Wat ik ermee wil zeggen...het lijkt erop (niet alleen op dit forum) dat mensen hun kinderen al HS gaan noemen als ze gevoelig zijn, wat angstiger zijn en meer structuur nodig hebben. Ik vraag gewoon aan de poster wie haar heeft gezegd dat haar kind HS 'is'. Dat is net zo als dat huisartsen vaak kinderen een stempel ADHD opplakken en snel ritalin voorschrijven. Dit heeft niet altijd de goede effecten.
Maar omdat het sowieso geen officiele diagnose is, wie zou het haar dan moeten zeggen? Ben het wel met je eens hoor, dat er heel snel gelabeld wordt en dat dit ook echt niet altijd goed is. Maar dat zal bij HS sowieso altijd lastig blijven, omdat er geen instantie ofzo is die dit zal vaststellen. Je moet dan toch echt zelf kijken of je het herkent en of je er iets mee wilt doen, het als zodanig benoemen. En dat het snel gezegd wordt....ja, het schijnt ook heel veel voor te komen, 20% van de bevolking!
Ik noem mijn kind niet HS, ik herken veel van HS en ik merk dat mijn zoon veel heeft aan de aanpak en tips uit de literatuur. Ik snap niet waarom hier zo tegen gereageerd wordt. Dan is het maar geen officiële diagnose, het helpt veel ouders wel om iets te doen met de tips en adviezen uit de literatuur of de praktijk. Fijn toch?
Mr K gaat sinds september naar de kleuterschool en nu blijkt dat hij "gedrags en contact problemen" vertoont op school. Thuis hebben wij hier geen last van maar ja we hebben ook geen vergelijkmateriaal. We hebben nu een doorverwijzing naar een orthopedagoog/spycholoog om hem te laten onderzoeken. De juf geeft ook aan dat Mr K lijkt in te tappen op de gevoelens van anderen (zo kan hij veiloos aanvoelen in welke gemoedstoestand juf is zonder dat ze dit laat merken) en dat hij dan begint te gillen of huilen omdat hij al die verschillende gevoelens gewoon kwijt moet. Daarnaast is hij erg wijs en vermoedden zijn leerkrachten en wij dat er ook sprake kan zijn van een hoger IQ (hoogbegaaftheid) waardoor hij slecht contact maakt met leeftijdsgenootjes. Wij hadden ook al eerder het gevoel dat er "wat" aan de hand was met hem maar ja dat werd vaak gewoon weggeschoven (weer zo'n opscheppende moeder). Alleen mijn zus herkende en herkent nog steeds veel van haar zoon in onze zoon (mijn neefje is hoogbegaaft). Helaas zal dit pas gaan blijken als ze ook daadwerkelijk naar school gaan tot die tijd blijft het gewoon gissen.
hmm geen idee hoe dat zit met de rest van de kindjes hier en of dat ibj HS anders is.. maar mijn dochter is doodsbenauwd dat zo'n mier vlekken maakt met zn vieze pootjes. @pluk: dat zeg ik ook altijd.. "ik denk dat ze vrij slim is.. maarja ik ben de moeder. Die vinden hun eigen kind altijd slim!" maar merk wel dat ze eigenlijk liefst speelt met kinderen die net ouder zijn en oko het kdv heeft al eens opgemerkt dat ze behoorlijk pienter is. Nouja.. daar is in ieder geval niks mis mee hoogbegaafdheid hoeft van mij niet zo nodig.. maar lekker pienter is altijd fijn
Volgens mij hebben best veel kindjes dit, maar is het ook een kenmerk van HS. Ik denk dat het het onverwachte is (het opvliegen), daar schrikt mijn dochter altijd erg van en kan dan echt in paniek raken. @Saskia en Pluk, hier ook een dochter die 'erg pienter' lijkt te zijn. We horen dit van veel mensen, ook die wat verder van ons af staan. Ik denk dan ook altijd, zal het maar niet beamen, want elke moeder vind haar kindje natuurlijk heel slim. Maar we horen het nu steeds vaker ook van andere. Hoogbegaafdheid (wat trouwens wel een 'echte' diagnose is) dat hoop ik dan weer echt niet, dat lijkt me redelijk ingewikkeld en vaak ook meer een 'last' voor jonge kinderen. @Pluk, nu ze deze dingen hebben gesignaleerd bij jullie zoon, willen ze hier dan nog iets verder mee gaan doen? Groet LIP
Wij hebben op dit moment verschillende gesprekken gehad op school. In eerste instantie was het de bedoeling dat we juist zijn zwakke plekken wilde stimuleren (leren spelen, motoriek) en zijn sterke punten (taal en rekenen) alleen dingen aan te reiken als hij er zelf om vroeg. Resultaat, Mr K leerde zichzelf lezen , dus waren ze op school zo vriendelijk om hem een leestest af te nemen. Dat betekende dus hem vragen om korte zinnetjes voor te lezen en dan kijken of hij ook begreep wat hij las. Tot hun stomme verbazing kon hij niet alleen de zinnetje (ik ben een neef enz) veiloos oplezen maar legde hij verbanden en linken met betrekking tot deze zinnen (bij ik ben een neef heeft hij juf uitgelegd dat kwik kwek en kwak geen zonen van donald duck waren maar neefjes). Aan de hand daarvan wordt nu verder onderzoek gedaan, waar zit hij met zijn IQ, is hij gevoelsmatig ook ouder en hoe is zijn beleef wereld. Dit onderzoek is trouwens meer voor de leerkrachten omdat die graag handvaten willen hebben om zo goed met hem om te kunnen gaan. Het is dus de bedoeling dat hij gewoon op "zijn" school blijft want wij vinden het wel belangrijk dat hij leert functioneren in groepen met verschillende mensen (en niveau's) want hoe je het ook went of keert als hij later gaat werken (hij wil kinderarts worden) dan zal hij ook met iedereen om moeten kunnen gaan. Maar als blijkt dat hij beter af is op een andere school dan gaan we dat natuurlijk doen.
Dat maakt verder niet uit toch, in welke verhouding het staat met de problemen hier? Het is gewoon fijn als je een oorzaak vindt voor problemen die er zijn, maakt niet uit van welke zwaarte die problemen zijn dan toch?
maar wat is het verschil met hsp en een kind dat gevoelns en emoties overneemt en zo dus met zichzelf vast komt te zitten? En dus lichamelijke klachten gaat ontwikkelen. Last van haar keel en oren. Mijn dochter is gevoelig maar gaat dus niet dit hsp gedrag vertonen. Ze is een denker, just like me, wat haar doel in dit leven is. Nu zul je denken huhuhu hoe weet ze dit. Ik heb dit al bij meerdere therapeuten, mensen met een "gave" gehoord. Ik ben gevoelig maar ze is nog gevoeliger. Onder welk kopje staat zo een kind dan? En..vraag me af waar kan je met zo een kindje dan terecht?
Zou het kopje niet weten Sweetlake, maar klinkt wel als HS. Maar ik zou als ik jou was niet zoeken naar een kopje, maar naar een goede benadering van je dochter. Misschien heb je daarbij wel wat aan de hsp-literatuur.
Herkennen jullie hier wat in? Dit zijn van die momenten dat ik echt zoek naar wat te doen...: -dochterlief wil geen yoghurt, maar vla en we begrijpen haar verkeerd. Zoonlief snapt het wel meteen en begint me toch een partij te huilen. Snikkend roepr hij dat ze geen yoghurt wil, maar vla en hij blift een poos ontroostbaar (terwijl dochterlief al lang gestopt was met huilen en haar vla aan het eten was... -midden in de nacht hysterisch wakker worden en vage dingen over spoken vertellen, maar niet getroost willen worden. Echt schoppende bewegingen en angstig kijken. Uiteindelijk toch bedaard en toen bleef het wat vaag over spoken en donker en dat hij niet mocht gaan liggen, want dan kwamen ze weer... Lijkt een boze droom, maar hij was op een gegeven moment 'aan het praten' met iemand, die er toch echt niet was. Zeer verwarrend voor mama... -iedere keer in bad een hele heisa over de temp van het badwater. Altijd is het te heet, zelfs als het bijna koud is. Uiteindelijk, als hij door is, is er niets meer aan de hand. Maar hij wil wel altijd aan het eind nog heel koud water over zich heen. -meneer laat het eten altijd koud worden, dan pas wil hij het eten. An sich n iet zo erg, maar soms wat lastig ivm tijd en op z'n minst merkwaardig.... Goed, dit was weer eens zo een oogst van de laatste 2 dagen. En dan noem ik de kleine dingetjes niet, waarin ik vind dat hij echt overgevoelig reageert. Ik zet het hier eens neer om wat reacties/ideeën van anderen erop te krijgen. Dank!
misschien dat iemand dit herkent? Ik ga zelf duizelen in bepaalde ruimtes en trek me terug maar merk dat mijn dochter dit ook doet. Ik weet dit en kan er wat aan doen maar als mensen alsmaar zeggen ze is verlegen maar dat dus niet is, daar wordt ik gek van.
oja ik heb een vriendin en die maakt van afstand contact met je kindje. Ze heeft bij mijn dochter iemand weggehaald die ze "voelde" en waar ze dus niet van kon slapen. Iemand intresse in de site zodat je contact met haar kan opnemen? Het staat nog niet in haar consulten maar een e-mail sturen kan geen kwaad toch als je ergens niet meer meer kan helpen. Ze heeft me toestemming gegeven dit te plaatsen want ze wil graag haar beroep verder uitoefenen maar nu met kinderen erbij.
Mr K heeft dus nu een verwijsbrief voor een orthopedagoog/psycholoog, aan de ene kant zijn wij nieuwsgierig wat hier uit zal komen aan de andere kant toch ook wel een soort van angst. Groetjes Anita
Nog ff mbt het badwater en warm eten: deze kinderen zijn veel gevoeliger voor warmte en kou, warm is dus al snel té heet.
Denk jij echt dat ik voor alles een officiele diagnose nodig heb? Denk je dat ik niet zelf na kan denken? Sorry hoor, maar wat denk je van de mensen die deze diagnose evt zouden stellen? die zijn daarvoor opgeleid, en wat voor opleiding hebben ze dan gehad? Ik heb met mijn dochter deuren platgelopen maar niet één "deskundige' kon mij meer vertellen dan ik zélf al wist. Sterker nog, niet één kon mij vertellen dat mijn dochter hs was, nee niet één! Daar moest ik zelf achterkomen. Ze hebben gezocht en gezocht naar dingen waar ik zelf allang van wist dat dát het niet was. Nee meid, als we daarop moeten wachten, ik denk liever zelf na.
Niet om je tegen het zere been te schoppen, maar ik denk dat het een reden heeft dat niemand van alle deskundigen met een HS diagnose is gekomen. Hs bestaat volgens de psychiatrie en psychologie namelijk niet echt. Ik vind het persoonlijk ook 'gek' als ouders hun eigen kinderen proberen te diagnosticeren en dan ook nog eens met een diagnose die niet bestaat. Kinderen zijn zo ontzettend verschillend, de ene lijkt/is heel gevoelig, de ander lijkt nauwelijks gevoelig te zijn. Alles hiertussen is vrij normaal, en alles daarbuiten is volgens mij psychiatrisch. Dus in mijn ogen is het een kwestie van accepteren dat het ene kind gevoeliger is dan de ander of een diagnose laten stellen wanneer je denkt dat het gedrag echt ver afwijkt van normaal. En dan begrijp ik best wel dat hs prettiger klinkt dan add of autisme hoor...
Het is ook geen 'diagnose' maar je gevoel dat er 'iets' met je kindje is, alleen ik kon het nooit plaatsen tót ik dus meerdere dingen bij elkaar op telde en ik hoorde dat mijn schoonvader ook hoogsensitief is. En of iemand anders dat gelooft of niet. Maakt ook niet uit. Ik geloof in mijn eigen gevoel.