Hoi dames, Ik moet dit even kwijt.. ben een beetje gefrustreerd Enne sorry, is een beetje een lang en misschien warrig verhaal geworden.. *oeps* Vorig jaar in januari is mijn zoontje geboren, mijn vriend en ik waren toen 7.5 jaar samen. In april vertelde mijn vriend dat hij twijfels had en niet zeker wist of hij nog wel gevoel voor mij had. Ondertussen had hij veel contact met de buurvrouw (wicht van toen net 24 .), maar hij had geen gevoel voor haar en waren gewoon vrienden. De maanden daarna waren heel heftig met een verschrikkelijke sfeer in huis, godzijdank was er geen ruzie. Er werd gewoon niet gepraat.. dat wilde hij niet. Ik kende hem niet meer, hij was zo anders dan voorheen. Vervolgens in augustus vertelde hij dat hij bij mij weg wilde. Hij is nog tot december bij mij blijven wonen (hebben samen een koophuis) en vlak voor kerst heb ik hem netjes- gevraagd of hij het huis uit wilde gaan, ik kon het gewoon niet meer. Meneer had heel veel contact met de buurvrouw en ik maakte mezelf gek door hem steeds te willen controleren.. vooral omdat de buurvrouw ook toevallig weg ging bij haar vriend en (gelukkig voor mij) bij haar ouders ging wonen. Vanaf het moment dat hij het huis uit is gegaan en bij zijn ouders ging wonen (wonen ong. een straat achter ons), ging het beter. Ik vond de rust terug en voelde me gelijk een stuk happier. Begin april is hij er eindelijk voor uit gekomen dat hij een relatie heeft met dat wicht. Eind mei is de zus van mijn ex getrouwd en ben ik naar de bruiloft gegaan.. samen met mijn ex (zijn vriendinnetje was er GELUKKIG- niet bij). Ik kan het heel goed met zijn zus en haar vriend vinden en ze had mij ook de hele dag uitgenodigd. Mijn ex en ik hebben toen heel lang en goed gepraat. We vonden het allebei erg fijn om daar samen met ons zoontje te zijn en om als gezinnetje met hem te spelen en te eten enzo.. dat hebben we nog nooit kunnen doen/gedaan. Sindsdien is het helemaal anders tussen hem en mij. Hij is weer de man die ik ken, waar ik van hield. We zien allebei in dat deze break goed is geweest voor beiden, maar we weten allebei dat we (klinkt ontzettend stom) bij elkaar horen. Dat we allebei nog steeds evenveel gevoel voor elkaar hebben als hiervoor. Zowel hij als ik hebben veel geleerd in de maanden dat we uit elkaar zijn. We zien allebei waarin we moeten veranderen. Met name de communicatie naar elkaar toe. Maar . (er is altijd een maar .) hij is nog steeds bij zijn vriendin. Hij is door de week altijd van huis, ziet haar dus weinig, maar hij moet het nog steeds uitmaken. Zolang hij nog dat wicht heeft, blijf ik er met mijn handen van af. Ik praat met hem en ik uit mijn frustraties over haar naar hem, maar thats it. Ik ga me niet verlagen tot haar niveau en beginnen met stiekem appen of zelfs vreemdgaan.. over my dead body! Ik begrijp alleen niet dat hij dit tegen mij kan zeggen en evengoed nog steeds bij haar is. Ik had een vriend, maar toen ik na de bruiloft merkte dat ik nog steeds (veel) gevoel voor mijn ex had, heb ik hem verteld dat het voor mij niet werkt. Ik kan niet bij iemand blijven als mijn gevoel niet 100% goed zit. Alleen slaat mijn hoofd (en hormonen??) op hol.. de meiden waarmee ik zwanger was, zijn allemaal zwanger van hun tweede of derde kindje en ik wil zooooo graag nog een kindje.. Ik weet dat mijn ex en ik nog steeds uit elkaar zijn, we hebben tot nu toe alleen gepraat en dat het nog niet 100% zeker is of we wel echt weer bij elkaar komen (al ziet het naar uit van wel..) en op welk termijn, maar evengoed fantaseer ik stiekem over een tweede zwangerschap en nog een kindje van hem.. ondanks wat hij me heeft aangedaan hoezo frustrerend?! Zo, dat is eruit..
Hee Kiewie, Zo wat een verhaal zeg! Ik begrijp heel goed dat je graag met de vader van kindje verder wilt en in de toekomst je gezin verder uit te breiden. Of het verstandig is? Kan niemand voor jou natuurlijk bepalen. Als ik het zo lees, lees ik (natuurlijk) veel woede naar "dat wicht". Wat zij heeft gedaan is natuurlijk niet netjes, voornamelijk naar haar eigen toenmalige vriend. Zij dwingt hem natuurlijk niet om vreemd te gaan, dat doet hij zelf. Ik heb ook een ex gehad die vreemdging en ik vond haar ook meteen een verschrikkelijk mens. Ik sprak haar een jaar later en kwam erachter hoe hij loog over mij en andersom. Nou goed, enige wat ik daarmee wil zeggen is dat je niet weet wat er tussen hun speelt. Ik vind het dan ook erg raar dat hij tegen jou zegt dat ie nog van je houdt maar niet van haar af gaat. Dat betekend meestal niet veel goeds. En je moet jezelf ook afvragen of je zo behandelt wilt worden. Ja of nee. Zeker geen ja maar... Dit zal wel niet zijn wat je wilt horen! Sorry! Maar wat mij betreft moet ie alles uit de kast halen om terug te komen bij jou en niet op zijn voorwaarden. Sterkte! Liefs, Leaf
Ik zou dat 'kindje' ff laten rusten, eerst maar eens proberen of het uberhaupt voor langere tijd goed zal gaan tussen jullie...
Geeft niets Leaf! Ik vind het allang fijn! Dank je wel! Er is idd veel woede naar 'dat wicht'... zij was een hele goede vriendin van mij. Zij is begonnen met hem te appen.. en dat waren (achteraf gezien) appjes die over seks gingen. Als vriendin zijnde doe je dat niet.. vooral niet als je weet dat we net een kindje samen hebben gekregen. Hij is er ook op ingegaan en hij heeft er net zo veel schuld aan.. dat maakt deze situatie ook ontzettend lastig.. Aan de ene kant mijn gevoel voor hem.. en aan de andere kant mijn verstand; dat ik ook weet wat hij mij vorig jaar heeft geflikt.. en dan komt ook nog eens mijn kinderwens naar boven... perfecte timing Maar laat ik wel duidelijk zijn.. mijn kinderwens is er, maar ik heb gelukkig wel nog zo veel verstand om me niet gelijk op hem te storten en eerst af te wachten tot hij daadwerkelijk laat zien dat hij nog van mij houdt en me echt terug wil. Hij heeft dan heel wat goed te maken en niet alleen vanwege mij, maar ook om het vertrouwen weer terug te krijgen! Wat vervelend dat jij ook iets gelijks mee hebt moeten maken Hoe gaat het nu met jou?
2jees, dat kindje zou er nu ook echt niet komen.. dan zou hij zich toch eerst echt moeten bewijzigen! Ik vind dat de kindjes hier niet onder moeten lijden.. alleen omdat ik het nu graag zou willen, betekend niet dat ik hem terug wil om maar een kindje te krijgen.. het zou dan om ons gaan en als daar nog een kindje uit voort zou komen, zou dat extra mooi zijn.. maar alleen als het helemaal goed zou zitten tussen hem en mij. Het is meer dat de kriebel er nu is, maar dat komt met name door alle zwangere collega's en vriendinnen.. en dat dat nu heel frustrerend is.