Ik opende dit topic in de hoop te lezen dat jullie een goed gesprek hadden gehad samen. Wat vreselijk om te lezen wat er werkelijk is gebeurd. Dit is echt een klap in je gezicht. Ik kan me voorstellen dat je helemaal lamgeslagen voelt. Ondanks je verdriet en pijn, zul je toch dingen moeten gaan regelen. Dat is vreselijk, maar sommige dingen kunnen niet te lang wachten. Ik zou voor je willen dat je je zo lang als jij nodig hebt kon terugtrekken om uit te huilen. Maar ik vrees dat je toch maatregelen moet gaan nemen om jezelf te beschermen en het voor de kinderen goed te regelen. Ik lees al een paar reacties over het huis. Laat je echt goed voorlichten en ga inderdaad niet zomaar het huis uit. Ook al kun jij het niet alleen betalen: het is óók van jou. Het is niet zo dat hij er meer recht op heeft dan jij, omdat hij toevallig een hoger inkomen heeft. Aan de andere kant is het natuurlijk ook niet zo dat jij er meer recht op heeft dan hij! Wat dat betreft lijkt mediation me wel verstandig, hier zul je samen uit moeten komen tot de scheiding definitief uitgesproken is. Dat kan maanden of zelfs meer dan een jaar duren. Ik lees hier veel reacties dat hij dan maar bij zijn ouders op de bank moet. Dat kun je wel vragen en als hij ermee akkoord gaat, is dat prima. Maar in feite werkt het niet zo. Het huis is ook van hem. Een kennis van me heeft maandenlang het huis om de beurt gedeeld met haar (bijna) ex. De kinderen woonden dus fulltime in het huis en dan de ene week was papa er en de andere week mama. In de week dat ze niet in hun eigen huis konden, logeerden de ouders weer bij hun eigen ouders. Voor de volwassenen natuurlijk een drama, maar voor de kinderen is er dan nog soort van stabiliteit. Ik zeg niet dat jullie het zo moeten doen, maar er zijn dus echt wel andere oplossingen te bedenken dan zelf het huis verlaten of man proberen buiten te houden. Ik heb ook wel eens gehoord dat de één in het weekend in het huis zat en de ander door de week. En natuurlijk mensen die noodgedwongen nog samen wonen. Lijkt me ook een ellende. Jullie zullen de hypotheek moeten blijven betalen. Helaas kijkt de hypotheekverstrekker alleen òf er betaald wordt en niet door wie. Dus zolang de hypotheek op jullie beider naam staat, ben je gewoon allebei evenveel verantwoordelijk voor de aflossing. Betaal je niet, dan haal je jezelf problemen op de hals waar je nog jaren last van zult blijven houden. Stel dat hij stopt met betalen, is het voor jezelf voor de lange termijn toch het veiligst om te proberen de hypotheek te blijven doorbetalen. Anders raak je zelf ook in de problemen qua schulden. Als het echt niet haalbaar is, moet je meteen contact opnemen met de hypotheek verstrekker. Als hij zegt dat hij de hypotheek betaalt, zorg dan ook dat je controle houdt dat het gebeurt. Anders kan het zomaar zijn dat ze je na een paar maanden bellen of een brief sturen en dat je dan pas ontdekt dat er een forse betaalachterstand is. En daar ben jij dan evengoed verantwoordelijk voor, ze hebben er echt geen boodschap aan dat hij het had moeten doen en jij dacht dat het geregeld was. Overigens geldt dit niet alleen voor de hypotheek maar ook voor andere zaken zoals gas, water, elektra, verzekeringen etc. Zoek goed uit wat op jouw naam staat en wat op de zijne. Maak zo snel mogelijk afspraken om dit allemaal toch zo eerlijk mogelijk samen te blijven betalen, totdat jullie financieel echt van elkaar gescheiden zijn. Héél veel strekte!
Dan moet hij jouw gaan uitkopen. Als jij alleen niet financieel bent om het huis aan te houden dan kom jij wettelijk gezien op straat te staan met twee kinderen door de scheiding. Jij kan dan urgentie aanvragen op basis van woonlasten! Ga zeer zeker niet nu uit jullie gezamenlijke huis. Regel een mediator die ook advocaat is en aangesloten van de Afas vakvereniging. Verdien jij te weinig dan kom je in aanmerking voor gefinancierde rechtsbijstand, deze kan de advocaat voor je aanvragen. En dan hoef je nog maar een heel klein bedrag onder de €100 te betalen voor het regelen van de scheiding. Laat je niet in een hoek duwen. Kop erbij en kom voor jezelf en je kinderen op!
@tupp zeker wel dat zij op dit moment meer recht heeft op de woning dan hij. 1. Ze is net bevallen van ook zijn tweede kind. 2. Het is niet in het belang van zo’n jonge baby om fulltime bij pappa te zijn. 3. Ze zit nog in haar zwangerschapsverlof. 4. Hij verbreekt de relatie niet zij. De kinderen zijn in dit verhaal waar naar gekeken moet worden. En het is niet wenselijk om op en dergelijke manier met van die ukjes te gaan slepen. Dat hij dat zelf niet inziet is al volslagen idioot.
Urgentie wordt maar heel zelden nog gegeven. Dakloos met kinderen, is geen urgentie geval. Hoe raar dat ook klinkt.
Dit. Een vriendin van mij ging ook scheiden, ook een koophuis op beide namen. Zij heeft er nog bijna 3 jaar gewoond voordat zij iets anders gevonden had. Hij ging terug naar zijn ouders. De lasten bleven ze delen samen. Ik zou dus zeker niet weggaan en een eigen advocaat nemen die jou bij staat. En heel veel sterkte en kracht gewenst!! Wat een lam***
Urgentie verschilt per gemeente... bij mij was zonder huis komen te zitten (het was zijn koophuis) en het feit dat hij niet voor de kinderen kon zorgen (fulltime baan) een reden voor urgentie. Dit is niet overal zo. Hoe dan ook... je moet het huis zeker niet uitgaan en hij moet de helft mee blijven betalen Zodat jij erin kan blijven. Ik denk dat je geen recht heb op urgentie omdat je een huis hebt. Maar ik zou zeker je gemeente even benaderen. Wat een eikel zeg... wauw. Vind het zo erg voor je. Ik wil je alle sterkte wensen. Liefdesverdriet is heel erg naar. En dat in combinatie met ontzwangeren lijkt me ontzettend heftig. Maar het gaat wel voorbij!! De liefde die je voor hem voelt zal weg gaan... en samen met het zakken van die liefde zul je je sterker gaan voelen. Echt waar! Je komt hier weer bovenop. En weet je wat dan? Dan ben jij nog steeds jij, alleen een stuk sterker. En hij zal altijd een onbetrouwbare zak blijven.
Dat is niet waar hoor. Zal vast per gemeente verschillen, maar hier is dat gewoon een reden voor urgentie. En terecht, want wat is nou nog urgenter dan dakloos met kinderen?
Heel erg veel sterkte TS. Wat een hel, maar je bent een bikkel, je komt hier doorheen met je kindjes! Ik zou de huisarts bellen voor psychische/emotionele ondersteuning en een advocaat voor de scheiding.
Neemt allemaal niet weg dat de woning gewoon ook van hem is. Dus zij hoeft er niet uit... maar hij ook niet! Er zijn ook mensen die het huis samen blijven bewonen. Als je dat echt niet wilt, zul je in onderling iets moeten regelen. Dus parttime bewonen (om-en-om) of één van de twee vrijwillig eruit. Juridisch gezien is echt niet relevant wie besluit de stekker eruit te trekken. En dat vaders niet voor een baby kunnen zorgen, is ook alleen maar jouw mening. Dus zo 'zeker' is het niet dat zij er meer recht op heeft.
Nou, dat klopt niet. Want ik spreek uit eigen ervaring Ik heb urgentie gekregen op basis van woonlasten en nee zeker niet op basis van scheiding. Ik kon financieel niet ons huis aanhouden terwijl wel beide kinderen bij mij ingeschreven stonden. Dus op basis van woonlasten kon ik wel urgentie aanvragen en heb ik deze ook gekregen.
Urgentie voor een woning is landelijk aan te vragen, juist om te voorkomen dat het per gemeente verschillend kan zijn.
Moeder kan een voorlopige voorziening aanvragen en gelet op deze situatie is de kans zeer groot dat het huis in afwachting van de echtscheiding aan haar en de kinderen wordt toegewezen.
Daar ben ik verbaasd over. Toen ik het voor mijzelf allemaal uitzicht was het mij wel verteld dat het landelijk geregeld is.
Toen ik wegging bij me ex. met een kind kreeg ik geen voorrang voor een huis. Het is gelukt omdat er toen nog een voorkeur was als je al in dorp woonde. En later kreeg ik voorrang omdat ik een huurhuis achterliet. Maar ik heb eerst bij moeder ingewoond, in vakantiehuisje gezeten, tijdelijk appartement met een rare huisbaas gezeten, toen een woonhuis (maar dat zo gesloopt worden) voordat ik eindelijk een normaal huis kreeg. 5x verhuisd binnen 1 jaar. Mijn oud-collega heeft er 2 jaar op een huis moeten wachten. Zij leefde vanaf april-okt op de camping en andere maanden in vakantie huisjes. En dat was nog in de tijd dat er nog redelijk betaalbare huizen te vinden waren. Nu reageren 4x zo veel op een woning.
@Catheny hoe gaat het nu met je? Heb je nog een gesprek met hem gehad? En heeft hij zich nog nader verklaard?
Wanneer het samen wonen dus niet meer gaat en het of hij of zij is dan kan ze een voorlopige voorziening aanvragen en kan ze dus in de woning blijven voor een bepaalde periode. En die tijd mag hij dus niet zonder haar toestemming in het huis komen. En natuurlijk kan een vader ook voor een baby zorgen dat ontken ik toch ook nergens, maar of het gewenst is dat moeder de kinderen bij vader achterlaat betwijfel ik. Zo’n jong kindje kan je nog niet kwijt op het KDV dus hij zal een een paar weken vrij moeten nemen van zn werk. En de natuur heeft het nu eenmaal zo bepaald dat alleen de moeder haar baby kan voeden. Tenzij de baby op FV zit.
Nope, praten lukt niet. Wel probeert hij op mijn emotie te spelen nu hij weet dat ik zwak ben. Hij probeert mij uit huis te krijgen maar dat gaat toch niet zomaar wettelijk? Ik kan serieus nergens terecht. Ik zit echt aan het eind van mijn latijn.
Begrijpelijk. Dit is niét hoe je die eerste tijd met een nieuwe baby zou moeten doorbrengen. Kan je eens met die vriend overleggen om op hem in te praten? Die moet toch ook beseffen dat dit geen manier is om de moeder van je kleine kinderen te behandelen? Of met de huisarts? Ziet hij zijn kinderen nog wel?