Misschien probeerden ze het voor de eerste keer? Misschien hadden ze familie-omstandigheden waardoor het nodig was? Ik zou er ook van balen hoor maar ik vind je wel wat veroordelend overkomen..
Zoon was net 1 jaar toen wij ( 2007) naar mijn zus vlogen ( San Francisco). Overlegt met KLM over het eten en ze verzekerden mij dat er eten voor hem aan boord zou zijn . Voor de zekerheid rozijntjes, liga etc in mijn tas gedaan ( handbagage). Werd er bij de controle allemaal uitgehaald, mochten we niet meenemen het vliegtuig in. Tijdens de vlucht ( 11 uur) bleek er 1 potje eten ( voor een baby van 6 maanden dus klein potje) aanwezig te zijn op de vlucht. . Gelukkig waren er maaltijd onderdelen ( zoals het broodje) die hij van ons kon eten. Hij was alleen rustig bij mij op schoot , heb dus de hele vlucht met kind op schoot gezeten. Terug mochten we alles voor onze zoon ( aan eten en drinken) wel meenemen het vliegtuig in. Maar goed even on topic. Dat een kind gilt/schreeuwt etc tijdens een vlucht is irritant, als je dan ook nog het idee hebt dat de ouders er niets aan doen helpt natuurlijk niet mee. Maar als ouder van een autistisch kind , stap gewoon naar de ouders en vraag of je kunt helpen. Vreemd genoeg kan een vreemde soms de bui ( zoals omschreven en met mijn zoon in gedachten klinkt het als een paniekaanval) beter doorbreken als de ouder. Als ik mijn zoon in zo'n bui probeer te sussen werkt dit vaak gewoon als brandstof en wordt het alleen maar erger.
Ik vind dit wel lastig. Snap uiteraard dat het heel vervelend is maar dat is het voor die ouders net zo. En misschien reageert dit meisje normaal helemaal niet zo in het vliegtuig en had ze gewoon een inzinking oid. Ik kan me voorstellen dat je als ouders je dood schaamt op zo een moment.
Precies ik denk dat we dit alleen allemaal maar bedoelen. Je te laten zien dat er ook een andere kant van de medaille is en niet alles zo zwart wit of invulbaar is voor een ander. Al begrijp ik uiteraard dat je liever een chill vlucht had gehad. Logisch!! Ik heb bijv na mij hel terug vlucht toen met 11 maanden oude baby besloten dat nooit meer te doen tussen 6 maanden en 4 jaar. Maar ja dat weet die man uit het vliegtuig bij mij niet. En aangezien de heen weg prima ging en ik een enorm chille baby altijd had wist ik ook niet dat de terugweg zo zou gaan…. Weet je, sinds ik zelf (meerdere) kinderen heb ben ik heel terughoudend met het bekritiseren van andere ouders. Want ik weet ondertussen dat niet alles is wat het lijkt. Toen ik geen kinderen had wist ik exact hoe het allemaal te gaan doen. Mijn oudste is een voorbeeldig kind. En ik maar denken dat dit aan onze fantastische opvoeding lag. Toen kwam mijn tweede en die werd een peuter en nu weet ik heel goed dat ik er maar zeer beperkt invloed heb Het heeft mij in elk geval zeer doen inzien dat ik alle ouders altijd het voordeel van de twijfel geef alvorens me echt druk te gaan maken. Of te helpen of ze een bemoedigende glimlach te geven.
Zullen wij daar ook even over gaan oordelen, dat jij zover weg van je kind gaat? * gaat verder lezen in popcorntopic maar kon deze opmerking niet laten *
De communicatie wat maaltijden betreft is ondertussen gelukkig verbeterd. Want ik heb dit, vanuit het verleden, wel vaker gehoord.. Jammer dat je toen zo slecht bent geïnformeerd. Voor baby's is er voor een noodgeval zo'n potje aan boord. Maar das echt voor noodgevallen. Gelukkig is het goed gekomen
Tja, weet je wat het is, als buitenstaander is het gewoon niet te begrijpen hoe het is om 'zo'n kind' te hebben. Ik heb er twee. En mijn kinderen worden buiten de deur eigenlijk heel vaak anders behandeld, dat kan iets kleins zijn, dat ik bijvoorbeeld merk dat de verkoopsters een stuk aardiger zijn tegen mijn neuro typische dochter, dan tegen haar 7 jarige broer die nauwelijks te verstaan is. Of iets groots, dat hun oma mijn zoons niet meer wil zien, maar het wel totaal vanzelfsprekend vind dat ik de moeite neem wel met mijn dochter langs te komen (voor de duidelijkheid, sindsdien zie ik mijn moeder dus niet meer). En dan kan een klaag topic over een overprikkeld kind in een vliegtuig best hard binnen komen. (En ik begrijp daarbij echt wel dat je een rustige trip wil, en nee, het vliegtuig boek ik voorlopig niet).
Dat een oma haar kleinkinderen niet wil zien snap ik echt niet. Dan ben je behoorlijk harteloos. Maar wat betreft reizen of het dagelijks leven zal je tegen dingen aanlopen die gewoon niet kunnen of die heel lastig zijn te ondernemen. Dat is ook gewoon de dikke pech die je hebt wanneer je een kindje krijgt met een beperking. Jij zal echt geen moment minder van je kinderen houden maar je zal wel tegen muren aanlopen die voor andere veel gemakkelijker te omzeilen zijn of niet bestaan. Sterkte met het gedoe met je moeder.
Ik heb ook wel eens vervelende vluchten meegemaakt. Wat voor mij enorm verschil maakt is de opstelling van de ouder(s). Dat je ziet dat ze alles doen om het op te lossen, te voorkomen en dat ze actief ingrijpen of proberen het kind gerust te stellen of te corrigeren. En natuurlijk maakt leeftijd verschil. Van een baby of peuter kan men meer hebben dan van een ouder kind. Wij hebben ooit gehad dat mensen hun kinderen zomaar door het toestel lieten lopen. Ouders bleven lekker op de stoel zitten met een scherm. Niet alleen vervelend voor andere passagiers (brutale en vervelende kinderen) maar ook gevaarlijk voor de stewardessen die met zware karren het gangpad vollin beslag namen (met hete dranken erbij). En voor het zeer vervelende kind dat continu vol aan mijn stoel hing en dacht dat schoppen in mijn rug grappig was had ik ook geen begrip. Ik heb zowel ouder als kind aangesproken (wat niet tot zeer kort hielp). Stond op het punt uit mijn slof te schieten toen mijn buurman er ook genoeg van had en totaal uit zijn plaat ging. Toen was moeder opeens beledigd want zo erg was het niet etc. Dus ja het is per situatie verschillend hoe ik het zie.
soms werkt het helemaal niet als de ouder daar wat van zegt, soms escaleert het dan pas echt. Dus als een ouder in jouw ogen "niks doet" heeft dat soms een reden. Als je goed observeert (maar dat kunnen de meeste mensen niet) zie je wel of het gaat om een kind met een beperking of gewoon niet opgevoed.
Het dikgedrukte: En ook al wist ze dat wel, dan heeft ze heel goed gehandeld door jou dat niet te vertellen. Iets met integriteit
Ik snap TS wel, zoiets lijkt mij ook zwaar irritant en vervelend. Krijsende baby's aan boord vind ik ook niet fijn, maar als ik merk dat de ouders ze wel proberen te sussen dan vind ik het al wat minder erg. Maar een kind dat tijdens het taxien gewoon op de grond zit?! Dat klinkt nou niet bepaald alsof die ouders hard bezig waren met hun kind. Eventuele beperking of niet, ik had als ouder zijnde het kind desnoods in de houdgreep genomen en op de stoel in de gordel gezet. Het kind zal in de auto toch ook niet op de grond zitten?! (En ja, hier ook een kind met autisme inclusief leuke driftbuien). Zelf had ik 4 weken geleden een kindje van zo'n 1-1,5 jaar naast mij zitten waarvan de ouders het op den duur niet meer wisten. Die heb ik een leeg pringel doosje van mijn dochter gegeven, kindje was er daarna zeker een half uur zoet mee. Ouders waren dolblij (en ik stiekem ook haha), heb hun verontschuldigen ook weggewuifd omdat ik door had dat zij echt hun best deden. Zelf deed ik ook geen lange vluchten toen de kinderen nog jong waren, juist omdat ik niemand tot last wil zijn. Daarbij is er in Europa ook genoeg moois om naar toe op vakantie te gaan. Dus ja, afgezien van speciale omstandigheden (begrafenis, bruiloft etc), vind ik het eigenlijk behoorlijk egoïstisch/ asociaal om met een jong, of onberekenbaar kind zo'n lange vlucht te nemen. Het kind zelf doe je er namelijk ook geen plezier mee, en je weet dat mensen op intercontinentale vluchten willen slapen.
Even over het dikgedrukte. Ik doe dat soms ook, en ik heb er nooit bij stilgestaan dat de stewardessen dat vervelend zouden vinden, of het idee krijgen dat mijn dochters als prinsesjes worden behandeld... Maar ik merk gewoon dat soms mijn kinderen beter luisteren als het moet van iemand anders: bv. riem aan in de auto, moet van de politie, met corona zeiden we ook vaak dat we niet naar oma en opa mochten van de baas van het land... En in het vliegtuig moet het raampje open, tafeltje omhoog en riem aan van de stewardessen (+ die komen ook nog eens kijken) dus uiteraard leg ik het hun ook uit, maar vaak doen ze het pas als de stewardess er al is. In mei vloog ik met mijn 2 jarige dus die kreeg een eigen stoel maar wilde op mijn schoot, toen was er een stewardess die gelukkig een klein riempje bracht en aangaf, dat ze in de riem moest, ofwel op eigen stoel, ofwel bij mama. Maar het riempje moest wel. Dat heeft dochter toen wel gedaan... Ik snap hier wat andere reizigers zeggen over dat wat ouders doen heel bepalend is, dus ik excuseer me wel bij mede reizigers als ze wat onrustig zijn. Meestal maken we ook een kleine wandeling door het vliegtuig (dan zijn ze én rustig én ze zwaaien dan schattig naar alle andere reizigers) als ze dan bij het landen even wenen omwille van oren, dan zijn de meeste mensen heel begripvol Kortom ik heb al wat ervaring met reizen met kleine kinderen (vanaf 7 weken), kreeg al regelmatig de opmerking dat ze zo flink zijn, maar ik besef ook dat het van zoveel factoren afhangt. Ik vind het nu al spannend dat we volgend jaar reizen naar Curacao, tot hiertoe maar vliegtuigreizen van 4,5u.
Lastige... ik snap volkomen dat zo'n vlucht rot is, zacht uitgedrukt... Ik snap alleen het oordeel niet. Jij kiest er voor om dan zonder je kind zover te vliegen, wij kiezen ervoor om wel ons kind mee te nemen. Hebben ook ver gevlogen (zowel familie bezoek als 'gewoon' vakantie omdat we hoopte op die manier garantie van mooi weer te hebben..) tsja, de mooi weer garantie is laten we zeggen hetzelfde uitgepakt als jouw 'rust garantie'... En ook wij hebben helaas wel is op de terugweg gehad dat we ons echt weinig raad meer wisten. Dochter kon niet op schoot slapen, net te groot voor ledikantje etc... wat was ik blij dat we vanuit meerdere hoeken hulp aangeboden kregen en (bijna) alleen maar goed bedoelde blikken onze kant op kregen. Dus ik snap dat je je hebt lopen irriteren dat je vlucht zo liep, ik snap alleen niet dat je daar vervolgens een oordeel richting ouders mee maakt. Ieder zijn keuze en garantie krijg je helaas nergens mee met dit soort dingen. Maar nu een fijne vakantie gewenst.
Ik vind het trouwens wel super om te lezen dat ik mijn zoon gewoon kan meenemen op een intercontinentale vlucht. En dat het eigenlijk geen zak uitmaakt of hij zich gedraagt. Als ik maar een beetje mn best doe het te sussen. Want ja, kinderen zijn nu eenmaal onberekenbaar. Dat is dus precies de reden waarom ik niet ver vlieg met een klein kind, ik gun andere mensen ook een rustige vlucht en durf een mn hand er niet voor in het vuur te steken dat hij 10 uur op zn gat blijft zitten. Uitzonderingen zoals familie bezoek en familie omstandigheden daargelaten blijft ik van mening, jonge kinderen horen niet op die lange vluchten. Zoek lekker een bestemmingen dichter bij huis.
Ik vind het heel jammer dat je na alle nuances, voorbeelden en uitleg nog steeds niet echt goed begrijpt wat we duidelijk proberen te maken. Helaas iets waar ouders van kinderen waarbij het allemaal niet vanzelf gaat vaak tegenaan lopen. Ik heb genoeg uitleg gegeven en hou het hierbij, wordt er anders alleen maar naar van.
Ah, dus dan is het wel erg als mijn kind zich misdraagt of geen 10 uur stil kan zitten? En verder kan ik hetzelfde van jou zeggen natuurlijk. Als je tegen dingen aanloopt kan je die dingen soms niet doen. Dus als je kind geen tien uur braaf kan zijn in een vliegtuig moet je misschien een iets kortere vlucht nemen. Als je kind dat ook niet kan dan rij je toch gezellig met de auto ergens naartoe. Beetje creatief zijn met de bestemmingen zou ik zeggen. Waar ik van baal is dat mensen denken alles maar gewoon te moeten kunnen. Of ze nu wel of geen overlast dreigen te veroorzaken. En wat ik ook al in mn tweede post aangaf. Uitzonderingen daargelaten, dat je een kind mee moet nemen. Doe jezelf en vooral je medepassagiers een lol. En neem geen kleine kinderen mee op intercontinentale (nachtvluchten).