Ik zou zonder veel te zeggen mijn kind na een half uur uit zn armen pakken, bij mij op schoot houden en evt. een kwartiertje later aan iemand anders geven. Niemand moest een hele middag/dag met mijn kind in zijn armen zitten, dominant of niet . Ik zou er niet teveel woorden aan vuil maken, maar zonder drama laten merken dat het jouw kind is en jij beslist wie hem vast houdt.
Dit! En ik spreek uit ervaring, heb het zelf ook moeten doen ('moeten', want leuk is anders). Het gesodemieter waar je bang voor bent, zal hoogstwaarschijnlijk inderdaad gaan plaatsvinden. Toen ik voor de 1e keer 'm'n bek opentrok' bleek het (achteraf eigenlijk) niet zo eng als ik me van te voren had ingebeeld. Geen van de rampscenario's die ik me had ingebeeld vond plaats en ik was binnen een minuut uit een situatie die me voorheen meerdere malen uren irritatie & stress hadden bezorgd. Moet er wel bij vermelden dat ik bij voorbaat het plan had getrokken me niet met ruzie/drama gedoe in te laten en daar heb ik me aan gehouden, simpelweg door niet te reageren op wat er gezegd werd en me te focussen op mijn kind/mijn plan. Mocht je nu denken: "Ja, maar het zal bij jou vast niet zo erg..." Ik heb zelfs een keer met de wandelwagen over de voet van mijn schoonmoeder moeten rijden omdat ze mij zo probeerde te blokkeren zodat ik niet weg kon lopen met (klein-)kind. We zijn flink wat jaren verder en door m'n mond open te doen en daad bij woord te voegen als wat ik aangaf genegeerd/gebaggataliseerd werd, neemt ze mij nu serieus. Meestal dan, maar dat is inmiddels ok , want ik heb ook weleens tegengas nodig en kan het van haar nu prima hebben. Er is nu wederzijds(!) respect.