Dag iedereen! Ik weet echt niet meer waar ik nog een antwoord moet zoeken dus probeer ik het hier eens even Ik ben nu 24jaar en wou steeds vroeg moeder worden (voor men 25ste eigenlijk zo'n beetje). Men vriend is al zo'n twee tot zelfs drie jaar klaar om vader te worden, hij is er 26 nu, het grootste struikelblok in deze stap ben ik telkens opnieuw geweest... Ik wou samen een huisje kopen en dan pas een kindje maar in deze tijden en hier in de buurt is het zo praktisch onmogelijk om te blijven wachten. Ook men moeder is een zelfs nog groter struikelblok gebleken, eerst wou ze geen kleinkinderen voor haar 50ste (dat is nog twee jaar w8en in haar theorie) nu is heeft ze gewoon radicaal gezegd dat ik geen kinderen mag met hem omdat zij hem niet uit kan staan en ik dan voor haar evengoed geen dochter meer ben. Ik en mijn vriend zijn nu 5,5jaar samen met een onderbreking van 3maanden ergens in die tijdspanne. Ik weet niet goed wat ik moet doen, het kriebelt al een hele tijd voor een eigen gezinnetje te starten maar wegens die redenen zijn we er nog niet voor gegaan.. Iemand goede raad voor me? groetjes!
ten eerste is het jullie keuze, je vriend en jij, je moeder heeft er niets mee te maken. dat wil niet zeggen dat zij MISSCHIEN meer levenservaring heeft en wijzer is....misschien! denk er goed overna en praat met je vriend en je moeder
Jeetje, lastig meid ! Als jullie van elkaar houden, een stabiele relatie hebben en het voelt goed...tja dan zou ik zeggen ga ervoor ondanks wat je moeder zegt. Het is jouw leven en daarin moet JIJ keuzes maken en niet later spijt krijgen, omdat je bepaalde dingen niet hebt of anders hebt gedaan. En zeker niet vanwege iemand anders. Zou je moeder niet bijdraaien als je eenmaal een kleintje hebt?? Zou ze dan niet ontzettend trots en blij zijn? Succes meis, veel wijsheid toegewenst!!
Persoonlijk vind ik dat je moeder er niets over te zeggen heeft. Je bent een volwassen vrouw, dit soort keuzes moet je echt zelf maken! Wel of geen koophuis vind ik ook niet echt een zwaar argument, als je maar een geschikte woning hebt (stromend warm en koud water, legale woning, dat je niet ineens op straat kunt komen te staan). Vind je jezelf er echt aan toe? Dan zijn bovenstaande dingen toch geen reden om te wachten. Maar als je toch twijfels hebt/houdt, zeg ik: niet doen. Een kind krijgen is zo gigantisch ingrijpend en vraagt zoveel van je, dat je het volgens mij alleen moet proberen als je het écht wilt. En behalve er zelf aan toe zijn, weet je zeker dat je een gezin wilt met deze man? Naar mijn mening is het krijgen van kinderen samen, een heftiger beslissing dan trouwen. Een huwelijk kan ontbonden worden en dan hoef je elkaar nooit meer te zien als je dat niet wilt. Kinderen binden je voor altijd aan elkaar. Als je zeker bent van jezelf, en zeker van deze man, ga ervoor.
Ja ik heb ook zo het gevoel dat ik er moet voor gaan hoe men moeder zou reageren als het echt zover is weet ik niet, maar op dit moment is het onderwerp voor haar meer dan taboe (ik ben nog te jong en men vriend is niet goed genoeg in haar ogen). Ik ga het zeker nog is met men vriend bespreken ook al weet ik dat die gewoon staat te springen tot het zover is een echte papa met baby's en kindjes, zeker nu hij net peter is geworden kriebelt het nog eens te meer En men moeder tja ik kan haar men leven uiteindelijk niet laten leiden en moet men eigen keuzes toch is beginnen maken op een bepaald punt denk ik zo...
Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze vroeg oma wilde worden, maar daarom zijn wij er niet vroeger aan begonnen hoor Je moet op jouw gevoel afgaan en op dat van je vriend. Als jullie er klaar voor zijn, waarom niet? Als je twijfelt, zou ik ook aanraden om nog even te wachten...
Ik zou niet zeggen dat ik er niet klaar voor ben hoor Ik heb gewoonlijk het karakter om iedereen gelukkig te willen maken en in dit geval is het gewoon een onmogelijke situatie groetjes
heb je al met je moeder gepraat over hetgeen haar dwars zit..wat er dan precies"niet goed"aan je vriend is? vind ze hem als persoon gewoon niet leuk en klikt het niet?of vind ze hem echt niet een goede vader ofzo? ik vind dat als jij de mogelijkheid hebt om een kindje te kunnen opvoeden en jullie zijn er allebei klaar voor je gewoon je gevoel moet volgen.. hopelijk komt de relatie tussen moeder en schoonzoon weer goed want dat is wel zo leuk als je zwanger bent of een kleintje hebt..dat je dan dingen met je moeder kan delen. ik denk zowiezo dat elke moeder altijd wel ff moeilijk denkt over een schoonzoon want niemand kan altijd totaal voldoen aan moeders eisen toch?
Meid ga dr gewoon voor je moeder heeft niks te maken met jullie beslissing en vaak draaien ze wel bij na eentijdje.. heb ik hier gehad met mn vader en hij kan nou niet zonder mn dochtertje haha.. Als jij en je vriend er klaar voor zijn zou ik er voor gaan
@me83: Lol hij is gewoon helemaal niet goed genoeg voor haar, hij is niet het soort jongen dat ze voor mij zou uitkiezen, ze vind hem gewoon echt niet leuk. Maar ja het soort jongen dat zij voor mij zou kiezen is ook niet leuk dus daarin zijn we al tegenpolen Qua vaderschapsqualiteiten heeft ze hem nog niet met kinderen bezig gezien maar daar is ze dus ook van overtuigd dat het niet in hem zit om een goede vader te zijn. Alle mogelijke redenen dat ze kan bedenken zegt ze ook. En dan dacht ik dat men vader de moeilijke was! @lautjuhhh: Ik hoop ook dat ze echt zal bijdraaien en blij voor me zal zijn als ze ziet dat het mij gelukkig maakt
Je moeder hoeft niet met je vriend samen te wonen en kinderen op te voeden, jij wel, dus dat zij 'm niet leuk vindt... mja, dat is haar probleem. Ik vind het wel heel erg dat ze dat zo bij jou neerlegt en een taboe legt op jouw kinderwens. Dat kan ze gewoon echt niet maken. Ik zou eens een gesprek met d'r aangaan en duidelijk maken dat jij voor hem gekozen hebt, dat jij gelukkig bent met hem en niemand anders wil. En je kinderwens uitstellen puur omdat je moeder niet zo jong oma wil worden... mja, jammer voor haar hoor! Als jullie er klaar voor zijn, dan moet zij dat ook maar accepteren.
Ik vind dat je moeder er niks over te zeggen heeft wanneer jij kinderen krijgt. Je bent 24, dus volwassen.... Als ik goed meereken, was zij ook 24 toen jij geboren werd, dus waarom zou ze dan mogen bepalen dat ze voor haar 50e geen oma mag worden? Mijn ouders zijn ook niet altijd blij geweest met mijn man... Wij hebben in het begin van onze relatie (en nog steeds wel eens hoor) heel erg veel ruzie gemaakt, en mijn ouders waren bang dat ik niet gelukkig was, en dat hij niet de juiste man voor mij was. Zijn er concrete dingen gebeurd waardoor je moeder het niet met jouw keuze voor je vriend eens is? Of is hij 'gewoon' haar type niet? hoe dan ook: heel veel sterkte met je beslissing. Het blijft toch uiteindelijk jullie keuze! Wel ben ik het eens met wat eerder werd gezegd: als je ervoor gaat, zorg dan dat je er allebei voor de volle 100% achter staat, want een kindje verandert je leven ingrijpend, en jullie zijn verantwoordelijk voor zijn of haar levensgeluk! (in ieder geval de eerste jaren...)
@Anna27: Ja daar heb ik inderdaad ook al aan gedacht dat men moeder dezelfde leeftijd had als ik nu toen ze me gekregen heeft.. Ja ruzie momenten hebben we ook wel serieus gehad maar die zijn nu vrij hard afgenomen, denk dat ieder koppel wel is zo een periode van ruzies meemaakt niet? Dat heeft ook aan haar beeld van hem gesleuteld, maar ze vond hem al van het begin niet goed genoeg en toen was het voor mij "het roze wolkje" waar ik op zat van geluk zoals elke beginnende relatie zo mooi en rooskleurig is. Nu zijn we al vijf jaar later en ook wijzer, we hebben al een heel pak meegemaakt samen wat je eigenlijk niet voor mogelijk zou kunnen houden.. Daaraan weet ik als we na dat alles nog samen zijn of terug bij elkaar terechtkomen (na een breuk van amper drie maanden) moet het wel het lot zijn ^^