Lieve dames, Wellicht dat sommigen mij nog wel herkennen van eerder, ik heb ruim een jaar niet op het forum geweest. Eind augustus 2014 ben ik moeder geworden van een prachtig meisje. Mijn man en ik konden niet blijer zijn. Na allebei de diagnose 'verminderd vruchtbaar', 5x ovulatie inductie, 2x IUI en één IVF met overstimulatie. We waren het gelukkigste stel ter wereld. Tot februari 2015. Onze dochter was 5 maanden en had net zelf een week in het ziekenhuis gelegen. Op 7 februari ging mijn man erin. Letterlijk doodziek. Hij bleek een bloedvergiftiging te hebben en hij heeft dit, godzijdank, overleefd. Maar daar hebben we wel een prijs voor moeten betalen. Hij is in totaal ruim 9 maanden van huis weggeweest. Daarnaast heeft hij helaas in april een dubbele onderbeenamputatie gehad. Mijn situatie is nu dus dat ik met een zwaar gehandicapte man en een kind van 18 maanden zit. We willen heel graag een tweede. Mijn wens begint alweer flink aan te trekken. Nou kan mijn man zich behoorlijk goed redden, maar onze dochter wil momenteel nog weinig van hem weten. Verder is hij momenteel nagenoeg impotent. We weten nog niet hoe het met zijn spermakwaliteit is, maar die was altijd al slecht. We hebben gelukkig nog 1 cryo over, maar deze had fragmentaties, dus daar verwacht ik ook niet veel van. 22 februari hebben we een eerste afspraak staan. We wisselen van streekziekenhuis naar het umc, vanwege een juridische zaak. Helpen jullie mij hopen dat het nog een keer gaat lukken? Liefs, Aster
Ik duim en hoop mee! Wat een ellende hebben jullie achter de kiezen zeg. Hoop dat het geluk nu met jullie mag zijn.
Ik ken je niet, maar wil toch even reageren nadat ik je verhaal heb gelezen. Tjonge, wat een jaar hebben jullie achter de rug, na daarvoor juist de blijdschap van een prachtig wondertje! Dapper dat jullie je hierdoor niet laten weerhouden jullie wens voor een tweede achterna te gaan. Veel succes en ik hoop dat jullie het nog eens mag lukken!
Lieve reacties, dank jullie wel! Ergens ook wel fijn om (weer) zo'n warm bad te hebben om je ei in kwijt te kunnen!
Wat een heftig verhaal zeg. Wel super stoer dat je ondanks alles het toch weer aan durft om het ivf traject weer in te gaan. Heel veel sterkte ermee en hopelijk met een prachtig resultaat!
Wil je een digitale knuffel geven, wat een heftige tijden hebben jullie gehad. Ik hoop een mooi tweede wondertje voor jullie.
He Aster! Ik 'ken' je nog! Tegelijk IVF gedaan en in sept bevallen ve dochter. Je had toen net een nieuw huis gekocht. Meid, maar wat een verhaal... Schrik enorm. Dat is toch niet te filmen, dat jullie zoiets moeten meemaken?? Wat zullen jullie intens blij zijn met elkaar. Tegelijk dus enorm wennen ad nieuwe situatie voor jullie allemaal, lees ik. Meer dan begrijpelijk, leven staat op de kop. Ik vind het mooi hoe diep zo'n kinderwens dan zit. Snap helemaal dat jullie er weer voor gaan, ondanks de heftige situatie. Spannend! Ik ga heel hard voor jullie duimen en een dikke digi knuffel meid!
Ik ken jou ook nog! Wat leuk dat jullie ook weer voor een kindje gaan. Wel goed kl*te dat het nog niet gelukt is. Vind je het de tweede keer mee of tegenvallen? Ik zie op tegen weer een punctie, maar heb weinig vertrouwen in onze cryo..
Andere dames ook bedankt voor de steun! Nog een week. Enorm spannend! Het komt ineens heel rap dichtbij..
Veel succes meid! Wat een verhaal! Wens je veel geluk en hopelijk komt er een tweede wondertje voor jullie !
Dank je! We hopen op een tweede wonder, maar we weten ook heel goed dat het niet vanzelfsprekend is. Zelf denk ik dat ik eerst weer af moet vallen en daar probeer ik ook heel hard m'n best voor te doen. Is alleen niet altijd makkelijk. Ik ga duimen voor ons allebei!
Nou, vandaag de eerste afspraak gehad! Toch weer zenuwachtig, stom hè? Ze waren onder de indruk van ons verhaal. Helaas is het nu niet meer zo gemakkelijk om zomaar een cryoterugplaatsing te doen. Zoals de arts het zelf zei: "We zijn deels verantwoordelijk voor ieder kindje dat met onze hulp geboren wordt". Dus moet eerst beoordeeld worden of wij eventuele teleurstelling van een mislukte behandeling, maar ook of wij de komst van een tweede kindje fysiek en mentaal wel aan kunnen. Dit alles alleen omdat het trauma van mijn man nkg zo kort geleden is. Ergens snap ik dit, maar het doet ook pijn. Iedere gek kan zomaar een kind krijgen en wij moeten eerst beoordeeld worden. We weten erg goed waar we aan beginnen en zijn daarnaast heel realistisch. Maar goed. 10 maart dus een beoordeling door een medisch maatschappelijk werker. De gynaecoloog zei dat ze zich er geen zorgen over maakte, maar toch. 16 maart dan weer terug bij de gynaecoloog. En daarna mogen we in de eerste cyclus onze cryo terug laten plaatsen. We hebben 90% kans dat die goed ontdooid! En dan 15 tot 20% kans dat onze eskimo blijft plakken. Genoeg tijd dus om eraan te wennen dat we dit echt gaan doen! Spannend!
Jeetje meid weer een klap in jullie gezicht. En snap je gedachte van iedere gek.... Ik hoop echt dag het jullie gegund is. Ik houd je in de gaten. Xxx
Dank je, schat! Ergens denk ik dat het wel goed gaat komen. Het is alleen spannend om de held molen weer in te gaan..