Bij het lezen van een ander overgeef topic hier moest ik plots terugdenken aan mijn eigen eerste zwangerschap, toen ik tot drie keer toe uit een winkel ben moeten lopen om vervolgens in de bosjes mijn maaginhoud aan de natuur te schenken. Een vriendin van me werd eens misselijk in de file en heeft toen gewoon het raampje naar beneden gedaan en naar buiten gehangen. Hebben jullie nog zo van die verhalen?
Ik heb ooit in het station een jong meisje geholpen die zo hard aan het braken was dat de pies langs haar benen naar beneden liep. Dat was zó erg! Ze zei me toen dat ze zwanger was en hoopte dat de misselijkheid snel over ging. Arm kind.
Ik had altijd een stapeltje plastic tasjes bij me omdat het nogal eens voorkwam dat ik opeens moest spugen. Dus we liepen in de supermarkt, ik voel het opkomen, ga in een rustig hoekje staan en doe mijn ding in het tasje.. Die aan de onderkant een gat blijkt te hebben, waardoor een groot deel alsnog op de grond kletst en ik een medewerker moest aanspreken.
Ik was op een feestje met vrijwel alleen maar onbekenden, ik had veel gedronken maar voelde me verder goed en was niet misselijk. Op een gegeven moment stond ik op om naar het toilet te gaan, en toen kwam zo ongeveer mijn hele maaginhoud op de (onbekende)jongen voor me. Heel lullig, sneu ook voor hem want hij stonk naar de kots en had uiteraard geen schone kleding bij zich en woonde ook niet om de hoek.
Ik was 5weken zwanger, savonds waren we op bezoek bij vrienden. En misselijk dat ik Was! Alles ondergekotst daar. De keuken, de toilet, de woonkamer.. Oeps! Schamen. Hij vond het wel grappig, ik wat minder. Snachts nog steeds alles over geven (thuis). Kon zelfs geen water binnen houden. Bleek buikgriep te hebben
Niet zozeer genant, wel grappig. Was gewoon thuis, kotsmisselijk. Maar wilde wel wat eten, want dan ging het misschien over. Had 1 hap genomen en dat was genoeg om alles eruit te gooien. Spring op van bed en loop kokhalzend naar de badkamer. Zegt mn man, houd je het binnen? Uhm, nou nee
Mmmmm heb er een paar op mn naam staan. Tijdens het vastmaken van het schip. Over de boeiing heen. Realiseerde te laat dat er een buurman naast lag en dat het aan zijn witte boeiing geplakt zat. Tijdens het varen zelf had ik altijd een kotsemmer bij me, want ja manlief wilde ook graag slapen af en toe. Op een gegeven moment moest ik melden aan een sector en tijdens het melden ging ik direct over m'n nek. Alleen vergeten de knop van de marifoon los te laten met als gevolg dat alle schepen in die sector mij hoorde overgeven.
Oja zo erg....ik zat op de wc en dacht dat ik alleen een boer moest laten. Maar mijn volledige maaginhoud kwam ff mee. Helemaal over mijn benen en de grond. Het was het beneden toilet en ik riep mijn vriend redelijk hysterisch. NIET KOMEN! NIET HIERHEEN HOOR! Haha hij was gelukkig heel lief en zei dat het gewoon kon gebeuren en dat ik me niet moest schamen. Maar op dat moment voelde ik me best slecht haha.
Vanochtend nog, fietste naar mn werk. Verslik me in mn eigen speeksel (heb ik nogal last van nu) en mn hele ontbijt in 3 spuugmomenten in de berm gelost. Fietsten ook braaf allemaal mensen langs... pfff.. genant momentje.
ik kan er ook wel enkele neerpennen Bij de gynaecoloog tijdens de inwendige echo, gelukkig had ze een schaaltje klaarliggen. Op de parking van de supermarkt in de bosjes. In de les met als enige optie de vuilbak en een klas vol medestudenten, dan maar direct verteld dat ik zwanger was. In de file, gelukkig kon ik op de pechstrook gaan staan en dan uiteraard ontelbare keren hier thuis zowel in de tuin als in de lavabo, tijdens het douchen, op het toilet. ik hoop echt dat het bijna gedaan is met overgeven nu.
Uit het autoraampje (ik was achterin gaan zitten en normaal ben ik al wagenziek geen goede combinatie met zwangerschap). Tijdens de verzorging van een cliënt...in de gootsteen.... ik was toen al een tijdje aan het bikkelen vlak erna ben ik opgenomen voor uitdroging... het was dus alleen maar gal.
Niet toen ik zwanger was, maar ziek. Ik ben juf en had oudergesprekken. Die wilde ik niet afzeggen, want dat kost een hoop tijd en gedoe om eerst iedereen te bellen om af te zeggen en dan op een ander moment weer andere afspraken te maken. Dan zit je 's avonds alleen op school, ook niet echt fijn. Dus ik dacht 'ik probeer het gewoon'. Vervolgens heb ik echt tijdens een gesprek, middenin een zin tegen ouders moeten zeggen "Jullie moeten nu weg!" Voordat ze weg waren, stond ik al in de emmer te kotsen. Alsnog dus een hoop mensen moeten afbellen en moeten inhalen.
Nou wil je lachen? 15 weken was ik zwanger en nergens (meer) last van. Vrijgezellenfeest van mijn man een week voor ons huwelijk en ik zou de mannen 's nachts om 2 uur ophalen. Keurig op tijd sta ik op de afgesproken plek te wachten en 1 vd mannen stapt in de auto. Hij stinkt naar bier en ik voel mij ineens niet goed worden. Ik draai de auto en de rest stapt in (allemaal bezopen). Ik sta midden op de weg (gelukkig kwam er niemand) en ik draai het raam open en moet braken. Ik stap uit en sta letterlijk midden op straat te braken.. mijn aanstaande stapt uit en klopt op mijn rug en neemt me mee richting de bosjes. Hij mompelt dronken: laat maar gaan schat, in Alkmaar is alles gratis... en ik maar spugen. Ondertussen was de rest ook uitgestapt en 1 stond te roken en de ander te dansen op straat. Allemaal dronken. En ik was de enige die nuchter was en de enige die stond te braken.. hoe ironisch. Tot grote hilariteit kwam er een politiewagen aanrijden. Uiteraard stopten zij en vroegen wat er aan de hand was. Inmiddels was ik weer normaal (zo snel als het kwam was het ook weer weg) en ik legde het uit. 1 vd vrienden waggelde naar de auto en zei tegen die agente: he jij ziet er lekker uit.. Ik heb de mannen snel in de auto gepropt en ben naar huis gereden.
Tijdens mijn eerste stage in de apotheek echt onwijs vaak moeten overgeven. Op een gegeven moment was ik gewoon een expert in geluidloos braken. Meest genante moment: Het is 's ochtends vroeg en ik ben op stage. Ik ben 7 weken zwanger en ik voel me hondsberoerd. Net op het moment dat ik naar de wc wil rennen omdat ik het niet meer binnen kan houden, vraagt de schoonmaakster of ik haar kan helpen de stofzuiger uit elkaar te trekken. Ik kan nog net uitbrengen dat ik moet overgeven en ik vlucht de wc in. Wanneer ik even later weer uit de wc kom, zegt de schoonmaakster: 'Het kan niet anders of jij bent zwanger!' Zo kwam het dus dat de schoonmaakster eerder op de hoogte was van mijn zwangerschap dan mijn familie.
Gelukkig weinig over hoeven geven maar toch, m'n 2 ergste: -me verslikken in een hoestbui tijdens t uitstappen uit de auto bij mij in de straat en vervolgens het niet meer binnen kunnen houden tot thuis en de hele voortuin van de buren volgespuugd -tijdens t verschonen van een luier van m'n zoon (reageer daar continue op), niet lukken om m'n adem in te houden en de mat onder spugen. Arme kind wist niet wat er gebeurde "jij mij nat spetteren mama"