Ik zal het even uitleggen. Mijn zoontje staat en loopt overal (nog niet los) maar wel zelf aan een tafel, tegen de kast nou eigenlijk tegen alles! Ik ben alleenstaande moeder en ik probeer echt zoveel mogelijk bij hem in de buurt te zijn, in de box wilt hij niet meer, dus als ik even in de keuken bezig ben neem ik hem mee, no worry hij kan voor de rest nergens bij, er staan geen gevaarlijke middelen ofzo waar hij bij of aan kan. Het enige is dat hij dan tegen de kast opklimt en als ik net een boterham aan het smeren ben ofzo kan ik hem niet gelijk opvangen. Hij heeft soms geen grip waar hij tegenaan staat en hij wil dus wel is omvallen, op de harde vloer met zijn hoofd (auw) huilen natuurlijk! Nu is eigenlijk mijn vraag, om een lang verhaal kort te houden, de 1 zegt zo veel mogelijk alles zelf doen zodat hij zelf in de gaten krijgt wat wel en wat niet kan (waar hij kan staan), maar de ander zegt, erbij blijven en hem opvangen. Wat vinden jullie? Ik vind het uiteraard zooooooo zielig als hij valt en hij valt zeker 1 x per dag op zijn hoofd is dat veel? En is dat gevaarlijk? Nogmaals ik probeer zoveel mogelijk bij hem te zijn, maar ik kan niet alles voorkomen (helaas, ook al zou ik dat willen!)... Ben benieuwd naar jullie reacties en ervaringen
mijn dochter is ook heel vaak op der hoofdje gevallen.. op de grond,of tegen de de tafel of wat dan ook.. je kan er helaas niet altijd op tijd bij zijn.. ze heeft er niets aan over gehouden hoor!! groot worden moet je leren met vallen en opstaan...