Esmee was gisteren aan het huilen, toen mijn zus en ik op het idee kwamen haar voor baby tv te zetten. Toen we eten aan het koken waren in de keuken hoorden we haar uit het niets heel hard huilen, toen we keken lag Esmee met de beentjes nog in de wipstoel en met haar gezicht op de grond! Ons hart klopte als een gek en mijn zus pakte haar gauw op en ze was stil... Het bandje om haar middel was los gegaan, we hebben ons de hele avond schuldig gevoeld... zielig he... Het was gelukkig alleen maar van de schrik, want ze was ineens stil en ze was het zo weer vergeten, arme meid....
Aaaah zielig..Ongeluk zit in een klein hoekje he..Gelukkig is er niets met je kleine meisje aan de hand!
idd, ongelukje zit in een klein hoekje. En dan voel je je schuldig. Heb ik ook. Gelukkig was Esmee het zelf weer snel vergeten.
daarom staat er geloof ik ook bij dat je ze nooit alleen mag laten in die stoeltjes. maar ja, ik moet eerlijk zeggen dat ik er ook niet altijd bij blijf zitten kan me jullie schrik goed voorstellen, gelukkig dat alles goed is
Kan gebeuren hoor! Ik voel me ook altijd heel schuldig als Sarah valt... maar je kunt niet overal tegelijk zijn.
Watvoor een wipstoeltje was dat? Je mag een wipstoeltje ook niet op tafel plaatsen. Gelukkig stond die van jullie op de grond!
ik heb er een van v en d, van frendz, ik zet de wipstoel wel eens op de tafel, maar alleen als ik er bij ben... handig voor de fruithap..
He schrikken is dat! Ach overkomt ons allemaal wel eens, Valentino is ook al eens uit bed geknikkerd terwijl ik er notabene bij zat...
dat is even schrikken idd maar ja je kan idd niet overal bij zijn, gelukkig zijn die kleintjes het vaak sneller vergeten dan jij
dat heb ik met mijn zoontje ook meegemaakt! die had opeens door hoe hij het riempje open moest maken, en lag opeens naast zijn wipstoeltje