Ik zou hier graag m'n verhaal willen delen. Ik ben mama van een meisje van bijna 3 jaar. En vorig jaar hebben m'n man & ik besloten dat ons gezin compleet is, zoals het is. Ik ben in oktober begonnen om alle babyspullen te verkopen en heb letterlijk vorige week de laatste spullen verkocht. Ik slik de pil, ben 'm niet vergeten, ik ben niet ziek geweest, alsin overgeven, diarree, etc, geen medicatie gebruikt, hebben het de laatste maand maar 1x gedaan. En toch... ben ik zwanger. Omdat we door wat drukke tijden gaan met onze dochter (zkh, etc), weet ik niet exact meer wanneer ik de laatste pil v/d strip heb ingenomen. Maar ik word altijd na het weekend ongesteld. Dat gebeurde niet. Alsnog dacht ik er niets bij, want; ik slik de pil. Maar toen ik op vrijdag misselijk werd na het avondeten, wist ik eigenlijk al genoeg. M'n man heeft 's avonds een test gehaald, en die was gelijk knalpositief. De dag erna nog een Clear Blue gehaald, ook die gaf aan 'zwanger'. En 3+, dus ik denk dat ik zo'n 5 a 6 weken zwanger ben. Onze eerste reactie was eigenlijk; dit kan niet. Naast dat we besloten hadden dat het bij 1 kind zou blijven, spelen er nog meer dingen mee, zoals de gezondheid van m'n dochter. Lopen in het zkh voor onderzoeken, wordt o.a. gezocht in de richting van autisme. Het is een meisje dat veel aandacht & tijd nodig heeft, en gebaad is bij rust & regelmaat. Daarnaast wonen we in een klein appartement, hebben geen kamer over. Kans om ons huis op korte termijn te verkopen, is heel klein. Onze buren, met zelfde huis, staan al 5 jaar te koop, en zijn inmiddels bijna 70.000 euro in prijs verlaagd. Financieel zou het met een tweede kind vrij krap worden. Geen ruimte om te sparen om onze hypotheek af te lossen, bijv. Geen spontane uitjes, vakanties, etc, meer. Verder is er dan nog mijn gezondheid. M'n eerste zw.schap verliep niet heel goed. Ik had BI vanaf 9 wkn, en ondanks fysio zat ik de laatste 2 mdn van m'n zw.schap in een rolstoel. Ik had zw.diabetes, en op het eind hoge bloeddruk. Ik ben ingeleid met 39 wkn. En als klap op de vuurpijl een TR, waar ik nu nog steeds herstellende van ben. (kan nog altijd niet fietsen zonder pijn) Maar een abortus vind ik heel moeilijk. Want het blijft een leven, een kind. En omdat we al een dochter hebben, weten we natuurlijk ook hoeveel geluk, liefde, etc, een kind kan brengen in je leven. Als we besluiten het kindje te laten komen, dan zal de situatie niet ideaal zijn, niet zoals wij voor ogen hadden. Maar niet onoplosbaar. Gevoel v.s. verstand. En ik weet het even niet...
Moeilijk dan.. Gevoel v.s. verstand, tsja kun je zo´n beslissing wel nemen met je verstand? Ik denk dat je gevoel altijd de overhand houdt.. Je kunt natuurlijk heel goed de voordelen en nadelen bedenken, maar toch.................... Je zal ergens denk ik ook bang zijn dat je andere dochtertje er dan bij in gaat schieten en dat die nu juist de tijd en aandacht nodig heeft? Of zoals je al zegt rust en regelmaat (eigenlijk is het zelfs rust, reinheid en regelmaat, de drie r-en).. Wat zegt je man ervan? Kunnen jullie er samen over praten? Overigens ben ik het helemaal eens met je laatste opmerking, het is absoluut niet onoplosbaar!
@silverwings: Idd. Een tweede kindje zal, uiteraard, betekenen dat onze dochter de tijd & aandacht zal moeten delen. En omdat we in een (te) klein huis wonen, zal ze ongetwijfeld 's nachts wakker worden van de baby. Naast dat ze uiteindelijk haar kamer zal moeten gaan delen met haar broertje/zusje. Maar voor hetzelfde geldt gaat dat allemaal goed, en maken wij ons druk om niets... Met m'n man kan ik wel goed praten, steunt/troost mij, etc, maar hij denkt vooral met z'n verstand. Het moet nog een beetje bij 'm inzinken, denk ik. Weten natuurlijk ook pas sinds vrijdag dat ik zwanger ben...
Zo'n keuze is niet met je gevoel te maken maar wat een lastige keuze. Ik kan me voorstellen dat jullie dochtertje die aandacht nu ook echt nodig heeft en zeker met zulke ingrijpende veranderingen zoals bij haar op de kamer, weer een ander ritme enzovoort. Aan de andere kant het duurt ook nog 8 maanden voordat de baby er is. Fijn dat je goed kan praten met je partner hier over, financieel is er altijd wel wat te vinden, ruimte in een huis is ook altijd te creeeren alleen kan ik me voorstellen dat het bij jullie wat genuanceerder ligt omdat jullie dochtertje gewoon een stabiele omgeving nodig heeft. Dan nog het lichamelijke deel, niet elke zwangerschap is hetzelfde dus er is een kans dat je nu niet dezelfde klachten krijgt, al moet ik toegeven dat bekkeninstabiliteit waarschijnlijk wel zal komen. Ik kan de keuze niet voor je maken die moeten jullie zelf maken. Ik wil jullie veel kracht en sterkte wensen bij deze moeilijke keuze want ik kan me voorstellen dat je gigantisch veel beren op de weg ziet waar echt niet overal een oplossing voor is..
zoals je zegt het is niet onoplosbaar. als je het volgende kindje krijgt zit je dochtertje al op school en hebben jullie ook tijd voor het nieuwe kindje en ze zal het ongetwijfeld leuk vinden om een broertje of zusje te hebben. vind enigskind toch een beetje zielig..al krijg je volledig aandacht van je ouders...maja ieder zijn mening
@fleursylvano: Idd wat je zegt; die stabiliteit voor m'n dochter weegt voor ons het zwaarst. Huis, geld, etc, is allemaal wel wat voor te bedenken.
heel moeilijke dillemma, maar wel overwin baar. Ik snap dat je rust en stabiliteit voor je dochter wil, maar dat kan ook echt wel met een kleine er bij. Mijn zoon heeft pdd-nos of ASS zoals ze het nu moeten noemen en heeft ook veel autische trekjes. Ook hier is rust en stabiliteit erg belangrijk voor hem en net als veranderingen moet goed voorbereid worden, zodat hij weet wat er komen gaat. Mochten jullie voor het brusje gaan dan zou ik je dochter voor bereiden dat er een baby in huis komt eventueel met leuke boekjes vd bieb. en dan zal t echt wel goed komen. komt tijd komt raad. en misschien kan de baby het eerste half jaar bij jullie op de kamer? Sterkte in elk geval met deze grote verassing!
@rafika: Ik snap idd dat je er zo over denkt. Voor ons voelt ons gezin met 1 kind compleet. Kan het niet echt uitleggen, maar da's gewoon een gevoel. Uiteraard destijds ook wel goed gedacht over of ze zich alleen zou voelen, etc. Maar denk dat dat per kind ook wel verschillend is... Maar goed, gaan er nu natuurlijk nog eens goed over nadenken...
Je slikte de pil (zoals ik het lees) perfect, maar 1x sex gehad in die maand... Ik kan het niet anders lezen als een kleine wondertje die met een reden is gekomen
Wauw moeilijk! Het is oplosbaar, ik ga er nu even voor het schrijven vanuit dat ze autisme heeft hoop dat je dit niet erg vind. Ook met je dochtertje is het op te lossen, er zijn vele gezinnen waar een van de kinderen autisme of een andere gedragsstoornis heeft. Ik heb zelf een broertje met autisme en nee dat is niet altijd makkelijk maar ik heb mijn ouders er nooit op aan gekeken (ik heb veel zorg op mijn schouders gedragen en nu soms nog). Als jullie er voor gaan bereid je dochtertje zoals hier boven staat goed voor. Dit kan met boekjes maar ook met een kalender zodat ze kan zien hoelang het nog duurt (zover een kind van 3 dit kan begrijpen natuurlijk). Er zijn zoveel manieren, en probeer ook met de baby haar schema aan te houden. Vooral in het begin zal dit nog gaan en dit kun je langzaam gaan schuiven (ook ivm school) en dan kan je dochtertje er goed aan wennen. Ik spreek nu alleen uit mijn ervaringen, het kan dus zijn dat het niet helpt, maar ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel sterkte en succes met je beslissing!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik snap dat het een moeilijke keuze is. Maar ik weet zeker dat het met je dochtertje goed komt. Ik kom uit een gezin van 8 kinderen (ik ben de oudste) en ik heb 3 broertjes met PDD-NOS. Natuurlijk is het wel eens moeilijk, maar het kan wel! Ook met 8 kinderen probeerden mijn ouders zoveel mogelijk regelmaat aan te brengen, en dat lukte aardig. Dus dan gaat het met 2 kinderen ook vast lukken