Waarom zou je überhaupt zo ver op vakantie gaan met een kind dat snel overprikkeld is? (Dit was gewoon een vakantievlucht) Nee ik verwacht idd geen kinderen in de BC en als ze er dan wel zitten dat ze zich gedragen. En dan is er nog een verschil tussen volledig door het lint gaan of verdrietig zijn. Een huilende baby zal je mij overigens niet over horen. Een kindje dat even omgedraaid zit om met je te praten super gezellig, ik speel wel even kiekenboe mee. Ik heb zelf een kind, ze zijn speels, dat hoort erbij. Maar goed twee lessen geleerd. Je mag je dus blijkbaar niet storen aan extreem gedrag van anderen en iedereen moet maar gewoon overlast mogen veroorzaken. Want ja… iedereen heeft recht op een verre vakantie en om zn kind in een vliegtuig te proppen. Of deze dit nu wel of niet kan handelen. Mijn grenzen liggen gewoon anders. Gelukkig handel ik nog naar mn eigen irritaties.
bij wijze van Mijn punt is dat ze geen stilte kunnen garanderen, dus om dat wel te verwachten is een beetje raar.
Zuid Afrika is ook wel aardig de andere kant van de wereld. Mijn man zat daar een poos, vond het wel fijn om een poosje bij hem te zijn met ons kind
Dit schrijft de KLM over de world business class Geniet tijdens uw intercontinentale vlucht van comfort, aandacht voor detail en persoonlijke service. Wij zorgen ervoor dat uw reis voorbij vliegt! Aan boord Laat uw zorgen varen in onze World Business Class-stoelen. Of u nu een dutje wilt doen of even wilt werken, u komt fris en volledig uitgerust aan op uw bestemming: —— Ze beloven inderdaad geen stilte, wel een comfortabele reis. Ze kunnen je ook niet beloven of je wel of geen turbulentie tegen gaat komen.
stoor je vooral een eind weg hoor. Je mag voelen wat je voelt en vinden wat je vindt. Gevolg van jouw gevoel en mening over deze hardop uitspreken is wel dat men (waaronder ik) je arrogant vinden. Daar mag jij dan natuurlijk ook weer wat van vinden want vrij land en zo. Gelukkig voor mij is dat in datzelfde vrije land mijn sociaal onaangepaste gillende kind in de stoel voor jou mag zitten in BC ik lees nergens garantie, enkel verkooppraat.
Misschien niet meer vliegen vanaf nu, is ook nog eens heel slecht voor het klimaat (dat vond jij toch zo belangrijk?).
Weetje ik vlieg nooit BC. Mijn vriend heeft me de dag voor ik vertrok geüpgraded als verrassing zodat ik lekker kon slapen. maar goed, het is me duidelijk, ik mag er niet van balen, we hebben het gewoon te doen met mensen die er andere normen en waarden op na houden dan ik zelf. En ondanks alles heb ik echt wel een mooie reis gehad. En vrij weinig last van mn vliegangst. Dus dat was voor mezelf in elk geval alweer een hele opluchting, dat ik het zelf steeds minder eng vind.
Die problemen los je niet op met nooit meer vliegen. Ik eet vrijwel veganistische, heb zonnepanelen, pak zo veel mogelijk de fiets, steek mn kind en mezelf voor een groot deel in tweedehands kleding dat zet meer zoden aan de dijk. En voor wat het waard is, ik betaal voor de co2 compensatie. En dit was mn eerste vliegreis in 3 jaar! Als mijn vriend niet deels op Aruba zou wonen dan was ik ook niet die kant op gegaan overigens.
Dat weet ik niet, familielid dat ernstig ziek is, familielid heel lang niet gezien? Ik ga er in deze maar vanuit dat het belangrijk is, want hoe vervelend het ook voor jou was...bedenk maar eens dat je de ouder van het kind bent en je heel ongemakkelijk voelt. Dat doen ze vast niet voor hun lol zomaar.
Je lost het sowieso niet op met één ding, wel met een totaalpakket door je gehele levenswijze te vergroenen. De luchtvaartindustrie is overigens de op één na vervuilendste industrie, nog vóór de vee- en kledingindustrie. Maargoed, ik was ook nog even vergeten dat jij niet zo egoïstisch bent om meer dan 2 kinderen te hebben. Ik heb trouwens ook wel eens iemand met vliegangst naast me gehad. Denk je dat dat leuk was?
14% van alle uitstoot is transport! https://www.klimaatplein.com/welke-bronnen-van-broeikasgassen-zijn-er-wereldwijd-en-welk-relatief-aandeel-hebben-ze/ Ligt er toch maar net aan hoe zich dat uit. Ik voel me heel oncomfortabel in opgesloten ruimtes, maar ga niet lopen gillen of krijsen en heb er vooral last van met opstijgen. Dus ik ben zo iemand die zn stoel fijnknijpt en zn ogen dicht doet dan. Lijkt me niet heel vervelend voor mn medepassagiers.
Zo ken ik heel wat mensen die om totaal andere reden dan vakantie een lange vlucht namen: studie, begrafenis, ziekte familielid, aanwezig zijn bij een rechtzaak, medische behandeling, scheidingspapieren in orde maken, andere familie-omstandigheden. En in de meeste gevallen was dat inderdaad mét kinderen.
Oprecht fijn dat het een fijne reis was verder. Ik ben het wel totaal met je oneens dat het hier gaat over normen en waarden. Zo makkelijk om dat te roepen als je geen of een makkelijk kind hebt die zich sociaal wenselijk kan gedragen.
Zou jij een kind dat niet stil kan zitten meenemen naar de opera? Het gaat niet om de beperkingen van het kindje, want die kan daar niks aan doen. Het gaat om wat ouders met een kind ondernemen. En als je kind duidelijk doodongelukkig wordt van zo’n lange reis, dan vind ik niks van dat kindje maar des te meer van die ouders.
En ze beloven dat je fris en uitgerust op je bestemming aankomt, wat dus zeker niet het geval was. Heb je tijdens je vlucht je beklag gedaan bij de stewardessen? Ik vind dat zij er wel wat aan hadden mogen doen.
Een opera voorstelling is toch heel wat anders dan een reis maken om een bepaalde reden? Ik heb zelf een kind dat geen minuut stil zit, dus nee naar de opera gaan we niet. Maar als we plots vrienden moeten bezoeken in het buitenland waardoor de tijd te kort is om de auto te pakken dan kan het wel zijn dat we het vliegtuig pakken ja. Hij heeft nog nooit gevlogen, dus geen idee hoe dat dan gaat.
Als stewardess zijnde geef ik dan ook maar even mijn mening. Aan boord tref ik verschillende type ouders aan. Ik zeg expres ouders. Want kinderen staan hier eigenlijk buiten. Die kunnen er niks aan doen, hoe ze zich gedragen, want ze zijn het product van een opvoeding of een beperking. Sommige ouders lijken wel hun gezond verstand achter gelaten te hebben in de gate. Gooien je kinderen thuis ook hun koek op de grond? De troepmakers, daar kan ik me vreselijk aan irriteren. Dan hebben we vanuit sommige landen de ouders met prinsjes en prinsesjes. “Hij wil zijn stoelriem niet vast maken, kunt U het zeggen?” Euhhhhhh….. Maar vooral @Huismuisie , zie ik ouders die hun best doen, maar waarbij het soms anders loopt dan ze hadden verwacht. Ook die kinderen die thuis super lief zijn en goed opgevoed, kunnen aan boord totaal anders reageren. En ook het waarom mensen reizen, daar weet je als buitenstaander niks van af. Ik heb nog helder mijn 3 jarige voor de geest, die op de terug weg vanuit…Spanje? tijdens de landing opeens niet meer in haar stoel wou zitten. Gillen gillen gillen, ik moest haar in de houdgreep nemen. De jongeman achter me kon het niet laten om de opmerking te plaatsen “kunnen we de nooduitgang niet even openen en dat kind er uit gooien” Er spelen vaak zo veel dingen mee. Vermoeidheid, alle indrukken. Lang stilzitten. Soms gaat het goed. Soms niet. Hetzelfde geld net zo voor kinderen met een beperking. Ik begrijp overigens dat het voor jou echt een hele onprettige ervaring is geweest. Je zit er zo niet op te wachten, zeker als je nog een hele drukke dag gepland hebt staan. En je betaald ook een aardig bedrag natuurlijk, het gaat niet om 50 euro meer. Laten we wel wezen, niemand zit te wachten op gedoe, liever een rustige vlucht. Maar hopelijk begrijp je aan de andere kant dat het voor ouders echt een drama is. Je weet dat veel mensen zich ergeren. Van alles over je denken. Ouders die het in het dagelijks leven wellicht al zwaar hebben, en dan dit er boven op. Ouders zijn soms radeloos. Ook heb ik gemerkt dat een uitleg, als er echt iets meer aan de hand is dan even een huil moment, vaak amper verschil maakt. Als mensen eenmaal in de irritatie zitten blijft dat vaak hangen. En voor de ouders is het vaak juist dan nog een schepje er boven op, extra aandacht. Zij willen eigenlijk het liefst onder het tapijt kruipen… Heel veel stress.. Ik probeer de ouders gerust te stellen, zodat ze zelf ook rustig kunnen blijven. En meer kan je niet doen. Ik lees hier dat mensen er niet voor kiezen om lange reizen te maken met kinderen. Mijn ervaring aan boord is dat het in 99% van de gevallen goed gaat. De insinuaties dat je als ouders met kinderen met een beperking dan maar niet moet gaan reizen vind ik echt getuigen van een ik-mentaliteit. De meeste overlast-bezorgers zijn “gewone” kinderen.
vliegen is transport, soms noodzakelijk kwaad om op een bestemming te komen. Opera is een bestemming op zich.