Hallo iedereen, ik ben Chantal, 23 jaar en wil ontzettend graag aan kinderen gaan beginnen. Mijn vriend, 28 heeft al een paar keer in het verleden aangegeven dat hij graag voor zijn 30e wel zijn eerste wil hebben. (als het allemaal mag lukken natuurlijk) Nu betreft het het volgende, IK DURF HET NIET TE VRAGEN.... We hebben een ontzettend goede relatie en kunnen prima met elkaar praten maar ik weet gewoon niet hoe ik het in de groep moet gooien.. Misschien ben ik in mijn achterhoofd ook wel bang voor een negatieve reactie van hem.... We hebben namelijk de laatste weken een aantal hoge rekeningen gekregen, van oa de belastingdienst. IK denk dat hij gaat zeggen dat wij op dit moment geen geld hebben voor kinderen.... Maar wat ik mij dan afvraag, hoe doen andere mensen dit dan? Mijn vraag aan jullie : HOE VERTEL JE DAT JE EEN KINDJE WILT..
Tsja ik zou er gewoon over beginnen als ik jou was. De rede dat je dit niet wil/durft is omdat je bang bent voor een negatieve reactie zoals je zelf aan aangeeft. Ik was er eerder klaar voor dan mijn man, hij wist sowieso al dat ik heeeeel graag kinderen wilde en dat wilde hij ook. Toen ik er voor ons trouwen over begon was hij er nog niet klaar voor. We hebben het toen wel erover gehad wat er allemaal zo gaan veranderen ook financieel enzo. Misschien heeft dat geholpen want even later toen we inmiddels getrouwd waren begon hij er zelf over Ik zou er gewoon voor gaan en als hij er nog niet aan toe is kan je vragen waarom niet en vragen of hij misschien bang is dat jullie het financieel niet gaan redden. En hem niet dwingen hij komt er uiteindelijk vast vanzelf mee een kind is niet niets en daar moet je samen helemaal voor gaan! Suc6! groetjes snoopy
Ik denk niet dat het nodig is om hier zo over te piekeren. Praat er vooral juist wel met hem over. Misschien dat hij in het begin wat obstakels ziet, maar daar kunnen jullie samen naar kijken. Zo kun je met hem een financieel plaatje maken zodat het concreet wordt of het financieel mogelijk is. Ik denk dat het alleen maar mee zal vallen. Hij zal er misschien even aan moeten wennen maar het komt allemaal vanzelf wel goed. Hij heeft toch al aangegeven kinderen te willen?
Ik zou het gewoon vertellen, op een moment dat het rustig en relaxed is en je 's avonds lekker met een glas wijn op de bank zit ofzo... Het lijkt misschien een moeilijke stap, maar als je er eenmaal over begonnen bent zal het ijs vast zo gebroken zijn! Zeker aangezien hij het al een paar keer eerder heeft aangegeven zal het vast en zeker goed uitpakken! Wat betreft die hoge rekeningen... Kijk, als je (financiele) situatie helemaal niet stabiel is, is het denk ik niet verstandig om aan kindjes te beginnen. Maar een paar hoge rekeningen... Tja, dat heeft natuurlijk iedereen. Als je moet wachten tot die niet meer binnenkomen ben je waarschijnlijk allang de overgang gepasseerd . Ik ben ook wel van mening dat je het zo duur kunt maken als je zelf wilt (qua spullen etc.) en natuurlijk blijft het zo dat een kindje het meeste baat heeft bij een warm, liefdevol en veilig nest, niet bij dure spullen... Veel succes en ik ben benieuwd hoe het afloopt!
Hoi, bij mijn vriend heb ik er altijd een nogal " slinkse " taktiek voor. Ik maak er dan meestal een vraag van. Je zou kunnen vragen "wanneer zou jij aan een kindje willen beginnen" als hij zegt "het liefst nu" dan weet je waar je aan toe bent. Als hij zegt "over een tijdje" dan vraag je uiteraard waarom.... Als hij dan zegt "voor de hoge rekeningen" zou ik het argument van Female gebruiken. Namelijk dat er altijd rekeningen binnen zullen komen. En je kunt ook zeggen dat het niet vanzelfsprekend is dat het meteen raak is als hij er eenmaal klaar voor is om wel te beginnen. Nou succes, ben benieuwd. Luna
ik zou het er inderdaad ook gewoon met hem over hebben. Ik vond het ook best eng, ik ben 23 en mijn vriend 25 dus nog vrij jong. Ik heb op internet opgezocht hoelang het gemiddeld duurt om zwanger te worden en dat tegen hem verteld. het eerste wat hij zei was dan stop maar met de pil . dat had ik helemaal niet verwacht! in mei beginnen we voor de eerste ronde! zoals hierboven al geschreven is over de rekeningen ben ik het helemaal mee eens, als het maar een paar hoge rekeningen zijn komt het allemaal wel goed! succes met het vertellen! groetjes soeza
Hoi Chantal, Ik wilde zelf eerst geen kinderen, nadat mijn vriend daar aan gewent was, kwam ik jaren later, dat ik een kind wilde... Ik heb het hem gewoon gezegt, dan weet ook de ander wat er in je koppie omgaat. Natuurlijk was mijn vriend niet gelijk positief (ruzies) daar gingen maanden overheen en hij moest aan het idee wennen. Ik ben van mening dat je moet praten, anders verandert er helemaal niks! suc6 meid
ik weet niet hoe hoog jullie humorniveau is maar ik zou het plaatje van Natascha beddingfield ( i wanna have your baby's) downloaden , en die opzetten als hij thuis is hihih en keihard meezingen veel succes ermee grtz Ramona
hoi meid! ik zou het gewoon tegen hem zeggen! misschien durft hij het oook wel niet tegen jou te zeggen. en zijn jullie straks een paar jaar verder en dan vertellen jullie het wel en komen jullie er achter dat jullie het allebei al vet lang wilden. dus zeg het maar gewoon dat is het beste! liefs
Mijn zus vroeg oktober '07 of ik met haar in oktober '08 ging stoppen met de pil zodat we misschien samen wel zwanger zouden kunnen zijn. Mijn vriend reageerde daar niet op. En als hij iets niet wil dan laat hij dat wel merken. Een paar weken later zagen we iemand die al een flinke buik had en toen hadden we het erover, IN EEN WINKEL , Toen we thuis waren vroeg ik wanneer hij het echt wilde (stoppen met de pil) en hij zij toen zelf dat hij na de wintersport wel wilde beginnen. Dat is dus in maart geweest. Ik denk dat je hem moet vragen of jullie niet zullen stoppen met de pil (als je die slikt) of iets dergelijks. Maar niet te veel opdringen want daar houden de meeste mannen volgens mij niet van. Je moet hem dan een keuze laten maken van wanneer je dan gaat stoppen met een voorbehoedsmiddel. Succes
hoi meis als je een goede relatie heb kun je alles zeggen tegen elkaar en ik snap uiteraard wel dat je bang bent voor zijn reactie.... beetje te verwachten uiteraard is als ie zegt een kindje te willen als alle hoge rekeningen betaald zijn.... (als echt te veel is) maar overal is een oplossing voor wijffie ik ben echt zo'n rekenwonder en vriendje wordt soms gek van me zo heb ik alles zwart op wit staan ik stond bekend als het meisje wat geen kids wilde maar voor haar 3 honden leefde en mn vriend durfde er dus ook niet over te beginnen tot ik het een keertje aankaartte dat ik bij hem zo'n ander gevoel heb en zeker graag met hem een kindje wilde en hupsakee na goed een avondje alles op een rijtje te hebben gezet over hoe en wat en of het allemaal kan, is de pil de deur uitgegaan.... iedere maand is weer een teleurstellig als ik ongi wordt zowel voor hem als voor mij praat er gewoon over meis anders blijf je ermee rondlopen knuffel
Probeer je over de 'angst' heen te zetten. Je kunt er alleen achter komen hoe hij erover denkt, door met hem te praten. Ga jezelf niet teveel afvragen wat je precies wilt zeggen/vragen, hoe en wanneer.. je voelt denk ik vanzelf wanneer een juist moment is. Wacht er niet te lang mee, daarmee maak je jezelf alleen maar onnodig onzeker of angstig. Succes!
Hey Chantal84, Ik zou het inderdaad ook gewoon vertellen, probeer vooraf al antwoorden te bedenken voor de vragen die hij evt. kan stellen. Ben niet teleurgesteld als hij er over moet denken, of niet meteen enthousiast reageert...mannen moeten altijd even aan het idee wennen. Ik heb het ook eerst voorgesteld, en aangezien wij net een jaar bij elkaar zijn, vond hij het steeds te vroeg...logisch. Mijn vriend stelde voor om het na de bouwvak te gaan proberen, dat vond hij een mooie tijd. Ik stopte in februari met de pil, omdat ik me er niet langer lekker bij voelde, en me cyclus wilde ik op gang laten komen, wel in overleg natuurlijk! Hij vond dat prima, en we zouden het met condooms doen tot na de bouwvak. Ik netjes paar doosjes condooms in huis gehaald, want wilde zeker niet pushen! Wilde alleen voor een kind gaan als hij ook zover was! Wat gebeurde er....mijn vriend heeft 2x een condoom gebruikt, en daarna zei hij ineens dat hij wilde oefenen...omdat hij het ook graag wilde, en niet langer wilde wachten tot na de bouwvak, omdat het heel lang kan duren voor het raak kan zijn! Zo zitten wij nu in onze 2e ronde...en we klussen ons suf! Als ik jou was...zou ik er gewoon een "open" verhaal van maken, luister naar hem, en zorg dat hij ook tijd neemt om naar jou verhaal te luisteren. Zeker niet pushen, dat werkt benauwend bij een man! Nou wens je heel veel suc6, en hoor graag van jou..hoe het gesprek is verlopen! Gr. Marieke
Nou mensen, ik heb het gezegd.... Vanochtend toen ik wakker werd. Ik lag tegen hem aan.... Ik: "Schatje, wanneer denk je dat wij kindjes gaan krijgen" Hij: " Als we het financieel beter hebben " In de auto naar mijn werk toe ben ik er weer over begonnen. Ik vroeg hem of hij een idee heeft op welke termijn hij denkt dat wij het financieel beter gaan krijgen. (hij is er namelijk van overtuigd dat hij meer gaat verdienen), maar dat wist ie nog niet. Ik heb aangegeven dat ik een beetje op het internet ben gaan snuffelen en dat wij het nog helemaal zo slecht nog niet hebben financieel. Ik ben iig wel blij dat het eruit is... het lucht wel op maar ik denk niet dat hij al door heeft hoe graag ik dit eigenlijk wil.
@chantal: je bent het in ieder geval kwijt en hij weet dat jij er mee bezig bent. Mannen houden zich vaak van de domme maar ondertussen zijn ze er ook mee bezig hoor.
ik heb altijd geroepen dat als ik 21 ben echt al vanaf 13/14 jaar)en alles goed geregeld is ik een kindje zou willen krijgen. dus toen we een huisje kregen en we samen woonde we beiden een baan hadden zij ik gewoon "zo en nu is het tijd om de pil te laten staan, wat vind jij ervan" hij reageerde erg positief en na 6 maanden waren we zwanger maar dit werd helaas een mk. de drang om weer zwanger te raken werd steeds groter zowle voor hem als voor mijn en even ging het er naar uitzien dat ik me 21ste niet zal gaan halen en met me 22 moeder zou gaan worden. ineens bleek ik zwanger in januari 2007 net toen ik zoiets had van we slaan een maandje over (december om te feesten) en in september kregen we een prachtdochter (oktober werd ik 22) en vader is echt super dol op haar en kan haar ook echt niet missen. Hij had soms nog zijn twijfels maar zegt nu ook dat dat gewoon angt was voor wat er komen ging. Alicia is echt papas prinsesje
@ Chantal: het belangrijkste is dat je het gezegt hebt en een man reageert meestal niet zoals je dat wil... misschien dat hij er nu wel over nadenkt. Ik hoop voor jullie dat het snel jullie tijd word. En ik ben van mening dat alles met een reden loopt in het leven