Ik zou dolgraag gewoon een normale, natuurlijke thuisbevalling willen, maar door omstandigheden (syndroom van Asherman) is me het niet gegeven, met een beetje pech moet ik na de geboorte van het meisje direct door de OK in om de placenta te laten verwijderen. Als ik uitspreek dat ik het zo jammer vind krijg ik gelijk mensen over me heen die thuisbevallen dom, stom of onverantwoord vinden. Want je hebt de verantwoordelijkheid over je kind. Ik vind dat makkelijk kletsen voor mensen die de keuze hebben gehad en zelf beslisten om in het ziekenhuis te bevallen. De tegenstanders schermen met hoge sterftecijfers in Nederland door thuisbevallingen, terwijl de voorstanders zeggen dat die cijfers alleen zo hoog zijn omdat we het in Nederland zo goed bijhouden. Maar wat is nou waar??? Wat vind jij, thuisbevallen of in het ziekenhuis en wat is je motivatie/onderbouwing?
Bij mijn dochtertje eerst thuis begonnen maar door de heftige weeën toch gekozen voor pijnstilling en dat moest in het ziekenhuis. Uiteindelijk is ze na een lange tijd persen met een enorme knip en pomp met spoed gehaald. Haar hartje ging omlaag.. Dus ben heel blij dat ik daar al was. Had er niet aan moeten denken om dan nog naar het ziekenhuis te moeten. Nu kies ik dus weer voor het ziekenhuis. Maar een thuisbevalling lijkt me ook heel mooi en fijn. Maar aangezien het me vriend totaal niet lekker zit gaan we gewoon lekker naar het ziekenhuis.
Ik ben 3 keer thuis bevallen ook heel snel.omdat de situatie het ook toe liet.maar al zou het zo zijn dat de situatie het niet toe laat zou ik wel naar het ziekenhuis gaan het gaat teslotte om je kleintje en om jouw veiligheid. en wat geboortesterfte betreft ik denk dat ze het in nederland idd goed bij houden.
Ik wilde de eerste keer ook thuis bevallen. Doordat de kleine in het vruchtwater had gepoept moest ik naar het zh. Daar wilde mijn placenta ook niet loslaten. Ben toen veel bloed verloren. Was achteraf vreselijk blij dat ik in het zh was. Van huis naar het ziekenhuis was te ver geweest voor me. Bij de tweede en derde moest ik in het ziekenhuis bevallen. Had dus geluk dat ons oudste in het vruchtwater had gepoept. Ik ben niet tegen thuis bevallingen, maar vind het zh veiliger.
Hmm, het belangrijkste is denk ik waar de moeder zich prettig bij voelt. Ikzelf vond het een fijn idee dat ALS er iets mis zou gaan er dan meteen doktoren kunnen komen en je hoeft niet puffend of met je pasgeboren baby in de auto/ambulance. Heb het zelf als heel prettig ervaren in het ziekenhuis, hele lieve zusters die me met alles hielpen maar ik kon de eerste 2 dagen ook echt niks haha. Misschien dat het anders voelt als je, je vrij snel weer "fit" voelt. Ik denk dat de hoge sterftecijfer een combinatie is van de 2, goed bijhouden van de cijfers en het aantal thuisbevallingen..
De eerste keer wilde ik in het ziekenhuis bevallen en moest het ook ( voor de 37 weken bevallen) Bij de tweede koos ik voor ziekenhuis, maar begon ik steeds meer te twijfelen. Het leek mij vreselijk om met hevige weeën in de auto te moeten. Toen ik 3 cm had en naar ziekenhuis mocht was 'mijn' ziekenhuis vol. Er was er nog een maar daar ging ik liever niet heen. Ik ben thuis bevallen. Maar dat vond ik wel heel spannend. Je bent veel met zn tweeen. De vk is er niet de hele dag bij en je hebt niet zoals in net ziekenhuis een knopje om de vk of verpleging te roepen om even te helpen. Je moet bellen en wachten. Er waren die nacht veel bevallingen, dus de vk was er later dan afgesproken. Uiteindelijk is het heel goed gegaan thuis. En kon ik na het douchen mn schone bed in. Maar ik was waarschijnlijk rustiger geweest in het ziekenhuis
Zelf heb ik bij de oudste voor een bevalling in het geboortehotel gekozen, in ons geval ligt dat in een ziekenhuis vlakbij huis. Ik had er een prettiger gevoel bij dat als er iets mis zou gaan ik binnen een mum van tijd artsen en kinderartsen aan ons bed zou hebben staan. Achteraf heel blij met deze keuze, onze zoon bleek niet via de normale weg geboren te kunnen worden en is uiteindelijk met vacuüm geboren. Ik had er niet aan moeten denken om dan in allerijl ineens nog naar het ziekenhuis te hebben gemoeten (met alle spoed die er dan ineens is). Mijn mening is: het is fijn dat er thuisbevallingen kunnen zijn, maar vor de veiligheid toch in het ziekenhuis.
ik ben 2 keer thuis bevallen en 1 keer in t zknhuis thuis vond ik prettiger, aangezien je dan lekker in je eigen bed kan blijven, je eigen douche, heerlijk knus. daarentegen is er niet 24 uur iemand aanwezig, mocht er iets zijn. ik voelde me af en toe echt allen hierin. had af en toe het echt nodig dat er iemand tegen me zei dat het allemaal goed ging enz. maar de verloskundige gaat echt weer terug naar huis als je op 4 cm zit... in t zknhuis beviel ook wel goed hoor. werd erg goed behandeld, in de gaten gehouden, kreeg eten en drinken. je hebt wel het idee dat je veilig bent en dat er altijd iemand voor je is. het mindere eraan vond ik dat je meerder personen om je heen hebt. assistentes en in opleiding. wisselingen van de wacht. en een paar uur na de bevalling de auto in met kind, vond ik ook minder. eigenlijk is er voor beiden wat te zeggen, maar als ik mocht kiezen...thuis!
3 keer thuis bevallen, en zou niet anders gewild hebben, zo lekker. En zo intiem. En je ligt gelijk in je eigen bed en de kleine ook. Ik heb er volop van genoten!
Ik ben 2x thuis bevallen en 2x in het ziekenhuis. Beide vond ik heel fijn! Bij de 3e was ik blij dat ik in het ziekenhuis was achteraf. En bij de 4e ben ik onverwachts ingeleid. Wel jammer dat ze continu binnen kwamen (jongste) maar ik was medisch geworden omdat ik haar niet meer voelde bewegen en ook de CTG was slecht.
Ik ben 1 keer thuis bevallen en wilde dit ook erg graag. Als het niet anders had gekund, was ik zeker wel naar het ziekenhuis gegaan, no risks. Maar we wilden beide liever niet in het ziekenhuis. We hebben er echt mooie herinneringen aan om die dag met zn 2en thuis te kunnen doen. De bevalling ging ook vrij vlot, dus was erg blij om lekker thuis te zijn en niet nog in de auto te hoeven naar het ziekenhuis. Daarna heerlijk thuis douchen en een schoon bed in. En de hond kon direct kennis maken met de kleine man. Heerlijk! Zou het zo weer overdoen (ondanks de pijn, haha).
ik heb de eerste keer bewust gekozen voor een poliklinsche bevalling en nu weer terwijl mjn man graag ziet dat ik thuis blijf. ik moet er niet aan denken dat ik alsnog met spoed naar het ZH moet en ik wil al die rotzooi niet in mijn huis. ik voel me denk ik juist niet op mijn gemak in mijn eigen huis, te bang dat er iets mis gaat. vond poliklinisch heel fijn. ging erheen tijdens de weeen werd opgewacht door de kraam en VK. voelde me er veilig, dat als er wat was ik zo de gang over kon voor medische zorg. naderhand gelijk beschuit met muisjes, drinken etc. ik mocht douchen en hup met baby weer naar huis. ik vond dat heel bijzonder zo thuis komen en fijn dat ik de zooi gewoon daar kon laten. dus voor mij absoluut geen thuisbevalling tenzij het zo snel gaat dat we niet meer weg kunnen.
Ik ben naar het ziekenhuis gegaan en de eerste keer had mijn man zoiets van, jou keuze maar lijkt mij leuker thuis.. Nu twijfelde ik over thuis, maar man was heel stellig, we gaan naar het ziekenhuis.. al vergaat de wereld... nu was de bevalling zo heftig dat ik medisch ben geworden en ik dus ook naar het ziekenhuis moet Waarschijnlijk ook de reden dat mijn man zo reageerde
Ik wilde bij de oudste heel graag thuis bevallen maar omdat ze in stuit lag (billen naar beneden) en ik geen gedoe aan mijn lijf wilde is ze via een keizersnede geboren en magik niet meer thuis bevallen... Tja.. Dus ik heb nu geenkeuze meer en ik vind het ook wel prima eigenlijk
Ik wilde heel graag thuis bevallen. En ik moet zeggen, ondanks de pijn, voelde ik me op mijn gemak en relax. Was de rust zelve en kon tussen de weeën door heerlijk ontspannen. Iedereen vond het onverantwoord en vond dat ik beter naar het ziekenhuis kon gaan. Daar was immers alles bij de hand. Wij vonden het een natuurlijk iets, en onzin om daarvoor naar het ziekenhuis te moeten. Echter, mijn ontsluiting vorderde niet. De verloskundige kwam om 19u voor het eerst, had toen 4cm. Om 23.30 had ik nog steeds 4cm. Zij wilde dus graag naar het ziekenhuis. Uiteindelijk is dochterlief 4 uur later geboren met een knip en vacuüm, ze was een sterrenkijkertje en ze lag met haar nek naar achteren geklapt. Vervolgens wilde de placenta niet komen wat me 1.5 liter bloed heeft gekost... Gevolg: een volgende bevalling zal ik dus wéér naar het ziekenhuis moeten en dat vind ik verschrikkelijk! Iedereen probeert op me in te praten dat het beter is en dat je er toch niet aan had moeten denken dat ik thuis was geweest en dan 1.5liter bloed had verloren. Eens! Daar moet je ook niet aan denken! Maar voelde me totaal niet op me gemak in het ziekenhuis. Ik kreeg een verblijfskatheter en mocht dus niet douchen, er werd even met een laf washandje over me heen gegaan, ik zag er niet uit! Werd naar een ander bed overgeheveld en dat was het dan. Elke 3 uur drukte ik zelf maar op de bel of ze me wilde helpen met de borstvoeding en of ze mij ook nog even wilde verschonen. Dat werd gewoon vergeten. Uiteindelijk 30 uur na de geboorte van onze dochter pas weer gedouched. Heerlijk! Ik voelde me zo vies! En wie zegt dat ik een volgende keer weer zoveel bloed verlies? Ik kan alleen maar huilen als ik eraan denk dat ik de volgende keer weer daarheen moet. Een volgende keer zal waarschijnlijk de laatste keer zijn en ik vind het heel erg dat ik dat gevoel van heerlijk in mijn eigen bed en onder mn eigen douche nooit meemaken. Tuurlijk ben ik blij dat ik op dat moment in het ziekenhuis was, en dat het uiteindelijk misschien wel het beste is geweest. Hoewel ik geen extra bloed heb gekregen. Een zakje vocht en een zakje ijzer waren voldoende. Maar ik ben er ontzettend verdrietig over...
ik wou heel graag thuis maar ons meisje wou niet komen. ik ben met 42 wkn ingeleid en ze is uiteindelijk alsnog met de keizersnee gehaald. Op dat moment echt een grote domper maar nu toch wel blij dat we daar waren. Moet er niet aan denken dat ik ineens naar het ziekenhuis moet ook al is het 2 min in de auto. Thuisbevallen zit er helaas niet meer in.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen omdat dochter in het vruchtwater gepoept had. Maar man o man wat was ik blij dat ik daar lag zeg! Thuis had het me nooit gelukt! 2 ruggeprikken gehad, 1e werkte niet, 2de alleen in rechterbeen, had rugweeeen, dus ook die ruggeprik hielp niks anderhalf uur geperst en dochter is met vacuüm geboren (die 3 keer los schoot waardoor uiteindelijk het plafond onder mijn bloed zat) zowel geknipt als gescheurd (naar mn anus toe, net niet helemaal door) ruim anderhalve liter bloed verloren door spuitader in/uit mn knip Moge duidelijk zijn dat ik een evt volgende keer sowieso zelf kies voor een ziekenhuis bevalling
ik mocht thuis bevallen, maar ik ben in het ziekenhuis bevallen het idee dat je gelijk in goede handen ben was voor mij een gerust stelling... nu dat ik daadwerkelijk een bevalling heb meegemaakt ben ik toch erg blij dat ik in het zh bevallen ben en moet er niet aan denken om thuis te zijn bevallen... ik vond de weeen namelijk vreselijk pijn doen,gelukkig pijnstilling kunnen krijgen(eerst wilde ik geen pijnstilling)maar toch blij dat ik het genomen.... en je ken in het zh harder gillen dan in een flat haha succes
Bij de 1e had ik geen keus, medisch indicatie vanwege een groot kind en licht verhoogde bloeddruk. Poliklinisch bevallen, snel en soepel met een VK van ziekenhuis. Geen ingrijpen nodig geweest en had dus net zo goed thuis kunnen zijn geweest. Stond 6 uur na bevalling weer in mijn eigen slaapkamer . Bij de 2e durfde ik het daarom wel thuis aan (en zo niet, we wonen 5 minuten van ziekenhuis). Bevalling ging heel snel en verloskundige is ook niet meer weggegaan, wederom heel soepel. Heerlijke ervaring! Veel meer het gevoel eigen baas te kunnen zijn, dat er naar mij geluisterd werd e.d. Helaas bleek dochterlief onverwacht groot te zijn en moest zij opgenomen worden ivm glucose controles, dus zat ik 1,5 uur na bevalling, gehecht en gedoucht en al, in de auto naar ziekenhuis. Geen pretje en toen 2 vreselijke dagen op kraamafdeling moeten blijven, voordat we eindelijk naar huis mochten. Bij de 3e twijfelde ik. Verwachting was dat zij ook weer groot zou zijn met grote kans dat zij ook weer voor glucoses opgenomen zou moeten worden. Ik heb toen een hele tijd gedacht, als ik dan toch naar ziekenhuis moet, dan maar gewoon voor het kind geboren is. Tegen het einde toch van gedachte veranderd, ik zag het echt niet zitten om met weeën in de auto te gaan en was erg bang dat het te snel zou gaan. Dus toch voor thuis gekozen en ook dat was een soepele bevalling en dochterlief was iets kleiner dan verwacht en hoefde niet naar ziekenhuis! Heerlijk in eigen bed kunnen blijven dus en echt superkraamtijd gehad. Ik zeg nu dus zonder twijfel: THUIS!! Maar eerlijk is eerlijk, ik denk dat ik bij 1e niet gedurfd zou hebben, ik vond het allemaal al spannend genoeg , zeker niet toen duidelijk werd dat ik een groot kind bij me droeg dat niet wilde indalen (maar ik vermoed dat verloskundige dat wellicht ook niet gedurfd had). Wat betreft sterfte rondom de geboorte, zover ik weet zijn die getallen al een heel stuk verbeterd de afgelopen jaren, omdat gynaecologen en verloskundigen veel beter zijn gaan samenwerken.
Eenmaal in het ziekenhuis. Oudste dochter moest gehaald worden met de vacuümpomp. De overgang van thuis naar ziekenhuis vond ik vreselijk heftig. Thuis in de rust, naar banden om mijn buik en 5 mensen om me heen. Daarna twee thuisbevallingen, en daar kijk ik positief op terug. Fijn in mijn eigen wereld, weeën opvangen onder mijn eigen douche, bevallen in ons eigen bed. Mijn voorkeur gaat, als het medisch kan, zeker uit naar een thuisbevalling.