Nog iets minder dan 8 weken en als het goed is komt dan ons 2e en laatste kindje ( wat vriendlief betreft dan) Mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij maar 2kindjes wilde en had zelfs na de geboorte van Tycho zoiets van "misschien is eentje ook wel genoeg voor mij". Nu er dus een tweede op komst is vindt hij dat ook wel erg leuk ook al is hij niet zo van de baby's en de babyverzorging. Maar ow ik weet nu al dat ik het zwanger zijn ga missen... dat gevoel van die kleine in mijn buik die zo lekker veilig bij je groeit en zo af en toe heerlijk aan het heen en weer aan het trappelen/wiebelen/schoppen is. En dan natuurlijk het geknuffel als ze nog zo klein zijn... Ze groeien zo snel en het gaat allemaal zo hard... Tycho is alweer 2! Ik kan me nog herinneren dat ik hem nachtflessen gaf en soms wel eens dacht: ik blijf de hele nacht zitten". Zo lief als ze zo heerlijk in je armen liggen te slapen en ik helemaal alleen met hem lekker rustig in het schemer van een klein lampje zat. Maar echt hij is ervan overtuigd geen kindjes meer te willen. Natuurlijk leg ik me hierbij neer, kindjes krijg je samen en ik respecteer zijn beslissing maar ik vind het wel moeilijk. Zijn er meer vrouwen die dit hebben? xx
Ik herken het niet (vind zwanger zijn zelf niet echt geweldig, al heb ik een zeer voorspoedige zwangerschap!) maar kan het me wel voorstellen hoor! Vooral omdat je weet dat dit waarschijnlijk je laatste kindje is? Kon je de tijd maar even stilzetten he!? Geniet maar intens van je kindjes straks en je zwangerschap! Maak mooie foto's van je buik en je gezin zodat je als je heimwee hebt naar je buik je lekker kan dromen over die bijzondere tijd!
Ik vond het ook zo erg! Heb al twee kindjes en miste het zwanger zijn al heel snel, natuurlijk heel erg blij als het kindje geboren is, maar het geschop mis ik zoo erg!!
Voor mij niet echt herkenbaar maar dit is dan ook mijn 5e zwangerschap en ik vind zwanger zijn helemaal niet leuk. Wel zal ik het straks jammer vinden als dit kleine hummeltje straks geen baby meer is. Heb bij de jongste ook gehuild toen hij 1 werd. (was er toen nog van overtuigd dat hij de laatste zou zijn) Het 1e jaar ga ik dan ook zoveel mogelijk van proberen te genieten. En ondanks dat ik zwanger zijn niet echt leuk vind, vind ik het wel een raar idee dat dit echt de laatste keer is. Dus ´s avonds als de andere kinderen op bed liggen, ben ik altijd even een uurtje heel bewust met mijn buik bezig. Even lekker insmeren en wrijven en beetje duwen enzo om contact met de baby te maken. Ook wil ik nog een paar mooie foto´s maken ter herinnering aan deze zwangerschap. Als ik straks ga bevallen zal ik dan ook echt afscheid van mijn buik gaan nemen. Bij de vorige bevalling zei de vk, houd je buik nog maar even goed vast want die ga je straks nog missen. Ik dacht nog, echt niet, maar deed het toch. Ze kreeg gelijk en het moment van afscheid nemen van mijn buik toen ligt mij nog best helder voor de geest dus dat ga ik deze keer weer doen. Al zal het nu dan toch echt definitief zijn.
Ik herken het zeer zeker, ik ben nu zwanger van ons 3e kindje en ik vind zwanger zijn echt heerlijk.....ik fiets er ook probleemloos door heen dus dat scheelt natuurlijk enorm. Maar goed, mijn man zei altijd maar 2 kids te willen maar ja, je ziet het....er komt nu toch echt een 3e kindje aan hahahaha......ik wil daarmee zeggen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit
Heel erg herkenbaar hoor. Ik wil absoluut niet meer dan twee kids (en nog een paar andere redenen), dus voor mij zal deze zwangerschap ook de laaste zijn. Bij mijn dochter had ik ook heel erg genoten van de zwangerschap en was best een tijdje verdrietig dat ze niet meer in mijn buik zat. Nu ben ik weer zwanger en aangezien ik weet dat dit de laaste keer zal zijn doet het me nu al een beetje pijn als ik eraan denk. Van elke dag genieten dus maar he, meer kunnen we niet doen.
Ja, ik herken het zo sterk!!! Ik ben nu voor de tweede en laatste (jammer , vriend wil ook absoluut geen derde) keer bevallen en mis het allemaal zo! Op het moment dat ik zwanger was, was het niet echt een pretje en wou ik er zo graag vanaf zijn. Maar nu de tweede dochter er is, heb ik het best wel moeilijk. Nooit meer zwanger, nooit meer bevallen (vind ik zo speciaal, zou ik ganse dagen doen) en de laatste keer zo'n kleintje. Als ik haar klein hoofdje zie liggen onder haar dekentje, word ik zo emotioneel... Geniet er dus inderdaad zo hard van!!!
Dit is mijn derde zwangerschap en ik ga het dus echt niet missen.Ben nu 31 weken en mijn benen en voeten doen zeer.Ik heb spataderen en vocht in mijn voeten en ben ondertussen 10 kilo zwaarder.Ik moet tig keer plassen overdag en 's nachts waardoor ik dus ook niet echt uitgerust aan mijn dagen kan beginnen.Ik begin eigenlijk wel weer een beetje te verlangen naar mijn eigen persoontje ipv dit zwangere lijf haha. Ik vind het schoppen trouwens harstikke leuk maar soms ook zeer pijnlijk wanneer ze lekker op mijn blaas aan het schoppen is. Voor de rest trouwens een goede zwangerschap met goede controles maar wel echt de laatste keer.
Herken het zo!!!! 8 weken na de bevalling ben ik de zwangerschaps kleding op gaan ruimen en oooow wat was ik verdrietig!! Krijg nu nog steeds zon naar gevoel in mn buik als ik eraan denk dat ik zeeeer waarschijnlijk nooit meer zwanger zal zijn! Kan er zo weer een potje om huilen! Geniet er nog goed van meid!
Ja ik herken het, toen mijn man even twijfelde over een derde kon ik wel huilen!! Gelukkig is hij bijgedraaid en komt er zeker nog een derde gelukkig!!! Zwanger zijn is zo bijzonder!!!weet zeker dat ik na de laatste het ook heel moeilijk ga hebben!
Yep ik herken het al ben ik nog niet zo ver als jij bent. Mijn man wil ook geen 3e kindje al zou ik dat opzich wel willen. Echter respecteer ik zijn keuze en ben ik blij met straks 2 heerlijke meiden om me heen. Al probeer ik te genieten van elke seconde want voor ik het weet is het voorbij en voel ik geen baby meer in mijn buik. Bij de eerste genoot ik van al het nieuwe gevoel en nu geniet ik van al wat ik herken en weet ik dat dit niet meer ga voelen als ze is geboren.
heel erg herkenbaar! Manlief is zeer overtuigd dat hij het echt bij 2 kindjes wilt houden. Ik zou er graag over een tijdje een derde bij willen maar inderdaad kindjes krijg je samen.. Ik probeer er niet al te veel bij na te denken maar toch gaat er regelmatig door mijn hoofd; laatste keer 12 weken echo, laatste keer 20 weken echo en de spanning of alles goed is, laatste keer van mijn leven dat.....
Ik ben nu 27 weken en 3 dagen zwanger van ons meisje en ikzelf heb meer de instelling van "Iedere dag is er één" Het zwanger zijn op zich, ik vind het een onwijs mooie gedachte dat ze in me groeit hoor, maar het lijkt mij wel een fijne gedachte, de gedachte dat de zwangerschap voorbij is en alles goed gegaan is. Nu kan er nog zoveel gebeuren...
Ik ben 34 weken van zwanger van baby nr 3+4 (twins) Ik zal het zwanger zijn absoluut niet missen, de babytijd vind ik altijd heel zwaar dus zal ook blij zijn als die eerste 3 maanden snel voorbij zijn. Ga wel extra genieten van mijn laatste 2 en aan ze ruiken en knuffelen maar vind het zelf toch leuker als de kindjes wat groter zijn Ik ben al aan het fantaseren over verre reizen met heel Het gezin als ze wat groter zijn...lijkt me heeeerlijk
wij gaan het hier bij 1tje houden ,heb een rot zwangerschap achter de rug met iedere mogelijke kwaal bedenktbaar ,heb zelfs in het ziekenhuis gelegen omdat k niets binnen hield(zelfs geen water) wonen ook in een leuk huisje maar hebben maar 2slaapkamers dus moest hierna een meid komen zouden we moeten gaan verhuizen en dat zien we niet echt zitten dus geniet nu extra hard van de schopjes enzo ga ze ook wel missen ,behalve diegene recht tegen mn maag en ribben
Nee, ik herken het niet.... Ben blij als het straks over is en ook blij dat ik nooit meer 'hoef'.... Ben dr klaar mee!
Ik ga het dus ook straks vreselijk missen, dat weet ik nu al.....ik ben zwanger van de 3e en hierna komen er echt geen kindjes meer (wil ik ook niet hoor) maar toch blijft het moeilijk......nooit meer zwanger, geen baby's meer....daarom geniet ik ook enorm van deze laatste zwangerschap, na deze bevalling sluit ik een bepaald hoofdstuk af. Maar goed, als ik besef dat ik straks gewoon 3 prachtige gezonde kids heb, wat voel ik me dan gezegend
Tja, ergens herken ik het wel. Het gevoel van nooit weer/ nooit meer... Maar aan de andere kant. Ik geloof niet echt dat ik het ga missen. Die gierende hormonen, ben er zo klaar mee. Het is deze zwangerschap ook nog weer erger dan de vorige twee. Maar wie weet. Het is en blijft heel speciaal natuurlijk een zwangerschap.
Ik vind zwanger zijn echt een zware opgave, een hele klus. Hier zit ook alles tegen al heel de zwangerschap. Gelukkig doet de baby het wel goed. Zelf hoef ik echt niet meer zwanger te zijn hierna. Ik hang de vlag uit als de baby gezond en wel en vooral heel levendig in mijn armen ligt...dan heb ik die klus maar mooi geklaard... Twee kids is ook meer dan genoeg, zeker na de weg die wij afgelegd hebben... Zal het zwanger zijn niet missen. Daarvoor ben ik veel te ongerust telkens..