Hallo allemaal, De titel zegt het al een beetje. Wie heeft hier ook mee (nog steeds mee) te dealen gehad? Heb nu 1 jaar bekkenpijn door traumatische bevalling. Heb al van allerlei behandelingen gehad van fysio, osteopaat en revalidatie maar nog steeds niet klachtenvrij. De wens voor gezinsuitbreiding is heel sterk maar zit zo in dubio omdat ik bang ben dat het alleen maar erger zal gaan worden. Niemand kan uiteraard de toekomst voorspellen dus ben op zoek naar ervaringen en eventueel tips die je goed hebben geholpen bij het maken van je keuze. Vooral gericht op de vrouwen die nog bestaande klachten hadden en opnieuw zwanger zijn/ werden.
Ik ben bijna uitgerekend met stuitproblemen na een breuk tijdens m’n eerste bevalling. (Valt onder bekkenproblematiek) Tijdens m’n zwangerschap veel last gehad van het gebied en nu het aan het verwerken is veel minder. Ben wel benieuwd naar de uitkomst na de bevalling.
Ik heb ervaring, was maar goed dat het extra lang duurde voordat ik zwanger raakte. Daardoor was mijn startpunt wel beter dan zeg na een jaar na de bevalling. En hoefde ik kind amper te tillen, was hij bijna zindelijk en ging hij naar school en klom zelf op de fietsstoel. Een zelfstandiger kind was écht een must merk ik nu. Want ik ben wel weer in rolstoel belandt en heb nu nog steeds bed in de woonkamer. Ik bem de tweede zwangerschap wel beter door gekomen (ik hoefde niet iemand te bellen om mij aan te kleden bv) doordat ik veel beter om mijn grenzen dacht maar heb alsnog flinke terugval (en met uitjes zoals dierentuin heb ik rolstoel nog nodig) En revalideren met 2 kinderen valt best tegen, even rusten wanneer de baby ligt is er ook niet bij met een stuiterende kleuter haha. Ik had dit echt niet kunnen doen met een 2 jarige bv. Ik heb veel hulp gehad van mantelzorgers,maar als mijn man nu een nacht weg zou gaan, zou ik mij niet alleen redden. Werken zie ik de komende jaren ook nog niet gebeuren, daarvoor is de schade te groot. Zonder mantelzorg red ik het ook niet: op slechte dagen heb ik hun hulp nodig om bv oudste op te halen of bezig te houden
Weet niet of het te vergelijken is, bij mij zit het probleem niet bij mijn bekken maar in mijn heup @Milkyway7 zoals hierboven al geschreven, ik heb niet specifiek bekken problemen maar heupproblemen over gehouden aan een auto-ongeluk. Weet dus niet of je er daadwerkelijk iets aan hebt. Ik ben nu voor de 2e keer zwanger na het auto-ongeluk en normaal al niet klachtenvrij. Bij mijn vorige zwangerschap heb ik eigenlijk aanzienlijk minder klachten gehad, overigens indertijd zwanger geraakt via een traject en tijdens het traject aanzienlijk minder pijn gehad. Aldus de arts kon dat een positieve bijwerking zijn van de hormonen, ze had dit al vaker gehoord. Toen had ik alleen de oudste rondlopen en die was met bijna 10 uiteraard behoorlijk zelfstandig wat de zwangerschap ook wel makkelijker maakte als ik het vergelijk met nu. Nu ben ik opnieuw zwanger maar helaas dit keer aanzienlijk meer klachten en voel ik me nog beperkter dan ik zonder zwangerschap al ben. Onze wens voor deze 2 wondertjes was echter enorm groot en in de jaren sinds mijn auto-ongeluk heb ik een behoorlijk vangnet ontwikkelt. Al moet ik er wel bijzeggen dat ik wat dat betreft wel blij ben met het thuiswerken vanwege corona van mijn man. Maar goed ik ben behoorlijk eigenwijs en vind het na bijna 8 jaar nog steeds moeilijk om niet over mijn grenzen te gaan. De oorzaak ligt welliswaar in mijn heup maar dit straalt wel naar mijn bekken toe. Mijn tip zou zijn, kijk wat je nu kunt zonder over de fysieke grenzen te gaan en kijk vervolgens hoe je dit op kan vangen wanneer die fysieke grens lager komt te liggen. Bijvoorbeeld door een mantelzorger, maar ook back-up voor je eerste kindje wanneer nodig. Een zwangerschap met een dreumes/peuter is heel anders met klachten dan met een wat zelfstandiger kindje of zonder kind. En mocht je wederom gebruik moeten maken van een traject om zwanger te worden (begrijp uit je onderschrift dat dit bij de 1e zo was) zou ik het zeker bespreekbaar maken.
Wat vervelend voor je zeg. Ik hoop dat het binnen de perken blijft. Ik heb ook nog met name last van stuit en trekkend gevoel in de billen.
bedankt voor je antwoord! Zal goed na gaan denken en concreet maken voor mezelf welke hulptroepen en middelen ik kan inschakelen tegen die tijd. Ik begrijp dat het hebben van een zelfstandig kind logischerwijs makkelijker is dan een kleiner kind. Helaas is dat niet voor ons weggelegd gezien mijn leeftijd en inderdaad een fertiliteit traject wat ook voor een 2de kindje zal gaan gebeuren.
Had al een vermoeden dat je ook nu mogelijk een traject nodig zou hebben. Zou het daar in ieder geval wel bespreken, hier zijn er qua pijnbestrijding wel afspraken over gemaakt. Verschil in pijn kan hier ook deels komen doordat ik nu op een pcm af en toe na geen andere medicatie meer gebruikte, bij de vorige zwangerschap had ik nog medicatie zodat ik kon slapen ondanks de pijn. heb die na de zwangerschap niet meer opgestart, zoals ik al zei ik ben eigenwijs. Nu zal dat na de bv wel weer gebeuren op advies van de arts en mogelijk nu ook nog tijdens de zwangerschap al zal het dan niet constant zijn. Maar een nachtje slapen is best welkom En wanneer je de juiste ondersteuning hebt is je kind ook soort van zelfstandig, althans minder afhankelijk van jou alleen.