Na een jaar gegaan voor een tweede. Intake etc. We wilde graag een tweede en de eerste duurde 6 jaar, 6 tps dus niet verwacht dat het snel zou gaan. Maar wat was ik bang. Tijdens het traject kwamen alle emoties weer terug, weer een mogelijkheid op negatieve testen. Hoe ga ik daar mee om, kan ik dat wel aan. Wat een mazzel voor mij dat het meteen in 1 keer goed ging. Heel eerlijk, wij hadden afgesproken sowieso geen nieuwe icsi poging te doen, alleen cryo's. Maar ik weet niet of ik ze wel op had gemaakt had de 1e tp niet was gelukt. Ook wel 1 van de redenen dat ik geen 3e wel. Mijn mentale toestand wil ik niet riskeren. 2 kinderen onder de 3? Ik vond het pittig. De oudste was nog geen 2 toen de jongste geboren werd. Maar het is ook een samenloop van omstandigheden. Fysiek was de 2e zwangerschap veel pittiger. Ik was erg moe en had last van mijn bekken, maar je hebt minder tijd om uit te rusten. En pas sinds een paar maanden merk ik dat ik hormonaal rustiger ben en daardoor mentaal en fysiek ook veel beter in mijn vel zit. Heb het eerste jaar als vrij zwaar ervaren. Maar dat is enorm persoonlijk. Als ik nu kijk hoe ze met elkaar spelen en doen vind ik fantastisch dat ze zo (relatief) dicht op elkaar zitten. Ik snap je twijfel, en ondanks dat ik het best pittig vond heb ik er geen spijt van dat we zo snel zijn begonnen..
Ik heb mijn cryo's ook in een kunstmatige cyclus gedaan dus alles was bij mij plat gelegd. Mijn arts zei we willen dat alles zo optimaal mogelijk is en dat is bij jou met medicatie. Ik had niet veel tijd en bij kunstmatige cyclus kon ik gelijk de maand na de mislukte poging door.