Dat ligt aan de situatie. Natuurlijk zou ik me rot ergeren, maar situaties lopen niet altijd zoals voorzien en misschien kon het kind in kwestie (en ouders) er weinig aan doen. Dan is het vooral voor iedereen heel vervelend, maar ook weinig aan te doen. Misschien kan het kind er wel wat aan doen, dan zou ik vriendelijk vragen of ze dat niet langer willen doen. Maar in dit geval denk ik toch dat er wat meer speelt en ga ik ervanuit dat wanneer dat niet het geval zou zijn, de ouders het kind erop aan zouden hebben gesproken en het op zou houden.
En ook niet per se heel ver. Onze vlucht duurt 2,5/3 uur (afhankelijk of we via NL of BE gaan) en dat is toch echt buiten Europa, naar IJsland vliegen zou vanuit NL veel verder zijn.
Tot op bepaalde hoogte zijn kinderen onvoorspelbaar. Sommige gedragingen bij kinderen zijn de ouders al langer mee bekend en weten ze dat ze dit ook tijdens een vlucht kunnen verwachten. Dan gaan zij maar lekker met de auto.
Heel begrijpelijk dat je irritatie en ergenis voelt in de situatie van TS. Je hoopt te kunnen slapen, maar dat lukt niet, het geluid van een kind dat 9 uur lang uit haar plaat gaat is niet fijn.... Echter, dit meisje was een jaar of 8. Niet een heel jong kind en normaal gesproken is een kind van 8 prima in staat om langere vluchten te maken. Ik ben zelf dochter van expats en rond die leeftijd woonde wij in Indonesië en kon ik prima die 14 uur durende vluchten doorstaan. Wij vliegen ook intercontinentale met de kinderen (oudste is 7) en dat gaat prima. Ik verwacht dus eigenlijk dat er iets aan de hand moet zijn geweest, dat kan je het kind, maar ook de ouders niet kwalijk nemen. Overmacht. Heel rot voor jou verstoorde vlucht, nog rotter voor de ouders en het rottigste voor het kind. Maar om te zeggen dat je op die leeftijd niet met deze leeftijd intercontinentale vluchten kan maken.. nee
Wat ik kon volgen van de gesprekken was het een vakantievlucht voor deze mensen. Dus niet een vlucht die moest ivm verhuizen, familiebezoek enz… En dan denk ik, waarom zo ver reizen voor een strandvakantie als je of je kind niet echt onder controle hebt of dat je kan verwachten dat een reis teveel prikkels oplevert. Er zijn allemaal mitsen en maren te bedenken om het goed te praten. Maar er zijn ook gewoon ouders die wel schijt hebben. En daar had dit alle schijn van. Dit ging voor mij in elk geval voorbij elke grens van wat ik nog te verdragen vond. Maar dat was inmiddels wel duidelijk Verder zou je opzich met die leeftijd wel moeten kunnen vliegen. Ik vind zelf mijn zoon van bijna 7 nu een beetje op de grens komen dat ik kan voorspellen hoe hij zich gedraagt in het vliegtuig. Dus wellicht dat hij komend jaar gewoon mee kan, als hij niet liever bij opa en oma wil logeren en met mij camperen.
Er hoeft ook niet altijd iets met het kind te zijn. Mij dochter van 6,5 kan al amper stilzitten in een restaurant en elke paar weken naar mn vader op 1,5 uur rijden is al lang zeg maar. Maar daarom vliegen we dus niet naar de Antillen. Dan wordt ze op den duur ook vervelend denk ik
Je blijft telkens allerlei aannames doen. Je weet helemaal niet zeker of ze niet voor familiebezoek gingen, je hebt die mensen niet gepsproken. Daarbij doet het er niet toe vind ik, iedereen mag naartoe vliegen waar ze willen. Die mensen wisten van tevoren misschien helemaal niet hoe hun kind zou reageren. En ja er zijn ouders die overal schijt aan hebben, maar je kent deze mensen niet. En met die leeftijd moeten kunnen vliegen, je weet helemaal niets van dat kindje of de ouders. Ik loop daar ook tegenaan, mijn jongste is met veel dingen laat, bijvoorbeeld met zelf naar school fietsen. Hoe vaak ik daar niet op aangekeken of aangesproken ben. Door mensen die mijn kind helemaal niet kennen. Echt triest. Gelukkig weet ik zelf wel beter. Over levende rouw waar iemand het over had, ik herken het wel. Als je kind helemaal geëmotioneerd roept dat het gewoon helemaal niets meer wil (waar een hoop aan vooraf is gegaan), dan breekt je hart. Ik gun haar alles, maar ze kan heel veel niet aan, ze zit zo vaak in de knoop met zichzelf en alles om haar heen.
Want ouders hebben altijd 100% in de hand hoe hun kind zich gedraagt natuurlijk.. In wat voor perfecte bubbel leef jij eigenlijk? Waar kinderen met gedragsproblemen nooit gepest worden, ouders nooit een verkeerde inschatting maken van wat hun kind aankan en kinderen zich precies zo gedragen als van hen verwacht wordt. Maar goed als je na zoveel pagina’s in dit topic nog steeds geen greintje inzicht in de andere kant van het verhaal toont, zal het nu ook wel niet meer komen..
Je kan hem ook omdraaien; waarom ga je vliegen of kies je voor een nachtvlucht als je je stoort aan gedrag cq geluiden van anderen?
Ik bedoel met 'iets aan de hand ' dat het normaal gesproken dus prima lukt met hun dochter vliegen. Maar nu, om wat voor reden dan ook niet. Niet dat het gewoon een kind is dat lastig kan stil zitten, ook in het dagelijks leven. Maar je kan er toch op vertrouwen dat deze ouders hun kind kennen en weten wat ze doen, maar er nu dus iets is waardoor het anders liep?
Kun je dan ook niet naar Frankrijk bijv met de auto? of gaat auto beter dan vliegtuig? Dan kun je natuurlijk even uitstappen en bewegen.
Ik begrijp dat het vervelend voor je was. maar wat al gezegd is. Voor het kind en de ouders was dat ook zo. En er zal iets met het meisje aan de hand zijn geweest. Toen mijn zoon 5 was kon ik prima uren met hem in het vliegtuig zitten. Maar ik werk met verstandelijk beperkte kinderen. Met sommige van hun zou het ook mis gaan in een vliegtuig, ongeacht de leeftijd. Heeft dus niks te maken met of ik een kind onder controle kan houden of niet. Ja, als mijn zoon (nu 6), zonder beperking, zich zo gedragen in een vliegtuig zou het echt wel fout zijn maar dit is wel echt een andere situatie.
Het ligt aan de dag, het weer, hoe we hebben geslapen, de stand van de zon en de maan, weet ik waar het aan ligt. Het is een kind met een eigen wil en ik kan nooit voorspellen hoe een dag gaat, dus ook niet als we op reis gaan (op welke manier dan ook). Deze zomer zijn we naar Zuid-Frankrijk gereden en we hebben er 4 dagen over gedaan. Dat werkte over het algemeen. Maar dat is geen garantie voor de vakantie die we in oktober gepland hebben.
wat zwaar Wel goed dat jullie blijven proberen. Je wereld kan zo klein worden, zo belangrijk om dingen te blijven ondernemen. Knuffel voor jullie!
Ik weet niet of mijn post gewaardeerd gaat worden, maar ik ga toch proberen mijn mening netjes te formuleren. Ik kan TS ergens wel begrijpen. (Buiten de beschrijving dat er vast iets mis is met het kind). Wij kiezen er bewust voor niet te gaan vliegen met zoon, zelfs geen 1,5 uur. We weten gewoon dat dat zoveel prikkels bij hem geeft dat hij er ongelukkig van wordt, dat wij er ongelukkig van worden en medepassagiers ook. Wij hebben daarom ook geen behoefte aan de onrust van anderen tijdens het reizen. Dat maakt dus dat we ook daarom de keuze maken om niet met het vliegtuig te gaan. En eigenlijk vind ik het er niet toe doen of een kind een beperking heeft. Iedereen heeft er net zo veel recht op om te reizen.