Hoi, Ik ben toe aan een nieuwe uitdaging in mijn werk; ik zou graag een andere functie willen. Aan die andere, hogere functie hangt automatisch een andere afdeling vast. Dat wil ik ook graag. Ik wil me niet meer laten tegenhouden door vruchtbaarheidsbehandelingen en zwanger worden (wij gaan bijna starten met IUI). Dat heb ik een hele tijd wel gedaan, stel dat ik zwanger word, was steeds een reden om te blijven zitten waar ik zit. Het kan natuurlijk goed nog een jaar duren voor het lukt, of misschien wel nooit. Ik kan niet stil blijven staan, toch? Hoe staan jullie hierin? En is het fair naar je werkgever toe, eventueel een andere afdeling, met het risico dat je er toch even tussen uit moet wegens zwangerschapsverlof? Maak me hier best druk om. Wie zit in zo'n zelfde schuitje, of niet, en wil hier iets over zeggen?
Toen wij vollop bezig waren met zwanger worden heb ik intern gesoliciteerd op een andere functie. Ik werd het niet, en ik gaf toen aan dat ik met een gerust hart zwanger kon worden, waarop mijn adjunct directeur zei: Ja maar dat kan nooit een reden zijn waarom je niet ergens op zou kunnen soliciteren, altijd kan er een mauw aan gepast worden. Als er vrouwen werken ergens dan hoort dat erbij. Daarna kwamen we in de mmm en mijn werk was erg flexibel. Misschien niet helemaal hetzelfde, maar ik zou zeggen laat je er niet door van je plannen brengen! Dit kan precies jou afleiding zijn in het hele mmm gebeuren.
Ik werk fulltime en moet soms om de 2-3 dagen voor een follikelmeting komen. Dus ben ik gemiddeld anderhalf uur weg van mn werk. De tijden zijn ook erg wisselend en ik heb er weinig zeggenschap in. Maar ik heb zoiets van, er is meer in het leven dan mn werk. Als ik dit nu niet doe, word ik nooit moeder! Dit omdat ik geen eisprong uit mezelf heb! Gelukkig zegt mn baas er niets over. daar heb ik misschien wel geluk mee!
Toen ik met mijn huidige baan begon wist ik dat ICSI onze enige optie was. De start van de eerste behandeling duurde nog een half jaar ongeveer (nee, langer zelfs). Ik heb dus niks gezegd. Na mijn proeftijd van 3 mnd heb ik verteld van wat ons te wachten stond (ik was nu toch voor een jaar onder de pannen en had nu de ruimte om mezelf te bewijzen). Na dat jaar kreeg ik er een jaar bij! Inmiddels zat ik al flink in de behandelingen. Na de 7e behandeling was ik zwanger...mijn contract liep bijna af. Toch heb ik een vaste aanstelling gekregen! Ik heb dit goede verhaal hier al vaak verteld (sorry als mensen denken "heb je haar weer") maar het kan dus wel! Er zijn nog steeds bedrijven die je niet meteen eruit gooien! Kies voor jezelf! Jij moet gelukkig zijn in je werk...of je nou uiteindelijk kinderen krijgt of niet...je werk blijft een begrip in je leven. Heel veel succes! Elmo
Mijn eventuele nieuwe werkplek, en het begin van de IUI behandelingen, zullen wel eens samen kunnen vallen. Voor de duidelijkheid: ik heb een vaste aanstelling, hier hoef ik me dus geen zorgen over te maken. Het gaat me er meer om of het fair is tegenover mijn werkgever en evt toekomstige team/ collega's. Ik heb aan de ene kant ook het idee dat je gewoon vrij moet kunnen zijn te solliciteren, en idd bij vrouwen weet je gewoon dat ze op zeker moment zwanger kunnen worden. Moet je je leven op deze manier stop zetten, dat is eigenlijk mijn vraag. Hoop op nog meer ervaringen!
Nijntje: Ik snap je overweging heel goed. Maar ik zou toch voor je jezelf kiezen en dus gewoon solliciteren. Als je het niet doet krijg je misschien spijt. En wat jezelf al aangeeft straks duurt het nog wel een tijdje. Succes met je beslissing. gr vruchtje
Dag dams, ik zit nu ook in zo'n soort schuitje. Ben nl vanaf 1 mei werkloos. En ben gestart met ICSI, 11 mei 1ste spuit. Ik ben er wel eerlijk over in mijn sollicitaties, tot nu toe meeste positieve reacties van bedrijven. Ik merk wel wat t wordt, nu eerst maar is zwanger worden, zit ook in de ziektewet, hopelijk goed arts die mijn situatie begrijpt. Liefs, Vietje
Wij zijn al 2 1/2 jaar bezig en het heeft mij ook tegen gehouden om ander werk te gaan doen. Ben zelfs overgestapt naar een mindere uitdagende functie voor als ik zodirect zwanger zou zijn. Dan zou ik eenvoudiger part-time kunnen werken enz. Maar had het daar niet maar mijn zin. Ik heb nu besloten me daar niks meer van aan te trekken. Ik begin binnenkort met een nieuwe baan en mocht ik wel (een keer) zwanger raken zie ik wel verder. Ze wisten dat ik solliciteerde dat ik nog geen kinderen heb en ik ga er vanuit dat ze daar wel over hebben nagedacht! Tegen die tijd zorg ik gewoon dat ik me bewezen heb zodat ze me niet meer willen laten gaan
Hoi! Ik heb een tijdlang getwijfeld of ik weer zou gaan leren. Ik had een aardige kantoorbaan, maar voelde de behoefte om weer de zorg in te gaan. Daarvoor moest ik alleen nog wel ruim een jaar naar school. We zaten/zitten midden in de vruchtbaarheidsbehandelingen dus ik heb gewtijfeld. Uiteindelijk ben ik voor de opleiding gegaan en hebben we een rustpauze ingelast. Nu ben ik bijna klaar en ben ik toch weer begonnen met de behandelingen. Op mijn werk heb ik het verteld en daar zijn ze heel positief. Ik mag als het niet anders kan even weg voor de echo's etc. Ik merk ook dat als je open bent over je situatie je heel veel terug hoort van anderen. Het blijkt dat best veel vrouwen in onze situatie zitten. Je moet doen wat jij wilt! Maar ik vind dat mijn leven meer is dan alleen zwanger worden en werk doen wat ik leuk vind , vind ik ook belangrijk! Groetjes lisanne
Hey meiden, Ik heb verschillende ervaringen, maar ga ze toch vertellen. Ik heb 7 jaar bij een touroperator gewerkt en toen wij met behandelingen begonnen, zeiden ze dat ze alle begrip hadden. 1 van de directeuren heeft zelf 2 kindjes via ivf. Helaas bleek in de praktijk dat ze helemaal niet zo veel begrip hadden. Uiteindelijk gingen ze ver verhuizen, en heb ik besloten niet mee te verhuizen. Toen ging ik voor een grote videotheken keten werken, en daar was wel alle begrip. Zonder zorgen konden we aan de behandelingen beginnen, en ik heb hier in geen enkel opzicht hinder of wat dan ook van ondervonden. Ze waren zelfs erg meelevend. Helaas kan ik hier niet blijven door reorganisatie en op koninginnedag is mijn laatste werkdag. Nu ga ik weer voor een touroperator werken, en bij solliciteren ben ik heel open geweest. Ik dacht wil je me niet hebben omdat we zwanger willen worden, is dat jullie verlies. De reactie van mijn nieuwe werkgever en zijn vrouw waren juist heel positief en meelevend. Het antwoord van hen was dat meiden met een bepaalde leeftijd nou eenmaal vaak een kinderwens hebben en dat daar alle ruimte voor is. De tijd zal leren hoe het gaat lopen, maar ik heb er alle vertrouwen in. En in dat gesprek ben ik wel direct aangenomen, dus zo kan het ook. Ik wil me gewoon niet meer laten leiden naar wat een (potentiele werkgever) of al een werkgever er van vind. Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan werk. Dit dus een beetje mijn ervaring. Wees gewoon open, willen ze je niet, dan is het niet jou verlies maar die van hen. Groetjes, Elvira
Ik zou het denk ik helemaal niet willen vertellen, althans niet bij een eventuele sollicitatie. Als 'gewoon vruchtbaar' stel vertel je immers ook niet dat je bezig bent met zwanger worden...? Ik ga er ook een beetje vanuit dat een werkgever zelf wel een en een bij elkaar op kan tellen: leeftijd, vrouw. Het is wel heel fijn dat je nieuwe werkgever zoveel begrip heeft, Elvira. Bij mij zou het gaan om een andere functie, maar wel binnen hetzelfde bedrijf. Ik ben bang dat als ik tijdens een gesprek iets zou vertellen over dit hele traject, ze me niet aannnemen en zeggen dat ik het dan maar over een jaartje nog eens moet proberen (die andere functie). Ik vind werk eigenlijk gewoon heel belangrijk. Dat is er nu, een kind (nog) niet. Zijn er hier ook mensen die gewoon niets hebben verteld tijdens een sollicitatie?
Ik heb niks gezegd tijdens de sollicitatie en ze mogen er ook niet naar vragen. Inderdaad die werkgever kan zelf wel bedenken dat als je een vrouw van een bepaalde leeftijd aanneemt, die nog geen kinderen heeft, dat de kans groot is dat die wens wel bestaat!
ik heb een eigen kapsalon zelfstandig en mn vriend heeft ook een eigen zaak zonder personeel. wij hebben er voor gekozen er helemaal voor te gaan en dan moet de zaak dicht als we naar het ziekenhuis gaan. we beseffen ons dat dit klanten kost want die staan voor een dicht deur. ik ben dus ook open en bloot geweest en heb echt mn prive naar buiten gegooid. ik heb een mooie brief gemaakt waar alles in staat en waarom ik dan dicht ben. zo begrijpen de klanten tenminste dat dit heel belangrijk voor ons is. en gaan ze hopelijk niet naar een andere kapper. ik werk dus zonder afspraak. meiden succes allemaal met dit grote avontuur. x
goh esther wat goed zeg.... ben ik echt even stil van. ik vind je hebt helemaal gelijk, slikken of stikken die klanten, er komen vast wel weer nieuwe als anderen wegblijven. Nijntje, jij hebt het over Fair zijn tegenover je baas, je hoeft echt geen verantwoording af te leggen tegenover hem of je collega,s, dit is voor jou realiteit, anderen hebben makkelijk praten en commentaar te leveren als je afwezig bent door ziekenhuis bezoek, vraag me altijd af wie er achteraf de grootste mond heeft als blijkt dat zij misschien ook wel ooit voor vruchtbaarheidsbehandelingen moeten gaan. ik werk in de gehandicapten zorg en sta alleen op een groep, heb dus geen idee hoe ik dat moet gaan doen want ik kan eecht het pand niet verlaten, mijn teammanager had bedacht dat ik alle bezoekjes wel buiten werktijd kan plannen, nou dat vraag ik me echt af, een lichaam laat zichzelf niet in een bepaalde tijdspanning dwingen, het is maar net hoe het komt allemaal. ze kan me maar beter gewoon naar al die afspraken laten gaan, want als ik kinderloos blijf zal dat misschien een dip of depressie met zich meebrengen ,daar zitten ze op mijn werk ook vast niet op te wachten dat ik me ziekmeld, nou ,en ziekmelden doe ik me echt als ik geen ruimte krijg om naar het ziekenhuis te gaan. gezeik met die bazen soms, de een is super en de ander gewoon prut. gr jose het is niets om ons voor te schamen,
Wow Esther, bijzonder om het op die manier aan te pakken! Ik weet nu wat me te doen staat, ik heb inmiddels duidelijkheid over het hoe en wat: omdat ik vrij vaak plotseling weg zal moeten voor echo's en de inseminatie (voor IUI), heb ik besloten open te zijn hierover. Volgende week heb ik sowieso een gesprek en maak ik dit bespreekbaar.
Hallo, Ook even mijn ervaringen. Op mijn vorige werk kon ik er echt niet over praten, daar loog ik constant over waarom ik weg moest. Ik heb zelfs een maagaandoening verzonnen (omdat ik van de stress toen ook veel maagpijn had, was dat niet heel ver van de waarheid). Door dit soort spanningen en andere nare ontwikkelingen heb ik daar ontslag genomen. Gelukkig vond ik snel een nieuwe baan. Toen begon de mmm echter echt intensief te worden, met nog regelmatigere controles en behandelingen. Na een paar weken (nog in mijn proeftijd) heb ik besloten alles op tafel te gooien. Toen bleek dat mijn manager zelf zwanger was van een ivf-baby... Een van onze mt-leden (een man, maar toch) heeft zelfs 2 ivf-kinderen. En een zus van een andere manager zit al jaren zonder succes in een traject. Dus er is alle begrip. Ik ben voor controles en zo ook meestal wel iets van anderhalf uur weg, maar ik werk hard en compenseer ook vaak door een uurtje langer te blijven. Mijn collega's zijn deels op de hoogte, maar hebben er nog nooit wat van gezegd. Ik moet ook wel eens naar klanten, dus het valt waarschijnlijk ook niet echt op of ik weg ben doordat ik naar een klant ben, of naar het ziekenhuis. Nu heb ik net een kijkoperatie gehad, waarbij ik minimaal 4 dagen thuis moet blijven, dus toen heb ik wel even getwijfeld of ik vrij zou nemen of me ziekmelden. Toen ik dat tegen mijn manager (nu met baby) zei, twijfelde zij ook. Zij heeft er destijds namelijk wel vrij voor genomen, maar zij had het tegen niemand op het werk gezegd, en wist niet dat iedereen er zo makkelijk over dacht. We hebben het toen met een andere manager besproken en die verklaarde ons compleet voor gek dat we het uberhaupt overwogen. Hoewel ik er wel zelf voor kies om kinderen te willen, heb ik niet om dit traject gevraagd, vond zij. Dus als dat betekent dat ik een operatie nodig heb, moet ik me daarvoor ziekmelden. Dus dat was daarmee ook opgelost. Ik besef me overigens wel dat ik enorm veel geluk heb met mijn werkgever. Ik werk bij een grote financiële instelling, een wereld die bekend staat als een echte mannenwereld. Op onze commerciële afdeling werken echter veel vrouwen, ook in hoge posities, die relatief jong zijn. Veel van hen hebben jonge kinderen, en hebben hun promotie direct na hun zwangerschapsverlof gekregen (blijkbaar voor mijn werkgever een mooi natuurlijk moment om hen een nieuwe functie te geven). Ik denk dat het meestal beter is om op open te zijn. Het traject is al zwaar genoeg en juist omdat het zo vaak tegen zit, is het fijn als de mensen met wie je werkt weten waarom je niet altijd even vrolijk kunt reageren. Maar goed, zoals gezegd, ik heb echt veel geluk met mijn werkomgeving, dus ik heb makkelijk praten. Maar ik denk ook, hoe meer mensen er open over zijn, hoe meer mensen het gaan begrijpen... Succes Nijntje! Laat je weten hoe het afgelopen is? (en José, inderdaad gewoon ziekmelden als ze je anders niet laten gaan, dit is uiteindelijk toch belangrijker dan je werk).
Op 2 juni begin ik met mijn nieuwe baan. Tijdens het gesprek met mijn nieuwe manager kwam het fenomeen "openheid" ter sprake. Ik heb dat aangegrepen om ook echt openheid van zaken te geven. Ik vond de baan waanzinnig, maar dit hele traject is voor mij net even belangrijker! Wat had ik immers te verliezen? De manager toonde zich tijdens het gesprek vol begrip maar dan blijft het toch nog afwachten. Maar die middag ben ik al gebeld dat mij een contract zou worden aangeboden. Ik vind het helemaal super! Geweldige nieuwe baan en ik hoef niet het grote-smoezenboek open te trekken! Nog een weekje werken op mijn oude werk (die overigens ook op de hoogte zijn en waar ik ook alle ruimte krijg) en ik mag aan mijn nieuwe uitdaging beginnen! Gr. Benthe
Nu kan ik zelf een positief verhaal toevoegen... Mijn manager bood me onder voorbehoud (moet nog met officieel toestemming komen) een traject voor een andere functie aan. Hoera! Hierop heb ik verteld van de IUI behandelingen en aangegeven dat ik niet precies weet hoe en wat, maar dat ik wel op korte termijn zal kunnen starten. Dit is geen belememring, sterker nog, ze zei dat ik in de andere functie mijn tijd beter in kan delen en het geen probleem is!
Blij om zulke positieve verhalen te horen! Op dit moment zit ik dus in de ziektewet. Aangezien het emotioneel me allemaal ff te zwaar. ICSI waar alles in eerste instantie tegen zat. Veel tegenslagen gehad. Daarnaast wist ik al een tijdje dat ik per mei geen baan meer zou hebben. Nieuwe baan lukte niet echt. Thuis ben ik kostwinnaar, mijn vriend heeft een wajong-uitkering. Dus de druk die op mij ligt wbt het zorgen dat we financieel rond blijven komen en dat we straks een kindje krijgen, is me even te zwaar geworden. Die druk leg ik mezelf wel op, maarja... Hij is er nu eenmaal en gaat niet gemakkelijk weg. Daarnaast deed me werkgever moeilijk wbt het ziek uit dienst laten gaan. Uiteindelijk toch m'n gelijk gekregen en ziek uit dienst gegaan, alleen blijkt nu dat ze me niet ziek hebben gemeld bij t UWV... Dit kan ik nu niet gebruiken! Baal er echt verschrikkelijk van. Ben wel hard aan t solliciteren, in de hoop op een nieuwe baan. In de gesprekken vertel ik pas over icsi als ik vrijwel zeker ben dat ik aangenomen word. Op dit moment lopen er 2 sollicitaties, als ik door ben naar de volgende ronde ga ik t bespreekbaar maken. Dus afwachten... Liefs, Vietje