Je kunt er wel heen gaan te praten maar ik geloof nooit dat de ouders zullen toegeven dat het mishandeling is oid.
Ik denk dat niemand, maar ik in ieder geval, mishandeling echt niet onderschat. Mijn punt alleen is dat het tegenwoordig normaal is dat bij het minste of geringste de instanties ingeschakeld worden. En ja, soms is dat gerechtvaardigd, maar soms ook niet. TS in dit geval geeft zelf aan dat ze deze mensen nog nooit heeft gesproken, ze heeft geen idee wat er aan de hand is, en op basis van een aanname wordt er actie ondernomen, omdat niemand tegenwoordig te moeite neemt om met elkaar te praten. Dus dan worden het AMK en/of JZ hun plaatsvervangende spreekbuis, want "men durft niet". Ik zie nergens in het verhaal van TS dat ze verders agressief zijn, ze verheffen hun stem tegen hun kinderen, schreeuwen "en nu je kop houden anders krijg je een tik voor je billen". Ik persoonlijk, als ik dit zo lees, vindt de "agressie" daaruit wel meevallen. Het is meer irritatie van TS, omdat het niet strookt met haar opvoedingsopvattingen. Gaat dit de hele dag door, is het een momentopname?? Het verhaal is volgens mij niet compleet dan. Ik vindt dat je op moet letten in je omgeving, en inderdaad agressie en kindermishandeling moet melden. Maar ik vind ook dat we niet met z'n allen door moeten slaan. Er is een verschil tussen uit je slof schieten omdat de kinderen het bloed onder je nagels vandaan halen, of stelselmatige mishandeling.
Daar gaat het toch niet om? Het gaat erom dat je een dialoog opent. Iedereen gaat nu per definitie uit van het slechtste. Misschien is er wat anders, heeft moeders een burn out zonder dat ze het weet, doet ze dingen, die ze zelf niet in de gaten heeft (en ik kan mijn stem verheffen zonder dat ik dat in de gaten heb bijvoorbeeld, anderen moeten mij dit melden, en dat gebeurd ook). Je legt contact, misschien vraagt ze hulp, weet ik veel. Blijkt daarna dat er niets veranders, het erger wordt dan inderdaad lijkt het me raadzaam om de instanties in te schakelen.
Ik vind dat je echt pas een melding kan maken als je echt zeker bent van je zaak! Wat er al gezegd wordt.,...weet jij veel wat er aan de hand is! Misschien eerst daar eens achter komen! Het kan zijn dat er idd zoiets als PDD-Nos meespeeld...of een moeder of vader die momenteel iets meemaakt. Je weet dat nooit als je het niet vraagt of met die mensen praat. En zomaar beschuldigen...pffff...ik zou er ook echt niet gelukkig van worden! Je kan toch een gesprek aanknopen?? "Is die van jou ook zo lastig met naar bed gaan??" Bijv. Je hoeft toch niet te zeggen dat je denkt dat de kids mishandeld worden?
Ik zou er zelf ook geen melding van maken. Het zijn waarschijnlijk gewoon ouders die op het moment een beetje gefrustreerd zijn. Waarschijnlijk hebben ze zelf niet eens echt door dat ze zo schreeuwen, maar is het gewoon een uiting van onmacht. Ik zou het wel heel heftig vinden om daar een melding van te maken voor kindermishandeling ofzo... Het zou beter zijn om eens met de ouders te praten, misschien zouden ze zelf blij zijn als iemand hen erop wijst. Maarja ik kan me ook goed voorstellen dat je dat niet zo ziet zitten...
Elke dag te keer gaan door te schreeuwen tegen je kind en rare uitspraken te doen (en nu je kop dicht anders krijg je nog een tik voor je billen? Dat zeg je toch niet tegen een 2 jarige!) Dat is toch ook mishandeling (maar dan geestelijk) En je zegt dat je hoort dat ze een kind de trap op slepen?? Is toch ook geen normale omgang met je kind.....
Een voorbeeld, dat werkelijk is voorgevallen: Mijn zus haar jongste is een portretje. Als die iets wil, dan moet het nu, menteen, op haar manier en wel onmiddelijk. Dat gaat gepaard met stampvoeten, krijsen en is al vaak geeindigd in een full blown woede aanval en was daar niet meer uit te krijgen. Krijsen, krijsen, krijsen, slaan, schoppen, en nog eens krijsen. Praten hielp niet, vasthouden hielp niet, laten uitrazen hielp niet (ze bleef erin namelijk). Uiteindelijk heeft ze haar jongste "de trap op gesleept", schreeuwend en schoppend en al, en heeft haar onder de douche gezet om haar uit haar bubble te halen. Mishandeling? Nee toch? Daarmee wil ik dus aangeven dat er dus echt wel eens wat anders aan hand kan zijn. Aannames zijn "dodelijk", heeft een baas mij ooit eens verteld.
ja inderdaad dat is ook waar.. ik zou gewoon op afstappen en gewoon zeggen dat je het minder wilt hebben omdat je je zoon niet kan slapen dan... zulke dingen heb je geeen bewijs... je bent geen getuigen vn iets wat je gezien hebt... dt je hoort de moeder zo schreeuwen tsjaa .. en dat ze zegt een tik... wat is een tik? je weet het niet het enigste de beste advies is gewooon zelf persoonlijk ( is ook wat vriendelijker) haar aanspreken van kan het wat minder dat geschreuw mijn zoon wordt er wkker van... en mischien heeft die moeder ook niet eens de gaten wat er aan de hand is jij zou het ook beter en liever hebben dat iemand jou aanspreekt dan dat er politie of dat mensen van kindermishandeling voor je deur staat.... ik zou maar niet luisteren naar ander en gewoon persoonlijk doen
Dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Ts is geen hulpverlener. Deze mensen moeten gewezen worden op het feit dat de buren last hebben van hun gedrag én dat de buren alles kunnen horen. Dit zal ze bewuster maken van wat ze met hun kinderen doen. Van mishandeling (ondanks geschreeuw en gestommel) is geen sprake zolang een expert dit niet heeft gediagnosticeerd. Dat kun je niet concluderen op basis van burengerucht of aannames als leek. Praten met je buren lijkt een verloren iets en iedereen loopt meteen te strooien met instanties (de kinderbescherming is verplicht op elke melding te reageren, advies of niet). Je kan toch aangeven dat je last van ze hebt? Waarom zou je daar nu eens niet mee beginnen. Ik denk overigens dat je dit advies ook krijgt van de zogenaamde instanties.
Lieve schat, ik heb het er over om advies in te winnen! Niet om direct een melding te maken. Daar is het AMK voor. Je legt de situatie uit en dan vraag je wat het amk eventueel zou kunnen doen, dan heb je nog geen naam of adres genoemd! Maar ik kan me goed voorstellen (nouja niet helemaal dan) dat het rot is voor de ouders. Maar soms is er daadwerkelijk wat aan de hand en weten ouders niet hoe ze er mee om moeten gaan en dan kan het amk al een hele opluchting zijn, omdat ze dan hulp krijgen.
en dat had je niet eerst zelf uit kunnen vinden door met die mensen te praten? En dan kunnen adviseren om hulp te zoeken dmv maatschappelijk werk o.i.d. Sorry hoor, ik blijf er over doorzagen, maar wat is nou het probleem met die mensen gewoon normaal, als volwassen personen aan te spreken op hun gedrag? Ik wordt echt een beetje moe van al dat afschuifgedrag. En dan bel je het AMK? En dan? Ik kan je nu het "advies" al vertellen hoor: "Mevrouw, heeft u al met uw buurvrouw gepraat?" Wat wil je dat het AMK dan wel adviseert? Wat is je doel door het AMK te bellen? Niemand beweert dat er geen mishandeling is. Niemand beweert dat er wel mishandeling is. We weten het domweg niet, en TS ook niet. En daar kom je dus alleen achter als we met elkaar praten. Tegenwoordig leven we allemaal op een eilandje, geen idee wat er 10 meter verderop gebeurd omdat we het niet willen weten. Ik zou graag wel eens willen weten of TS nog altijd last heeft van de buren, en wat ze heeft ondernomen (AMK of toch gewoon de stoute schoenen aangetrokken om te bellen).
En wat denk je dat die familie zegt? Ja sorry ik mishandel mijn kinderen ik zal het niet meer doen bedankt voor de tip!!
tja moeilijk...maar ik zou inderdaad eens aan de deur gaan om aan te geven dat je er last van hebt..mischien is er wel helemaaal niets aan de hand..want stel je beld een instantie en ze komen en er blijkt achteraf helemaal niets aan de hand te zijn dan is het kwaad al geschied en kindjes mss wel uit huis geplaatst...hoe zou je je dan voelen? hele dag schreeuwen moet ook niet ben ik het helemaal mee eens....maar zou dit dan even bij je buuf aan geven dat het vervelend is voor jou en je kindje. heb je mischien al een gesprekje gehad met der want zie geen reacties meer van je er tussen staan. in elk geval heel veel succes ben benieuwd hoe het opgelost is liefs brit
Daar gaat het toch niet om. Je vraagt toch niet "Goh, ik hoor zo'n kabaal, mishandel je je kinderen misschien?" Daarbij, je gaat ook onmiddelijk uit van het ergste, waarom? Gewoon eens aangeven dat het best lastig is jouw kleine in te laten slapen. en dan vragen of ze daar misschien wat rekening mee kan houden. Maar dan echt gewoon als volwassen mensen, niet verwijtend etc. Wij liepen vroeger thuis als we kwaad waren ook als kamerolifantjes de trap op en af en werd er met deuren geslagen (voornamelijk door mij ). Buren werden er knetter van en kwamen zo af en toe vragen of het ajb niet wat zachter kon. Hele normale vraag en daar werd ook altijd (soms tijdelijk ) gehoor aan gegeven. Maar daar was echt niets raars aan hoor. En ik zie niet in waarom dat hier ook zo zou moeten zijn.