flexibiliteit van. Als je ooit een tweede kind krijgt, moet je waarschijnlijk enorm lachen om je eigen stukje. Geeft niets hoor, ik was precies zo maar heb gelukkig er nooit wat mee gedaan behalve hard op mijn tong bijten. Mijn schoonouders passen al ruim 4 jaar op naar volle tevredenheid en hebben slechts één keer een ruzietje gehad (en toen zat mijn schoonmoeder onder de pijnstillers en ik was 36 weken zwanger en net verhuisd.... tja...) Is het niet ontzettend bijzonder dat twee mensen zoveel van jou kindje kunnen houden? Dat is toch mooi?
Ik snap je wel meid maar aan de andere kant moet je ze ook het plezier gunnen van uitjes plannen en gezellig leuke dingen doen als ze oppassen. en die opmerking ik denk da tje die met een korrel zout moet nemen.. mijn schoonmoeder denkt nu ook dat ze alles kan zeggen en doen en bepaald nu al dat ons 2e kleintje gelijk in een ledikant moet en dat het gelijk op zijn eigen kamer moet, ja jammer maar hij slaapt eerst lekker in een wiegje op onze slaapkamer, wat dus zijn rustplek word en waar alleen papa of mama of kraamhulp hem uit zn bedje halen.. Tja dat vind ze niet kunnen want als oma heeft ze dat recht.. uhhh neej hier niet totdat wij zeggen dat het goed is, maar ja met onze dochter loopt ze ook weg is er stapeldol mee koopt iedere keer kleertjes of kadootjes of nieuwe schoentjes en dan denk ik ach laat dr lekker oma zijn tis gewoon heel dubbel.
Mijn schoonouders hebben onderhand ook een hele babyuitzet staan bij hun thuis, al is het reisbedje eigenlijk van ons. Ik vind het gemakkelijk, zo hoef ik steeds minder mee te slepen als we bij hen op bezoek gaan. Wel merk ik telkens weer dat zij wel van bepaalde dingen andere meningen hebben, zoals laten huilen e.d. Ook begrijpen ze ons zoontje niet zoals wij dat kunnen, dat is normaal maar het maakt er ook van dat ik in bepaalde situaties hun advies straal moet negeren. Kerstdag bijvoorbeeld, de kleine was volledig overstuur. Mijn schoonmoeder zei dat ik hem moest laten huilen maar mijn eigen moeder zei dat hij me nodig had - toevallig mijn mening dus. Heb hem opgepakt en bij me gehouden, daarna op de grond laten spelen - hij was doodmoe maar wilde er zo graag bij zijn. Ik kan me dan ook druk maken over zoiets achteraf, maar dat helpt toch niet. Ik heb uiteindelijk naar mijn gevoel gehandeld en het bleek correct te zijn, zoontje was weer helemaal content.
hihi...je bent echt nog een bom vol hormonen maar....dat kan nog even voortduren en deze irritaties moet je serieus nemen en aanpakken als je een familieruzie wilt voorkomen. mijn schoonmoeder heeft t eerste jaar ook op mijn oudste gepast, 1 dag per week. Dat ging in het begin aardig, want vewennen kon ze nog niet echt....maar ze ging gewoon met hem wandelen tijdens een slaapmomentje; terwijl mijn zoon niet in de wagen kon slapen. Dat soort dingen vond ik heel irritant....maar ik wist dat ik dat gedeeltelijk moest accepteren als ik wilde dat hij daar een dag was. Doordat ik haar minstens 1x in de week zag en zij die dag de zorg van mijn liefste had en door andere dingen die speelden (ze toonden nl helemaal geen interesse in onze uitjes met mijn eigen familie - en wat snauwen hier en daar) is de bom gebarsten. Ik heb haar de huid vol gescholden en zij bij mij. Gelukkig is dat na 2 mnd weer goed gepraat maar sindsdien past ze niet meer op. En dat bevalt me meer dan prima. Ook mijn eigen moeder is in die tijd gestopt met oppassen, ook dat bevalt prima. Mijn zoon was toen inmiddels 9mnd/1jr en dan is het kinderdagverblijf erg leuk voor ze! En als we wel een keer bij mijn schoonmoeder zijn; propt ze ze vol met lekkers, snoep, chips, ijs, limonadeflesjes en cadeautjes....ik denk alleen maar: de komende 3 weken komen we niet dus voorruit! En soms zeg ik natuurlijk ook wel: t is genoeg!! Maar als ik jou verhaal zo hoor, mag je best een goed gesprek met ze aangaan. Misschien alleen jij met je schoonmoeder, of met zijn viertjes. Zeg waar je bang voor bent maar ook wat je ze gunt en dat je begrijpt hoe leuk ze het vinden om een kleinkind te hebben. Besef wel dat je er zelf voor kiest: en je kan je schoonouders niet helemaal volgens jou regels laten oppassen; opa en oma zijn betekend anders genieten en lekker verwennen! Leg je schoonmoeder uit dat je het eerste jaar Rust en Regelmaat erg belangrijk vindt en dat je uitstapjes niet nodig vindt (want laten we eerlijk zijn; een kinderboerderij op 10mnd oke, maar meer is echt niet nodig!)
Het is altijd moeilijk om te zeggen of je overdrijft of niet, van onze kant. Ten eerste ken ik jou en je schoonouders niet persoonlijk, dus er kunnen misschien nog wel andere irritaties spelen die nu allemaal naar boven komen? Daarnaast heb je nog 'last' van hormonen en is het je eerste kindje, dan is alles heel speciaal en gevoelig. Ik was nogal beschermend de eerste weken (heel erg zelfs), achteraf vind ik dat best erg maar aan de andere kant: ik had er ook niets aan kunnen doen. Ik voelde me toen zo en mijn hele gevoel zei dat ik mijn meisje moest beschermen tegen alles. Dat ze koosnaampjes hebben vind ik ook erg lief, maar als je je schoonouders al niet uit kunt staan snap ik dat het je irriteert. Het enige wat je kunt doen is, en hier sluit ik me bij Cryptonism aan, is of een beetje afstand nemen (en dus ook niet op laten passen), of accepteren dat ze nu eenmaal zo zijn. Je kan niet verwachten dat zij en op je dochter zullen passen en overal hun mond over zullen houden. Persoonlijk? Ik zou een baby niet naar een oppas brengen die laten huilen wel oke vindt. Zeker niet als daar niet over te praten valt. Dan liever een professionele opvang die wel rekening kan houden met wensen.