Dat begrijp en herken ik niet eerlijk gezegd. Misschien dat mensen die je niet persoonlijk kent dit soort opinies op het Net neerplempen, maar dat leeft toch hopelijk niet in jouw vriendenkring?
Dat is dan een ander deel van Nederland dan dat ik ken. Toen ik lesgaf in Rotterdam Zuid benadrukte ik bij ouders juist hoe belangrijk het was dat kinderen met hun familie konden communiceren. Zal wel schelen dat wij ook altijd familie buiten Nederland hadden die allemaal in het Nederlands konden communiceren.
Wat ik wel heel bijzonder vind is dat men zo prat gaat op de nl taal. Hier in het dorp een meisje dat vloeiend Duits spreekt, naast het Nederlands, en ook heel goed en verstaanbaar in prima Duits met haar Duitse familie kan communiceren/praten. En dat leert ze gewoon thuis van haar Nederlandse moeder en haar bijna alleen in het weekend thuis zijnde Duitse vader. Of is deze kleuter dan zo uitzonderlijk slim dat zij het wel kan zonder in het Duits onderwezen te worden?
Ik ben ook tweetalig opgevoed. Mijn moeder is van oorsprong Duits en ik kan prima met mijn familie communiceren. Allemaal thuis geleerd... Het is trouwens niet automatisch zo dat kinderen die een aantal jaren in het buitenland hebben gewoond zomaar extra gefinancierde ondersteuning krijgen op een school. Wij hebben geen remedial teachers en extra ondersteuning moeten wij zelf in de klas geven. Er is geen extra personeel voor berekend vanuit onze stichting. Ja wel bijscholing, die je mag volgen in je vrije tijd. Lang leve het passend onderwijs. Er is voor komend jaar zelfs weer een dag van de vakleerkracht gym wegbezuinigd. Terwijl we met veel collega's zitten die niet bevoegd zijn om gym te geven....
Snap wat jij bedoeld.. Maar bijvoorbeeld de vader van mijn kinderen leert mijn kinderen niet zijn taal maar ik vind het niet belangrijk genoeg om ze dan maar in zijn taal les te laten geven, Wel vind ik het sneu voor mijn kinderen als ze bij zijn kant zijn dan heb ik het idee dat ze iets missen ze spreken vaak dan onderling hindi en mijn kinderen snappen het niet maar toch hebben ze er ook weer geen last van, het is zo als het is. Wel al heel vaak met hun vader daar over gepraat hij zegt dat hij het niet belangrijk vind en doet er ook geen moeite mee. Wel begint hij het leuk te vinden dat dochter soms wel worden van hem mee pikt en ze dan ook gebruikt maar krijg hem niet zo ver om haar echt hindi te leren ik zeg leer onze kinderen deze taal nou het is een taal die door meer dan een miljard mensen gesproken woord het is na het chinees de tweede taal die zo veel gesproken woord. Engels is onze wereld taal geworden dat is gewoon zo. Maar als je hinie kan spreken kom je ook heel ver in deze wereld. Het is zijn verlies vind ik in de opvoeding van de kinderen hij had ze rijk kunnen maken met een tweede moedertaal. Tegen mij zij hij van als je van me houd leer jij maar op les hindi tja misschien heeft hij gelijk. Na 13 jaar spreek ik maar een paar woorden. Maar hoor het zo weinig ja een paar worden van hem soms die herken ik. Maar hij zal het me ook nooit leren zo is die dus ook wel weer wat dat betreft blijft hij een rare.
De meeste tweetalige kinderen in Nederland hebben de andere taal thuis geleerd. Ik heb nooit gehoord dat ze daarvoor naar een school gaan (welke volgens mij buiten randstad vrijwel niet bestaan). hier in de buurt is overigens wel een Amerikaanse school voor militairen die in de nabije omgeving waren gestationeerd, maar dat waren mensen die voor een paar maanden hier kwamen, en ze woonden überhaupt niet in de Nederlandse samenleving.
De taal spreken en verstaan leer je thuis. Schrijven en lezen leren maar weinig kinderen thuis. In een schoolse setting leer je heel andere registers van de taal beheersen dan de thuistaal. Dat maakt aansluiting op school als je onverhoopts of gepland teruggaat naar Nederland beter. En minder traumatisch voor de kinderen. En het kan allemaal ook thuis, dat doe ik ook, maar voor veel ouders telt het feit dat je dingen binnen een schoolse setting beter leert, plus de contacten met taalgenoten. Overigens, Internationale Scholen die en IB accreditatie hebben, verwachten ook dat er aan de home languague gewerkt wordt. En de meeste toeleverende landen van leerlingen op Internationale Scholen subsidieren dat in meer of mindere mate.
Wat een aanname zeg. Het is nl. helemaal niet mijn ervaring. Ik ken genoeg immigranten. Ik vind het juist normaal dat de buitenlandse ouder de kinderen zijn taal leert. Het is iets dat ik zelf ook zou doen. Nederlanders hebben er idd vaak hun mond van vol dat de derde-generatie allochtonen nog steeds de taal van hun grootouders spreken op straat. Het is ze dus wel geleerd.
Dat vind ik ook bezuinigingen waar je niet vrolijk van wordt. Gym is de laatste decennia zo raar mee omgegaan. Eerst moest elke leerkracht het kunnen, toen moest elke leerkracht het aan de vakleerkracht overlaten, toen moesten we het weer zelf doen, toen weer naar vakleerkracht en werd het vak bijna weggehaald bij de opleiding. Jojo-gedoe, niet goed voor de kinderen. Maar gelukkig betaalt het Ministerie ook tonnen aan bestuurderssalarissen en worden er lekker vaak dure externe consultants binnengehaald. Maar laten we vooral niet op het waterhoofd gaan bezuinigen...
Daar gaan we weer: doe even normaal! Het is zwaar overtrokken zoiets traumatisch te noemen. Ik kan je wel wat voorbeelden geven wat traumatisch is voor een kind, maar dit: neen. Hier geldt weer dat de ouders verantwoordelijk zijn voor het welzijn van hun kinderen door te kiezen het geluk elders te beproeven. Take it or leave it.
Vrouw, je klinkt zó gefrustreerd! Het is toch jouw pakkie an niet? Jij zit 20.000 km verderop. Vooral niet terugkomen; je zou nog overspannen worden van het Nederlands bestuur.
Als dochter van een Turk en een Nederlandse, ben ik NIET opgegroeid met de Turkse taal. Thuis spraken wij Nederlands. Ik had geen Turkse les. Ik had voornamelijk Nederlandse vriendjes en als er toevallig eens een Turkse bij zat, spraken wij Nederlands. Op vakantie in Turkije, waar we eigenlijk altijd bij familie zaten, werd alleen Turks gesproken. Mijn familie spreekt geen andere talen. Alleen met mijn ouders sprak ik Nederlands. Met de familie Turks. Dat leerde ik gaandeweg. Met handen en voeten. Op die manier heb ik Turks geleerd. Af en toe een beetje behelpen, maar het heeft geen problemen opgeleverd. Na mijn pubertijd ging ik het jammer vinden, dat ik niet zo goed Turks praat. In Nederland ging ik 'oefenen' wanneer ik kon. Van bij Turkse vrienden van mijn ouders, als we daar op bezoek waren, tot in de shoarmatent. Wat niet echt meehielp, was dat mijn vader gewoon Nederlands praat, wanneer ik in het Turks tegen hem praat. Hij verbetert mijn grammatica wel. Tijdens mijn studie twee basiscursussen Turks gevolgd. Ik spreek het nog steeds niet vloeiend, maar ik kan me redden. Ik vind het in elk geval niet meer echt jammer. Zo, dat even mijn kant, als dochter van een allochtoon. In mijn ogen is het ook helemaal niet nodig om speciaal les te krijgen in je moedertaal, wanneer je ouders geëmigreerd zijn. Het is wél handig, als het de bedoeling is om weer terug te keren naar het geboorteland mét kinderen. Maar in dat geval vind ik sowieso dat de ouders dat zelf mogen betalen. Het is immers hun keuze geweest om te emigreren.
Hier (kleine stad op 'verstedelijkt platteland') hebben een aantal basisscholen de mogelijkheid om 'Turkse les' te volgen. Dat was op de school tegenover mijn ouders geloof ik op vrijdag, begon een half uur voor de rest van de kinderen uit was, en duurde een uur. De leraar gaf les op meerdere scholen en gaf dus steeds een uur per week les aan een klasje. Ik ken ook iemand, die dit doet in Deventer (wat in elk geval zeker niet in de randstad ligt ). De kinderen gaan dus niet naar een Turkstalige school, maar naar een Nederlandstalige school, en krijgen als extra vak Turks, van een aparte leraar. Ik krijg het idee, dat mensen hier denken dat het om compleet Nederlandse scholen gaat in het buitenland. Dat lijkt me sowieso niet reëel.
Ik ben ook twee talig opgevoed door mijn Nederlandse ouders, wij wonen vlak bij de Duitse grens (lees mijn grootmoeder woonde aan de Nederlandse kant van de grens en haar overburen aan de Duitse kant) en daardoor was het voor ons gezin heel normaal om zowel in het Nederlands als in het Duits te kunnen communiceren. Pas op de Mavo kreeg ik Duitse en Engelse les en leerde ik ook het Duits schrijven.
Hoop niet voor jou dat er nu iemand hier is die een waterhoofd heeft of een kind met een water hoofd of wat snap helemaal die laatste zin niet..
Ik denk dat zo Koning Willem Alexander bedoelt, als ik me niet vergis is die voorzitter van de Nederlandse adviescommissie water (is die dat trouwens nog steeds nu hij Koning is?)
Oke sorry dat ik het dan zo zegt maar klinkt echt niet leuk zo als ze dat dan zo bedoeld. Als het goed is gaat hij ook werk op leven Nee op jou vraag adviescommissie water.