Een collega van mij zei vorige week iets, wat maar door mijn hoofd blijft spoken: als je te vaak teleurgesteld wordt in je partner, loop je het risico je respect voor hem/haar te verliezen. En dan is je relatie voorbij. Wat denken jullie? En wat kan je eventueel hieraan doen? Want het lijkt me zo moeilijk te controleren/beïnvloeden?
Ik kan me hier wel in vinden…. wat je eraan zou kunnen doen, dingen veranderen, niet een klein beetje maar groots en communiceren, evt relatietherapie
Blijven communiceren. Het is erg moeilijk vooral nu met de corona tijd veel thuis werken en niet inzien dat de ander speciaal is en er altijd maar is. Ik zal blij zijn als er weer voor 50% zeker op het werk gewerkt gaat worden. Dat is hier verre van nog!
Ik denk dat je collega gelijk heeft. Als je je teleurstellingen niet uitspreekt, kan het een eigen leven gaan leiden, met op den duur wellicht grote gevolgen.
Ik zie dit wel iets anders.. Ik heb een fantastische relatie maar word met regelmaat wel teleurgesteld maar dit komt doordat hij een stempel met adhd heeft. Hierdoor zijn er voor mij regelmatig dingen heel logisch en ziet hij het niet zo of is te druk is zijn hoofd waardoor hij de helft vergeet en ben ik teleurgesteld omdat hij iets is vergeten of verkeerd gedaan heeft bijv. Ik zou hierdoor nooit mijn respect voor hem verliezen omdat hij op 1000 andere manieren een geweldige partner en vader is. @Eli05 Ik ben wel benieuwd waarom het zo bij je blijft hangen? ben je zelf respect aan het verliezen of ben je bang dat je partner respect verliest?
Ja dit is niet geheel onlogisch vind ik.. maar ook weer te herstellen. Als mijn man mij zou bedriegen zou het respect ook ver te zoeken zijn op dat moment. Blijft het bij 1x dan zou dat voor mij geen reden zijn om mijn huwelijk op te geven (een affaire of verliefd worden op een ander is wel een ander verhaal) maar het respect zou hij zeker terug moeten verdienen. Ik denk ook dat het dan met name gaat over essentiële zaken waarin je teleurgesteld wordt? Ik ben ook teleurgesteld als mijn man belooft lekker voor me te koken maar wanneer ik thuis kom nog gewoon achter zijn laptop zit om 19.00. Minder respect krijgt hij dan niet. Maar gaat het echt om fundamentele zaken die structureel leiden tot teleurstelling, ja dan kan ik me er wat bij voorstellen. Vooral blijven communiceren dan en zorgen dat het wederzijdse respect weer op niveau komt!
Zolang je erover kan communiseren hoeft het geen probleem te zijn. Wij hebben over en weer regelmatig irritaties/terleurstellingen. Kan ook niet anders want buiten ons prive leven runnen we samen een zaak. Dat gecombineerd geeft soms andere prioriteiten wat we dan van elkaar niet begrijpen. Als je het daar niet over hebt gaat vanzelf de bom een keer barsten. Mijn man is er niet zo goed in om dat soort dingen uit te spreken. En dus begin ik eens in de zoveel tijd een goed gesprek. Dat is echt niet altijd gezellig. Maar daarna staan de neuzen weer dezelfde kant op, begrijpen we elkaars acties en zijn we weer een periode irritatie vrij. Ik denk dat als je die gesprekken niet hebt het mis kan gaan. Dan snap je elkaar niet meer en raak je elkaar kwijt.
Lijkt me vrij logisch? En het hoeft niet per sé altijd over grote dingen te gaan, vind ik, als je keer op keer met kleine dingen teleurgesteld wordt, wordt het op een gegeven moment ook een 'groot iets' en geldt het net zo goed. Wat je er aan kunt doen? Praten, lijkt me het enige eigenlijk. En als er niets verandert, dan is het op een gegeven moment ook voorbij, lijkt me. Of je moet er vrede mee hebben dat dat is hoe het tussen jullie werkt.
Ik lees hier elke keer over teleurstellen. Maar is dat vanuit een belofte die gedaan is of je eigen verwachtingspatroon? Tussen die 2 zit een wereld van verschil.
Hangt er vanaf met wat, ik kan me ook indenken dat de verwachtingen te hoog liggen. Dan zijn er een paar opties: proberen t niveau structureel te verhogen zodat aan de verwachtingen wordt voldaan accepteren dat t niveau niet wordt behaald en/of verwachtingen bijstellen vertrekken. Het is net wat je t waard vindt en tot waar je kan gaan. Hier ligt de lat laag en spring ik periodiek uit mn vel. Kinderen zijn soms makkelijker dan volwassen partners.
Maar wat als je je teleurstellingen uitspreekt en je partner wordt daar kwaad van en er verandert niks?
Boosheid is mss bedoeld om je af te schrikken. Of een eerste afweer reactie van je partner. Laat hem maar boos zijn en kom er een tijdje later op een rustig moment op terug dat je wel de ruimte wilt voelen om iets aan te kunnen geven. Wel erg vervelend als je man dit doet. Wel vind ik het van de teleurstelling af hangen of je man er iets mee moet. Het kan zijn dat jij iets verlangt wat er gewoon niet is. Dan kun je beter je verwachtingen bijstellen. Maar als het gaat om essentiële dingen in de relatie is het handig als je man begrijpt hoe belangrijk het voor je is ♡
Herkenbaar. Wij zeiden gister nog tegen elkaar dat het leven wel echt heel saai is geworden sinds we beide thuiswerken sinds 2 jaar. Enerzijds heb je geen eigen ruimte meer, anderzijds maak je niets meer mee. Hier is het vooral het leven wat ons teleursteld door zaken die ons overkomen zijn( dat staat los van corona hoor) dat is totaal niet geworden wat we hoopte en wilde. Doordat je die teleurstelling beide op eigen manier ervaart stel je elkaar ook wel enigzins teleur. Respect zijn we niet verloren maar je gaat wel heel anders naar je partner kijken.
Zeker mee eens. Ik heb deels het respect voor mijn partner verloren. Waarom? Omdat als ik iets aankaart hij altijd ontkend. Hoe dan ook.. ik zie het altijd verkeerd en het ligt aan mij. En ik ben er op gaan letten en ik weet inmiddels 100% dat ik het niet verkeerd zie. Want aan het begin heb ik zolang aan mezelf getwijfeld.. maar nee, dit is niet aan mij. Dus in een bepaald deel, ben ik het respect naar hem een beetje verloren. Niet geheel, want dan maak ik andere stappen Dus communicatie is the key. Maar als je partner daar niet aan mee werkt.. is dat behoorlijk lastig...