Wij hadden altijd de wens voor 3 kinderen en nu is onze wens uitgekomen . Het is heerlijk, ben ontzettend blij met mijn drietal en het gaat lekker hier in huis. Tijdens de (rottige) zwangerschap riep ik de hele tijd, dit doe ik nooit meer, blij dat dit de laatste keer is! Maar... nu ligt daar een heerlijke baby en heb ik de rottigheid van zwangerschap al weer verdrongen, heb zoiets moois ervoor terug gekregen. En alles wat nu 'voor het laatst' is, maakt me toch (onverwacht) erg verdrietig. Het kriebelt weer, en het kriebelt echt, terwijl ik 1001 redenen heb om het echt niet te doen, nog een baby. Ik had zo gehoopt dat ik overvallen zou worden door een gevoel van, het is goed zo, wij zijn nu compleet... Maar helaas is het tegenovergestelde waar! Hoe is/was dit voor jullie? Zou dat gevoel ooit komen, of ben ik gedoemd om met rammelende eierstokken rond te lopen (tot ze het niet meer doen ).
Bij ons zou het er bij 1 blijven, vorig jaar toch de kriebels en nu net bevallen van de 2e. Een aantal in m'n omgeving zegt dat 2 er meer dan genoeg zijn en dat ik er niet jonger op wordt (ben "al" 34...) en bepaalt eigenlijk dat het zo genoeg is?! Ik weet het niet! Heb idd niet het idee dat ik nu klaar mee ben! We gaan het zien in de toekomst 😉
Lastig is het idd..Na een heel zwaar 1e jaar met onze zoon (heftige reflux), gaat hier nu alles helemaal goed. Ja het is hard werken met 3 kids maar dat weet je nu eenmaal. En het is superleuk, ik ben een hele trotse mama maar ergens blijft het toch wel knagen. Ja ik zou nog best een kindje willen. Maar...hoe zou dat gaan? Nog zo'n jaar dat overleef ik niet denk ik..Maar zo hoeft het niet te gaan. Dat weet je alleen niet van te voren. Van de week op kraambezoek,en als ik dan zo'n kleintje aan de borst zie...pffff dan krijg ik wel weer kriebels. Het gaat hier niet gebeuren want man wil absoluut niet en ik snap het ook wel. Ben nu 40 dus tja, het is ook wel mooi zo. Maar voor mijzelf vraag ik me wel af, wanneer gaat dat gevoel dan weg? Ik hoop wel binnenkort want soms ben ik er wel verdrietig over
Hier had ik ook het idee na derde wel het idee zou krijgen compleet te zijn. Zeker omdat ik bij de derde een losgelaten placenta had en wij het beide bijna niet gehaald hadden. Maar zelfs ondanks dat blijft het bij mij kriebelen en als mijn een vierde zou willen zou ik er zo voor gaan. Dus hier ook waarschijnlijk tot de overgang rammelende eierstokken, want ook al zou er een vierde komen, blijft het ws toch weer kriebelen.
Dat verdrietige gevoel ken ik heel goed en heb het daar soms moeilijk mee. Voor de komst van ons zoontje zeiden wij dat een opzich wel goed voelde. Mijn hart zegt nu dat ik echt graag een tweede wil. Weet alleen niet of er nog een tweede komt. Dan heb je soms van die slik momenten. Zou dus geen baby meer in mijn buik voelen. Alles wat ik nu mee maak met mijn zoontje zal dan de laatste keer zijn.
Oh dit herken ik. Ik dacht na alles wat we mee hebben gemaakt zoveel verdriet 9miskramen dat ik met 1 het wel genoeg vond maar valt dat even tegen ik zou zo graag nog een tweede willen ondanks alle miskramen die ik gehad heb en ik weet ik moet dankbaar zijn dat we 1 groot wonder hebben gekregen maar ik zou ons wonder zo graag een broertje of een zusje geven als het zou lukken natuurlijk
Zo herkenbaar dit....idd het gevoel dat je nooit meer een baby in je buik voelt schoppen, nooit meer de geur van pasgeboren baby...dat alle ervaringen met de jongste ook gelijk de laatste keren zullen zijn. Ik wil stiekem nog wel graag een derde, al denk ik dat vl er wel klaar mee is.... Ook de vraag of ik mijn positiekleding nu kan weggeven of het toch nog maar even moet bewaren....
Hier gaat wel de babykleding door naar een collega. Positiekleding is weg gegaan via Mp. Maar wel met een brok in mijn keel. Mocht er wel een tweede komen dan pas over een paar jaar (3 a 5 jaar).
Ik krijg het nog niet over mijn hart om de spullen weg te doen kleertjes heb ik nog en ook mijn positiekleren zijn nog niet weg
Hier het zelfde, net bevallen van de tweede en ook wij zijn compleet.. of toch niet?? Misschien zijn het de hormonen...
Haha en hier ook hetzelfde. Kon na de 1e niet wachten weer zwanger te zijn en een 2e kindje te mogen krijgen. Hoopte zo dat ik na de 2e niet weer zulke sterke gevoelens zou krijgen want 2 kindjes is gewoon genoeg.. Maar helaas, ook hier voelt het niet compleet en heb ik nu alweer last van rammelende eierstokken..
Het zal ook wel voor een deel aan de hormonen liggen Na de eerste kon ik niet wachten om weer zwanger te zijn en nu zou ik het zo weer doen maar ml wil niet meer dus voor mij zit het er sowieso niet meer in
Ja herkenbaar.. We hebben er twee en ondanks dat het gewoon echt niet verstandig is toch flinke kriebels af en toe voor een derde. Maar goed, we wonen te klein, het kost een hoop geld en zo kan ik heel goed beredeneren waarom we het niet meer moeten doen.. Maar omdat wij nog wel even kunnen (ik ben nog relatief jong en heb nog een grote eicelreserve) komt die derde er wie weet toch nog wel. Alleen nu nog niet.