Excuses dat ik verlaat ben met reageren. Het is hier momenteel een gekkenhuis met het maken van haar rouwkaart, tekst bedenken voor om te spreken, muziek uitzoeken etc. Er komt zoveel bij kijken dingen waar ik op had gehoopt nog niet mee bezig te hoeven zijn. Voor degene die me gemaild heeft, ik antwoord zo spoedig mogelijk. Ik heb net pas mijn soepje kunnen opeten... De massale reacties die ik hier nu zie zijn overweldigend. Dit had ik niet verwacht. De rillingen lopen over mijn rug nadat ik ieder bericht gelezen had. Het doet me goed om te zien dat ze hier geliefd was en dat ze ondersteuning heeft kunnen geven aan diegene die ze kon ondersteunen. Cat was een enorm goed mens, erg lief en gul. Ze stond klaar voor de mensen die haar nodig hadden. Ze respecteerde dat ik geregeld tot laat aan het werk was ondanks dat ze niet altijd leuk vond. Ze was zorgzaam en in mijn ogen zou ze een perfecte moeder worden. Ze genoot ervan om 's ochtends samen met mij te ontbijten, en iedere zondag deden we een uitgebreid ontbijtje samen. Van die afbakbroodjes, eitjes etc Voor mij was dit een meid uit miljoenen en onze toekomst plannen waren dan al behoorlijk uitgewerkt. Ik heb nog geen idee hoe ik de draad ooit weer moet oppakken. Daar ga ik me verder ook nog niet mee bezig houden omdat ik wil dat ze een gedenkwaardige uitvaart krijgt. Ik denk alleen wel dat de draad van lood zal zijn. Mijn familie (zij had geen ouders broers/zussen meer), onze vrienden en zelfs mijn collega's komen hier spontaan langs. Doch zit ik nu alleen in ons huisje, die we samen hebben opgeknapt en hebben ingericht. Ieder spijkertje, schroefje, gaatje etc heeft nu zeer sterke herinningen. Zowel fijne herinneringen als natuurlijk minder fijne herinneringen. Immers ieder huisje heeft zijn kruisje... Ons mops hondje is sinds vandaag weer terug en dat gesnurk enzo van hem is heerlijk rustgevend.... Er is weer iets meer leven hier.
Ik hoop nog steeds dat ik wakker wordt en ze naast me zit. Ik leef nog steeds in een grote roes met enig besef. Ik weet dat ze er niet meer is en toch sinds ik thuis ben ren ik iedere ochtend (nog maar 2 maar toch) naar beneden om haar glimlach weer te kunnen zien. Maar dat draait altijd op een teleurstelling uit... Thuis als zijnde in ons huis? Nee, dat niet. Zodra ze in Denemarken is vrijgegeven gaat ze direct door naar het crematorium. Daar zal de condoleance en ceremonie plaats gaan vinden. Ik hoop dat ze eind deze week in Nederland is. Volgende week donderdag is dan de condeleance en vrijdag de ceremonie en de crematie. Een vriendin van ons zou haar gaan opmaken wanneer we zouden gaan trouwen. Ze heeft me vandaag gevraagd of ze Cat alsnog kan helpen opmaken. Toen ze dit vroeg.... Ach ja, emoties zeg maar Althans, als alles volgens plan verloopt.... In de laatste 7 jaar heeft mijn Catje me misschien 2 of 3x met tranen gezien. Ik ben wat dat betreft een echte vent en sta dus ook slecht in contact met mijn emoties.... Ze zou me nu moeten zien... bleh... Ik wist niet dat je ogen net zo konden branden door tranen als wanneer je je peppers hebt gesneden en dan in je ogen wrijft...
Dat zal je de komende periode nog wel houden vrees ik. Ik heb maanden in een roes geleefd, na het overlijden van m'n man dat ook plotseling was! Heb je overigens gemaild. Denk aan jezelf!
Pfff jeetje, wat heftig, kippenvel over mn lichaam. Gecondoleerd en heel veel sterkte met dit enorme verlies....
Wat een verlies zeg.. Ze klinkt als een bijzondere vrouw. Fijn dat er zoveel mensen langs komen en je in ieder geval steun hebt, al is het een schrale troost. Ik weet verder niet wat ik moet zeggen .. ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen!
M'n man is overigens in ons huis, ons bed overleden, hem heb ik niet thuis Laten liggen, maar laten opbaren in een rouw centrum. Er komt inderdaad enor, veel op je af. Poe, weet nog toen het mij gebeurde, 04.35 overleden verklaard, 08.30 opgehaald en naar rouw centrum waar ik hem aankleedde en hij nog warm aanvoelde. En om 10.30 stond de uitvaart onderneming er.... Of we even een kaart konden uitzoeken, een kist, of hij gecremeerd moest worden of begraven, wat voor muziek enz enz. Alles ging in een roes voorbij...... Hopelijk vindt je de juiste woorden, het is erg knap dat je gaat spreken, heb ik ook gedaan.... Pfoe, ik herken dit enorm, bah bah bah!!!
Tranen rollen over mijn wangen en ik kan niet bevatten wat je nu moet doormaken. Wat een in en in tragisch bericht.. Ik heb Cat niet gekend maar je bericht gaat hier door merg en been heen.. Ik wil je voor de komende periode heel veel sterkte wensen maar vooral veel steun van de mensen om je heen die van je houden.. Koester elkaar, troost elkaar en laat Cat in jullie voortleven..
ik wil je graag heel veel sterkte wensen.weet maar dat we in de stilte na de storm ook nog aan jou en aan cat denken,als de uitvaart achter de rug is en je voelt je eenzaam dan zijn er nog héél veel mensen in gedachten bij je. wat jullie overkomt is echt vreselijk erg,ik wou dat ik iets troostends kon zeggen nu maar dat kan niet want niets kan dit verlies goedmaken of verzachten. ik denk dat catje over je waakt nu en zeker ook over de vlindertjes hier(de kindjes die gestorven zijn) ze gaat nooit vergeten worden. dikke knuffel voor jou.... x
Op mijn man zijn kaart stond een mooie tekst, wellicht kan je daar enige inspiratie uit halen, al zal je zelf wel iets moois willen verzinnen. Bij mijn man paste dit uitstekend, aangezien hij echt een uniek mens was. Ik PB hem je even, want al onze gegevens staan erop!
wat vreselijk erg voor je,ook voor jou héél veel sterkte!geniet maar hard van zijn kleine wondertje waar hij nu over waakt