Overdrijf ik?

Ts wat verschrikkelijk voor je. Hij komt op mij over als een man zonder enige ruggengraat. Hoe lang is hij al zo? Ik vond hem al heel zwaar op de hand toen je aangaf dat het zo zwaar was voor hem dat hij een andere baan had. Heel eerlijk gezegd twijfel ik ook of er niet meer speelt.
En al zou het goed komen, kun je hem ooit nog vertrouwen? Laat hij je niet weer op een belangrijk moment in de steek? Misschien is er geestelijk wel iets goed mis met hem en heeft hij hulp nodig, dat zou ook nog kunnen.
Ik vind dat je in ieder geval een eerlijk gesprek verdient. Open en eerlijk zijn is het minste wat hij nu kan doen. Dat is hij je echt verschuldigd

 

Nee je stelt je niet aan, ik zou overigens wel alvast een weekje vakantie boeken voor jou en de meiden of een weekend Spa want dat heb je echt even nodig, kijken of hij het leuk vind

 

Jeetje wat ontzettend verdrietig.
Ik zou in eerste instantie al gedacht hebben 'zwaar, zwaar? oké, heb ik ook dus wanneer is t mijn beurt dan om even weg te gaan?'
Nu denk ik vooral 'hoe dan?'. Komt zo laf over. 3 weken na de geboorte van een kindje zeggen dat je al langer twijfelt?
Ik weet wel dat mannen ook een soort baby-blues kunnen krijgen na t krijgen van een kind. Dat alles teveel wordt en alle verantwoordelijkheid even naar de keel grijpt. Hopelijk is t dat 'alleen maar'. En dat hij hier met hulp uit kan komen.
Lijkt me overigens juist alleen maar zwaarder om dalijk de kinderen in je eentje de helft van de tijd op te voeden.
Het is niet dat de verantwoordelijkheid naar je kinderen ineens ophoudt als je vertrekt (Althans zo zou t moeten zijn).

 

Wat een ongelooflijke sukkel..

Maar nu moet je even in actie komen, vraag NU om hulptroepen! Vriendinnen, ouders.

En bedenk: wij vrouwen zijn sterker dan we denken. Zonder hem lukt het ook. Al zitten die zwangerschapshormonen nu extra in de weg. (Vandaar de hulptroepen en het is altijd fijn als iemand je even helpt in het huishouden)

 

@Catheny Hoe gaat het nu met je? Is hij in tussentijd al eens terug gekomen om te praten met je? En hopelijk zijn excuses aan te bieden!!

 

Is hij nog komen praten als een echt man of weggevlucht naar “een vriend”?
Heeft je man dit vaker zo gedaan?

 

Ik heb tot nu toe stil meegelezen, niet goed wetend wat te zeggen....
Dat hij ineens meerdere dagen moest gaan feesten want hij had t zo zwaar was mijn 1e gedachten ‘die wil buiten de deur piesen’....
Vond t des te harder om vervolgens te lezen dat hij op t punt staat bij je weg te gaan......
En dat in deze tijd.
Als hij het moeilijk heeft met de verwerking van het verlies van jullie zoontje (en kan me best voorstellen dat dat nu ineens allemaal weer omhoog komt nu jullie dochter geboren is) dan moet hij daar hulp voor gaan zoeken...en niet zomaar de handdoek in de ring gooien.....

Ik vind jou op dit moment erg sterk klinken en hoe dan ook kom jij er wel.
Ik wil je veel succes en sterkte wensen en ik hoop dat jullie er nog samen uit kunnen komen en hij zn ballen weer terugvind

 

Ik kan me voorstellen dat je hem nu gewoon in zijn sop laat gaarkoken. Hij zielig??? Hij kiest hier op dit moment zelf voor. 't Is inderdaad een lul dat hij juist nu in je kraamtijd en op deze manier laat merken dat het niet goed gaat met hem / jullie relatie.

Toch vind ik het ook belangrijk wat je schrijft over elkaar kwijtgeraakt zijn na het verlies van jullie zoontje. Dat is natuurlijk een vreselijke gebeurtenis. Rouwen is moeilijk. Rouwen om je kind is helemaal een zwaar proces. Iedereen rouwt anders. En het is gewoon erg ingewikkeld om naast je eigen verdriet ook nog tot steun te zijn voor die ander die intens verdrietig is. Er gaan relaties om minder stuk.

Mocht je dus na verloop van tijd toch een poging willen doen om te onderzoeken of jullie nog bij elkaar passen, zou ik jullie echt willen aanraden hier professionele hulp bij in te schakelen. Iemand die ook met jullie naar dat stuk gaat kijken.

Heel veel sterkte de komende tijd!

 

Mooi gezegd, hier sluit ik mij volledig bij aan.

 

Ik lees dat jullie elkaar al wat aan het kwijtraken waren na het overlijden van jullie zoontje.
Misschien kan hij op dit moment niet anders, het verdient absoluut geen schoonheidsprijs en ik praat het niet goed. Maar ik ga hem ook geen klootzak noemen zoals de meeste wel doen.
Juist de geboorte van jullie kleintje kan bij hem misschien veel losmaken?

Kan je met hem praten? Echt praten over jullie gevoelens?

Heel veel sterkte met alles.

 

ben het net je eens! netjes is het niet. maar inderdaad wat gaat er in zijn hoofd om. ik wens jullie beide veel sterkte. ontzettend verdrietig ook dat jullie een kindje hebben verloren.

 

Heel veel sterkte gewenst

 

Hoe oud was je zoontje? Wat erg om je zoontje te moeten verliezen
Hopelijk is het hier indd aan te wijten!

 

Ik vind dit toch altijd zo apart... mensen die zo’n topic aangrijpen om te vertellen dat zij echt super veel mazzel hebben met hun partner. Heel fijn voor je hoor! Maar dat gaat ts niet bepaald helpen.

Lees nu ook de wending in je verhaal en dat is werkelijk verschrikkelijk. Wat afschuwelijk dat je dit moet meemaken.... ik vind het wel echt heel knap hoe je erin staat. Natuurlijk kan het zijn dat je man met vanalles worstelt. Maar hij heeft 2 kinderen met jou. Hij had eerst bij jou moeten komen, en zeggen: ik maak me zorgen om onze relatie, wil je alsjeblieft met me praten over hoe we die kunnen verbeteren. Want nu gaat hij ineens de hort op, en blijkt dan te twijfelen aan de relatie en is pleitte. Maar dan geeft hij jullie gezin gewoon geen kans. Daarvoor moet je juist wél bij elkaar zijn en veel praten, het liefst met iemand erbij. Als je er dan samen achter komt dat de ander, of jullie alletwee nooit meer echt gelukkig gaan worden, dán kan je zeggen: ik ga weg, ik heb alles geprobeerd. Deze actie flikken bij je pas bevallen vrouw is werkelijk onmenselijk.

Ik wil je enorm veel sterkte wensen. Hopelijk ziet hij snel in dat zijn gezin het vechten waard is en dat wat hij nu doet meer kapot maakt dan oplost.

 

Onbegrijpelijk he. Maar goed, sommigen moeten nog doorkrijgen dat alles zomaar kan veranderen en dat je partner jneens heel anders kan handelen dan je ooit voorzien had. Dus pronken zou k sowieso voorzihtig mee zijn..

 

Dus dat! Ik denk niet dat ts haar relatie 19 jaar drama en ellende is geweest. Dit kan iedereen gebeuren.

 

Geef het wat tijd, dan kunnen jullie er op een later moment misschien over praten. Nu eerst rust. Veel sterkte!