Helaas gaan mijn man en ik scheiden,ondanks dat we geen ruzie hebben brengt het stress en spanningen met zich mee. Sinds een week woon ik met mijn zoontje in een leuk appartement.Mijn zoontje is deze week ook flink ziek geweest en natuurlijk is alles anders.Het manneke is helemaal van slag.Wil alleen maar bij me zijn,klemt zich aan me vast en wil niet alleen slapen.Ik wil het beste voor hem maar ik weet even niet meer hoe ik hier mee om moet gaan,hij neemt me 24/7 compleet in beslag.Wie heeft er tips of adviezen voor mij/ons.Ik heb het gevoel dat ie hele erge verlatingsangst heeft en onzeker/bang.
En de ziekte speelt vast ook mee. Ik zou er zvm aan toegeven nu en er op vertrouwen dat het snel weer wat beter wordt. Daarnaast ook met hem praten over de scheiding, gewone vertrouwenwekkende dingen erover zeggen, papa houdt ook veel van jou, je woont nu hier, met mama, mama blijft bij jou, papa woont daar, etc, gewoon dingen benoemen en vertellen/uitleggen. Maar ik ben geen ervaringsdeskundige hoor. Verdrietige tijd voor jullie (of ieg deels), sterkte!
Thanks Babel.Heb hem nu ook bij mij op de kamer liggen want van zijn nieuwe kamertje moet hij nog niks hebben. Het is de bedoeling dat hij 1dag in de week naar zijn vader gaat maar denk dat we daar maar even mee moeten wachten totdat ie hier goed gewend is.Ook hij woont namelijk in een nieuw huis.
Ik kan me voorstellen dat je in deze situatie nog even wilt wachten met hem 1 dag naar papa te brengen. Maar dan natuurlijk wel in overleg met je ex! Maar dan zou ik er wel op een andere manier voor zorgen dat hij toch zijn papa ziet! Je schrijft dat jullie geen ruzie hebben. Zou het dan bijvoorbeeld mogelijk zijn om samen met je zoon bij papa op de koffie te gaan? Of papa uit te nodigen om bij jullie langs te komen? Of als dat niet gaat, misschien op neutraal maar wel bekend terrein met papa afspreken: bij opa en oma of ... Verder inderdaad lekker veel tijd met hem doorbrengen, knuffelen, samen spelen. Echt ervoor zorgen dat hij zich weer veilig gaat voelen. Zodra je merkt dat het beter gaat, kun je de aandacht langzaam gaan afbouwen tot een 'normaal' niveau.
Ik zou zeker wel zorgen dat hij papa zsm gaat zien. In papa's huis slapen idd misschien nog even niet, als papa dat ook vindt. Maar juist wel papa zien ook. Ach wat rot he, scheiden , voor de kindjes.
Oh meid erg vervelend. Zoals babel al zei gewoon heel veel vertellen en duidelijk maken. Eerlijk gezegd zou ik er zelf niet voor kiezen om het overnachten bij papa uit te stellen. Dat betekend dat de gewenningsperiode misschien ietsjes minder heftig is maar wel twee keer zo lang duurt. Houd je dat vol??
een scheiding is een shock voor een kind... alles is anders : -mama woont ergens anders -papa woont ergens anders -papa en mama zijn niet meer samen.... alles anders. en het is te veel om te begrijpen voor een kind. wat veilig leek voor je kindje..en het leven wat je kindje met jullie opgebouwd had is nu allemaal weg.. daarom dat je kindje zich zo vastklampt aan jou als moeder.. de rol nu alleen is wel aan jou , om je kindjes vertrouwen weer te winnen , en je kindje te laten ervaren dat mama nooit weggaat! dit is een situatie waar je kind niks aan kan doen, en uiteindelijk is de situatie wel zo (al is t natuurlijk niet zo bedoeld) maar het is wel zo dat het kindje de dupe ervan word. want het vaste ritme is weg.. huis is anders... belangrijk is dat je je kindje laat voelen dat mama er is, en dat mama er blijft ! en dus idd toegeven als je kindje aandacht van jou wil. qua papa ben ik het niet met alle reacties eens... ik heb een zoontje van 3 . ben alleenstaande moeder.. en mijn zoontje had bezoekregeling.. alleen werd Hij er overstuur van. ik denk juist dat je het wel moet proberen , maar dat je luisterd naar je kind. niet naar wat jij wil of wat je ex wil , het gaat erom waar je kindje aan toe is, ook wat slapen bij papa betreft. belangrijk is echt hierin , luister naar wat je kindje aangeeft. heeft hij/zij veel verdriet en slaapt t snachts niet ofzo,, heeft je kindje echt nog een gewenningsperiode nodig. ik kan veel zeggen , maar het belangrijkste is echt, schuif aan de kant , wat jij of je ex willen voor je kind. maar luister naar wat je kindje aangeeft. zowel in huilen of claimen als de lichaamstaal kun je veel zien aan of een kindje er aan toe is of niet. sterkte met de hele situatie. ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Dank je dames mamavanjayden bedankt voor je persoonlijke ervaring altijd fijn te horen van iemand die "hetzelfde"mee maakt. Mijn zoontje ziet zijn vader meerdere malen per week,dan drinkt ie hier een bakkie,we zijn nog niet officeel gescheiden maar de omgangsregeling zijn we samen over een gekomen.Hij gaat 1 dag in de week naar zijn vader,hij blijft daar niet slapen, als hij straks oud genoeg is dat hij dat zou willen is dat natuurlijk prima.Wij zijn zelf van mening dat een kind een echte thuis heeft en dat het niet goed is om op en neer gesliggerd te worden tussen 2 ouders.En wat onze zoon betreft ik doe alles is overleg en betrek ik mijn ex er zoveel mogelijk bij.Moet wel eerlijk zeggen dat mijn ex niet iemand is met veel verantwoordelijkheid en hij alleen de leuke dingen wil dus dat maakt het soms wel moeilijk. Van een scheiding word een kind altijd de dupe,ik heb het zelf meegemaakt en heb gezworen dat het mijn kind het nooit zal gebeuren.Helaas is het de vader die bij nader inzien geen zin heeft in een gezin,ik verwacht dan ook niet te veel van mijn ex,ik hoop alleen heel erg dat hij zijn afspraken nakomt zeker wat onze zoon betreft.
wat een ontzettend vervelende situatie! Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee maar ik zou gewoon luisteren naar je zoon, wat wil hij en hoe voelt hij zich? En proberen zoveel mogelijk uit te leggen, ze snappen meer dan we soms denken! En prima toch als hij nu even bij jou op de kamer slaapt? Dta in zn eigen kamertje slapen komt ook wel weer. Eerst maar even verwerken dat de situatie zo anders is! Heel veel sterkte ook in het contact en afspraken met je ex-man! x
Ten eerste heel veel sterkte! Mijn ex en ik zijn nu een week of 3 uit elkaar. Ik heb (voorlopig) nog geen kans op een woning en logeer bij mn ouders. Naja , ik leef bij mn ouders en slaap bij mn oma (die er naast woont) ivm ruimte gebrek. Ons meisje is ook wel extra aanhankelijk en ineens weer meer eenkennig. Ik geef hier zo veel mogelijk aan toe, ik ben immers de stabiele factor in haar leventje en wil er zo veel mogelijk voor haar zijn. T komt vast goed als we onze draai gevonden hebben. Heel veel suc6!
Bedankt, ik hoop ook dat het allemaal snel op zn pootjes terecht komt, maar zo makkelijk is dat nog niet.
veel met hem praten en hem in kindertaal uitleggen dat papa en mama niet meer bij elkaar wonen maar dat dat niet wilt zeggen dat ze niet meer of minder van hem houden en dat het niet zijn schuld is enz. ga zoveel mogelijk in op zijn behoeftes, als hij nu alleen mama wilt, sta dan ook klaar voor hem. mijn ex en ik waren dan niet getrouwd maar zijn sinds vorig jaar oktober uit elkaar gegaan, hij is pas in januari verhuisd maar heb toen aan beiden kinderen in kidnertaal uitgelegd dat papa een ander huisje heeft want we gingen uit elkaar. enz enz mijn ex heeft ze de ene week 3 dagen en ik 4 en de andere week heb ik ze 3 dagen en hij 4. het werkt prima zo en onze kinderen vertonen geen opvallend gedrag. we hebben dan ook nog een goede vriendschappelijke band met elkaar dus dat zal ook wel een rol spelen.
ja het is een lastige situatie hea... maar zoals ik je hoor praten, heb jij wel de verantwoordelijkheid, en neem je die ook ! dat is hartstikke goed. ik ben niet om niks alleen staande mama geweest voor 2 jaar... ...(nu een jaar een nieuwe vriend) ik heb het er heel erg moeilijk mee gehad, maar weetje... uiteindelijk is bij mij ook echt de knop omgegaan, beter 1 ouder die volledig gaat voor je kind. dan 2 waardoor het kind achteruit gaat. jayden zn offici. vader was ook absoluut niet verantwoordelijk. zelfde als jou, leuke dingen doen oke,, maar de andere kanten van opvoeding mag ik oplossen, ja daaag. het gaat om je kind. niet om een product wat je even leent wanneer het jou uitkomt... en dus gekozen om het alleen te doen. een vader mag zich pas een vader noemen als je ook volledige verantwoordelijkheid neemt voor je zoon. er zijn zoveel die zich vader noemen maar de moeder draait voor de hele opvoeding op, zo hoort het niet te zijn. dan moet je 2 kids opvoeden. zo zie ik dat. ik hoop voor je dat je ex verantwoordelijk word..... anders zal je toch een keus in het belang van je zoon moeten maken... anders leert hij geen vader kennen maar een speelkameraadje , snap je? wanneer dat het geval zou zijn en je kindje word ouder. dan zal hij jou als boeman zien omdat jij hem straft als je kindje iets doet wat niet mag. omdat jij gewoon goede grenzen stelt, maar de vader niet. daar gaat het kind misbruik van maken. papa is plezier. mama is streng. zo gaan ze het dan bekijken ,, pas voor dat scenario op. door je ex ook echt duidelijk te maken dat hij verantwoordelijk moet zijn , ook op de momentne die minder leuk zijn. ik wens je echt veel sterkte en succes in deze situatie. maar weet zeker , dat jij als mama je best doet voor je kind! liefs
he wat vervelend allemaal zeg! Niet dat ik er ervaring mee heb, maar ik denk praten, praten en nog eens praten met de kleine knul.. ze begrijpen zoveel meer als wij denken.. Hier heeft papa een paar weken in het ziekenhuis gelegen en was papa dus ook niet thuis.. en ging mijn mannetje hetzelfde gedrag vertonen (wel in mindere maten hoor) maar toen ik ging praten echt over alles over papa enzo.. ook wat voor ons de meest logische of onzinige dingen zijn.. werd het steeds een beetje minder..
@Mamavanjayden,daar ben ik dus ook bang voor,dat ie mij straks als de boeman gaat zien als ie ouder word omdat bij papa alles mag en kan.Hopelijk snapt mijn ex dat dat dus niet de bedoeling is. Momenteel ligt m'n zoontje al ruim een half uur te gillen in zijn ledikantje wat bij mij op de kamer staat.Het is nu dus al zo ver dat ie niet meer alleen wil gaan slapen.Ken dit echt niet van em,gaan slapen was nooit een probleem,kan em toch niet elke dag ophouden totdat ik zelf wil gaan slapen en dan bij me in bed nemen,zucht...
@gijsje: ja dat is idd moeilijk enja ik snap dat je daar bang voor bent... mijne is over 2 maandjes 3 en die weet ook al goed te switchen mijn partner nu is ok nii zo heel streng en ik wel.... maja kijk als je ex dat niet inziet en daar niks aan wil doen, volgen toch momenten van keuzes maken in het belang van je kind. uuuuh het is nu een dag later dat ik reageer dus je zoontje zal nu niet nog an t krijzen zijn maar als die weer zoo huilt, helpt het om miss je ex te bellen dat je zoontje zijn stem hoort? dan is t voor hem of zijn jullie er allebei. + miss een optie dat je de babyfoon op je kamer zet. alleen dan net andersom als wat je anders doet. het luister stuk bij je zoontje. en als je m hoort krijzen dat je hem elke keer weer gerust steld, door te zeggen mama is er, mama gaat niet weg... etc. etc. hoop dat dat helpt. en als dit ook niet helpt. zou ik als ik jou was, via de consultatie een othopedagoge in schakelen heb ik ook een tijdje over de vloer gehad.. voor mijn zoontje zn buien .. maar dan zou ik toch echt eventjes iemand inschakelen die bij je thuis komt en je kan helpen meekijken en handvaten kan geven wat te doen met je zoontje. ik denk de 2 tips die k zelf hierboven gaf, als je dat gewoon volhoudt.. dat dat wel kans van slagen heeft. ik hoor wel hoe het is gegaan. liefs mamma van jayden