Hallo allemaal, Ik ben eigenlijk opzoek naar verhalen en tips van dames die in een soort gelijk schuitje zitten als ik. Januari 2013 besloten mijn partner en ik dat we helemaal klaar waren voor een klein wondertje dus gestopt met de pil en aan de slag maar! Een zwangerschap bleef uit we kregen beiden steeds meer twijfel en dat heeft ons doen besluiten in oktober vorig jaar naar het ziekenhuis te gaan. De medische molen, zo niet gewild maar de onzekerheid was erger dan de stap naar het ziekenhuis. Veel onderzoeken gehad en uiteindelijk na lang wachten kregen we afgelopen januari dan de uitslagen. Het woord werd eerst naar mij gericht de conclusie was kort alles werkt zoals het hoort. Toen was mijn partner aan de beurt zijn angst was extreem groot en helaas bleek zijn angst terecht, de uitslag er is 0 zaad gevonden bij hem de arts vertelde dat het vrij weinig voorkomt dat er echt geen zaad te vinden is. Omdat mijn partner sinds september vorig jaar last heeft van een burn-out had hij mij al verteld als er iets bij hem zou zijn hij niet verder wilde op dit moment even. Toen de uitslag kwam was het dan ook gelijk duidelijk, de kinderwens moet wachten. Uitzichtloos is de situatie niet er zijn 3 mogelijkheden waardoor er geen zaad gevonden is: - hij maakt geen zaad aan door een probleem met hormonen - hij heeft een verstopping - het zaad gaat de verkeerde kant op en komt er uit met plassen ipv tijdens de daad. Om volledige te weten wat de oorzaak is zal er bloed geprikt moeten worden etc en dat is een stap te ver momenteel voor mijn partner. Zodra duidelijk is wat de oorzaak is kunnen we pas een plan gaan maken en weten we pas op wat voor manier we uiteindelijk zwanger kunnen worden samen. Duidelijk is wel dat de roze wolk van het krijgen van een baby is wel een beetje uiteen gespat, de kans zit er dik in dat ons kindje niet via de "normale" weg er zal komen. Het wachten op dit moment valt me niet heel zwaar mijn partner gaat 100% voor. Zie eigenlijk ook heel erg op tegen het traject waar we nu ingaan het word zo medisch ipv liefde ofzo.
Hee Xprincess, jeetje wat een verhaal. Wil je gewoon even een hart onder de riem steken. Neem even de tijd om dit te verwerken, jullie vinden wel een manier om ermee te dealen. En dan bekijken jullie het gewoon stapje voor stapje. Heel veel sterkte!
Lieve Xprincess, Ik begrijp dat je dit zo niet had bedacht van tevoren. Iedereen lijkt ook maar gewoon kindjes te kunnen krijgen. Zelf wisten wij van tevoren dat er een grote kans inzat dat we het medische traject in moesten omdat mijn man kanker heeft gehad vroeger en chemo daarvoor heeft gehad. En voor ons tweede kindje hebben we dan ook IUI gedaan. Nee, het is niet het meest romantische, maar met veel humor hebben we er het beste van gemaakt. Ik vond de behandelingen zelf meevallen en nu ik zwanger ben, maakt het me echt niets meer uit hoe dat zo gekomen is. Wij zijn bij Medisch Centrum Kinderwens geweest, een kliniek gespecialiseerd in fertiliteit. Dus in de wachtkamer zaten alleen maar mensen met dezelfde uitdaging. Dat heeft echt mijn ogen geopend hoeveel stellen kampen hiermee. Je bent echt niet alleen en het kan iedereen treffen. Neem inderdaad de tijd om dit even te verwerken. Maar probeer ook een beetje met de wind mee te waaien. Er komt veel op je af en je moet je eraan overgeven. Dat is heel moeilijk, hoor, dat weet ik Maar als je straks hopelijk je kleintje in je armen houdt, dan is het 't allemaal waard geweest. Heel veel sterkte samen!!!!!!!
We nemen inderdaad ook rustig de tijd om te wennen aan het idee en de nieuwe situatie! Het is een klap maar we kunnen dit overwinnen ! thnq voor jullie berichtjes x
meid, wat een heftig verhaal! ik zou zeker je vriend alle tijd geven om weer helemaal zich zelf te worden voordat je evt verder gaat in de MMM de mmm gaat ook zeker niet in de koude kleren zitten.. heel veel succes de komende tijd!! en sterkte met je vriend!!
Lieve xprincess, ik zit niet in hetzelfde schuitje, maar wil jullie wel veel sterkte wensen de komende periode en hoop dat jullie een goede manier voor jullie zelf vinden om hier goed mee om te gaan. Neem de tijd zolang als jullie dat nodig achten en doe vooral niets waar jullie niet achter staan! Succes!
Dag princess, ik zit in hetzelfde schuitje. Met mij was ook alles ok, bij mijn man werd tot twee keer toe geen enkele zaadcel gevonden. Hierna tal van onderzoeken en na vijf maanden een TESE-operatie (wordt een stukje van de teelbal genomen om zaadjes te zoeken). Dit is bij ons gelukt. Na 1 ICSI-behandeling ben ik nu 12 weken zwanger van de vierde terugplaatsing. Dus moed houden! Je gaat nog veel verdriet kennen, maar het kan ook goed aflopen. Ons MMM-clubs is er een topic met meiden in dezelfde situatie: 'geen enkele zaadcel gevonden deel 6'. Veel sterkte!
Jemig de weg is dus nog hobbelig die komen gaat. Geweldig dat je zwanger bent nu na zo'n weg is het meer dan gegund ! Ga wel is kijken in dat topic, het is fijn om verhalen te lezen van dames die precies het zelfde doormaken! Bedankt voor je reactie