Hallo Meiden, Na een jaar begeleiding te hebben gehad voor onze dochter (ruim 2,5) lijkt het er op dat ze zeer gevoelig is en de termen hoogsensitief en overgevoelig zijn her en der gevallen. Wat opzich niet heel vreemd is, want 1/5 deel van de bevolking schijnt dit te hebben/zijn. Ik heb wat literatuur hierover gelezen (van de psychiater Greenspan) en een deel vind ik heel herkenbaar. Bij mijn dochter is het eten al ruim een jaar heel erg lastig en eigenlijk is ze altijd al een heel moeilijke eter geweest. Ook in ander (kleine) dingen lijken we nu wat herkenning te vinden. Schrikt snel, vind drukte vervelend, bij harde geluiden sluit ze haar oren af, heel bang voor vliegjes etc. Ik ben een beetje opzoek naar ervaringen, herkenning, wat kunnen we verwachten in de toekomst, waarmee kunnen we extra rekening mee houden? Of gewoon nog goede tips? Is het iets wat je ook daadwerkelijk (wil) laten diagnostiseren/vaststellen, zo ja, wat heb je er aan? Veel vragen dus. Groet Life in Pink
Een goed en informatief boek is Het Hoogsensitieve Kind van de schrijfster Aaron. Heb je dat al eens gelezen?
Eerlijk, ik zou het even aankijken. Mijn jochie was op die leeftijd ook zo, maar nu een jaar later is hij een jongen, die alleen nog wat verlegen trekjes heeft. Vorig jaar rende hij naar binnen voor een mier, nu gaat hij ze bekijken. Vorig jaar huilde hij om een ballon, nu moeten ze perse knappen.. Vorig jaar wilde hij niet met andere kinderen spelen buiten, nu vraagt hij een paar keer per week om naar de speeltuin te gaan. Etc. Het kan veranderen
Wellicht kun je op deze site wat antwoorden vinden? Landelijk informatiepunt Hoog Sensitieve Kinderen
Ja mijn dochter had dat op die leeftijd ook. Bang voor vliegjes, harde geluiden, erg snel angstig. Nog steeds is ze wel meer anstig en erg gevoelig ( driftig, kan niet tegen harde geluiden et cetera). Nu vooral in bed en met dingen die ze ziet op tv. Diepzinnige vragen als: mama, hoe voelt het om moeder te zijn? Tot nu toe is mijn ervaring dat ze anders benaderd moet worden dan de meeste kinderen. Meer uitleggen en af en toe met rust laten. Nu ze 4 is kan ik dus ook makkelijker met haar praten. En ik laat het niet testen of in dergelijks. Ik kan het zo prima aan en nu op school zullen we wel zien hoe het loopt.
Mijn dochter is 10 en die is hoogsensitief. Het vergt af en toe wat meer uitleg en soms moet je haar gewoon met rust laten of een veilige plek bieden. Ze kan niet tegen veel drukte zoals op koninginnedag, we gaan wel maar ze blijft aan m'n hand lopen. Eten is lastig omdat ze écht alle structuren van het eten in haar mond voeld, ze weet ook welke kruiden erin zitten, feilloos. Ze ruikt alles op 10 meter afstand. Weet wanneer anderen zich niet fijn voelen, verdrietig zijn of als er spanning is. Ze heeft dus enorme voelsprieten. Het kopen van schoenen of laarzen is een drama omdat deze natuurlijk altijd anders zitten dan de oude. Dat is dus steeds weer wennen. Labeltjes aan kleding, de naadjes in de sokken, allemaal extra vervelend voor haar. Maar toch pas ik niet veel aan want we leven nu eenmaal in deze wereld en de wereld zal zich niet aanpassen aan haar, zij moet zich zoveel mogelijk proberen aan te passen. Natuurlijk houd ik wel rekening met haar.
Alvast bedankt voor de reacties. Ik wil ook niet perse een label geven, maar eenmaal het e.e.a. gelezen te hebben (nog heel weinig hoor) maar is er wel heel veel herkenning en dat voelt vaak prettig als je niet weet wat er aan de hand is. Hopelijk groeit ze over veel heen en zo niet dan gaan we kijken wat een goede manier van benaderen en omgaan met haar is, nu is dat allemaal heel intuïtief maar Greenspan heeft hier wel een bepaalde kijk op, dingen bijv. niet ontkennen, maar vooral benoemen dat ze het zo ervaart, maar dat het bijv. nu even niet anders is. Waar we het vooral heel lastig mee hebben gehad is haar eten. Inderdaad die herkenning van alle structuren....ze eet geen enkele groente en nu eindelijk na een jaar gaat de rest een beetje beter. Het is hierdoor een kleine, dunne spriet, die al bijna met lengte en gewicht is ingehaald door haar 10 maanden jonge zusje! Ze praatte al heel vlot en heel snel goed. Inderdaad nu al vragen stellen waarvan ik wel eens denk, hoe kom je er op! Verder in nieuwe situaties altijd heel verlegen in het begin, terwijl ze thuis de oren van onze kop kletst. Allemaal geen erge dingen hoor, maar wel opvallend.
Hmmmm, ik lees hier maar eens mee, want mijn zoontje vertoont ook wat beschreven 'symptomen'. Hij is bang voor vliegen, vindt geluid echt heel snel te hard en bedekt inderdaad zijn oren, houdt niet van drukte, ruikt veel, wil altijd uitleggen hoe zijn zusje van twee zich voelt als die huilt en zegt dat dat ik haar maar even moet laten, praat voor anderen die zich niet fijn voelen.... Hij pikt veel dingen op en stelt ook diepzinnige vragen. Zijn woordenschat is zeer uitgebreid en zijn grammatica ook, dus ik dacht eigenlijk altijd dat hij intelligent wat 'verder' was, maar misschien toch (ook) HS? Ik wil niet laten testen, maar ga dit topic wel even blijven volgen voor tips en ideeen.
Ik herken die benadering en dat werkt inderdaad goed. Dat eten is hier ook een groot probleem (geweest), maar nu merkt hij steeds meer dat hij veel dingen toch eigenlijk best lekker vindt. Bij hem was het volgens mij echter ook een tikkie dwars doen. Gevolg: bijna 4, 98 cm en 13 kilo. Zuslief is 2, 88 cm en 12 kilo. Ook geen grote, maar ze komt steeds dichterbij.... Je laatste alinea lijkt ook exact over mijn zoon te gaan. Hij zegt in sommige situaties ook vaak: "nu moet iedereen even z'n mond houden, want het is hier veel te druk. Laat mij maar..." Wij vinden het wel heel grappig eigenlijk, maar er komt een nieuwe fase aan (school) waar ik toch zo al mijn zenuwtjes over heb. Ik zit zelf in het onderwijs en weet iig dat het heel belangrijk is kinderen met voorsprong én achterstand te erkennen en goed te begeleiden.
Op die site die Rozelief heeft gelinkt, staat heel veel herkenning op, maar grappig genoeg ook bij mezelf. Ik herken zoveel van mezelf als kind! Weet ook niet of je zoiets echt laat diagnosticeren, maar de psycholoog die ons begeleid bij haar eetgedrag, heeft dit zo vast gesteld, dus voor ons is dat ook genoeg. Nu ik er over ga lezen, vind ik wel veel herkenning, en dat is toch best fijn. Ook over dat geheugen, onze dochter kan soms ineens uit het niets iets vertellen over een situatie van 3 kwart jaar geleden. Dingen die ik al weer vergeten was, ze heeft een heel goed oog voor detail. Als iets maar een beetje van zijn plek ligt, dan merkt ze dat op. Ik vind die herkenning vooral fijn om te kijken hoe ik haar benader. Mijn eigen ouders waren van de stijl "kom op, niet zeuren, nee dat is niet zo, stel je niet aan. (Wel echte lieverds hoor, maar heel nuchter). Ik merk dat ik deze neiging af en toe ook heb als ze gaat drammen over iets waarvan ik denk 'wat stelt het nou voor, maar er geen probleem van''. Nu ik een paar keer (naar aanleiding van Greenspan) haar gevoelens bevestig en uitleg dat ik het snap maar dat het nu niet anders kan, ze veel sneller kalmeert en hier dan ook meer vrede met mijn antwoord te hebben. En dan ben ik wel trots, ik vind het een fijn idee om haar voor een haar zo prettig mogelijke manier te benaderen. Ze is nu nog zo klein. Hoe de 'echte' wereld in elkaar steekt, daar heeft ze nog zo lang de tijd voor om dit te ontdekken! Werk zelf trouwens ook in het onderwijs, waar we ook redelijk veel HS kids hebben, maar die zijn dan al een stuk ouder.
Echtwaar TS: ik heb steeds het gevoel alsof je het over mijn kind hebt, ook met dat geheugen... En ja, ik was ook op die site aan het lezen en moest ook meteen aan mezelf denken.... Grappig, die herkenning! Ik wens jou iig vast veel succes en blijf hier even meelezen.
Ik ben zelf nu een cursus aan het volgen over hsk. Heel interessant. Ook hoe je er mee om moet gaan. Ik vind het soms zo moeilijk.. Ook gisteren vraagt ie 'mam, jij gaat toch nog niet dood he? ik kan je niet missen' en als zijn nichtje langs ons raam loopt vraagt ie 'wat ga je doen?' naar de speeltuin zegt ze. 'Ow wat leuk voor je!' Hij is juist heeeel sociaal en heeft mega inlevingsvermogen. Nu heb ik volgende week een gesprek met zijn juf, zij wilde dat ik een formulier zou invullen. Had ik gedaan en ook eerlijk gezegd dat Justin hs is, en of ze het (h)erkend. Ben benieuwd.
@Patroeschka, mag ik vragen waar je die cursus vanuit volgt? Ik herken dat heel erg van mezelf, ik stelde ook altijd dat soort vragen aan mijn moeder en kon dan ook uren in bed huilen als kind omdat is zat te bedenken wat er wel niet allemaal zou kunnen gebeuren met mijn ouders en broer en zus. Ze omschrijven ook op die site dat je af en toe het gevoel hebt dat ze gedachten kunnen lezen. Dat hebben wij inderdaad ook bij ons dochtertje. Dan vraag ik mezelf echt af of ik het toch niet net uitgesproken heb, omdat ze dan exact iets zegt, waaraan ik zat te denken.
jeetje het is net of er een nieuwe wereld voor mij open gaat, na het lezen van de site lihsk. Ik herken heel veel dingen die ik zelf ook heb of heb gehad toen ik klein was. En mijn zoon heeft precies hetzelfde, alleen iets erger. Mij moeder kwam laatst met de opmerking dat hij wat autistische trekjes heeft . Maar wat vinden jullie? valt dit ook onder de noemer van licht autisme oid? Vind het nogal zwaar overkomen . Als ik het er met mijn man over heb wil hij hier niets over weten die steekt liever zijn kop in het zand. Hij gaat na de zomervakantie naar de basisschool en dan zullen wij wel vaker geconfronteerd worden met opmerkingen van de juf/meester. Ik vind het best moeilijk om hier mee om te gaan. zal wat vb noemen van ons mannetje -Schoolreisje wil hij niet mee, mits ik mee ga -verkleed naar school wil hij niet -wil bijna niets maken op school -bij vreemden klapt hij dicht, maar ook bij mensn die hij wel kent maar niet heel vaak ziet, soms zelfs bij opa en oma duurt het lang voor hij ondooit. - heeft thuis veel lawaai en praat je de oren van je hoofd maar zodra we visite krijgen is dat over. -stelt zeer intelligente vragen, en onthoudt alles elk detail ook van lang geleden. -bekommert zich erg om dieren -kan zeer moelijk doen als zijn kleding niet goed zit of dat hij ineens andere schoenen aan moet. Houdt niet van verassingen, als er iemand nu met een kado aankomt wil hij het niet hebben,(terwijl hij het later als ze weg zijn wel uitpakt). Maar ook onverwachts bezoek e.d ik lees iig met jullie mee
Hallo allemaal, Wat een herkenning!!! Ons dochtertje van 2,5 heeft precies hetzelfde als wat hier beschreven staat. Ik dacht: dat gaat wel over, het is gewoon het kind.. maar nu zie ik dat meer kinderen dat hebben! Persoonlijk vind ik het erg moeilijk om met haar om te gaan..Zze ziet alles tot in de kleinste details; het eten is een groot drama, alles is vies en bij alles wat ze tegen komt op de grond, op tafel of waar dan ook is: BAH!! Ik zag net een topic waarin iemand schreef over plassen/poepen op de wc, dat is hier ook helemaal een drama. Ze heeft 1 x achterom in de wc gekeken en vanaf nu doet ze het nooit meer op de wc.. als ik haar verschoon, doet ze haar handen voor d'r ogen en zegt ze: wil niet kijken naar poep.. Ook schoenen/kleding kopen, niets wil ze want dat kent ze niet. Ik heb dus zelf geen ideeen of tips maar zal hier wel eens kijken wat er allemaal komt aan verhalen/tips/ervaringen. Het frustreert mij soms behoorlijk omdat je haar niets aan het verstand kan brengen dat iets bv niet vies is, of dat het iets nieuws iets aan kleding etc. Ze gelooft je gewoonweg niet. In ieder geval voor alle andere moeders (en vaders..): succes! Gelukkig houden we van onze kinderen en doen we allemaal ons best voor hen. Maar soms is het weleens lastig je kind goed te begeleiden/op te vangen.
Hoog sensitief is geen officiele diagnose... Ik vind veel van wat er beschreven staat heel gewoon voor een 2 of 3-jarige. Waarom moet een gevoelig kindje dat behoefte heeft aan structuur en veiligheid hoog-sensitief genoemd worden? Ik vind t zo'n mode-woord nu. Op het kdv vinden ze mijn dochtertje ook hoog-sensitief. Ik heb t er niet zo op om daar zo'n stempel op te zetten....Ja ze is gevoelig, erg sociaal (té soms), bang voor een aantal dingen en erg intelligent, maar dat is t wat mij betreft ook gewoon en niet meer....
Ik voel het ook wel een beetje zo, maar ik merk wel degelijk dat mijn jongste heel anders reageert op dingen. Die kun je wat makkelijker benaderen en ze is ook niet zo schrikachtig en bang. Het is gewoon fijn om met een beetje advies en literatuur, goed op je zeer gevoelige en intelligente kindje te kunnen reageren. Daarom lees ik mee en lees ik me wel eens in. Maar ik wil er verder ook geen nadruk op leggen hoor. Ik zeg het iig zeker niet tegen mijn zoon zelf, dat hij HS zou zijn. Kan alleen maar averechts werken, denk ik. En zeker weten doe je het toch niet. Maar hier ook opmerkingen erover van KDV en CB, dus ik hou het gewoon in de gaten.
hmm de dingen die hierboven staan.. doet anne ook.. toch zou ik dr zeker niet hoogsensitief willen noemen eerlijk gezegd gewoon eh.. tja.. peutertrekjes.
then again.. als 1/5 van de mensen er last van heeft... dat zijn er toch best veel dan is het wel onhandig.. maar ook niet heel raar als je kindje het heeft en inderdaad.. er mee om leren gaan is het enige denk ik dan hier ook bang voor de stofzuiger, voor te veel mensen bij elkaar, voor visite, al haar speelgoed ligt meest van de tijd op rij en trek dr geen kleren aan die ze niet wil want dan ben je 2 uur verder nog steeds bezig met dat truitje. en laatst de opmerking: "ik lust geen groente." "ja maar wat heb je net op dan?" "peen" "is wortel geen groente?" "nee joh! peen is oranje!!" dom is ze in ieder geval niet *grin* de rest tja... (zie ook dat zij peen zegt.. en ik wortel bijvoorbeeld )