Ik hoop dat iemand zich herkent en me kan vertellen dat het over gaat. Ik ben namelijk sinds de bevalling zo emotioneel dat het niet leuk meer is. Eerst dacht ik dat het de borstvoedingshormonen waren, na 6 maanden dacht ik het zal nog wel ontzwangeren zijn, maar nu na 9 maanden ben ik bang dat het nooit meer over gaat. Ik kan geen mamablad lezen zonder onbedaarlijk te gaan zitten janken, geen bevallingsverhaal aanhoren zonder in huilen uit te barsten. Als mijn baby hard moet huilen zit ik mee te huilen. Ik heb mijn eigen bevallingsverhaal nog nooit zonder tranen kunnen delen. Zelfs het babyboek kan ik niet invullen want dat is veel te emotioneel. Ik snap er niets van, ik begrijp wel dat een bevalling en het krijgen van een kindje heftig is, maar dat ik er zo lang emotioneel over ben lijkt me niet normaal. Wie heeft hier ook last van (gehad)?
pppfffffff, lijkt me flink lastig voor jezelf! Zelf ben ik de negen maanden ontzwangeren nog niet voorbij maar soms ook ineens een bui... Verschrikkelijk. Huilen om niets. Eerder kon ik koel en rustig tv kijken, maar nu niet meer. De meeste zenders zap ik door omdat ik merk dat ik er kriebels van emotie in me buik van krijg. Mijn eigen bevalingsverhaal gaat prima. Maar andermans verhalen, pffff, dan krijg ik soms tranen in me ogen. Dus tja, ik hoop ook steeds dat het weg gaat. Alleen heb ik eerder het idee dat her erger word. Volgens me moeder hoort dat bij een nieuw moederhart en zal het echt wel minder worden. Alleen op de vraag wanneer, was het antwoord dat het wel meer dan een jaar kon duren... erg veel succes! En gewoon altijd zakdoekjes bij je hebben
Vervelend is dat! Bij mij heeft het bij de eerste ook zeker een jaar geduurd voordat het wat minder werd. Ik was bang dat ik dat de tweede keer ook zou hebben, maar dat is gelukkig niet het geval.
Best herkenbaar. Ik begin niet enorm te huilen maar krijg wel van heel veel dingen tranen in mijn ogen. Een baby die huilt, een baby die iets schattigs doet, dierenleed, als ik naar mijn dochter kijk etc... Als ik aan mijn bevalling + kraamtijd terugdenk kan ik ook goed janken. Ik vond mijn dochtertje de eerste weken niet leuk. Ze huilde heel veel, ik lag in de kreukels en ik heb regelmatig 'slechte' dingen over haar gezegd. Daar heb ik het nog steeds heel moeilijk mee (niemand weet dat) ik ben ook heel die babytijd vergeten. Ik kan me helemaal niet herinneren dat ze zo klein was enzo.. Dat vind ik zo moeilijk. Ik denk dat dat emotionele misschien wel blijvend is.. opzich is het toch niet zo erg?