dat van dat eten herken ik helemaal, ik heb het zelfs zo erg dat als mijn man ziek is dan durf ik bijna niet te eten want stel dat hij me aansteekt, ja ik wordt er soms zelf helemaal gek van. Dan denk ik stel je niet zo aan maar tot nu toe blijft de fobie....
Haha ook dat is erg herkenbaar van dat eten. Ik ben ook erg kieskeurig met bijv vis eten. Vis vind ik heerlijk maar ik zal het niet overal bestellen. En als mijn man ziek zou zijn dan hoef ik niet voorzichtig te doen want ik denk dat ik dan bij mijn ouders ging logeren ofzo haha. Erg he?!
haha, als mijn man ziek is slaap ik op de bank, nou ja slapen als ik maar iets hoor klopt mijn hart in mijn keel, en als het dan klopt dat ik wat hoor gaat de tv harder en de vinger in mijn oren haha.
hee herkenbaar. Ik ken dat andere forum ook maar voelde me daar niet echt thuis. Heb nog niet moeten overgeven in deze zwangerschap. Het gekke is dat het gevoel sinds ik zwanger ben wat minder is. Ik denk dat het moedergevoel echt sterker is dan de fobie...ervaring zal het leren. In een vliegtuig met muziek zitten is zo herkenbaar. Hebben jullie het ook met onbekende toiletten? Ik ben altijd bang dat er wat ligt (ervaring mee) of dat iemand naast je ....(ervaring mee). Uitgaan heb ik een hekel aan ivm met het spugen van andere in openbaar (ervaring mee...grrr) Hoe de bevalling zal lopen en wel en niet spugen? uit zekerheid zal ik de weken vooraf steeds kleinere porties maar nemen. Want ik las dat sommige die daarvoor een grote maaltijd hebben zitten weg te bunkeren geheid gaan spugen. Ook zal ik niets eten onder de bevalling. (denk ook niet dat ik trek zal hebben) Ik vind het fijn om te lezen dat bij ziekte van jullie mannen jullie ook op de bank liggen en tv kijken en de handen in de oren steken. Gelukkig ben niet de enige. Mijn fobie komt van me pa. Hij heeft galblaasontsteking gehad en was hier heel laat bij de HA. Heeft lang moeten overgeven totdat het bijna te laat was en hij dood zou gaan :-s
Onze eerste oud en nieuw dat we samenwoonde ben ik weggegaan omdat mijn vriend moest overgeven. We kwamen net thuis en hij ging gelijk naar bed. Ik was net in de woonkamer en toen hoorde ik hem rennen. Gelijk vingers in mijn oren en gaan huilen. Toen heb ik mijn beste vriendin opgebeld (die weet van mijn fobie) en die is me direct 's nachts om 3 uur in de auto gesprongen om me op te halen. Ik ben gewoon weggegaan. Compleet in paniek haha. Als Peter nu soms dronken is slaap ik inderdaad ook op de bank. En steeds als ik boven iets hoor gaan die vingers in mijn oren en klopt inderdaad mijn hart in mijn keel. Vanochtend heb ik voor het eerst ervaren wat ochtendmisselijkheid is ;o( Maar ik moet zeggen dat ik me redelijk goed heb gehouden. Geprobeerd het weg te ademen en ben buiten in de kou gaan staan. Na een tijdje zakte het. Maar ben nu wel als de dood dat het doorzet de komende dagen...
Ja ik heb mijn broodrooster meegenomen naar mijn werk en eet nu elke 2 uur een geroosterde boterham met een klein beetje boter en hagelslag. Tot nu toe voelt het goed. Moet gewoon echt even leren om het in de ochtend wat rustiger aan te doen en kleinere hoeveelheden te eten en wat regelmatiger. Wat een gedoe allemaal zeg!
ja vond ik ook. Gek werd ik van het kleine beetje eten en nu..nu vreet ik me suf. Daar ga je ook gek van worden hoor
ik ben nu 8 kg in totaal aangekomen. Valt mee. Binnen de grenzen. Gaat nu alleen veel sneller. Het lastige in je laatste trimester krijg je nog last van maagzuur. Maar ik neem in de avond geen sapjes meer enzo. Ik was verslaafd aan manderijnen maar nu alleen nog maar overdag.
Oh heerlijk mandarijnen! Ik moet die dit jaar ook even laten liggen maar dan omdat mijn darmen zo van slag zijn en die niet lekker reageren op sinaasappel en mandarijn.
mijn darmen waren in het begin ook zeer van slag. Dus ik herken het. Rond week 15 heb ik last van dus niet meer kunnen en af en toe moet ik even...nouja zijn ze weer vanslag van het vele ophouden. Blijf lekker vezeltjes eten dat is goed voor je. Ik bedacht me dat ik geluk heb om ontopic te blijven dat mijn mannetje wel tegen overgeven kan en zo mij kan helpen stel dat het bij de bevalling toch mis gaat. Ze zeggen dat je er niets van merkt want de pijn is erger dan het spugen. LAat ik dat maar aannemen.
Ja daar geloof ik ook wel in. Dat het je dan niet meer uitmaakt. Gelukkig zou mijn vriend me dan ook goed kunnen helpen. Hij weet ook van de fobie en vind het zelf niet erg.
Ha! Hier ook iemand met een overgeeffobie. Heb er gelukkig nog niet echt last van gehad tijdens me zwangerschap, maar ben als de dood dat ik misselijk word tijdens me bevalling! Ik kan me niet voorstellen dat de pijn erger is dan het overgeven.!
Hey dames! Ja het is een vrij onbekende fobie. Ik ben trouwens inge, en ik ben penningmeester voor de stichting van deze fobie (en ex-emetofoob!). Als je dus vragen hebt, weet je me te vinden. Groetjes!
hallo k ben nog heel pril zwanger, dus ben als de dood dat het nog gaat komen bij mij. in de ochtend als k opsta heb k wel een kokhals gevoel, en ben dat heel erg zwak. maar mijn duimpjes draaien dat het !"£$%^& weg mag blijven. gr kreeft
Oh ja ik heb het gehad. Het is nu een stuk minder. Bij mij kwam het doordat mijn vader longkanker had en moest overgeven en niet meer kon stoppen. Ben in therapie geweest. Het was bij mij zelfs zo erg dat ik alleen nog maar sla at en vifit dronk. Durfde met de auto de snelweg niet op. Ook niet als iemand anders reed. Ben jarenlang niet uit eten kunnen gaan. En in tijden waarin veel spanning is, heb ik het nog. En ik kan moeilijk eten met mensen in mijn buurt. Dan denk ik dat mijn eten blijft hangen en ik over moet geven. En als er iemand in mijn buurt zei dat die misselijk was, dan was ik er als een haas vandoor! En ik heb trouwens ook moeite met de bus.(OV)
Wat werkt dat hoofd toch raar af en toe he? Het zit natuurlijk alleen tussen onze oren. Ben mezelf daar iig erg van bewust. Ik ben inmiddels 9 weken zwanger en het valt me tot nu toe mee. Ik ben dan ook niet echt misselijk dus dat scheelt. Heb een pak kaakjes naast mijn bed staan. Als ik me 's ochtends een beetje raar voel dat eet ik voorzichtig een kaakje voor het opstaan en dan gaat het wel. Heb 1x een dag gehad dat ik direct ben opgestaan omdat ik heeeeeel erg moest plassen. Toen werd ik dus echt super misselijk. Maar ik was ook helemaal trots op mezelf dat ik niet in paniek ben geraakt. Rustig tegen mezelf gepraat dat het goed zou komen en het beter is voor mijn baby als ik geen paniekaanvallen heb nu. En na een paar minuutjes zakte het gevoel. Misschien gaat deze zwangerschap wel een hulpmiddel worden tegen de fobie. Ik hoop het zo! Ik zou zo blij zijn als ik straks een baby heb en niet bang hoef te zijn voor: wat nou als mijn kindje ziek word? Ik denk er nu maar niet teveel bij na. Wat leuk dat hier trouwens iemand is van het emetofobie-forum. Misschien heb je tips voor ons allen? Gr Cindy