Overgevoelig/hoogsensitief

hoi hoi,

Heb niet alle reacties gelezen hoor. Maar hier waarschijnlijk ook een hsp kindje. Waarvan het gedrag zelfs door de kdv leidsters opgemerkt word. Ik herken heel veel dingen die in de hsp lijst staan.
En ja tuurlijk zijn het dingen die alle kindjes wel kunnen hebben...maar het is vooral de reactie erop.
Paar voorbeelden:

Als er maar een draadje aan zijn kleding zit.....moet het eraf of het shirt moet uit.

Een haakje aan zijn vinger moet er af geknipt worden anders is het heel de tijd: vies, vies ,vies en huilen.

Tijdens een viering van het kdv heeft hij een half uur met een lepeltje in een bekertje staan roeren en durfde hij geen kant meer op...dan krijg ik ook geen contact met hem tot ik hem uit de ruimte haal (was een kinderdisco in een lokaal waar hij altijd speelt)

Hij is tot 15 maanden echt een "huilende baby" geweest. Achteraf logisch....nu kan hij zich beter duidelijk maken en is het een veel vrolijker mannetje geworden.

Ik weet dat hij een andere aanpak nodig heeft...en op het kdv weten ze dat ook. Dus hier loopt het allemaal wel goed...

Je mag me altijd pben om ervaringen uit te wisselen

 

Ben het helemaal met je eens TS! Als je er niet in gelooft, schrijf hier dan niet. Laat ons ajb gewoon met elkaar in gesprek gaan over onze kindjes die toch af en toe bijzondere reacties vertonen op tamelijk eenvoudige dingen.

Wij zoeken geen stempel, vinden onze kinderen niet abnormaal, maar we zoeken elkaar graag op in dit topic om met elkaar te praten over de moeilijke momenten die dat soms oplevert.

Ik heb nu steeds het gevoel dat ik me moet verdedigen in een topic dat TS gestart is omdat ze het soms moeilijk vindt om goed te reageren op de hevige reacties van haar kind. En daarom ben ik bij dit topic gekomen. Want ik herken dat.

 

Joh, zijn niet alle mensen gewoon uniek?

Regeltjes zijn immers maar bedacht om de samenleving goed geordend te laten verlopen.

Ik vind het soms erg moeilijk mijn dochter in een stramien te laten meelopen terwijl dat zo onnatuurlijk is voor zo'n kleintje.
Logisch dat ze het moeilijk vindt en soms driftig wordt.

Eigenlijk proberen wij als volwassenen hun onschuldige kijk op de wereld zo snel mogelijk te laten vergeten door ze regeltjes op te leggen en volwassen te laten worden.
En dan net als alle andere mensen in een stramien van de samenleving verder gaan. Hun "ik" moet eerst worden bewerkt in "wij"

Stuit mij altijd tegen de borst. Maar goed, zo is het nu eenmaal.

Maar ik denk dat gevoelige kinderen dat extra moeilijk vinden ( ik ook)

 

Nou hier heb ik 7 juni een intake gesprek bij een orthopedagoge/psychologe die gespecialiseerd is in hoogbegaaftheid.

Ook wordt hij 30 mei nog weer geobserveert in de klas door weer iemand van een andere school die zich gespecialiseerd heeft in gedragsproblemen.

Mijn hele lijf schreeuwt het soms uit, hij heeft geen gedragsprobleem hij pikt gewoon alle emotie's o die door de klas rondgaan, dat bouwt zich op en dan moet hij gewoon even gillen om het uit zijn systeem te krijgen.

Gelukkig heeft hij een juf die erkent dat hij erg gevoelig is en makkelijk emotie's oppikt. Daarbij is hij er observerend, niets gaat hem mis.

Aan de ene kant ben ik benieuwd wat hier allemaal uit gaat komen aan de andere kant, wij ondervinden thuis geen problemen met hem zolang we er maar rust en regelmaat in houden.

 

bij alyssa merk ik dit ook wel.

ik ben zelfs minder gaan werken omdat het voor alyssa te verwarrend was.
kon op mn werk geen vaste dagen krijgen en ben dus terug gegaan naar 2dagen ipv 3.

nu hebben we een hele rare week achter de rug en het was weer feest vannacht.
ook zit ze nu in de waarom fase en wil ze alles weten en zien.

drukte vind ze ook niet fijn en onverwachtte geluiden of dingen vind ze eng.
eten gaat op zich best goed maar we moeten haar wel op tijd zeggen dat we bijna gaan eten.

zolang we alles uitleggen gaat het redelijk.

liefs doris

 

Siem eet ook matig, 's avonds met name. Nu is vorige week mijn man de hele week weg geweest en dat merken we meteen: hele week zeer slecht gegeten...

Maar ach, dat vind ik nog niet zo vreemd. Maar hij reageert wel altijd extreem heftig op veranderingen. Voor hem moet ik niet de ene keer naar die speeltuin gaan, dan weer naar die. Ik moet ook nooit proberen om een bedritueel te versnellen, of zelfs aankleden moet precies volgens de 'regeltjes'.

Ik denk dat meer kinderen graag ritme en regelmaat hebben, maar ik weet van mijn dochter dat een keer afwijken best kan. Ze eet of slaapt gewoon verder of vergeet het voorval vrijwel meteen. Bij zoonlief niet: hij gaat NIET slapen, eet NIET en brult de hele buurt bij elkaar als hij erachter komt dat we naar een andere speeltuin gaan. Je moet hem veel voorbereiden op dingen die komen, maar je moet ook opletten dat je niet teveel zegt, want eenmaal 'beloofd', zit je er dus echt aan vast. Je kunt natuurlijk rustig proberen uit te leggen dat het nu eenmaal niet anders is en dat doen we ook wel, maar de hysterie die plotselinge verandering met zich meebrengen, is af en toe echt beangstigend.

Gister haalde mijn man hem op bij het KDV, maar hem was nog beloofd dat hij die dag nog hamertje tik mocht doen. De leidster was dit zelf weer vergeten, maar toen meneer dus mee naar huis moest.......

Echt, zooooooo van streek. En pas later die avond kom je er achter wat er nu echt is, want hij vertelt dat niet: hij zegt uren bijna niets...

Ach, vandaag was weer alles koek en ei en hebben we echt een heel fijne dag gehad. Maar morgen kan het weer heel anders zijn.

Ben benieuwd!

 

Ik denk dat je beter kan zeggen dat dit kind gevoeliger is dan jouw andere kinderen in plaats van andere kinderen in het algemeen. Want wie zegt dat dit kind anders is dan mijn dochtertje bijvoorbeeld? Deskundigen hebben een veel beter beeld van wat buiten de normaalwaarden valt, dat is alles wat ik je mee wil geven. Je hebt inderdaad een kind dat anders is dan jouw andere kinderen, en je hebt de juiste stap gemaakt om te kijken of deskundigen misschien iets bemerken aan jouw kind (ik ben best wel een voorstander van vroegsignalering, hoe eerder je ergens bij bent, hoe beter). Ik vind het persoonlijk gewoon gek als meerdere (!) deskundigen zeggen dat je kind niet buiten de normaalwaardes valt, er toch een stempel op geplakt moet worden. Waarom gewoon niet accepteren dat je ene kind gevoeliger is dan je andere twee kinderen?

Saskia: Inderdaad, waar maak ik me eigenlijk druk om. Ik denk dat het een persoonlijke ergernis is. Misschien moet ik gewoon het stempel: 'geergerd typetje' krijgen, zodat jullie meer handvaten krijgen om met mij om te gaan? Ik snap gewoon niet zo goed waarom iemand zijn kind wil laten observeren als iemand vervolgens geen genoegen neemt met het feit dat zijn kind minder afwijkend blijkt dan zij zelf als mama dacht. Ik zou me daar dan gewoon bij neerleggen, maar je hebt gelijk: ik ben ook maar gewoon ik.

Ikke: Ik vind het juist goed dat je Quinn laat observeren! Zoals ik hierboven schreef ben ik voorstander van vroegsignalering. En blijkbaar lijkt het erop dat Quinn volgens deskundigen afwijkend gedrag vertoont. En of dat nou het trauma op zichzelf is, of mogelijk een autismestoornis, dat moet nu nog uitgezocht worden. Goed dat je hulp gezocht hebt.

Voor de mensen die denken dat hun kind anders is dan anderen: Het is geen schande om te zeggen dat je met één van je kinderen moeite hebt in de benadering omdat je zijn gedrag niet zo goed kunt duiden. Realiseer je dat deze moeite aan meerdere factoren kan liggen. Kijk eens verder: ligt er misschien een deel aan mijn eigen benadering? Wat maakt dat ik met dit kind minder makkelijk de dag doorkom? Wil ik mijn kind misschien wel teveel begrijpen? Soms ligt de sleutel bij het naar jezelf kijken. Waarom gaat het me met het ene kind zoveel beter af dan het andere? Ligt dat echt alleen aan het kind...?

 

Ik heb even mijn diagnoseboekje van 0-3 jaar erbij gepakt (DC 0-3), vergelijkbaar met het DSM-4, en als ik even kort door de bocht een diagnose zou moeten opplakken denk ik eerder aan een regulatiestoornis dan aan hsp... Als je echt denkt dat er iets mis is met je kind, laat het dan diagnosticeren, zodat het bevestigd of ontkracht kan worden.

Dr. Greenspan? Ik kan geen wetenschappelijke artikelen vinden van dr. Greenspan, maar ik zal nog even verder zoeken in de database.

Edit: Er bestaat onder andere een bioloog met de naam Greenspan, welke laboratoriumonderzoeken heeft gepubliceerd. Verder vind ik een Stanley Greenspan in een artikel uit 87 (niet echt recent dus als je het over onderbouwing hebt) over de intelligentie van kinderen, waarin geenzins hsp besproken wordt. Ik denk dus dat de hele Greenspanhype een wikipediahype is? Wikipedia is niet bepaald de betrouwbaarste bron.... Iedereen kan er welke info dan ook op kwijt.

 

Ik vind het helemaal geen schande om te zeggen dat ik soms moeite heb met het zoeken naar een juiste benadering. Ik vraag me juist af of we niet zelf soms olie op het vuur gooien. Maar juist DAAROM zoeken we elkaar hier op. Wat doet een andere ouder? Kan ik iets met die tips?

Ga er niet van uit dat we niet naar onszelf kijken en trek geen conclusie dat we ons schamen. Maar trek ook zeker niet de conclusie dat ik het moeilijker vind om een dag met mijn zoon door te brengen dat met mijn dochter. Het tegendeel is waar. Maar dat komt gewoon door de leeftijd: zij is 2 en hij bijna 4. Zij vraagt veel meer aandacht in de dagelijkse dingen.
Maar dat neemt niet weg dat ik het belangrijk en prettig vind om met andere moeders van zeer gevoelige kindjes een topic te starten.

 

Juud: misschien is de term hsp dan wat me het meest tegen mijn borst stuit, want tips met gevoelige kinderen heb ik zeker wel! Ik heb wat af geworstelt met mijn dochter voordat ik begreep dat zij gewoon anders is dan mijn zoontje. En bij mijn dochtertje moet ik ook niet iets zomaar veranderen. Mijn zoontje legt zich daar veel makkelijker bij neer. Mijn dochtertje wil niks missen, ze zal nooit slapen in de auto! Mijn zoontje slaapt om de hoek al. In de kinderwagen wil zij ook alles ervaren, ze heeft met de babytijd meegerekend acht keer in de wagen geslapen. Nu ik doorheb dat er met haar niet zoveel mis is maar dat ik gewoon een andere benadering met mijn dochtertje moest zoeken is alles top!

 

Life in Pink: Ach bij de meeste kinderen wordt 'niet van hun eigen idee af te brengen' als symptoom voor hsp hebben gezien. Dan kun je mij met mijn 'gelijk halen' ook gelijk labelen Maar ik weet van mezelf dat ik inderdaad nogal vasthoudend kan zijn in mijn mening. Zo hebben we tenslotte allemaal wat... (En onze kinderen ook )

 

Kan ik me voorstellen! En ik heb dat andersom: dat in dit topic alleen open gestaan wordt voor meningen van mensen die hsp erkennen en niet van mensen (met enige pedagogische achtergrond, zoals ik zelf, maar ook de mama uit het vso) die met onderbouwing een kritische noot plaatsen bij de term hsp.

En over het boek: boeken zijn niet per definitie wetenschappelijk onderbouwd. Daarbij is een boek van 16 jaar oud in de wetenschap meestal niet zo relevant. Dit gaat niet altijd op, maar wel bij onderwerpen waar slechts door één auteur naar verwezen wordt.