Mijn vriend en ik zijn nu nog niet zo gek lang bij elkaar, maar het voelt super goed. Zo goed dat voor het eerst bij mij het "klokje" is gaan tikken. Ik wil heel graag een kindje met hem en hij wil het ook. Alleen zijn we er niet uit of het verstandig is. Veel mensen zeggen dat het te vroeg is. Financieel aspect kleeft er ook nog eens aan. Maar het gevoel is zo hevig dat mijn verstand het bijna verliest van mijn hart. Ik zou graag advies willen hebben van mensen die ook niet lang in een relatie zaten en al een kindje kregen. Hoe hebben jullie dat gedaan?
Mijn vriend en ik hebben gewacht totdat we financieel alles goed op orde hadden en het huis helemaal klaar was... Tot onze grote spijt nu, want het gaat niet helemaal zoals gepland. We waren ruim 8 jaar bij elkaar toen we begonnen, maar achteraf beter veeeeeeeel eerder kunnen beginnen. Dan waren we nu misschien al pappa en mamma geweest!
Wat is nog niet zo lang bij elkaar? Ik ben persoonlijk van mening dat je samen wel een hele stevige basis moet hebben voor je aan een kindje begint. In onze omgeving zijn twee stellen die nog maar net bij elkaar waren toen ze zwanger raakten: bij het ene stel gaat het helemaal super en bij het andere stel juist niet. Het hangt dus echt helemaal van je relatie af...tja, en ik weet dat als het klokje dan eenmaal tikt het niet meer te stoppen is Ik ben zelf in september aan een HBO studie begonnen in deeltijd en had bedacht dat als ik de studie bijna af had gerond dan de pil zou laten staan (duurt nog twee jaar)...tot mijn klokje keihard begon te tikken. Ik slik de pil sinds maart niet meer
hoe je lang zijn jullie bij elkaar dan? en je woont wel samen? ik ken ook een stel die hadden een half jaar een relatie toen ze zwanger werd en zijn nu wel uit elkaar.. arme baby. je kunt nooit zeker zijn van je toekomst en of je je hele leven bij elkaar blijft. zolang je maar wel in de fase zit van houden van en evt negatieve dingen van mekaar accepteren. als je nog keiverliefd ben en je kent elkaar nog niet door en door kent zou ik echt wachten! bijna ieder stel leefd het eerste jaar op een roze wolk en meer dan de helft dondert en daarna keihard van af..
Wat is nog niet zo lang bij elkaar? Wij begonnen toen we net 1,5 jaar samen waren. We woonden net een half jaar samen. In mijn vorige relaties moest ik er nooit aan denken aan kinderen. Toen ik dat bij deze partner wel begon te doen wist ik gewoon dat het goed zat.
Laat je in iedergeval niet gek maken door je biologische klokje. Een kindje verdient het om in een stabiel gezinnetje terecht te komen. Aangezien ik enige twijfel hoor in je vraag zou ik je aan willen raden om toch nog even te wachten,Praat er eerst eens een tijdje over. Denken jullie hetzelfde over de opvoeding en staan jullie er beiden 100% achter, wat kunnen jullie een kindje bieden. Denk goed na voordat je eraan begint, want er is natuurlijk geen weg terug als je eenmaal een kindje hebt.
mijn vriend zei na 1 maand al dat hij wilde dat ik de moeder van zijn kids zou worden.. soms voel je gewoon dat het goed zit, dus dat maakt niet uit. wel is het verstandig om alles op orde te hebben en er goed met zijn tweeen over praten want het is nogal een stap natuurlijk.
volgens mij maakt t niet zoveel uit hoelang je bij elkaar bent... t klikt of t klikt niet..... t kan na 10 jaar ook nog verkeerd gaan.. als jullie denken dit is wat we willen zou ik zeggen ga ervoor ! toen mijn vriend en ik 5 maanden bij elkaar weren ben ik perongluk zwanger geraakt... ons ukkie word nu bijna 1 en we zijn nog bij elkaar en gaan zelfs voor 2de...
Ik denk dat dat wel degelijk uit maakt. Als je net bij elkaar bent is alles leuk, lief en aardig. Wanneer je misschien wat langer samen bent kan het zijn dat je dingen gaat zien die je eigenlijk helemaal niet zo leuk vindt, of blijkt het, nadat de ergste verliefdheid over is, dat jullie toch niet zo goed bij elkaar passen. En in dat geval: arm kindje!
Ik geef hier geen antwoord in die zin van 'kan het of niet', want uiteindelijk beslis je toch zelf. Wil enkel zeggen dat een kindje heerlijk lijkt (en is het ook), maar sta er ook bij stil dat het niet altijd loopt zoals je tijdens het zalig dagdromen wel denkt. Wij hadden de eerste 4 maanden een huilbaby en dan staat je relatie bijhoorlijk onder druk. En dit is absoluut nog niets, want ons kindje is kerngezond, maar daar heb je voor je zwangerschap geen zekerheid over. Of misschien lukt het ook niet snel om zwanger te worden... De vraag is dus of jullie die stress wel aankunnen/ al willen in jullie 'prille' relatie. Wij waren tien jaar samen toen ons meisje geboren werd en toch schrik je soms nog in positieve en ook negatieve zin van elkaar. Ik wens je in ieder geval het allerbeste als je ervoor gaat!
Wat ontzettend fijn om nu al zoveel reacties te hebben. Grappig dat de meningen toch zo uiteen lopen. Wij zijn nu 2 en een halve maand samen en zoals Marieke en tinkerbel zeggen, voelt het voor mij ook. Ik heb bij mijn vorige vriendjes nooit het gevoel gehad dat ik zwanger wilde worden. In tegendeel, ik was meer bang dat ik per ongeluk zwanger zou worden. Bij deze vriend voelt het als thuis komen en of we al jaren samen zijn. We hebben beide veel meegemaakt in het verleden. We hebben wel afgesproken om toch nog een paar maanden te wachten, zodat het financieel ook goed zit. wij vinden het erg belangrijk dat we ons kind alles kunnen bieden wat het nodig heeft, want op liefde alleen wordt het niet groot. Ik hoop alleen dat ons verstand het blijft winnen. Liefs angela
Zelf was ik 31 toen ik na 6 maanden relatie bewust zwanger ben geworden. En we zijn nog steeds bij elkaar. Ik denk dat de leeftijd belangrijk is waarop je besluit om voor een kindje te gaan. 18 vind ik wel erg jong, maar tegen de 30 vind ik dat iemand wel genoeg levenservaring heeft om zo'n beslissing te maken. (er zullen ook wel bij beide leeftijden uitzonderingen zijn) Een relatie kan altijd stuk lopen. Het moet gewoon goed voelen.
dat het goed voelt is idd het allerbelangrijkste! woon je al wel samen? dan leer je elkaar ook goed kennen. wij zijn na 2 maanden gaan samenwonen onder het mom van 'als het fout loopt was dat toch wel gebeurd en hebben we het proces alleen maar versneld' maar het gaat nog goed, en op die manier kun je een betere inschatting geven van je relatie en je partners vaderkwaliteiten
Wij wonen al wel samen en ik ben 29, dus het is geen kalverliefde. als ik 18 was geweest dan wist ik wel zeker dat het niet verstandig is. Pff en als ik al die foto's hier zie van iedereen hun lieve kindjes, dan start het kriebelen helemaal. Ik weet kinderen hebben is niet altijd rozegeur en maneschijn.
de beslissing om een kind te willen heeft weinig met levenservaring te maken vind ik. en alleen op basis van 'een goed gevoel' en omdat het klokje begint te tikken vind ik juist niet slim. Tuurlijk zie je het met hem zitten en misschien gaat het ook goed. maar geef nou toe, hoe goed ken je elkaar nou met 2 en halve maand? ok, je kunt goed praten en het voelt goed maar het is onmogelijk om nu al te zeggen dat het een stabiele basis is. je ziet elkaar nu nog door een roze bril! (das maar goed ook )
Hoi hoi, Zal je eerlijk zeggen dat wij ook eerst bewust gewacht hebben tot het financieel allemaal wat beter ging. Het is nog geen vetpot, maar vorig jaar hebben we, ook gezien onze leeftijd (mijn vriend wordt 40, ik ben zelf 35), de knoop doorgehakt en ben ik gestopt met de pil. Nu, een aantal rondes verder, bekruipt mij soms weleens het angstige gevoel dat we misschien wel te lang gewacht hebben... Erg moeilijk dan ook om vanuit hier een goed advies te kunnen geven. Heel veel suc6 met je beslissing! Groetjes, Con
Ik zou zeggen, ga ervoor! Mijn vriend en ik waren 9 maanden samen toen ik zwanger raakte, dus als de baby er is kent hij me net zo lang zwanger als niet zwanger haha. Het voelt erg goed, ik heb m'n hart gevolgd en over 2 maanden verwachten we onze eerste baby! Ik heb nu nog wel eens dat we dingen van elkaar ontdekken die minder zijn, maar er komen ook positieve dingen bij. Hoe lang je bij elkaar bent is geen garantie, als je maar bereid bent om je kind voor alles te laten gaan! Veel succes bij jullie beslissing en ik hoop dat 't goed komt
Helemaal mee eens! Toen mijn mannetje en ik net bij elkaar waren vond ik echt alles leuk aan hem. Pas na bijna een jaar kwam ik erachter dat niet alles aan hem even leuk was. Dat geeft niks, maar die fase kun je maar beter achter de rug hebben op het moment dat er een kindje komt. Dan wordt het zowiezo al veel moeilijker.
Ik leerde mijn man in september 2002 kennen en in januari 2003 zijn we naar de gyn gestapt voor een hormoonbehandeling omdat ik PCO heb. Daarvan ben ik meteen zwanger geworden, wij kenden elkaar dus net 4 maanden, daarbij waren we ook allebei 22. Het was een hele bewuste keuze, wij wisten op dat moment zeker dat we samen verder wilden, maar ja wie niet? Nu zijn we meer dan 5 jaar verder, zijn in juni 5 jaar getrouwd, trotse ouders van 2 prachtige dochters en bezig voor een derde kindje. Klinkt allemaal prachtig en dat is het nu ook maar ik moet ook eerlijk zeggen dat er wel moeilijke tijden geweest omdat het allemaal zo snel is gegaan en wij elkaar nog niet zo lang kenden. Ik heb een aantal maanden heel erg mijn twijfels gehad over onze relatie toen onze oudste dochter een jaar oud was, we hebben toen op het punt gestaan definitief uit elkaar te gaan. Achteraf gezien heeft dat er mee te maken gehad dat we elkaar gewoon niet goed genoeg kenden. Toen ik na dat eerste jaar van de roze wolk afviel en besefte dat niet alles alleen rozegeur en maneschijn was, want de maanden ervoor waren alleen maar leuk: samenwonen, zwanger raken, trouwen, huwelijksreis enz. ging ik dus twijfelen. Want als alle roze wolkjes verdwenen zijn moet je samen sterk genoeg zijn. Gelukkig is het goedgekomen, maar het had ook mis kunnen gaan, want het is echt waar dat je na een jaar pas echt 'helderder kijkt' naar je partner en je relatie. Nu zijn we al 3 jaar(na de dip) super gelukkig en samen sterker dan ooit te voren, maar het is wel fijn als je elkaar goed kent, ook in mindere tijden. Mijn advies is wel, bij twijfel niet doen, want als je eenmaal zwanger bent is er geen weg meer terug, terwijl je nog wel altijd zwanger kan worden. Je moet er wel samen helemaal achter staan! Nu denk je waarschijnlijk dat jullie die dip nooit zullen krijgen, of dat het wel mee zal vallen, maar niet alles blijft rozegeur en maneschijn dat is bij niemand. Ik zou nog een jaartje wachten en er dan pas voor gaan, dan weet je zeker dat je relatie sterk genoeg is, en je ook verder kunt kijken dan door de roze bril. Geloof me ik weet er alles van.
Je moet doen wat je hart je ingeeft. Mijn man en ik zijn na een half jaar gaan samen wonen, en na een jaar getrouwd. En nu nog dolgelukkig dat we het zo snel hebben gedaan. Mijn zus woonde na 6 maanden ook samen en was vrijwel direct zwanger. Zijn ook nog dolblij met elkaar... Volg je hart gewoon. Fout lopen kan het altijd. Maar daar kun je niet je toekomst op laten baseren toch?