mijn dochtertje zit nu echt in een 'testfase' waarin ze vanalles doet wat niet mag. zo ook mama slaan. als iets niet mag van mij of als ze boos is slaat ze mij. Graag zou ik willen weten hoe andere mama's hiermee omgaan en hoe jullie hierop reageren t.o.v je kindje?
Hoi Shanai, Ik pak hier het armpje vast en zeg dat ze dat niet mogen. Zeg er ook bij dat ze de volgende keer zonder waarschuwing naar de gang gaan... consequent zijn!
Tess slaat niet maar zij trekt aan mijn haren. Ik pak haar handje vast maar ze laat dan niet los en dat is erg pijnlijk. Ik zeg dan dat dat auw doet en dat ze mama wel mag aaien, meestal werkt dat wel.
Yosyp zit ook in die fase. Hij gaat op de bank achter me staan en gaat dan slaan en aan m'n haren trekken. Met hem streng toespreken of vastpakken en zeggen dat het niet mag of opstaan en negeren of hem in de gang zetten, resulteert alleen in gelach. Ik hoop maar dat het vanzelf over gaat.
1x waarschuwen en bij nog een keer naar de gang. Bij terugkomen (ze mag zelf beslissen hoe lang ze afkoelt) vertel ik waarom ze naar de gang moest, zegt zij sorry mama en geven we elkaar weer een knuf.
nou het 'probleem' is dat ik niet graag fysiek iets terug doe zoals zachtjes terug slaan of armpje vastpakken. Ook vermijd ik het liefst het woord nee en geef ik geen straf. dit is tot nu toe ook nog nooit nodig geweest. zal ik daar dan nu toch mee moeten beginnen?
Danique slaat mij ook wel eens in mijn gezicht als ze bij mij op schoot zit ofzo. Ik pak haar handjes dan met mijn handen en zeg, jij mag mama niet slaan; je moet lief zijn voor mama. Ga maar aaien (of kusje geven of wat dan ook) en als ze het dan weer doet, waarschuw ik weer en zeg ik erbij dat ik haar op de grond zet als ze het weer doet, dus dat ze dan niet meer bij mama mag zitten. Slaat ze dus nog een keer zet ik haar op de grond en ik het eigenlijk ook afgelopen. Ze snapt het heel goed moet ik zeggen
Ze slaat niet alleen mij in dat soort 'buien', maar gewoon alles wat in haar buurt is. Kan dus ook de muur, de bank of zelfs zichzelf zijn. Ik zet haar linea recta op de onderste tree, ze is dan wel overstuur maar roept meestal al 'nee, slaan is stout'. Ik laat haar even afkoelen, maar ze weet dondersgoed wat ze doet hoor. En ik moet zeggen, het is al heel wat minder dan een paar maanden geleden. Sterker nog, ik zit t me nu te bedenken, is denk ik nu alweer zo'n 2weken geleden dat ze t gedaan heeft, terwijl t toch wel 2 a 3 keer per dag was...
Iris heeft ons eigenlijk vrij wel nooit geslagen. Wel even een fase gehad dat ze de grond of bank sloeg; ze was dan echt boos of gefrustreerd. Heb haar daarvoor nooit gestraft. Ze deed er niemand pijn mee en kon zo haar frustratie wel uiten.
Het gaat mij om het slaan op zich. Dat ze de bank of grond slaat vind ik op zich natuurlijk niet erg, maar ze slaat datgene wat het dichts in de buurt is. Dat kan dus de bank zijn, maar ook ik of een ander kindje. Vandaar dat ik het slaan opzich aanpak, omdat ze anders (denk ik) niet snapt wat ze nu wel en niet mag slaan.
Hier is het slaan en schoppen (liefst in mijn gezicht slaan) wanneer ze een woedebui heeft. Eerst spreek ik haar boos toe, wanneer ze het nog eens doet pak ik haar bij haar arm en neem haar mee naar dr kamer en daar mag ze dan 2 minuten afkoelen.
Als mijn zoon het vroeger deed was het vaak waarschuwen. Maar moet ook eerlijk bekenen als hij mij sloeg ik zachtjes terug sloeg. En dat werkte ook. Niet te hard natuurlijk maar wel laten weten dat je elkaar pijn doet op die manier. Of bijten ja dan moet je sterk in je schoenen staan. Hij beet mij ooit eens in me buik. En heb ik een reflex toch een tik op ze billen gegeven. Deed a pijn b schrok c daarna grr schuldig. Maar dat heet opvoeden, Vallen en op staan. zo wel moeder als kind al doende leerd men.
Heel consequent blijven in je reactie op het slaan....ik merkte bijv. aan mezelf dat wanneer ik moe was boos werd en als ik wat beter in mijn vel zat het negeerde. Dat werkte dus niet. Ik ben vervolgends steeds op ooghoogte van hem gaan zitten en hem met een boos gezicht verteld dat dat niet lief was en dat dat mama pijn deed. Daarna was de fase eigenlijk redelijk snel voorbij....
Tja je zal toch iets moeten anders gaan ze een looptje met je nemen. Ik pak haar armpje vast en zeg dat dat au doet, dan vertel ik dat ze mama moet aaien en doe ik dat voor. Heeft hier wel goed geholpen