Hart onder de riem

Hey lieve dames,
Dit account heb ik 2 jaar geleden aangemaakt. Destijds vol in de mmm met mijn ex man. Na 12 iui, 2 IVF en 1 icsi poging werden onze kansen erg klein geacht. Destijds zijn we bezig gegaan met adoptie. Dit alles heeft een ontzettende sleur op onze relatie gebracht, waardoor wij besloten uit elkaar te gaan, als vrienden gelukkig. Dat mijn kinderwens nooit vervuld zal worden, zat er dik in. De kansen waren minimaal voor mij. Ik focuste op mijn nieuwe leven, in een klein appartementje die ik zelf helemaal had ingericht en geverfd. Super trots op mijn nieuwe start. Een kort moment later leerde ik een nieuwe man kennen. Ik was overigens aan de pil, zodat ik die vreselijke menstruatie eens kon overslaan mocht ik dat willen. Een maand nadat we aan het daten waren, bleef mijn menstruatie uit toen ik stopte met de pil om weer eens te menstrueren. Na een week toch maar een test gedaan, maar eigenlijk niet met de intentie dat ik zwanger zou zijn. Want hoe dan? Ik kan niet zwanger worden. Maar jawel, ik bleek zwanger. En God, wat heb ik me vreselijk rot en blij tegelijk gevoeld. Want hoe verder? We kennen elkaar net een maand. En mijn ex, hoe moet ik hem dit vertellen? We wonen immers in een klein dorp, hij zou het sowieso ontdekken. Alles viel gelukkig mee, véél positieve reacties. Ik kon genieten. Heel raar, maar voor mij zijn meningen van familie en vrienden heel belangrijk. Op dit moment 38 weken zwanger van een enorm wonder, met de leukste vriend die ik me kan wensen. Het heeft ontzettend goed uitgepakt.

Ik wilde dit verhaal delen, om een hart onder de riem te steken. Niet dat je bij je huidige partner moet weggaan uiteraard, haha. Maar dat er hoop is na alle vruchtbaarheidsbehandelingen. Het bied absoluut geen garantie, dat ben ik me heel bewust. Maar wilde dit wonder verhaal, gewoon even met jullie delen.

Houd moed, houd vol.