hallo ik las net op een topic dat er nog meer vrouwen zijn die ook een premature babietje hebben. dat topic ging over kleertjes zoeken voor de baby. Misschien is het leuk om in deze topic met ekaar te kletsen over ervaringen voor premature babies en hun ouders? over de ontwikkeling, vragen etc..... Ik heb zelf ook een premature kindje: Ferron. Is op 23 november 2006 geboren, na 35 weken zwangerschap. Ook is hij dysmatuur, wat inhoud dat hij te licht en te klein is voor zijn leeftijd. Hij is geboren met 44 cm en 2185 gram, en nu weegt hij om en nabij de 4200 gram en meet hij+/- 58cm. Hij is nu 12 weken, gecorrigeerd 7 weken. wie wil nog meer vertellen over je kindje?
Tymen was ook prematuur en dysmatuur. Hij is geboren met 36 weken zwangerschap op 13 oktober 2006 (vrijdag de dertiende!) en was toen 2380 gram bij 46 cm. Hij had een groeiachterstand van 4 tot 5 weken. Tymen is nu 18 weken oud, en ik weet niet wat hij nu precies weegt en meet, moet maandag naar het cb. Ik schat hem tussen de 5500 en 5750 gram. Hij zal zo'n 60-65 cm zijn. Met 12 weken was hij 4715 gram en 58,5 cm
Ook ik heb een prematuurtje. Nadine is geboren met 33 weken en 3 dagen zwangerschap. Ze woog 2500 gram en weet niet hoe lang ze was. In iedergeval had ze maatje 44. Dus zal om en nabij 44 cm zijn geweest. Mocht je het leuk vinden, ik heb mijn bevallingsverhaal uitgeschreven. Heb (denk ik) een hele aparte bevalling gehad. Ik vind het jammer dat er zo weinig aandacht en begeleiding is voor prematuurmoeders. Kregen jullie wel kraamhulp toen jij uit het ziekenhuis kwam? Ik kon kiezen of toen ik uit het ziekenhuis kwam of wanneer Nadine. Ik koos voor het laatste. Vond het echt een moeilijke tijd die ik nog steeds moet verwerken. Gelukkig ging alles met Nadine direct goed en heb ik een heerlijke dochter. Vind het ook moeilijk om met anderen te vergelijken. Wanneer gaat ze lachen? Wanneer mag ik met haar zwemmen? Bij andere kinderen is het duidelijk, maar met prematuurtjes soms niet. Moet as dinsdag weer naar het cb. Ben benieuwd hoe zwaar ze nu is. Op 30 jan (mijn uitgerekende datum) moest ik voor het eerst naar het bureau en toen was ze 49 cm en 3610 gram.
Ik kreeg geen kraamhulp meer. Ja, nog 1 dag maar dat was toen Tymen nog in het zh was. Zij is even komen praten over hoe ik Tymen zelf moest verzorgen. (heb nl. zelf in de kraamzorg gewerkt) Nadat Tymen thuis kwam, hij was toen 2 weken, kreeg ik geen hulp meer. Niet voor verzekerd. Erg jammer, want voelde me zo onzeker! ik vind dat ze zoiets best in de zorgverzekering kunnen opnemen! Qua ontwikkeling heb ik niet het idee dat Tymen erg achterloopt. Hij lachte met 9 weken echt. Dat is volgens mij niet heel laat maar ook niet heel vroeg. Op het cb houden ze gewoon de ontwikkeling aan van een op tijd geboren kindje. En daar komt hij goed mee!
Ik heb in totaal 2x een halve dag kraamhulp gehad toen Nadine terug kwam uit het ziekenhuis. Ze was toen 11 dagen. Ben er wel voor verzekerd, maar omdat het prematuur is, moest ik kiezen of voor mijzelf of voor haar. Ik ben in het ziekenhuis bevallen dus bleef er nog maar 15 uur over van de 44. Nadine lacht nog niet. Ze is nu 9 weken. Bij het cb houden ze idd de geboortedatum aan. Vind ik wel raar, want Nadine zit nu onderaan de curve van groei. Niet zo gek, want anders zou ze nu pas 2 weken zijn.
Tja, het lijkt ook gek, maar in mijn ervaring zegt gewicht niet zoveel. Sinds een maand zit Tymen in de curve, maar nog wel onderaan. Maar toch kan hij al heel veel. Hij is nu 4 maanden en lacht, "praat", zit rechtop met hulp, begint zich om te draaien (van rug naar buik met hulp) enz. En dat is normaal voor een baby van 4 maanden. Maar Tymen was "maar" 4 weken te vroeg. Misschien maakt het wel uit dat Nadine 7 weken te vroeg was. Dat weet ik niet! Zijn die van jullie ook van die kleine hongerwolfjes? Deze wel. Toen hij het 1 keer doorhad hoe hij moest drinken ging het hard!
mijn schoonzusje is dus zwanger van een tweeling, en ws komen die iets eerder, vandaar dat topic. ik blijf hier even meelezen, weet er heel weinig van en vind het dus wel interresant..
Hoi, Mijn zoontje Ruben is geboren met 34 weken en was 43 cm en woog 2136 kg.Hij heeft twee weken in het ziekenhuis moeten blijven omdat hij nog geen zuigreflex had en ook zichzelf niet warm kon houden. Ze hebben mij ingeleid met 34 weken omdat ik zwangerschapsvergiftiging had. Nu gaat alles gelukkig goed met onze kleine man. Misschien is het iets voor de makers en beheerders van deze site een idee om hier ook een kopje Prematuurbaby's te maken zodat iedereen hier terecht kan die een te vroeg geboren babytje heeft. Omdat dan alles toch anders is dan dat je baby ''normaal op de uitgerekende datum zou worden geboren''. Ook de ontwikkeling en vaak anders. Loop nu nog vaak in de stad dat mensen mij aanspreken met ach goh pas geboren hihihihi. Liefs mama van Ruben
Dat zeggen ze nu nog wel eens tegen mij, als hij ligt te slapen in de kinderwagen of maxi cosi. En dan is hij al 4 maanden Voelden jullie je ook zo vreselijk verantwoordelijk voor jullie kindjes? Ik bedoel dat toen Tymen net uit het ziekenhuis was ik echt alles zelf wilde doen. Dan gaf mijn vriend hem de fles en dan wilde ik tymen wel uit zijn armen trekken. Had er erg veel moeite mee als andere mensen hem vast wilden houden of erger nog ( ) de fles wilden geven! Was zooo bang hem weer kwijt te raken!
selam tamer is geboren met 34 weken en 3 dagen. HIj woog bij de geboorte 2490 gr en was 44 cm. Premature. Hij heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen. met ontslag woog hij 2700 gr. Tamer is nu 7 maanden en weeg 7.6 kilo en is 68 cm lang.
Hoi Kaylee is geboren na 34 weken, ingeleid omdat ik HELLP had. Ze woog 1910 gram en was ongeveer 42 cm. 2 weken in t ziekenhuis, bij ontslag 2100 gram. Ze heeft de eerste twaalf maanden van haar leventje vooral doorgebracht met huilen Erg frustrerend, voor haar en voor ons. Ze kan erg moeilijk met prikkels omgaan, kan niet tegenveranderingen en bij elke verandering in haar ritme is ze van slag. Dat uitte zich in bijvoorbeeld een week huilen na een dagje IKEA. Ondertussen heeft ze ergotherapie gehad en gaat het beter, met in het achterhoofd dat ze waarschijnlijk nog wel een terugval krijgt. We hebben nu iig het grootste deel van de tijd een vrolijk meiske. Of dit allemaal echt komt omdat ze prematuur was? Tsjah, het zal er wel mee te maken hebben, veel premature babies zijn onrustig, alleen had zij t nog een tikje erger zeg maar haha. Ze is nu ruim een jaar, de laatste keer dat ze gewogen en gemeten is was vlak voor haar verjaardag. Toen woog ze 7.5 kg en was ze 72 cm. Klein en fijn dus. Ze zit precies op de onderste lijn van de curve, maar zolang ze de lijn blijft volgen is er geen probleem. Setteke, in het begin dat ik dat ook heel erg bij Kaylee. En dat begon al in t ziekenhuis hoor, zolang ze daar lag mocht er van niemand anders bij behalve (schoon)ouders en mijn zus en zwager. De rest moest maar wachten Maar dat gaat over met de tijd. En zeker toen Kaylee zoveel huilde kon ik haar soms niet snel genoeg in een ander zijn handen duwen Qua ontwikkeling loopt ze met sommige dingen gewoon "normaal" zeg maar, zoals op tijd geboren babies. En sommige dingen doet ze volgens haar gecorrigeerde leeftijd. Ze ging bijvoorbeeld vroeg optrekken (8.5 mnd), maar laat zelf zitten (11.5 mnd) en kruipen (12 mnd)... Ik moet zeggen dat ik me daar tegenwoordig niets meer van aantrek, in het begin was ik heel erg bezig met 6 weken aftrekken, kijken hoe snel ze iets kon... Maar het komt zoals het komt en ze doet het gewoon goed. Ik kreeg nog couveusehulp trouwens toen Kaylee uit t ziekenhuis kwam. 16 uur was dat geloof ik, 4 dagen van 4 uur. Maar ik had net zo goed niets kunnen hebben hoor. Ze deed niets, zelfs weinig huishoudelijk werk. En Kaylee wassen en zo... tsjah dat hadden ze ons in t zkh wel al geleerd, dus dat deden we ook zelf wel. Ik hou er steeds minder rekening mee dat ze prematuur is en ik vertel t ook lang niet altijd meer als ik mensen voor t eerst ontmoet. Maar ik heb het wel nog steeds erg moeilijk als ik terugdenk aan de tijd dat ze in t ziekenhuis lag, als ik de foto's terug zie... Laatst was er op tv een programma met een kindje in de couveuse, ik zat achter de pc maar hoorde het gebiep van die monitor... gelijk weer kippevel en tranen. Het heeft een gigantische indruk op me gemaakt, die ziekenhuistijd, vooral omdat het zo onverwachts kwam (volgens de vk was er niets mis met mij, toen ik toch bij de gyn langsmocht voor controle hoorde ik dat ik HELLP had en niet lang meer zwanger zou zijn... daar sta je dan... ben blij dat ik nooit meer naar de vk hoef nou, mag gelijk bij de gyn lopen).
Pfff, Vicky, heftig hoor. Ik ben bevallen met een spoedkeizersnee omdat ik dreigende zwangerschapsvergiftiging had, maar vooral omdat Tymen het moeilijk had. Hij kreeg niet genoeg voeding meer, waardoor hij die groeiachterstand opliep. Bovendien daalde zijn hartslagje heel snel, tot 90 bpm. Het ging bij mij supersnel. ik had al wel een hogere bloeddruk vanaf 27 weken, maar geen eiwitten en Tymen deed het eerst gewoon goed. Met 35 weken 5 dagen ben ik in het zh opgenomen omdat ik nog hogere bloeddruk kreeg en eiwitten in de urine had. Twee dagen later moest ik 's morgens voor een echo en toen ging dus zijn hartslag zo naar beneden. Om 11.00 uur werd besloten dat ik voor een spoedkeizersnee moest en om 12.23 uur is Tymen geboren. Het ging zo snel dat ik het allemaal niet kon bevatten. Nu nog niet altijd. Soms vertelt mijn vriend me dingen die ik nog niet eens wist of niet meer wist. Maar als ik de verhalen hierzo lees... Dan valt het bij mij best mee. Tymen is "maar" vier weken te vroeg! @Vicky, heb jij nog lang last gehad van je Helpp-klachten, na de bevalling? Ik heb nog drie maanden een hoge bloeddruk gehad waarvoor ik medicatie kreeg. Ik heb me daardoor heel lang niet goed gevoeld en nu soms nog niet. Ik merk weinig begrip hiervoor in mijn omgeving. Mensen hebben zoiets van, het is goed gekomen met je kind, dus moet het nu ook goed zijn met jou!
@ Vicky: dat moet een zware tijd zijn geweest zeg. Nadine huilt ook veel. Schijnt idd veel voor te komen bij prematuurtjes. Ik heb haar ingebakerd. Dat helpt veel. Ik zal morgen mijn prematuurbevallingsverhaal hierin zitten. Mijn bevalling ging zo snel (zie je morgen wel) dat mijn man er net op tijd kon zijn. Een kwartier nadat hij in het ziekenhuis was gearriveerd was ze er. Ik zei laatst tegen hem dat ik die bevalling wel over wou doen. Dat meen ik ook echt. De pijn vond ik reuze meevallen. Maar we hebben het niet samen kunnen doen. Dat vind ik ook zo jammer. Ook je baby wordt direct bij je weggenomen. Vond dat een verschrikkelijk gevoel. @ Vicky: heb ook couvesezorg gehad. Was bij ons ook zonde van de tijd. Als ik dat van te voren geweten had, had ze beter kunnen komen toen ik uit het ziekenhuis kwam. De kinderafdeling heeft ons geleerd hoe we haar in bad moesten doen, mij geholpen met mijn borstvoeding etc. Ik wil mijn verhaal nog graag vertellen, maar merk dat sommige mensen daar wel zat van zijn. Veel mensen begrijpen niet dat ik het niet niet "verwerkt" heb. Kan er soms nog wel om huilen. Mijn man snapt het ook niet. Hebben jullie dat ook? Trouwens vind een topic overprematuurbabys wel een goed idee!
@ Sim: Weet niet waar je woont, maar het amaliakinderziekenhuis in Zwolle heeft een speciaal project waarbij babys die hun zuigbehoefte nog niet hebben (volledig) ontwikkeld en er voor de rest geen medische oorzaak is om nog in het ziekenhuis te blijven, met sondevoeding naar huis kunnen. De ouders krijgen dan een kleine cursus om thuis sonde te geven. Je krijgt 2x per week bezoek van een zuster en mocht de baby de sonde uit de neus trekken, dan kun je 24 uur per dag de wijkverpleegkundige bellen. Zij brengt het dan weer in. Dit hebbenwij ook gedaan. Hierdoor mocht ze 4 weken eerder naar huis toe dan normaal. Anders had ze tot de uitgerekende datum (30 jan) in het ziekenhuis moeten liggen en nu mocht ze 25 dec naar huis. (11 dagen na de geboorte) Misschien kun je eens kijken of ze dat bij jullie ziekenhuis ook hebben. Ben je in iedergeval goed geinformeerd.
Hoi meiden, wat goed zeg at er al zoveel gereageerd is, eindelijk meiden waar ik mee kan praten over onze verhalen! dat mis ik idd ook wel hoor. Ik denk dat ik alles nog lang niet verwerkt heb. Ik ben nogal een binnenvetter en uit me totaal niet t.o andere mensen. Ik realiseer me eigenlijk nog steeds niet zo goed wat er precies gebeurd is. Ik weet wel dat die hele bevalling en alles erna echt supersnel zijn gegaan. Nu ik er op terug kijk, lijkt het net of het niet gebeurd is! Vaag! Ik kan me dus wel voorstellen uit sommige berichtjes die ik hier lees dat er veel behoefte is om over ieders ervaring van het "leven' met een prematuurtje te praten. de mensen om je heen denken al heel snel dat je alles al weer bent vergeten, en dat alles okee is met jou en je kindje. Maar zoals ik al las van jou Setteke, wil jij ook nog graag kwijt hoe je je nu voelt enzo. ik krijg ok idd nog heel vaak te horen als ik over straat loop met de wagen of maxi cosi, jeetje wat een kleintje nog, hoe oud is ie? dan zeg ik 12 weken, en dan zie je die mensen echt zo terug rekenen, en denken. Zeg ik er altijd maar bij dat hij 5 weken te vroeg was. maar word daar ook een beetje moe van. En al helemaal van die moeders die hun even oude babies met jouw kindje gaan vergelijken. dan zijn die babies "echt' 12 weken, en zeggen ze, jeetje Ferron is echt veel kleiner....ja haha...das ook logisch. Eigenlijk moet je er boven staan, maar ja dat is het moeder-gevoel he! gelukkig weet ik nu wel de oorzaak van de vroeggeboorte van Ferron. daar zal ik de volgende keer wel even over schrijven, anders word dit weer zo'n lang verhaal. Wij hebben wel couveuse na-kraamzorg gehad, toen Ferron na 12 dagen uit het ziekenhuis kwam. 4 dagen van 3 uurtjes. precies goed hoor, en onze kraamhulp deed heel veel. Ook al hebben wij in het ziekenhuis al veel "geleerd" van in badje doen en zo, thuis is het toch weer heel anders. dat weten jullie vast ook wel. Ik heb geen moeite met dat anderen hem vast willen houden en zo, ik ben daar vrij makkelijk in denk ik. Mijn vriend heeft dat juist wel. Vooral dat hij net thuis was, was hij heel erg overbezorgd, dan mochten mensen hem nog net zien, maar meer niet. Ivm prikkels dat herken ik bij het verhaal van jou Vicky... Ook ferron was in het begin heel snel overprikkelt, met als gevolg 3 weken achter elkaar huilen huilen en nog s huilen. Maakt je heel onzeker he?! Maar goed ik kan hier nog wel uren over doorschrijven in dit stukje, maar dat leest zo moeilijk op een gegeven moment, dsu zal mijn verhalen, vragen, problemen etc allemaal wel 'bewaren' en in volgende stukjes schrijven.... in ieder geval wel heel tof dat we hierzo samen kunnen praten over onze (premature) kinderen.
Setteke, ik ben nog drie maanden "ziek" geweest, en dan niet van mijn bloeddruk, maar wel van mijn lever en nieren + de vermoeidheid omdat Kaylee zoveel huilde. Mijn lever en nieren hebben zich uit zichzelf hersteld na die drie maanden, ik heb nooit medicatie geslikt omdat de internist het wilde aankijken. Over het verwerken... in mijn omgeving weet niemand dat ik het nog zo moeilijk heb met de couveusetijd van Kaylee, behalve mijn vriend dan. En die snapt het wel gelukkig. Verder heb ik alles van me afgezet, de zwangerschap, de reactie van de vk en alles, tsjah ik moet door en Kaylee is nou toch al ruim 13 maanden. Ik vond het voor mezelf tijd geworden om het van me af te laten glijden, ik heb nu een gezonde meid en daar ben ik dankbaar voor. Mijn bevalling was trouwens super hoor, die zou ik zo overdoen Nog liever tien keer bevallen dan 1 keer die zwangerschap... Al moet ik er wel bij zeggen dat ik er bijna niets meer van weet omdat ik zo ziek was en in een maand tijd amper had geslapen
@Vicky Poe hee, ik heb net je verhaal gelezen en je hebt nogal wat meegemaakt zeg! Raar dat je bloeddruk zo gewoon bleef! Bij mij was hij torenhoog (in het zh zeiden ze zelfs uitzonderlijk), maar ik had geen zwangerschapsvergiftiging of Hellp. Fijn dat we nu dit forum hebben om alles lekker van ons af te schrijven! @Danili Ik merkte ook bij mijn mannetje dat hij snel overprikkeld was. Wij hebben vanaf het begin vaste regelmaat ingebouwd en ik moet je zeggen dat het wonderen heeft gedaan. Hij is nu een vrolijk en makkelijk kind. Maar oh, er zijn wat huiluurtjes aan vooraf gegaan. Hij was erg onrustig maar had ook veel krampen. Ook dat schijnt veel voor te komen bij prematuurtjes. Maar goed, na een aantal moeilijke weken geniet ik nu volop van mijn mannetje!
HELLP hoeft niet noodzakelijk samen te gaan met hoge bloeddruk... vaak wel, maar t hoeft niet... Tijdens de bevalling had ik opeens een onderdruk van 120, dat is een moment geweest waarop ze een ks wilden doen omdat t gevaarlijk werd, maar toen zakte ik opeens weer naar 80... Ik heb de hele tijd van t moment ik opgenomen werd tot ik naar huis mocht geschommeld tussen 70 en 120... grappig he
Tsjah rust en regelmaat mooie theorie maar hier niet afdoende... R&R zorgde er wel voor dat ze wat minder ging huilen (vergis je niet hoor, ze huilde toen nog steeds 8 uur per dag ) maar weg ging het niet... Inbakeren was al helemaal een ramp hoor, dat werd echt krijsen... hebben we ook niet echt lang volgehouden (en ik weet dat je het een tijdje moet doen voor het werkt, maar dit had echt nooit gewerkt haha). Magoed na alles geprobeerd te hebben nu dus ergotherapie... en het is beter... even afkloppen
Hoi allemaal, Leuk een apart hoekje voor ons als prematuurmama's. Ik ben in oktober bevallen van Colin, hij was 10 weken te vroeg en was 38 cm en 1286 gram. De reden van de vroeggeboorte was een voorliggende placenta die steeds bloedingen veroorzaakte. Hij lag nogal vast en door de groei van de baarmoeder ging het vanaf week 23 steeds bloeden. In principe hoeft dat geen vroeggeboorte te veroorzaken maar helaas ging mijn baarmoeder reageren op het bloedverlies. Ik heb vanaf week 28 in het ziekenhuis gelegen. Colin heeft 8 weken in het ziekenhuis gelegen. Ik krijg ook nog regelmatig te horen....agut wat een kleintje nog, een week of 3/4 schat ik, meestal zeg ik dan maar gewoon ja pffff heb niet altijd zin om alles uit te leggen. Mijn bevallingsverhaal kun je trouwens lezen op http://colin07102006.web-log.nl Archief januari Tja dat verantwoordelijkheidsgevoel dat ken ik wel hoor. Ik had/heb ook vreselijke moeite als anderen hem vast houden. Heb ook steeds zoiets van oh jee als ze maar niet verkouden zijn of iets anders onder de leden hebben. Ik heb ook al het bezoek onderworpen aan een eerste graads verhoor als ze een afspraak wilden maken om langs te komen Ben je niet net verkouden geweest, ziek geweest, koortslip enz enz. Hij is natuurlijk wel vatbaarder al begrijpt niet iedereen dat. Kwam van de week nog een vage kennis tegen. Haar dochtertje heeft de waterpokken, zegt ze, anders komen we langs dan heeft ie dat in ieder geval alvast gehad Nou jaaaaaa zeg! Ik heb ook nog heel veel moeite om alles een plekje te geven. Opeens ben je mama, en dan ook nog eens van een kindje die heel veel zorg nodig heeft in het ziekenhuis. Altijd maar anderen die voor je kindje zorgen en niet jij, daarom ben ik nu overdreven van het ZELF alles willen doen. Ik heb het lang genoeg niet kunnen doen. Ook ben ik sinds Colin thuis is pas gaan beseffen wat er allemaal gebeurt is, en besef je ook heel goed wat je had kunnen missen. Tja dan komen de tranen weer..... Helaas zijn er alweer een hoop mensen die daar geen begrip meer voor hebben, krijg je van die opmerkingen van hij is nu toch thuis, het gaat nu toch goed...ben je niet gelukkig met hem. NOU JA ZEG natuurlijk ben ik super blij,trots,gelukkig met hem hij is mijn allesie, maar dat wil niet zeggen dat ik alles wat gebeurt is maar over de schouder weg kan gooien, er is ook nog zoiets als gevoel hoor Gelukkig zijn er ook een hoop meelevende en begripvolle mensen, maar niets is zo fijn als te kletsen met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt, die voelen wat je voelt. Daarom, SUPER, een eigen hoekje, ik ben van de partij! Dikke knuffel voor iedereen! [/url]