@ratatosk Mijn 4de kindje is van mijn huidige vriend, wij wonen niet samen en ik wil ook niet gaan samenwonen en deze baby was echt niet gepland, maar wel heel erg welkom en ik weet zeker dat ik het allemaal ga redden, heb ook de steun van mijn ouders, die heel lief reageerden en me vriendin en broer en een schoonzus, verder zijn er maar weinig mensen die weten dat ik de 4de verwacht, dat komt vanzelf want me buik is niet te verbergen hahahaha, maar met mijn exman heb ik nog steeds slecht contact en sinds hij een vriendin heeft ,d ie geen kids kan krijgen zijn ze opeens heel erg bezorgd over kids en willen dat ze bij hem wonen? maar serieus ik zou het 100000000 keer overnieuw doen , mijn jonste dochte is een schat, net als de anderen en zou haar voor geen goud willen missen...
Wat een vervelende situatie. Kan je maar een echt advies geven en dat is luister naar je hart. Tuurlijk ook naar je man maar als je van zelf uit al niet voor een abortus bent zou ik er zelf nooit voor gaan. Maar jou keuze jou beslissing. En voor alles is er een oplossing. Dus ook van dit. Sterkte.
Ik was ff benieuwd of je ergens anders misschien iets had gepost over je beslissing dus keek ff bij je berichten maar daar vond ik een paar dingen wat ik niet helemaal snap. Hier zeg je: 'Gister een test gedaan en manlief het maar vertelt. We hadden ook al afgesproken dat hij zich na de zomervakantie zou laten helpen (knipknip). Ik was het er helmaal mee eens en vond het mooi zo.Mijn man geeft an dat hij een derde kind niet ziet zitten. Mijn man is er heel makkelijk in en geeft aan dat hij abortus wil'. Maar in het topic van februari's 2010 mamma's zeg je dit: Wie zitten er allemaal aan een derde te denken ik wil wel maar mijn man niet. Wie herkent dit. Dit was op ergens maart zag ik. Begin juni zeg je: 'Hier nu ook zwanegr van de derde manlief toch weten over te halen. Moest er erg aan wennen maar vind het nu geweldig'. Ik vind dit toch wat tegenstrijdig allemaal. Ik hoop dat je er samen met je man uit komt.
Dat is inderdaad wel apart.. Maar wie weet zijn ze geschrokken van het feit dat ze nu werkelijk zwanger zijn en beseffen het nu pas... geen idee eigenlijk.. @Ts ik zou er heeeel goed overna denken in mijn ogen is abortus een moord.. maar goed das ieder zn eigen mening.. Maar bedenk dat je er ook heeel veel spijt van kan krijgen..
Heel moeilijk idd! Ik kan mezelf niet voor stellen dat ik een kindje van mijn man en ik ooit weg zou kunnen halen. We houden van elkaar, jullie ook denk ik...ik weet niet zou het niet kunnen. Ik ben bang dat je je man gaat verwijten als je de baby weghaald...Moeilijk Ik ben niet tegen abortus soms is het echt beter
Vervelend dat je man zo reageerd. Maar wat ik niet begrijp is dat hij aangeeft dat jullie relatie het misschien niet red met een 3de kindje. Maar jullie andere 2 kindjes hebben dat effect toch ook niet gehad? Ik vind het een beetje drijgen. Tuurlijk, jullie hadden een andere keuze gemaakt als je niet zwanger was geworden. Maar om nu direct over einde relatie te gaan hebben? Hopelijk maak je voor jou een goede keuze!
Het lijkt me vreselijk moeilijk. Ik ben er zelf erg bang voor dat het ons ooit zou gebeuren: met mijn hoofd en mijn hart weet ik dat nog een kindje erbij te zwaar voor ons zou worden. Maar of ik een abortus zou aankunnen als het ooit zo ver zou zijn? Ik weet het niet. Ik weet haast zeker dat mijn vriend er net zo makkelijk over zou praten als jouw man, dat we zouden moeten kiezen voor een abortus. Het is voor een man nu eenmaal écht anders dan voor een vrouw, zeker als zij al eerder kinderen heeft gekregen. Ik denk dat je jezelf niet helpt door erover te denken als: het zijn alleen nog maar cellen, terwijl je het zelf anders voelt. Erken je eigen emotie meer, anders ga je er zeker nog last van krijgen later (mocht je toch besluiten tot een abortus). Hoe dat zit met die eerdere posts, geen idee. Ik hoop niet dat je ons wat op de mouw speldt, of jezelf. Was deze zwangerschap nou een bewuste keuze of niet?
Het kan misschien voor een man anders zijn, maar de man ziet weer het verdriet van zijn vrouw. Maargoed, soms is het idd beter maar ben ik erg kort door de bocht als ik zeg, als je echt geen kinderen meer wilt dat ook niet hoeft te gebeuren. oke, zat vrouwen die niet tegen de pil kunnen, en het condoom kan scheuren maar laten we eerlijk zijn als je ECHT geen baby meer wilt, dan is dat toch mogelijk lijkt me?! misschien ben ik kort door de bocht.
Ja en nee. Dan zou je of voor een sterilisatie moeten gaan (en zeker bij mannen blijft er een minimale kans dat hij toch nog zaadjes maakt) of nooit meer seks moeten hebben. Ik vond een sterilisatie voor mezelf net wat te ingrijpend en nooit meer seks is ook geen optie. Ik heb een mirena laten plaatsen. Is niet 100% betrouwbaar maar komt wel in de buurt. Ik denk wel dat er weinig zwangerschappen ontstaan bij volledig correct gebruik van anticonceptie, in elk geval minder dan je zou denken als je dit forum helemaal leest. Pil te laat genomen, of ziek geweest, of een keertje zonder condoom omdat het niet in de buurt van de eisprong zou zijn, of toch al tijdens het intro de kerk pas uit, dat soort dingen.
Wat zou er gebeuren als je het kindje houdt, volgens mij wil je het zelf graag houden... Denk je dat je man dan bij je weggaat? Lijkt me niet toch? Ik neem aan dat jullie hier wel uitkomen... Ik ben zelf ook onverwachts zwanger van de 5e... mijn man heeft gewoon superzaad... we hebben nl 9 dagen voor mijn ei onveilige sex gehad en daarna geen sex en toch zwanger... Daarnaast had de gyn gezegd dat ik voorlopig toch niet zwanger kon raken (persisterend follikel) tsja... en ja ik weet zeker dat het 9 dagen ervoor was, want én ik heb de eisprong gevoeld én uit de echo bleek hetzelfde . Wij waren er eerst ook niet blij mee, ik was mezelf aan het orienteren op sterilisatie, mijn lichaam zou het erg zwaar krijgen, de vrees voor weer teveel bloedverlies en een postpartumdepressie zaten (en zitten) hoog. Toch waren we wel snel om. Ten eerst zou ik abortus nooit kunnen, alleen het idee al dat ze zo'n beebje helemaal kapot zuigen. Maar waar er 4 kinderen zijn past ook nog wel een 5e. We konden verder alleen maar praktische bezwaren bedenken, die we ook zo weer van tafel konden vegen . Wel wilde ik zekerheid van de gyn dat het voor mij lichamelijk niet bezwaarlijk was. Dat was het niet, in die zin dat ik het wel echt rustig aan zou moeten doen en goed naar mezelf moet luisteren.
Ik denk dat je man erg geschrokken is. Hij moet ook even aan het idee wennen, maar denk dat als je er smane over praat... Hij heeft het kind zefl verwekt, weet natuurlijk niet hoe het is gegaan met anticonceptie... Wij waren ook klaar na 2 kindjes, praktisch en financieel gezien was een derde gewoon niet te doen. vonden we. 2 is veel handiger. Dus spiraal geplaatst en al mn spullen weggedaan. Toch hebben we besloten nog voor een 3e te gaan. Ja het is passen en meten. maar voor een praktisch probleem is altijd wel een oplossing. Als je het kind weg laat halen voor je man, zal je huwelijk wrs ook op de klippen lopen. Je zal hem altijd gaan verwijten dat je het kind van hem moest weg halen.... En een kind uit liefde verwekt, ik zou het niet weg laten halen, maar voorkomen dat het verwekt zou kunnen worden! Praat anders eens met vrouwen die een abortus gedaan hebben, 9 vd 10 hebben er spijt van en denken elke dag aan dat kindje wat er toch nooit is gekomen. En als je gaat kijken hoe een abortus gebeurd, ik moet er niet aan denken!! Misschien, als je er SAMEN uitkom dat een derde geen optie is, dat je dan beter adoptie kunt overwegen, jullie hebben langer bedenktijd en het kind word niet kapotgezogen en mocht je het toch niet willen maak je er mensen heel blij mee die WEL graag een kind willen... Wat je beslissing ook word, succes ermee...
Ik ben nu ongepland zwanger van de 2e, ik wist na de ma helemaal niet of ik nog wel een 2e wilde. (en daarvoor twijfelde ik ook al, maar mijn man wil zo graag) Ik had na de ma zoiets van, ik doe het niet meer, ik vind het heerlijk met 1 kind. En toen was ik ineens toch zwanger. Toen mn ongi uitbleef zei ik nog voor de grap tegen mijn man, als ik nu zwanger ben is het een onbevlekte ontvangenis, want we hebben het steeds met condoom gedaan. En toen stonden er ineens toch 2 strepen op de test, en mijn man zei, uh ja, er is wel 1 condoom gescheurd. Hadtie alleen even niet verteld op het moment zelf :x Daar hebben we vreselijk ruzie om gehad. Abortus is niet in mijn hoofd opgekomen, maar ik baalde er wel van. Mijn gevoel vloog heen en weer tussen blijdschap en balen. Heel vreemd. Ik merk ook dat ik er gewoon heel erg aan moet wennen, en dat ik de misselijkheid veel minder goed verdraag dan met de vorige zwangerschap, puur omdat ik steeds denk, dit was niet mijn keus. Maar, inmiddels gaat de blijdschap wel steeds meer overheersen. Ik denk ook steeds vaker, jeetje, dat kindje wil wel heel graag bij ons zijn (op de 1 of andere manier denk ik dat dit hetzelfde kindje is als bij de ma). Als we nu voor een echo moeten ben ik ook steeds bang dat het hartje niet meer klopt. Dus met de liefde voor dit kindje zit het al wel goed, tis alleen nog af en toe even de paniek, van oh jee, kan ik het allemaal wel met 2 kinderen. Tis moeilijk uit te leggen, dat gevoel, omdat ik zelf nog zo heen en weer geslingerd word, maar denk er nog even goed over na, wie weet gaat je man er na een week of 2 ook anders tegenaan kijken. Veel sterkte in ieder geval!
@ Foxter, wat goed dat je ondanks dat je niet wist of je een tweede wilde toch ervoor gaat, er zijn genoeg mensen die voor de gemakkelijke weg gaan en het toch voor een abortus kiezen, zodat ze deze keuze toch nog hebben. @ dennismartine, Ik ben ook wel nieuwsgierig wat je nou hebt besloten.
Wow foxter, dat is me een verhaal. Kan me goed voorstellen dat je een flinke ruzie hebt gehad met je man over dat gescheurde condoom. What was he thinking dat hij je dat niet verteld heeft?! Dit kindje wil idd heel graag bij jullie komen. Het gaat je lukken hoor, met 2. Het is zo af en toe erg zwaar, maar je krijgt er ook veel moois voor terug. Organiseer hulp, zodat je af en toe wat tijd voor jezelf (en voor jullie als stel) kunt vrijmaken. Ben het overigens totaal niet eens met bloem24 dat abortus 'de makkelijke weg' is. @TS: ben ook benieuwd hoe het verder gaat. en hoe het nou zit, of deze zwangerschap echt ongepland is ontstaan of toch een bewuste keuze is geweest...
Sorry dat ik het zeg maar jullie relatie is volgens mij stabiel en ik vind gewoon wie met vuur speelt moet op de kolen zitten
Sorry even weggeweest en veel reacties zie ik. We hebben samen veel gepraat en besloten de kleine gewoon te laten komen. Moet nog erg wennen aan het feit dat ik zwanger ben. Familie was ook erg verrast. Over 2wk afspraak bij verloskundige.
Dat andere forum is mijn zus wij hebben alle zwangerschappen bijna samen gelopen. Vandaar waarschijnlijk dit misverstand. Ik typ voor het eerst hier een onderwerp. Heb toch bijna geen tijd om dit soort dingen bij te houden. Sorry voor de verwarring.