ik zou ook even met de andere buren praten kijken of die hetzelfde merken. en dan toch met de buren praten of het wat zachter kan. merk je verder iets aan die kinderen als je ze op straat of in de tuin ziet? als je serieus denkt dat er meer aan de hand is zou ik ook de politie inschakelen of jeugdzorg o.i.d. ik zou me heel erg schuldig voelen als die kinderen daadwerelijk mishandeld worden en ik er niks mee gedaan zou hebben
Daar gaan we weer... in plaats dat je gewoon eerst als volwassen mensen praat met de ander?? Het begint geloof ik een zelfzaam middel te worden. Communicatie. Als iedereen dat nu eerst dat ging doen en niet de instanties zou gaan "misbruiken" omdat iemand zijn stem verheft of een klap op de billen geeft, zouden de instanties wat meer ruimte hebben om zich bezig te houden met de gevallen die hun hulp echt dringend nodig hebben. Nog even en niemand durft zijn/haar kinderen te corrigeren o.i.d. omdat het misschien de buren niet aanstaat en misschien wel de instanties gaan bellen. Kom op zeg! Weet jij veel wat er aan de hand is, je wilt nu het AMK bellen op basis van jouw aanname! En wat als er niets aan de hand is? Ik zou giftig worden als iemand niet eens het fatsoen zou hebben gehad om eerst het met mij te bespreken maar direct instanties zou inschakelen. Ik adviseer je dus ook om het aloude, antieke middel van communicatie te hanteren om dit probleem aan te kaarten.
Uhm... helaas. Wij worden daar NIET in getraind. Natuurlijk zijn er bepaalde signalen waarop we kunnen reageren, maar het is voor leerkrachten net zo goed 'natte vinger werk' als voor de buren hoor! Je kunt dus niet de verantwoordelijkheid maar bij de scholen leggen. Wij zien en horen namelijk niet wat er bij kinderen thuis gebeurt. Wel is het zo dat bij een AMK-melding die serieus genomen wordt, vaak ook de school en de huisarts benaderd worden. Op deze manier krijgt het AMK meer informatie over het kind en het gezin. Soms zijn die signalen van buren, school, huisarts en in een enkel geval de wijkagent bij elkaar opgeteld genoeg om te kunnen zeggen dat er een grote kans is dat het om kindermishandeling gaat. Daarom blijf ik het toch belangrijk vinden dat mensen bij twijfel uiteindelijk toch (eventueel via de wijkagent) zorgen dat dit soort dingen op één centrale plek bekend zijn. Als iedereen denkt dat de ander het wel oplost, gebeurt er nooit wat! Terwijl de signalen van twee of drie kanten samen er wel voor zorgen dat er iets mee gebeurt.
Mijn buurvrouw kan ook zo schreeuwen tegen haar dochter. vooral op de avond, Kind is moe en wil niet meer meewerken e.d. Maar zij is mishandeld haar dochter niet. Ik ben van het Niet schreeuwen tegen mijn kind, maar zij doet het juist wel tegen haar kind... geen opvoeding is gelijk en de 1 kiest hiervoor en de ander daarvoor. Ik erger mij soms ook aan het geschreeuw, en mijn zoon kan er ook niet tegen merk ik wel... Maar van mishandeling is geen sprake hier dat weet ik 100% zeker. Ik zou (nog) geen melding maken, eerst gewoon eens vragen aan je buurvrouw of het ook wat zachter kan... En ik geef je gelijk dat het zielig is voor de kindjes dat geschreeuw maar de kinderen horen het op het laatst niet meer of gaan ook schreeuwen.
Eerst praten lijkt mij heel normaal. Het valt mij op dat zodra iemand hier last heeft van iemand anders er gelijk instanties bijgeroepen woren. Maar als iemand een brief van de vereniging van eigenaren of woningbouwvereniging of de politie op de stoep krijgt, er wel geiriteerd gerageerd word van ze konden het toch ook eerst komen vragen.. Gewoon met mensen praten schijnt steeds moeilijker te zijn blijkbaar.
O wat onwijs lastig! Ik zou het ook supermoeilijk vinden om met je buren te gaan praten. Stel nou dat die kindjes echt geslagen worden, dan zullen ze je dat heus niet gaan vertellen. En daarbij vind ik dat schreeuwen tegen kleine kinderen ook een vorm van mishandeling is. Ik denk dat ik toch met het AMK zou overleggen wat je ermee aanmoet. Het zit je niet lekker en die kindjes zijn te klein om voor zichzelf op te komen. Ik weet wel dat je ook te snel kunt zijn met de instanties inschakelen, maar als er echt iets aan de hand is en je doet niets... daar wil je toch niet eens aan denken. En stel dat jij met je buren gaat praten. Wat denk je dat ze zullen zeggen? Ze zullen ontkennen en dan? Als er echt sprake is van mishandeling kom je daar toch niet achter door met ze te gaan praten. Er wordt gereageerd met dat mensen te snel naar instanties stappen ipv met de mensen zelf te praten, maar ik vind er nogal verschil in zitten of er kinderen al dan niet mishandeld worden of dat iemand naar de VvE stapt omdat er te harde muziek wordt gedraaid. Succes in ieder geval en ik hoop van ganser harte dat het allemaal meevalt.
En misschien is er wel helemaal niets aan de hand. Wat een onzin dat je niet met je buren zou durven praten. Dus moet je dan maar gelijk de instanties inschakelen?? Als die kinderen inderdaad worden geslagen, dan zullen ze dat wellicht niet tegen je zeggen, maar misschien heb je wel wat wakker geschud. Daarbij, als ze echt ronduit mishandeld worden, zal zullen scholen, vrienden, kennissen etc. ook wellicht wat in de gaten hebben. Ik blijf erbij, praat en schakel alleen instanties in als het echt noodzakelijk is, en niet voor jouw gemoedsrust. Overigens, ik vind schreeuwen not done, maar regelrechte mishandeling? Dat bedoel ik met niemand durft nog zijn/haar kinderen te corrigeren straks, omdat iedereen bang is dat de buurvrouw jeugdzorg op hen af stuurt omdat het ff niet met hun eigen opvoedingsopvattingen strookt.
Als er de hele dag tegen die kinderen geschreeuwd wordt dan vind ik dat echt niet normaal en wel degelijk een vorm van mishandeling. Zo omschrijft TS het "het begint 's ochtends vroeg en stopt na de kinderen in bed liggen". Sorry maar ik kan dat echt niet normaal vinden en heeft niets te maken met je kinderen corrigeren. Ik heb meegemaakt dat een kind mishandeld werd en dat familie, kenissen e.d. niets doorhadden. Zulke mensen zijn heel goed in het verbergen van mishandeling. Uiteindelijk zijn het de buren geweest die het hebben ontdekt. Mensen kunnen zich heel goed anders voordoen. Tuurlijk moet je niet gelijk de instanties inschakelen, maar ik ken deze situatie persoonlijk niet en als TS het niet normaal vind dan kun je op z'n minst advies inwinnen bij het AMK. Ik zeg niet dat ze er direct een officiele melding van moet maken, maar ze kan toch overleggen? Misschien kunnen ze haar adviseren hoe ze het moet aanpakken en hoe ze haar buren er op aan moet spreken. Ik zou dat echt niet weten. Ik blijf bij mijn mening in ieder geval.
Ik zou zeggen wacht tot je eigen kids "the terrible two's ingaan dat gil te toch wel eens regelmatiger als dat je van te voren had gepland hoor Dat je eigen kids niet doorslaapt ja dat zou ik ook niet mijn probleem vinden, mijn kids zijn zo "opgevoed" dat ze daar tegen kunnen en niet van elk zuchtje wakker worden. ik vind een melding maken echt not done en zwaar overdreven, de ene gilt wat meer, weet je wat ik enger vind een huis met kids en iemand die NOOIT eens "gilt" of zijn geduld verliest ofzo, dat is pas eng want dat vind ik heel wat onnatuurlijker eigenlijk, heel de dag is misschien wat overdreven dus misschien kan je haar wel aanspreken of ze wat zachter kunnen doen of juist vragen hoe het gaat, misschien kan je haar wel een beetje helpen, ik vind niet dat je iemand helpt door nog meer in het nauw te drijven (stel dat ze al moeite zou hebben met haar 2 kids onder controle houd) De ene heeft gewoon een harde stem / aanpak dan de ander dat maakt het nog geen kindermishandeling, ik zou toch echt eerst even met haar gaan praten en als je dat niet durft vind ik erg laf, ik bedoel je zou wel kunnen aangeven bij het AMK dus vind ik wel de moeite waard om even nog zo te proberen..
Hoe lang is het eigenlijk al aan de gang? Is het een paar weken, of is het al sinds ze kinderen hebben? Misschien zit 1 van de kindjes wel in een ontzettend moeilijke fase en worden die ouders er helemaal panisch van (hier was het ook niet echt gezellig toen Damien z'n kiezen kreeg ). Ik vind een melding van kindermishandeling maken echt bizar hoor. Ik kan me voorstellen dat die ouders zich enorm gekwetst zouden voelen als ze daar iets over te horen zouden krijgen, terwijl er eigenlijk helemaal niets aan de hand is.. Als je daar serieus over nadenkt zou ik eerst met hen gaan praten. Als je zo dapper bent om een melding te maken moet dat ook kunnen, ja toch?
Ik ben het eens met Suzanne1982, Je hoeft toch niet meteen een melding te doen, het is zoals ik al eerder heb gelezenhier, dat hun er ook zijn om je vragen te beantwoorden en als je nou zo erg twijfelt kun je toch best hun opbellen om te vragen hoe je zo'n gesprek met je buren aan kunt pakken, mssn zijn er wel dingen waar je op moet letten als je daar een gesprek over aan gaat. ik denk dat de mensen toch eens wat meer hiermee bezig moeten zijn, want het gebeurt steeds vaker en die arme kindjes worde maar op nieuw en opnieuw geslagen en mishandeld omdat de buurvrouw er het minst erge van inziet en het niet serieus neemt en alleen ma komt zeggen of het wat zachter kan!!! Ik ken iemand die mishandeld werd door haar ouders en het hield maar niet op omdat de buren het lef er niet voor hadde om eens iemand te late checken of er eens voor rond ging vragen, en je kunt het er ook erger mee maken als je bij hun persoonlijk aanbeld want dan krijgt het kind weer alle klappen omdat ze denken dat ze het mssn gezegt heeft tege de buren of iemand anders. sorry hoor ma ik zou daar niet mee kunnen leven. Ik zeg laat je informeren, hun vertellen je dan waar je op kunt letten als het weer gebeurt, hoe lang het al bezig moet zijn voordat je er iets aan gaat doen etc etc.. Succes
ik gil ook wel eens tegen de kinderen, en dreig ook met van alles. maar sla ze niet. heb weleens geroepen tegen mijn zoon dat ik zijn tong eruit zou knippen !!! maar dat was naar aanleiding van hoe hij praatte over een bepaalde bevolkingsgroep. wacht maar als ze ouder worden.....je doet echt dingen waar je jezelf niet voor aanziet normaal.
Inderdaad. Ben blij dat ik niet naast diegene die met t AMK gooien woon. Heb hier 2 tieners en als je denkt dat peuterpubers het bloed onder de nagels vandaan kunnen halen....wacht maar tot t echte pubers zijn! En dan vooral met zn 2 en fijn onredelijk naar elkaar zijn en "jamaar hij....jamaar hij....jamaarrr!! AARGH! En JA dan verhef ik mn stem ook! Als het al niet is van de irritatie dan wel gewoon om het feit dat de heren anders tegen elkaar blijven bleren en mij stomweg niet horen/negeren. Zou ze natuurlijk ook meteen uit elkaar kunne plukken maar het risico zit er dan in dat ik in mn irritatie dat iets te hardhandig doe. En ik schreeuw liever een keer als dat ik n kind lijfelijk wat aan doe, onbedoeld dan. SORRY ben naast moeder en echtgenoot ook nog een mens! En waarschijnlijk zijn de vader en moeder van die 2 ukkies dat ook. Betekent dat hun geduld op kan zijn maar gelukkig ook dat je met ze kan praten! Wie weet hebben ze niet eens in de gaten dat ze zo bezig zijn. Of voelen ze zich al de hele tijd politie agentje en zet dit hun aan het denken over andere manieren om met de problemen om te gaan. Succes!
Ik vind wel dat er verschil is tussen je stem verheffen en de hele dag tegen je kinderen lopen schreeuwen. Dat vind ik ook echt niet normaal. Ik zou proberen een gesprek aan te gaan met de buren. Eventueel met je man erbij. Ik zou het ook vervelend vinden als mijn eigen kind dit de hele dag aan moest horen. Alleen al daarom zou ik er iets van zeggen. Maar ik zou het dan ook proberen bij mezelf te houden. Dus niet meteen vingerwijzend of beschuldigend. Mocht het niet helpen, dan zou ik inderdaad het AMK bellen voor advies. Veel succes! Liefs, Josien
Ik denk toch echt dat de TS haar gevoel moet volgen. Als zij het zo opvat, dat er echt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat geschreeuwd wordt tegen de kinderen, dan vind ik het niet meer dan normaal om het AMK te bellen voor ADVIES. AMK staat voor ADVIES MELDING KINDERMISHANDELING. Als je er heen belt, maak je niet direct een melding, je hoeft niet eens je eigen naam te noemen, laat staan die van de betreffende persoon. Zo woonde er ooit achter ons een stel met 2 kinderen, denk van een jaar of 4 tot 7 (?? weet het niet helemaal zeker). Die moeder (die overigens ook zwanger was van de 3de), schreeuwde ook constant tegen die kids, was zo zielig. En dan niet alleen maar om te corrigeren, maar ook puur om te kleineren: Je bent een baby. werd erg vaak geroepen. Ik zou hier ook eerder een melding van hebben gemaakt, dan uberhaupt naar die mensen toe te stappen. Die man die was zo agressief, dat hij zelfs een keer bij zijn overburen ALLE ramen van het huis en auto heeft ingegooit, omdat die alleen maar een opmerking had gemaakt. Tja, sorry, maar dan kijk ik wel uit Ik heb ook het idee, dat je tegenwoordig ook niets meer tegen mensen kunt zeggen, zonder een mes in je rug te krijgen. Er is echt een verschil tussen corrigeren en constant schreeuwen naar een kind. En als je wel een echte melding maakt bij het AMK en er is echt niets aan de hand, dan wordt alle informatie en melding vernietigd. Dit heeft een medewerkster van het AMK op een info-avond van mijn werk verteld. Dus zo heel verkeerd is het niet. En misschien gaan die ouders dan ook eens nadenken over hun manier van opvoeden?
Wat denk je dat het met de ouders doet als er meteen melding bij het amk gedaan wordt?? Ik spreek helaas uit ervaring Het is ons zelf overkomen,ik ben zelf zwaar depressief,en veel last van wisselende stemmingen en nu is er wel goeie hulp maar het gaat nog een hele tijd duren voor ik er weer bovenop ben. Je kunt beter eerst proberen te praten want je weet niet wat er nu werkelijk aan de hand is.
Je hebt ook zoiets als geestelijke mishandeling... ik zou willen dat iemand mij had geholpen, voor mij had gebeld. Mijn moeder en stiefvader hebben me nooit geslagen o.i.d., maar schreeuwen, schelden etc. kan ook zeker een vreselijke impact hebben op een kind. Ik heb nu ook geen contact meer met ze. Echt... wat was ik ongelukkig! Je zou een melding kunnen doen, maar je kunt ook eerst met een instantie bellen en om advies vragen. Sowieso heb je ook nog eens last van ze, dus er moet wel iets gebeuren lijkt me...?
Over het algemeen snappen mensen niet wat geestelijke mishandeling inhoudt, mensen denken vaak dat mishandeling alleen slaan/schoppen (idd fysiek) is maar denken er niet aan dat mishandeling meer inhoudt zo ook schreeuwen/vernederen van anderen. Als die persoon dag in, dag uit aan het schreeuwen is tegen die kinderen kan je ervanuit gaan dat dit niet corrigerend is. Wat is (kinder)mishandeling? Het gaat in de definitie om de manier waarop ouders of anderen met een kind omgaan. In die omgang kan zoveel mis zijn dat er sprake is van kindermishandeling. De term ouders slaat op de biologische ouders, maar ook op stiefouders, adoptie-ouders en pleegouders. Maar ook andere volwassenen kunnen een kind mishandelen doordat het kind afhankelijk is van hen is voor aandacht, bescherming en verzorging. Bijvoorbeeld peuterspeelzaalleidsters, leerkrachten of sporttrainers. Kindermishandeling is meer dan lichamelijk geweld: het gaat om elke vorm van voor het kind bedreigende en gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard. Dat ook verwaarlozing tot kindermishandeling gerekend wordt, blijkt uit het woord 'passief' in de definitie. De schade als gevolg van mishandeling kan zich op verschillende manieren voordoen: in de vorm van fysiek of psychisch letsel. Het gaat dus niet alleen om zichtbare schade, zoals blauwe plekken of brandwonden. Kindermishandeling kan ook geestelijke schade veroorzaken.