als ze iedere avond onder invloed zijn zou ik ze al helemaal niet vertrouwen met je kind, en dan wel commentaar hebben op jou dat je naar Indonesie gaat? hmmmm, hoezo bord voor de kop? je hebt groot gelijk dat je je kinderen daar tegen beschermd!
Pardon? Wat heb je gezegd, ga jij maar fijn in je eentje naar de camping? WIJ doen met ONS gezin wel wat we zelf willen, daar heb jij geen snars over te vertellen! (en dan zeg ik t netjes, wat ik eerst getypt had was de botte variant )
Mijn ouders hebben thuis ook een kamertje ingericht toen ik zwanger was van Fenja en ik vond het alleen maar leuk! Ze past 1 dag in de week op en fenja logeert er ook regelmatig. Is toch heerlijk als je kleine ook bij opa en oma een fijn eigen plekje heeft om te slapen? Ik vind het alleen maar leuk iniedergeval.
ja dit herken ik inderdaad ook! wij hebben al 2 kinderen en gelukkig hebben die hun oma (mijn moeder) leren kennen voor ze overleed zij was op een lieve leuke manier betrokken en van afstand ze wilde graag 1 keer mee naar de verloskundige verder geen moeten of doen of wat dan ook! nu is mijn moeder overleden en ik ben dus zwanger van de derde mijn schoonmoeder is het tegenovergestelde van mijn eigen moeder bij de andere 2 was ze niet veel in beeld (ze had problemen) nu is wel in beeld en ze wil goed maken wat ze bij de andere twee gemist heeft ze wil bij de bevalling zijn en naar de verloskundige en de pretecho enz en als ik zeg nee liever niet dan praat ze op me in en geeft me een schuldgevoel zo erg dat ik niks meer durf te zeggen...nu ook weten we dat het een meisje word en bepaalt zij de naam want ze heeft een kindje verloren met dezelfde naam en dus moet onze dochter ook zo heten al is het alleen met tweede naam....ik vind dat erg vervelend en zit ermee ook omdat ik niet haar wil kwetsen en nee is niet genoeg bij haar. erg vervelend maar we moeten wel onthouden dat het onze zoon/dochter is en tuurlijk betrokken is leuk en lief maar afstand is ook leuk en lief toch? groetjes
meid hoe sneu het ook is voor je schoonmoeder, JIJ krijgt een kindje en JIJ maakt de keuzes, dus ook mbt de bevalling, kraamtijd, opvoeding, alles, laat niet over je heenlopen hoor, daar krijg je zelf alleen maar heel erg veel last van, je schoonmoeder niet want die heeft dan haar zin .
hier ook twee overenthiousiaste oma's. Eentje omdat ze zo ver weg woont, woon nl in Italie dus mijn moeder kan niet alles van dichtbij meemaken.Begrijp haar ook wel en het is ook allemaal lief bedoeld, zij begrijpt alleen niet dat ik in een ander land zit en het er anders aan toe gaat hier. Dan heb ik nog mijn Italiaans schoonmoeder, de italiaanse mama's zijn altijd al redelijk bemoeierig maar zij heeft ook nog eens twee jaar geleden haar zoon verloren. Dit vind ik ook heel erg en we zijn hier allemaal nog steeds kapot van alleen heb ik het idee dat zij mijn kindje als een soort plaatsvervanger gaat zijn. Ze is zo blij er mee dat ze het iedereen al verteld had voordat ik nog zelf maar de eerste echo had gehad! Ook vind ze dat haar overleden zoon het als een soort "teken" heeft gestuurd, beetje moeilijk uitteleggen. Komt er op neer dat ze tegen mij al bezig is met: als jij nou eens 's middags gaat werken dan pas ik op, want 's morgens werk ik. Soms ben ik blij dat ik iig iemand heb aan wie ik advies kan vragen maar soms word ik er ook wel bang van..... We zitten dus allemaal een beetje in hetzelfde schuitje, dat geeft mij iig een beetje rust wetend dat ik er niet alleen mee kamp
niet dat ik niet dankbaar ben met alle aandacht hoor maar hebben jullie ook dat het soms als een soort "druk" voelt? ik heb vaak het gevoel dat ik niemand mag overslaan in het betrekken van mijn zwangerschap/bevalling en de kraamtijd en dat benauwd me want je kunt het nooit helemaal goed doen voor je omgeving, hoeveel ik ook zal proberen te delen, soms moet ik helaas mensen kwetsen ben ik bang.
Mariellewolgen, ik geloof dat ik niet meer zo vriendelijk zou blijven zeg... alsof ze zich alles maar wil toe-eigenen. Misschien moet ze eens in therapie om het verlies van haar eigen kind te verwerken in plaats van jullie kindje een plaatsvervanger te laten zijn... Kies alsjeblieft jullie eigen naam uit! Fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die het zo ervaren. Ik durf niet tegen schoonmoeder te zeggen dat ik soms zo'n dagje heb dat ik mn dreumes het liefst achter het behang zou willen plakken. Want ze springt waarschijnlijk gelijk in de auto om dr op te halen. En dat bedoel en wil ik helemaal niet! Ik ben er totaal niet rouwig om dat er straks meer kleinkinderen zijn als het goed is. Dan moet de aandacht tenminste een beetje verdeeld worden .
ja dat ken ik maar al te goed helaas. mijn moeder nam het mij zeer kwalijk dat ik haar niet mee had gevraagd naar de 9maanden beurs. want ik was met mijn vader en vrouw gegaan, en schoonvader met vrouw. nou met 6 mensen over drukke beurs lopen vond ik druk genoeg, moest ik haar dan toch mee vragen? ik wist van tevoren dat ze nee zou zeggen want ze zeurt altijd over die benzine kosten en hoe ver ze moet rijden overal heen.
Herken het echt helemaal! Mijn vriend en ik zijn erg op onszelf. Dit is ons eerste kindje en dus allemaal nieuw en dit willen we graag met zijn 2e doen. Mijn moeder begrijpt dit wel, ze vraagt hoe het gaat en verder probeert ze zich nergens mee te bemoeien. Mijn schoonmoeder aan de andere kant wil ALLES doen en weten. Als eerst was ze boos dat we pas met 11 wkn verteld hadden dat we zwanger zijn en dat we niet gewoon zeiden dat we het gingen proberen (zijn 9 mnd bezig geweest) Nu bemoeit ze zich overal mee. Begrijp me niet verkeerd, ze bedoeld het goed, maar het is ONS kindje, niet dat van haar. Ze begon er nu al over dat ze bij de bevalling wil zijn en na de bevalling een aantal weken blijft logeren. Echt niet dus! Dit moest wel volgens haar want wij wisten nog niets van baby's verzorgen af. (hoe deed zij dat dan met haar eerste kindje?) Nu heeft ze een bed gekocht, moeten wij maar een kamer voor haar leeg maken zodat ze regelmatig kan komen logeren . Dan wil ze toch wel haar eigen kamer hebben met een goed bed. Heb gezegd dat ze dat bed maar terug moet brengen, wij hebben daar geen behoefte aan, en ze kan langskomen, maar mag 's avonds echt wel weer naar huis. Ze komt nu eens per 6 mnd op bezoek ofzo, maar na de bevalling gaat dit toch wel elke week worden zei ze Moet er echt niet aan denken. Ze probeerd ook steeds haar mening op te dringen. Nou zei ze dat we toch echt onze kat de deur uit moeten doen en meer van dat soort dingen. Waar bemoeit ze zich mee!? Nou even genoeg geklaag , wel lekker om even mijn verhaal kwijt te kunnen
Wat een fijn topic! Ik heb er ook last van. Het gevoel dat ik een kindje krijg voor mijn moeder.....Ik heb haar er in het begin bij betrokken, 1 vinger gegeven dus.....juist nu heeft ze de hele hand. Stom van mezelf, maar ja. Ik probeer nu mijn grenzen aan te geven en dat wordt me niet in dank afgenomen. Ik ben er heel erg mee bezig, maar moet het nu even achter me laten anders kan ik straks niet meer genieten! Schoonmoeder gaat er gelukkig anders mee om. Hebben veel kado gekregen, ze belt na elke controle even...En ze maken (schoonouders) hier schoon omdat ik zelf niet veel kan.
Interesse na een controle/echo en beetje hulp als je iets niet kan is idd fijn. Maar het moet idd niet te worden. Ik vind de dames die dus te bemoeierige oma's hebben echt niet ondankbaar, het is en blijft jullie kindje! Probeer sterk te zijn en echt NEE te zeggen als je iets niet wilt.
Hoe doen jullie dat als je het geslacht geheim wil houden en die oma's er naar vragen? Zeg je dan dat je het niet kon zien? Of gewoon dat je het weet en niet gaat vertellen? Ik weet nog niet hoe ik het ga aanpakken. Ben bang dat er steeds naar gevraagd zal blijven als ik zeg dat ik het weet (morgen dan)
@ Hodje: ik zou idd zeggen dat je het zelf ook niet weet. Das het veiligst (hoewel mensen je dan waarschijnlijk nog niet geloven, maar goed, het valt te proberen). Wij willen het ook echt niet weten, en daar begon mijn schoonzus over te mekkeren: 'ja, dan weet ik dus niet of ik de kleertjes van >haar kind< voor je moet bewaren! ik ga niet wachten tot je bent bevallen, hoor!'. Prima, dan bewaar je lekker niks! En mijn schoonmoeder gelooft simpelweg niet dat we het niet willen weten. Die denkt dat we dat alleen maar zeggen omdat we het geheim willen houden
Waarom zou ik zeggen dat we het niet konden zien..? We hebben het nu al twee keer heel duidelijk gezien. Van tevoren hebben we samen besloten dat het geslacht voor familie en vrienden geheim blijft, dus iedereen wist dat we het niet gingen vertellen. Dat wordt over het algemeen ook gerespecteerd. Een paar weken geleden zei mijn schoonmoeder wel, dat een vriendin van haar het "VALS" van ons vond dat wij het geslacht niet aan mijn schoonmoeder vertellen... . Ik dacht toen wel even: vindt je vriendin dat, of vind je het stiekum zelf ook..? Either way, dit is onze keuze, en zo blijft het. Verder houden zowel mijn eigen ouders als mijn schoonouders de "juiste" afstand en dat voelt goed. Liefs Monique PS hier op het forumvertel ik het geslacht trouwens wel, anders ontplof ik, want we zijn er zo blij mee!
mijn schoonmoeder gaf me laatst een "subtiele" hint toen ik vertelde dat mijn man de naam van ons kindje per ongeluk heeft verklapt aan iemand, toen zei ze: "oh, ik zou het eigenlijk ook wel willen weten voor jullie kadootje, dan kan ik verder." ik ben in lachen uitgebarsten en heb gezegd dat we bellen zodra ze geboren is en dan hoort ze het, mijn man had al een idee om haar te pesten, aan de telefoon eerst het gewicht dan het tijdstip zeggen en dan net doen of de batterij leeg is dan weet ze de naam NOG niet meteen, gheheh!
Hier zal vast wel nog meer verhaal aan vastzitten, want in mijn ogen is het echt vrselijk lief dat je moeder zuinig op je is
Hodje zeg dat het de beentjes tegen elkaar hield en ze het niet hebben kunnen zien want geloof mij ze houden er niet over op... Mijn ouders snappen het en gaan er niet op door en vinden het ook wel mooi dat we het voor ons willen houden... Maar schoonmoeder blijft elke keer vragen of ze het mag weten of vissen van dit of dat... Ik denk dat het echt nog een keer gaat ploffen hoor hier... Elke keer dezelfde vragen, me shirt omhoog doen om me buik te kunnen zien en vertellen wat we allemaal nog moeten doen en hoe we dat moeten doen... En vertellen wat ik wel en niet moet eten... Gelukkig heb ik dat met me eigen moeder totaal niet... Die zegt gewoon als je iets wil weten dan hoor ik het wel...
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar. Hier werd het zelfs een spelletje welke oma het meeste verzamelde voor kleinkind, zo leek het wel. Helaas is er weinig aan te doen. Mijn advies: Je eigen plan trekken, je eigen gevoel nagaan. EN heeeeeeeeeel belangrijk: -DE ROMMEL DAAR LATEN! Beide ouders stoppen nog wel eens spullen in mijn/partners tas. (vooral speelgoed hebben ze liever bij ons dan bij hun). Ik haal het er weer uit, altijd onder het mom, het is voor hem door jullie gekocht en dan heeft hij weer iets om hier mee te spelen. En met kleding: Heeft ie wat op voorraas bij ongelukjes Nu begint het inkopen/overnemen van spullen ook in te dammen want de kamer groeit dicht! (En onze auto's en tassen blijven ook dicht! ) Oja 'mooie' lampen/kasten/bedjes etc: Heeeeeeeeeeeeel mooi mam, maar voor hier he past niet in zijn kamertje thuis, helemaal andere stijl....