hoii dames, aanstaande zondag gaan we tegen de oma's van mijn man vertellen dat ze voor de zoveelste keer overgrootmoeder worden. ik ben bang dat als we beschuit met muisjes mee nemen of als ze de echo zien dat ze het niet begrijpen. maar gewoon zo zeggen vind ik ook niet leuk. hoe hebben jullie dit gedaan en hoe waren de reacties?! alvast bedankt voor jullie hulp.
Wellicht ben ik heel simpel, maar neem gewoon wat lekkers en de echofoto mee en vertel het leuke nieuws. Dan hoeven zij niet te raden en jij niet te balen als ze het niet meteen door hebben.
Mijn oma liet ik de echo foto zien en dacht dat ze dit wel zou snappen, helaas dit deed ze niet. Pas na meerdere keren zeggen dat dit een echo foto was van mijn buik en mijn kindje drong het een beetje tot haar door. Mijn leek "gewoon" vertellen te simpel, maar achteraf had ik het beter gewoon kunnen vertellen .
Mijn oma was de eerste die überhaupt wist dat we bezig waren Vorige zomer, toen ze in een dipje zat (opa was een half jaartje daarvoor overleden), vroeg ik haar of ze er aan toe was om overgrootoma te worden. Nou, dat leek d'r wel wat. Toen ik van het najaar bij haar was en vroeg of ze nog wist wat ik haar van de zomer had gevraagd, keek ze me glunderend aan. Ondanks dat ze lately vrij vergeetachtig is, had ze dát toevallig eventjes heel goed onthouden hoor Lang verhaal om te zeggen: vertel het ze maar gewoon, ze zullen het prachtig vinden. Neem de echo's mee, dat vinden ze ook vast mooi. Had je in hun tijd natuurlijk nog niet..
Wij hebben oma van 95 een echo on een fotolijstje gegeven. Ik was ook bang dat ze het niet zou snappen, dus ik had er een gedichtje bijgedaan met de vraag of ze overgrootmoeder zou willen worden. Ze snapte het meteen en is heel het bejaardehuis afgeweest om de foto aan al haar "buurvrouwen" te laten zien.
jij kent je overgrootmoeder het beste, en weet wat ze waarschijnlijk wel of niet zal snappen. Wij hebben het de overgrootouders (dat zijn er 3 bij ons) gewoon verteld. Ze horen allemaal goed, maar het zicht en het begrip is niet 100% meer. 1 overgrootmoeder moest zeker een tijdje nadenken totdat ze het helemaal snapte, zij is dan ook het minst snel van begrip van de drie. Maar oh wat zijn ze dolgelukkig dat ze het mogen meemaken! En waarschijnlijk maakt het hun niet uit hoe het ze verteld wordt, want het nieuws vinden ze meer dan leuk!
Wij hadden babywol gekocht en een boekje met breien voor de baby. Mijn oma breit heel wat af dus vandaar. Toen we binnen kwamen had ze al een voor gevoel. Dus ze snapte het meteen. Ze zei dat we zo aan het glunderen waren. Niemand wist dat we bezig waren dus daardoor kon ze het niet weten.
Net als met andere mensen, die nog jong en helemaal bij hun verstand zijn: gewoon vertellen. Het gaat om de boodschap, niet om de vorm. Ben daar sowieso van overtuigd. Het nieuws is het leukst als het ondubbelzinnig wordt verteld. Als jij niet hoeft te stressen om een ingewikkeld plan en,anderen zich niet hoeven te generen omdat ze het niet of pas later snappen. Vergelijk het met de standaardvraag bij huwelijksaanzoeken: die is kort, bondig, maar laat niets aan het toeval over. Wil je met me trouwen is een stuk duidelijker dan pak hem beet een t-shirt met een datum of een foto van een stadhuis.
Wij hebben het met een leuk kaartje met echoplaatje met gedichtje en een paar babysokjes eraan verteld aan mijn mans oma. Het gedichtje en de sokjes snapte ze gelukkig direct, maar de echo vond ze wel een 'leuk plaatje', dus dat had ze niet echt door. Maar ik denk ook dat het makkelijker is om het rechtstreeks te vertellen (al dan niet met een duidelijk gedichtje, zoals in ons geval ).
Wij hebben het bij een famliefeestje verteld. Opa en oma kregen allemaal cadeautjes en wij hebben toen gezegd: "Wij hebben ook nog een cadeautje, maar dat is er pas over 7 maanden". Ik zei er direct achteraan dat ze overgrootopa en oma gingen worden, maar na die eerste zin snapten ze het al meteen
Wij hadden de eer met de allereerste zwangerschap te mogen vertellen dat mijn overgrootmoeder over-overgrootmoeder zou worden en dat we een 5e generatie erbij zouden krijgen. Het mensje was 98 toen, en ze zat er al op te wachten vanaf het moment dat we getrouwd waren.. Trots dat ze was!!! ze liep de hele dag met de echo in de rondte in haar rollator en of je het wilde zien of niet je kreeg de foto onder je neus geschoven. Helaas liep die zwangerschap fout in een miskraam uiteindelijk en kort daarna overleed ze.
Mijn moeder heeft ook al een paar achterkleinkinderen in de armen mogen sluiten, en die begrijpt heel goed wat ze ziet als je haar een afdruk van een echo geeft. De ene overgrootmoeder is de andere niet, dus het lijkt mij dat jij (TS) zelf het beste kan inschatten wat ze wel en niet gaan oppikken. Ik zou zeggen: neem wat mee (echo, beschuitje, weet ik veel wat) en als ze dan niet meteen reageert dan vertel je het gewoon.