Hallo Dames, Deze maand hebben wij een jubileum vorig jaar gestopt met de pil en gister aan de 13de ronde begonnen. Voordat we er aan begonnen dacht ik, ppff je zou er maar een jaar overdoen maar eigenlijk is dat jaar ( gelukkig ) toch best snel gegaan. Nou ben ik eigenlijk nieuwschierig wanneer jullie naar de dokter zijn gestapt. In eerste instantie heb ik er nu nog steeds geen behoefte aan ( wil nog wel iets van 4 rondes proberen ) Ik wil gewoon zo graag spontaan zwanger worden ) Aan de andere kant denk ik dat als ik weet weet wat me te wachten staat dat ik er dan misschien anders over ga denken? Ik ben misschien misschien een beetje slecht bevooroordeeld, ik heb namelijk het idee dat dan gelijk heel je leven op z'n kop gaat staan of valt dat mee? Nou sorry voor me lange verhaal, en voor de gene die de moeite nemen om het te lezen alvast bedankt Liefs
Na een jaar (was wel nog met mijn inmiddels allang ex man). Nu loop ik nog steeds bij gyn dus overstap naar fertiliteitsarts viel mee. Maar al jij nog even wil wachten, moet je dat vooral doen!! Het ligt er natuurlijk ook aan of en wat ze vinden of je leven er van op de kop gaat staan. In het begin zal dit meevallen. Tenminste dat is mijn ervaring. Succes
Hoi, Wat heerlijk als je er zo positief mee om kunt gaan!! Vele vrouwen zitten na 13 maanden volledig in de stress. Ikzelf wist na vier maanden proberen dat er iets niet goed zat, dat voelde ik gewoon heel sterk, dus ik moest nog 8 maanden uitzingen! Ik ben dus meteen na een jaar doorverwezen. En kreeg helaas gelijk. Ik vond de MMM wel heftig, maar dat is voor ieder weer anders. Ik heb vier maanden lang onderzoeken gehad. Toen bleek dat ik een cervixfactor heb, zijn we gestart met IUI. Wat voor ons betekent dat we 4 tot 7 dagen per maand in het ziekenhuis moeten zijn voor echo's en inseminatie. Dus ja, dan moet je je leven daar wel op aanpassen. Bij ons zit ook een vroege overgang in de familie, moeder, oma en tante waren alledrie 39, ik ben nu 31, dus ik kan ook niet even pauze nemen voor mijn gevoel. Maar als jij het gevoel hebt dat je het je (psychisch) en tijdsgewijs kan veroorloven om het te blijven proberen, zeker doen!! Groetjes Patricia
Ik zou voor je gevoel gaan inderdaad. Bij mij was het best wel snel duidelijk dat er iets niet goed ging (regelmatig een cyclus van 2 maanden of langer). En toen we uiteindelijk naar de huisarts gingen ermee is het ook heel snel gegaan, en zitten we nu volop in de MMM. Als jullie je er nog goed bij voelen om het zelf te proberen, zonder arts e.d. dan zou ik dat zeker doen. Kom je bij het punt dat je denkt, nu duurt het wel heel erg lang, dan ga je naar de huisarts.
Hi Wolkje, Wat goed dat je er op deze manier in zit! Ik denk dat je pas naar de huisarts/gyn. moet stappen als je daar zelf helemaal aan toe bent. Op een gegeven moment komt dat gevoel wel vanzelf wel. Wij hadden vrij snel aan de bel getrokken, maar meer omdat het bij mij niet opgang kwam en ik al ietsies ouder ben. Helaas hebben ze bij ons niets kunnen ontdekken en vallen wij onder het kopje 'onbegrepen verminderd vruchtbaar'. De onderzoeken voor de vrouw zijn helaas geen pretje daarom adviseerde mijn huisarts eerst mijn mannetje te laten checken. Dit was gelukkig allemaal goed. Je zou ook eerst zelf op onderzoek uit kunnen gaan? Ben je regelmatig? Voel je je ovulatie? Gebruik je ovulatietesten? Met deze gegevens stap je ook wat meer voorbereid het e.v.onderzoek in. Heel veel suc6 en geluk met wat komen gaat! Liefs Lotteke
Toen wij zwanger wilden worden van de 2e (helaas te te vroeg geboren en overleden) waren we 16 maanden bezig tot ik zwanger was. We hebben 3 maanden bij een fertiliteitsarts gelopen in het ziekenhuis. Ik ben met 13 maanden naar de huisarts gegaan en kreeg meteen een verwijzing naar de gynaecoloog en vanuit de gynaecoloog weer een verwijzing naar fertiliteit en kreeg toen Clomid. Bij onze huisarts was het zo dat je na een jaar zwanger proberen te worden zonder resultaat je dan kan komen en ze dan gaan kijken voor een doorverwijzing. Weet niet of dat overal zo is
Met mijn ex-man lukte het ook niet om op de natuurlijke wijze kindjes te krijgen. Ik ben niet gelijk na een jaar naar de huisarts gegaan, daar was ik niet aan toe. Uiteindelijk ben ik na 15 maanden naar de huisarts gegaan en heb een dooverwijzing gekregen. Daar bleek dat het zad van mijn ex niet voldoende was en zouden we iui krijgen. De iui werd toch gelijk icsi vanwege de zaadkwaliteit, maar uiteindelijk is het niet doorgegaan. Ik vond dat het allemaal erg snel ging eenmaal in de molen. Was wel erg blij dat toen er sprake was van icsi, mijn ex gelijk de behandeling wilde starten, maar de arts ons bewust naar huis stuurde om het te laten bezinken. Overigens is dit niet de reden dat mijn ex mijn ex is Ik zou je gevoel volgen.
Wij hadden redenen om aan te nemen dat het zaad misschien van minder kwaliteit zou zijn dus zijn na 6 maanden al langs de dokter gegaan en het bleek idd het geval ik vond toen alles behoorlijk heftig omdat we gelijk in aanmerking kwamen voor icsi en ik vol werd gepompt met hormonen dit is wel een keuze die je maakt je kunt er ook voor kiezen om na de onderzoeken een pauze in te lassen en alle opties eens goed te bekijken
Ik had een maand of 8 mijn cyclus bij gehouden, waar echt geen touw aan vast te knopen was. De ene keer menstrueerde ik na 30 dagen, dan weer duurde het 100 dagen. En alles wat daar tussen in zat. De huisarts stuurde ons door en binnen 3 maanden had ik een diagnose en behandelplan. Uiteindelijk kwam er van dat behandelplan (clomid) weinig terecht, want ik bleek onverwachts na een cyclus van 100 dagen toch spontaan zwanger te zijn geworden. Wij weten nu wel dat het krijgen van een tweede kindje voor ons niet vanzelfsprekend is. Dus als wij een tweede willen zullen we het wel een tijdje proberen, maar waarschijnlijk toch ook wel weer snel terug naar het ziekenhuis gaan. Wie weet dient nummer 2 zich dan ook alsnog spontaan aan...haha
Bedankt voor al jullie reacties!! Wat een verhalen allemaal... je zou er een boek over kunnen schrijven. @spitsmuis wat hebben jullie een verschrikkelijk iets mee moeten maken zeg! Wat zit de wereld soms toch oneerlijk in elkaar he Bedankt voor jullie advies hoor, ik denk dat ik nog paar maandjes zo ga proberen m.b.v. ovu testen en dan zal ik volgend jaar is gaan denken om dan naar de arts te gaan Ook al hoop ik natuurlijk dat het dan niet meer nodig is!
De verkorte versie : Sept. 2010 gestopt met de pil Apr. 2011 zwanger geraakt Juni 2011 miskraam Jan. 2012 naar de HA Juni 2012 1ste ICSI (nav zaadanalyse van vriend) Sept. 2012 1ste cryo TP mislukt en meteen daarna een spontaan wonder... De MMM is geen pretje, maar ik was wel heel blij dat ik eindelijk wist waarom het dan niet lukte. Helaas is de MMM ook geen garantie dat het dan met hulp wel gaat lukken. Er is maar 1 goed zaadje nodig meis! Ovulatietesten zijn idd wel een aanrader. Hou hoop! Succes, RooDje
wij zijn na iets minder dan een jaar naar de ha gegaan en er bleek idd iets mis, mijn man heeft obstructieve azospermie wat inhoudt dat zijn zijn zaadleiders niet zijn aangesloten en dus geen zaad in zijn ejaculaat heeft. Ik had ovu testen en alles geprobeerd. Je moet je gevoel volgen, als jij nog 4 rondes wilt proberen moet je dat natuurlijk doen. Ik hoop voor jullie dat er niks mis is en jullie gauw zwanger worden!
Ik ben bij de eerste meteen gaan tempen en ovutesten, omdat mijn cyclus erg onregelmatig was. Tip van een vriendin. Zij moest dat namelijk eerst doen na een jaar proberen. Ik kon van de 7 rondes, maar 2x echt een ei vinden. Dus wist dat het moeilijk zou worden. De 2e keer zwanger! Bij de 2e dus weer ovutesten, geen temp meer. Na 4 maanden geen ei, dus uitgelegd bij de ha en gyn. Kreeg clomid, maar net die ronde zwanger... Dus wanneer ga je?! Ligt aan je situatie...
16 nov 2010: mirena verwijderd 23 aug 2011: naar de huisarts 23 apr 2012: doorverwijzing gyn Wij zijn dus na 8 maanden ongeveer naar de ha gegaan mede omdat ik chlamydia heb gehad en bang was voor verkleefde eileiders. Wij hadden van te voren afgesproken dat we blind het advies van de ha zouden opvolgen. Ik heb een kanjer van een ha en die heeft mij toen redelijk gerust gesteld. Toen er in april nog geen positieve test was zijn terug gegaan en zonder problemen doorverwezen. Ik bleek overigens idd een verkleefde eileider te hebben. Sommige dingen wéét je gewoon zonder dat je er bewijs voor hebt. Luister naar je gevoel, praat met je lief en maak duidelijke afspraken over wat jullie wel of niet willen. Wij hebben er heel bewust voor gekozen om elke stap heel rustig te nemen omdat ik al zo gestresst was. Heel veel succes!!
Hoi meiden, Ik heb het er vandaag is goed met mijn vriend over gehad. We waren er alleen snel over uit gepraat want we dachten er alle 2 hetzelfde over. Ook hij heeft er nog geen behoefte aan en wil het nog langer zo proberen in de hoop dat het nog spontaan gaat lukken. Ik ga deze maand dan wel weer aan de slag met ovu. testen. Ook ben ik me er wel bewust van dat een bezoek aan de arts steeds dichter bij gaat komen dus wil me er langzaam aan wel een beetje in gaan verdiepen. Bedankt voor al jullie advies!! En voor de gene die ook nog niet zwanger zijn: Ik duim voor jullie!!!!! Liefs
@Eliz30: Zie ik het nou goed dat je zwanger bent?!?! Wooooow wat goed!!!!! GEFELICITEERD!!!!!!! Hoe voel je je? Super joh!!! Dat geeft de burger weer moed
@Wolkje86 Fijn dat jullie samen een beslissing hebben kunnen maken waar jullie het allebei mee eens zijn. Dat is het belangrijkste!
@wannebemommy: ja dat vind ik ook! ik had ook wel een beetje verwacht dat hij hetzelfde er over dacht mannen maken zich nooit zo snel druk he Alleen soms merk ik toch wel aan hem dat hij het nou ook wel heel spannend gaat vinden dus ja...
Dankjewel meis!! We zijn oh zo dankbaar en blij maar tegelijkertijd hebben het idee dat dit niet echt gebeurt haha. Ik voel me prima! Nergens last van, wie weet maakt dat het zo onwerkelijk. Ik hoop dat jullie heel snel dezelfde verrassing mogen beleven!