Ik heb een vraagje wat betreft paniekaanvallen en zwangerschap/bevalling, misschien dat er hier mensen zijn die hier ook last van hebben en zich erin herkennen. Ik had een tijd vóór de zwangerschap echt flinke paniekaanvallen, zelfs op een gegeven moment dat ik het niet meer in de hand had en een tijdje medicijnen moest slikken. Gelukkig heb ik dit na een 9-tal maanden af kunnen bouwen. Erna ging het op zich wel goed, niet zo extreem veel last meer maar wel af en toe dat ik me 'weg voelde zakken' of extreem duizelig werd e.d. 2 maanden later was ik in verwachting gekomen, en vreemd genoeg heb ik tijdens mijn zwangerschap weinig tot geen last gehad... juist nu ik op het einde loop (ben 39 1/2 week) begint het weer wat op te spelen. Misschien omdat ik mij drukker maak wat betreft de naderende bevalling en kraamtijd. Ik krijg het nu af en toe vooral op drukke plekken opeens extreem warm, dat het lijkt of ik geen lucht krijg en bijna flauwval. Het doet me gewoon weer zo denken aan de nare tijd dat ik er geregeld last van had. De VK zegt echter dat dit gewoon plotselinge bloeddrukdaling kan zijn die vaker optreedt tijdens de zwangerschap, en je dan gewoon even moet gaan liggen. Waar ik nu bang voor ben is dat het komt als de bevalling begint, wat ik dus ten zeerste niet hoop... Ik ben als de dood dat ik duizelig word als het kindje eraan zit te komen en ik al met weeën zit. De gedachte alleen al maakt me zo bang, dat er iets zou gebeuren tijdens de bevalling of dat ik in paniek raak van de angst. Een paar weken terug moest ik naar het ZH voor een CTg en ik heb daar dus doodsbenauwd gelegen omdat ik me in de ziekenhuissfeer echt niet comfortabel voel... het was alsof mijn keel dicht werd geknepen en mijn hartslag racete. Stel dat ik straks nou echt naar het ZH moet tijdens de bevalling, wat dan? Of in het ergste geval een KS ofzo... De gedachte alleen al. Herkent iemand dit die ook last heeft gehad van een paniekstoornis? Ik ben zo ontspannen geweest tijdens de zwangerschap over het algemeen, en zo wil ik ook de bevalling tegemoet gaan. Er is niets om me bang voor te maken, toch? Ik ben namelijk nog nooit eerder bevallen en ik weet ook niet wat ik moet verwachten wat dat betreft...
Hier ook een paniekgevalletje Heb het tot nu toe aardig onder controle maar ben ook wel bang voor wat komen gaat, dat ik een paniekaanval tijdens de bevalling krijg en/of begin te hyperventileren....ga het hier nog wel met m'n verloskundige over hebben.
hier ook zo'n gevalletje paniekaanvallen al 1,5 jaar onder controle...maar herken je gevoel wat betreft paniekaanvallen tijdens aankomende bevalling helemaal
helaas klinkt het mij ook erg bekend in de oren , zo vervelend en ook ik heb het regelmatig op drukke plekken en onbekende plekken. het is redelijk onder controle en slik er dan ook geen medicatie voor . Helaas ben ik erg bang voor ziekenhuizen en ben de afgelopen jaren veel geopereerd en kreeg ik van mijn huisarts oxasepam om wat relaxter te worden en angstaanvallen te onderdrukken als ik geopereerd moest worden. dat hielp wel. maar ook ik zal tegen een probleem aanlopen , want ik moet zodra ik zwanger ben moet ik bevallen door middel van een keizersnede.... DRAMA natuurlijk en ik voel precies wat jij voelt..,.. ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan zodra ik tegen die tijd op de OK lig en ze gaan opereren. mag je in het laatste stadium nog oxasepam slikken???? lijkt mij zeker niet! maar ja moet ik dan kiezen voor keizersnede onder algehel narcose omdat ik bang ben voor paniekaanval? wil ik ook eigenlijk niet dus heb tegen die tijd een hele weg te gaan... als ik jou was zou ik je niet laten afschepen door vk met verhaal dat bloeddrukverlaging/verhoging normaal is in zwangerschap want het is veel meer dan dat. heb je misschien gedacht aan ademhalings yoga? sterkte meid!!!
Hey wat fijn dat er nog meer lotgenootjes zijn @DaphneB, tja, ik heb het aangekaart dat ik last ervan had maar ze zeiden dat ik me gewoon rustig moet houden en dat ik heus niet echt flauw kan vallen tijdens de bevalling... Dat veel meer mensen last hebben van duizeligheid tijdens de zwangerschap en alles wel goed komt.... dat realiseer ik me ook wel dat de angst onwerkelijk is, maar krijg de knop maar es omgedraaid als de zenuwen opspelen in dat soort situatie's. Ik had eigenlijk wel beter een yogacursus ofzo kunnen doen bij nader inzien, maar is nu beetje laat... hij kan elk moment geboren worden. Voor onze gemoedsrust is het misschien idd wel fijner op zo'n manier voor te bereiden, je geest lekker rustig te krijgen... Jullie ook heel veel sterkte meiden
hoi, ook ik ben bekent met paniekaanvallen helaas, dit heb ik gekregen naardat ons eerste kindje levenloos geboren werdt. ik las hier ergens een vraag of je oxacepam mag slikken in een later stadium, ik mocht af en toe een tabl nemen van 10 mg als het echt niet anders wou...in overleg met de gyn. miss kun je gyn of verloskundige hier is over vragen, verder heb je ook de pop poly hier kan je als zwangere terecht als je heel angstig bent over de zwangerschap of bevalling je krijgt dan medere controles en een gesprek met een verpleegkundige over je bevalling en hoe jij die het liefste ziet en wil. groetjes doraflora
En ook hier 1 met een paniek/angst stoornis Bij mij is het tijdens de zwangerschap juist erger geworden. Loop nu bij een psycholoog en heb het aardig onder controle. Ben gelukkig niet bang voor de bevalling. Ook heb ik tijdens mijn zwangerschap nog geen oxazepam geslikt, heb ze wel in huis voor geval dat. Heel veel succes, weet in ieder geval dat je zeker niet de enige bent met dit probleem.
Wat vervelend dat je nu je tegen het einde loopt ineens weer met het verleden wordt geconfronteerd. Het is wel normaal dat je een terugslag hebt, maar het beste is om daar niet te veel bij stil te staan en je het jezelf vooral niet kwalijk te nemen. Ik snap wel dat je die neiging hebt omdat je je hele zwangerschap vrij rustig bent geweest, maar doe het niet. Accepteer liever dat je een terugslag hebt, leer daar van en kijk vooruit. Bijvoorbeeld naar het moment dat je je kindje in je armen hebt. Denk niet aan hoe en waar dat gaat gebeuren, maar denk aan het doel. Ik ken de paniekaanvallen inclusief hyperventilatie heel goed. Heb bij allerlei therapeuten gelopen en uiteindelijk ben ik er nu ruim 1,5 jaar van af. Af en toe had ik een terugslag en in het begin werd ik daar boos om op mezelf waardoor het alleen maar erger werd want ik legde er de focus op. Alles wat je aandacht geeft groeit. Net als een plantje dat je telkens water geeft. En dat is nu net de truc. Geen aandacht meer geven. En weten wat er in je lijf gebeurd op het moment je een paniekaanval krijgt. Herkennen en reageren. Bij mij begon het met een angstige gedachte, trok mijn schouders op waardoor je automatisch een verkeerde houding krijgt om adem te halen, vervolgens ging de focus naar de ademhaling die moeilijker ging en....hyperventilatie! Dus schouders laag en ontspan..Wees je bewust van het feit dat er altijd een angstige gedachte aan vooraf gaat. Herken die en zeg tegen jezelf STOP en zoek afleiding. Ik weet zeker dat je je bevalling goed doorstaat! Wij vrouwen zijn hiervoor gemaakt! Niet bang zijn en ontspan!! succes, hoop dat je hier iets aan hebt. groetjes
Bedankt allemaal voor de berichtjes!! Ik hoop gewoon dat ik me op dat moment inderdaad kan focussen op de weeën zelf, en geen paniekgedachten krijg van 'ik moet naar het ZH, wat als iets mis gaat' blabla... dat zal die angst wel in de hand werken. Ik hoop gewoon echt dat we allemaal rustig kunnen bevallen!